به نظر میرسد فعلاً تنها راه مبارزه با کرونا در خانه ماندن است. در خانه ماندن اما حوصله سر رفتن و کسلی نیز به همراه دارد. همین سر رفتگی حوصله موجب میشود که مردم بیشتر تلویزیون نگاه کنند. نمیشود همه زمان را به خواندن کتاب یا انجام بازیهای خانگی سپری کرد؛ قطعاً بخشی از وقت هر خانواده در عصر کرونا به تلویزیون اختصاص پیدا میکند.
در این زمان صداوسیما با توجه به افزایش مخاطبانش به واسطه کرونا، عهدهدار دو وظیفه مهم است؛ اول آموزش و دوم سرگرم کردن مردم.
الحقوالانصاف در زمینه آموزش، صداوسیما عملکرد قابل قبولی داشته است. آنها توانستهاند به خوبی راه مقابله با کرونا را به جامعه انتقال دهند؛ بماند که هنوز برخی از مردم این بیماری ویروسی را جدی نگرفتهاند و هنوز عادی زندگی میکنند، گویا نه خانی آمده و نه خانی رفته است.
به طور مثال برنامه «طبیب» شبکه سوم که هر روز صبح با حضور پزشکان مختلف روی آنتن میرود، عملکرد قابل قبولی در زمینه آموزش داشته است و توانسته اطلاعات کرونایی مردم را بالا ببرد.
در زمینه سرگرمی اما متاسفانه تلویزیون نمره تجدیدی گرفته است؛ زیرا پخش فیلمها و برنامههای تکراری به معنای سرگرم کردن مردم نیست. این روزها فیلمهایی از تلویزیون پخش میشود که شاید مردم بیش از صد بار آنها را دیده باشند؛ فیلمهایی که دیگر جذابیت قبلی را برای مخاطب ندارند.
به نظر میرسد مدیران تلویزیون درِ گونی آرشیو خود را باز کردهاند و هر آنچه هست را از آن بیرون آوردهاند و پخش میکنند.
واقعاً مسئولان تلویزیون فکر میکنند پخش هزار باره «لورلوهاردی» میتواند زمینهساز سرگرمی مردم باشد؟ این وضعیت بعد از هشت شب اسفناکتر میشود. پخش سریالهایی که تم تلخ اجتماعی دارد و حال مخاطب را خرابتر میکند.
بهتر بود تلویزیون همانگونهکه در ایام نوروز به واسطه سریالها و فیلمهای سینمایی جدیدی که پخش میکند تا حدودی نظر مخاطبان خود را تأمین میکند، در ایام کرونا هم ازهمین شیوه استفاده میکرد و به جای فشردن دکمه تکرار به دنبال پخش فیلمها و سریالهای جدید بود. همین الان بسیاری از فیلمهای ایرانی و خارجی وجود دارد که تا به امروز تلویزیون آنها را پخش نکرده است. با یک تعامل مناسب میان صداوسیما و تهیه کنندگان فیلمهای ایرانی، میشود این چرخه را جذابتر کرد.
خوشبختانه سایتهای ارائه فیلم VOD (فیلیمو، نماوا و...) تا حدودی توانسته جور صداوسیما را بکشد و مردم را از چرخه تکرار تلویزیون رها سازد. اما همه مردم دسترسی به این سایتها ندارند و مجبور هستند برای سپری کردن زمانهای مردهشان در خانه به تلویزیون پناه ببرند. ماندن مردم در خانه اسبابی میخواهد که باید فراهم شود. با حلوا حلوا کردن دهان شیرین نمیشود و با پخش نکردن برنامههای جذاب، حوصله مردم سرجایش نمیآید. هر چند صداوسیما سالهاست که در اطلاعرسانی، تحلیل و موضعگیری سیاسی با اکثریت مردم همسو نبوده اما امیدواریم... .
عصر ایران