اعداد و ارقام تازه منتشر شده از سوی بانک مرکزی پیرامون تحولات بازار مسکن، حاکی از آن است که قیمت هر مترمربع مسکن طی یک‌سال گذشته ۱۰۴.۳ درصد رشد داشته است...

استفاده از فضای‌مجازی و دنیای گسترده فضاهای تحت وب، بخش جدایی‌ناپذیر انسان امروز محسوب می‌شود و انکار آن مانند قطع یکی از عضوهای ضروری بدن ...

رئیس فدراسیون فوتبال گفت: اگر نتوانیم سه شرط گفته شده را فراهم کنیم، ضرورتی برای برگزاری لیگ نداریم.
مهدی تاج، با حضور در کلاس توجیهی داوران لیگ برتر فوتبال گفت: کلاس‌های داوری پیش‌فصل مسابقات لیگ نوزدهم در هتل آزادی درحالی برگزار می‌شود که داوران در بهترین شرایط، دوره‌های آموزشی خود را پشت سر می‌گذرانند. وی افزود: خوشحالم نخستین بار برای تصمیم‌گیری داوری در AFC ، داوری ایران دارای کرسی شد؛ خوشحالی دوم من هم این است که این بار در بانوان هم در AFC عضو داریم و امیدواریم این موضوع کمک‌حالی برای بانوان داور شود...

 به‌تازگی دادستان عمومی و انقلاب شهرستان بندرانزلی، اعلام کرد: علیه عیسی کلانتری،  معاون رئیس‌جمهوری و رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست  و سه تن دیگر شامل قربانعلی محمدپور، مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان گیلان، فرشیدسهیلی، مجری طرح بایوجمی در تالاب انزلی  و عبدالرضا کرباسی...

قانون «جانشین‌سازی» می‌گوید؛ شما در یک لحظه می‌توانید فقط یک فکر را چه مثبت و چه منفی، در سر بپرورانید. این قانون همچنین می‌گوید؛ شما می‌توانید کاملاً سنجیده یک فکر مثبت را جانشین فکر منفی کنید. انتخاب با شماست؛ می‌توانید فکری را در سر بپرورانید که خوشحال‌تان کند یا فکری که غمگین و نگران‌تان سازد. دکتر «مارتین» از دانشگاه «پنسیلوانیا»، بیست و دو سال تمام را صرف تحقیق درباره موضوع «خوش‌بینی» کرد و یکی از مهم‌ترین نتایجی که به آن دست یافت این بود که افراد براساس ...

طی روزهای اخیر نام «بوریس‌جانسون» به‌کرات در رسانه‌های غربی به چشم می‌خورد! وی در رأی‌گیری داخلی حزب محافظه‌کار، از میان 160هزار رأی، توانست حدود 92هزار رأی را به خود اختصاص دهد و به‌طوررسمی نخست‌وزیر انگلیس شود.
چالش‌های پیش روی جانسون
«جانسون» که پس از ملاقات با ملکه «الیزابت‌دوم» رسماً کلید ساختمان شماره ۱۰خیابان «داونینگ» را دریافت کرد، در بدو مأموریت خود با چالش‌های بزرگی در داخل و خارج بریتانیا روبه‌روست. نخستین مانع بر سر فعالیت نخست‌وزیر بریتانیا را مخالفان داخلی برای وی ایجاد کردند که با زنجیره‌ای انسانی راه ورودش را به «داونینگ‌استریت» بستند. همچنین وی مهم‌ترین چالش پیش روی کشورش را «برگزیت» معرفی و تاکید کرد: کشورش تا پایان اکتبر به هر طریق ممکن، از اتحادیه اروپا خارج خواهد شد. این درحالی‌ است که بریتانیا پس از خروج احتمالی از اتحادیه اروپا، برای سروسامان دادن به مسائل تجاری کشورش و چاره‌جویی در قبال مسائل بین‌المللی، چاره‌ای جز همراهی اروپایی‌ها نخواهد داشت. نخست‌وزیر بریتانیا، جدا از این چالش با بحرانی خارجی مواجه است که یک‌طرف آن ایران، مهم‌ترین رقیب ایالات متحده در مناقشات منطقه‌ای است! گفتنی است چندساعت پس از انتخاب «جانسون» به‌عنوان نخست‌وزیر بریتانیا، «ماتیوآفورد» نماینده پارلمان انگلیس، موضوعی را مطرح ساخت که اگر تحقق یابد، به‌هیچ‌عنوان برای ایران خوشایند نخواهد بود. او احتمال داده که نخست‌وزیر جدید انگلیس مانند «ترامپ» از توافق اتمی با ایران خارج شود. او وقتی  وزیر امورخارجه بود، یک‌بار به تهران سفر کرد. محور این سفر که بیشتر رسانه‌ها درباره آن سخن گفتند، توافق هسته‌ای نبود؛ بلکه درباره آزادی «نازنین زاغری» شهروند ایرانی- بریتانیایی زندانی در ایران بود؛ اما جمهوری اسلامی با آن موافقت نکرد. از واکنش مقام‌های جمهوری اسلامی و رسانه‌های حکومتی پیداست ترجیح می‌دادند یا «ترزا می» هم‌چنان نخست‌وزیر می‌ماند یا «جرمی‌هانت» به‌جای وی می‌آمد، چون هرگز از آن‌ها و اطرافیانشان درمورد خروج از برجام چیزی شنیده نشده بود.اکنون تصمیم «جانسون» برای همراهی با ائتلاف آمریکا و به موازات آن رویکرد دولت جدید بریتانیا درقبال راهکاری که اروپا در این خصوص اتخاذ کرده می‌تواند در همراهی واشنگتن و بروکسل برای تشدید فشارها بر تهران بسیار تعیین کننده باشد.
روابط ترامپ و جانسون
یکی از متحدان قدیمی و جدی بریتانیا در دنیا، ایالات متحده آمریکاست. رابطه «ترامپ» و «جانسون» نیز ویژگی‌های خاص خود را دارد. زمانی‌که «ترامپ» در کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بود و «جانسون» هم در رأس شهرداری لندن قرار داشت، چندین‌بار به یکدیگر در رسانه‌ها پاسخ‌های تیزی داده بودند.
«جانسون» در آن زمان گفته بود تنها دلیلی که به نیویورک نمی‌رود، خطر دیدار احتمالی با «ترامپ» است. اما حالا گویا روابط این دو بسیار هم خوب است، به‌طوری‌که «ترامپ» در ماه‌های اخیر از نخست‌وزیری «جانسون» حمایت کرده و معتقد است: رابطه لندن و واشنگتن با انتخاب «جانسون» بهتر از گذشته خواهد شد. بسیاری از تحلیل‌گران بر این باورند که روسای دولت‌های پیشین بریتانیا، به استثنای «تونی بلر» به‌رغم همراهی ضمنی با سیاست‌های واشنگتن در چالش‌های بین‌المللی از این‌که به دنباله‌روی بی‌چون و چرا از آمریکا متهم شوند بسیار نگران بودند؛ درحالی‌که «جانسون» با رویکرد منحصربه‌فرد خود، به‌هیچ‌وجه از این مسئله نگران نیست. در مقطع کنونی توقیف نفت‌کش بریتانیایی «استینا‌ایمپرو» در تنگه‌هرمز توسط سپاه پاسداران که از بندر فجیره امارات به‌سمت عربستان در حال حرکت بود، می‌تواند محکی جدی برای میزان وفاداری «جانسون» به ترامپ باشد. ایران «استینا ایمپرو» را گویا به تلافی توقیف نفت‌کش گریس-یک خود در آب‌های جبل‌الطارق توسط بریتانیا، توقیف کرده بود. نخست‌وزیر بریتانیا در تلاش برای حل این بحران، باید از میان پیوستن به ائتلاف چندملیتی آمریکا برای تضمین امنیت کشتی‌رانی در خلیج‌فارس و همراه‌کردن اروپایی‌ها با کشورش در این خصوص دست به انتخاب بزند. این تصمیم در حالی باید اتخاذ شود که «جرمی هانت»، وزیرخارجه برکنار شده بریتانیا چند روز پیش در واکنش به توقیف نفت‌کش بریتانیایی از سوی ایران تاکید کرده بود که کشورش به منظور محافظت از عبور و مرور کشتی‌ها در تنگه‌هرمز به‌دنبال تشکیل یک ناوگان دریایی محافظ در خلیج فارس به رهبری اروپاست.
 قدرت محدود در قبال «برجام»
«جانسون» پیش‌تر نیز در راستای سیاست «یکی به نعل و یکی به میخ‌زدن»، در نوامبر ۲۰۱۷ نیز در کمیته امورخارجه پارلمان بریتانیا، ابتدا توافق هسته‌ای با ایران را «پیروزی شگفت‌انگیز دیپلماسی» توصیف کرد؛ اما با این وجود گفت: این توافق تغییر گسترده‌ای را در سیاست‌های ایرانیان در منطقه خاورمیانه از جمله حمایت این کشور از حزب‌اله لبنان و حوثی‌ها در یمن به‌وجود نیاورده است. بدون شک وی در قبال برجام، قدرت مانور «ترامپ» را ندارد؛ زیرا ترکیب مجلس عوام انگلیس و فراتر از آن، اختیارات قانونی نخست‌وزیر و اوضاع شکننده‌ای که حزب محافظه‌کار دارد، جایی برای تنفس عادی وی در عرصه سیاست خارجی انگلیس باقی نخواهد گذاشت. ضمن آنکه بسیاری از شهروندان انگلیسی، پیوستگی مطلق سیاست‌های «جانسون» و «ترامپ» را به هیچ عنوان نمی‌پسندند. موضوع دیگری که قدرت جانسون را در تقابل با برجام محدود می‌کند، مواضع قبلی وی درخصوص توافق هسته‌ای با ایران است. جانسون در سال 2017 و زمانی که وزیر امور خارجه بود، مذاکرات فشرده‌ای را با مقامات دولت ترامپ بر سر آنچه «اصلاح توافق هسته‌ای» یا به عبارت بهتر «تغییر برجام» خوانده می‌شد صورت داد. حتی وی در مهرماه سال 1396، از برجام به‌عنوان معاهده‌ای ارزشمند یاد کرده بود که باید از سوی اعضای 1+5 حفظ شود. نخست‌وزیر فعلی انگلیس در آن زمان وعده داده بود با لابیگری‌های خود، مانع از لغو برجام از سوی «ترامپ» شود.
همان‌گونه‌که مشاهده می‌شود، عدم مقبولیت سیاسی «جانسون» در نزد افکار عمومی انگلیس و حتی بخشی از حزب محافظه‌کار، ترکیب مجلس عوام انگلیس و مخالفت مطلق اکثر نماینده‌ها با خروج لندن از برجام و از همه مهم‌تر، مواضع قبلی نخست‌وزیر انگلیس درخصوص ارزشمندبودن توافق هسته‌ای با ایران، قدرت ریسک‌پذیری وی در خروج از برجام (به پیروی از ترامپ) را به‌شدت محدود ساخته است.
در این میان نکته دیگری نیز وجود دارد که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت: در شرایطی که «برگزیت» به اصلی‌ترین دغدغه سیاست خارجی دولت انگلیس تبدیل شده است، خروج «جانسون» از برجام به مثابه تحمیل هزینه‌های جدید برحوزه دیپلماسی و سیاست خارجی این کشور محسوب می‌شود؛ موضوعی که بسیاری از تحلیل‌گران نیز برآن باور دارند.