نظرسنجی اخیر «رویترز» نشان داده که تولید نفت اوپک در ماه میلادی گذشته، با بالا رفتن تولید عراق و نیجریه افزایش پیدا کرده است. به گزارش ایسنا، تولید نفت اوپک در ماه اوت ۲۹.۶۱ میلیون بشکه در روز برآورد شده که...

 «اسماعیل هنیه» رئیس دفترسیاسی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس)، درنامه‌ای به رهبرمعظم انقلاب، ازبیانات ایشان دردیدارهیئت این جنبش تشکرکرد: «خدای بزرگ را سپاس‌گزارم که وجود شما را به ما ارزانی داشت و از او می‌طلبیم که نعمت‌هایش را برشما عنایت فرموده، بلاهایش را ازشما دور بدارد و شما را از حیله ومکردشمنان ظالم و مستبد در امان بدارد».

افزایش سرانه مالکیت اتومبیل درجوامع صنعتی، تغییرات عمده‌ای در سیستم‌های شهرسازی به وجود آورد؛ به‌طوری‌که خیابان‌ها و شاهراه‌های بسیاری برای حرکت وسایل نقلیه احداث شدند. این امر موجب شد...

سرمربی تیم فوتبال زیر شانزده سال ایران توضیحاتی را درباره درگیری در دیدار تدارکاتی این تیم با عراق ارائه کرد و گفت: «تیم عراق عامدانه دنبال ایجاد تشنج بود».
 حسین عبدی، درباره اتفاق‌های رخ داده در دومین بازی تدارکاتی تیم نوجوانان ایران و عراق گفت: پس از کسب پیروزی پرگل در بازی اول مقابل تیم عراق، متاسفانه رفتار ورزشی بازیکنان این تیم در بازی دوم کاملاً تغییر کرد و از ابتدای بازی روی تمام صحنه‌های حتی نیمه حساس به طور بی‌پروا برخوردهای شدیدی داشتند...

پرونده فساد مالی در بانک سرمایه که از آن به‌عنوان بزرگ‌ترین فساد بانکی تاریخ ایران یاد می‌شود، پرونده‌ای است که هرچه‌قدر جلوتر رفت، ابعاد تازه‌ای از ظلم و جور رفته بر مردم و فرهنگیان را نشان داد. سرمایه‌ای که قرار بوده چرخ‌های تولید کشور را به‌کار بیندازد و رونق اقتصادی و بهبود وضعیت معیشت مردم را به بار بیاورد، این‌گونه در راستای پر کردن جیب عده‌ای حیف و میل شد. تسهیلاتی که می‌توانست در این رکود اقتصادی، مشکل تعداد زیادی از بنگاه‌های اقتصادیِ کوچکِ زودبازده را حل کند، به شرکت زیرمجموعه خود بانک داده شد و... . به گزارش مهر، دومینوی افشای فساد در بانک سرمایه پس از رسیدگی به پرونده‌های چند چهره شاخص، این روزها به پرونده گروه جهانبانی رسیده است...

با فرارسیدن ماه محرم‌الحرام، ایران اسلامی سراسر سیاه‌پوش شده است و مجالس سوگواری برپا می‌شود. اهداف عزاداری‌ محرم نباید فقط به ابرازغم در مصیبت امام‌حسین(ع) منتهی شود؛ بلکه اهداف مهمی مانند تقویت روح استکبارستیزی، بصیرت‌افزایی، حفظ مکتب و شریعت امام‌ها، تزکیه نفس، معرفی اهل بیت معصوم (ع) به‌عنوان الگوی مسلمان‌ها، وحدت میان امت مسلمان، معرفی اسلام حقیقی به جهانیان، اهداف والایی است که اگر مسلمان‌ها به آن‌ها توجه کنند، بسیاری از مشکل‌های جامعه اسلامی را می‌توان بر طرف کرد.
 دراین میان آن‌چه اهمیت دارد، جهت‌گیری کلی هیئت‌های مذهبی و مطالبی است که در این جلسه‌ها درقالب مداحی ارائه می‌شود. انتظار  می‌رود جهت‌گیری این جلسه‌ها، در راستای آرمان‌های نهضت حسینی باشداما متأسفانه درسال‌های اخیر برخی آفات دامن‌گیر این مراسم‌ شده است.
آفات هیئت‌های مذهبی
1- سبک مداحی: چند سالی است تعداد محدودی از مداحان که شاید نیت خوبی هم داشته باشند، سبک‌های مداحی خود را از خوانندگان مبتذل ایرانی، ترکیه‌ای و هندی می‌گیرند؛ به نوعی که افراد آشنا به آن سبک‌ها به‌راحتی تشخیص می‌دهند که این سبک، سبک فلان خواننده منحرف است. البته مداحی، نوعی هنر متعهد است و انتظار این‌‌که مدحی حتماً بدون صدای زیبا خوانده شود، منطقی به‌نظرنمی‌رسد؛ ولی سخن در این است که آن مداح با کدام اجازه شرعی، نوار فلان خواننده مبتذل‌خوان را گوش می‌کند تا بتواند شعر خود را در قالب آن سبک بریزد. مگر نه این است که هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند؟ چرا خود این آقایان ذوق به خرج نمی‌دهند تا سبک خاصی را ابداع کنند؟
2- نپرداختن به ادعیه: ادعیه اهل بیت، گنجینه‌های گران‌قیمتی هستند که با تلاش عالمان پیشین در طی قرون متمادی حفظ شده و به دست ما رسیده است. ادعیه‌ای که عرفان ناب، اخلاق و تربیت دینی در آن موج می زند؛ ولی به خاطر آشنانبودن تعدادی از مداحان با زبان عربی، به این ادعیه ارزشمند کمتر توجه می‌شود و به جای آن بازار شعرهای عامیانه کم‌محتوا و سست، داغ است. از تبعات منفی این روش می‌توان به مواردی مانند، تغییر ذائقه‌های روانی مردم و محروم ماندن از فضایل فراوان ادعیه اشاره کرد. با این وجود، راه از میان بردن این آفت در دست روحانیت است. پیشنهاد این است که در مراکزی مانند سازمان تبلیغات، قسمت‌هایی برای تربیت مداح احداث شود (در بعضی از شهرها این مراکز دایر شده است) و برای جوانان مشتاق به مداحی، دروسی مانند صرف و نحو، تفسیر قرآن و شرح ادعیه، تاریخ اهل بیت آموزش داده شود.
3- روضه‌های جعلی: یکی دیگر از آفات هیئت‌های مذهبی، رواج روضه‌های ساختگی برای تحت‌تأثیر قراردادن شنونده‌هاست. روضه‌های ساختگی یا به قول شهید مطهری (زهرماری)، موجب تحریف بسیاری از وقایع عاشورا می‌شود.
4- نپرداختن به نقاط نورانی کربلا: یکی از کم‌توجهی‌های بعضی از روضه‌خوان‌ها، چه روحانی و چه غیر روحانی این است که فقط نقاط غمناک و تاریک کربلا را می‌بینند؛ همان بینشی که ملائکه معترض در ابتدای خلقت حضرت آدم داشتند؛ حال آن‌که سوای فضاحت‌های دشمنان امام حسین (ع)، در طرف مقابل اقیانوسی از ایثار، معرفت، عرفان و حماسه موج می‌زند. ثمره بیان این نقاط نورانی از لحاظ تربیتی اگر بیش از نقاط تاریک کربلان نباشد کمتر هم نیست.
آفات رسوم عزاداری
1- علَم: یکی از نشان‌های عزاداری در بسیاری از هیئت‌های مذهبی حمل علم آهنی است؛ اگرچه حمل علم به نظر اکثر مراجع کار مغایر با شرع نیست، ولی چند سالی است در بعضی جاها این وسیله، ابزاری در دست عده‌ای با نیت‌های ناخالص شده است؛ برای نمونه، در بعضی از مناطق علم‌هایی است که مردم معتقدند این علم‌ها به جوش می‌آیند و حامل خود را به‌دنبال خود می‌کشند و هر وقت این علم به کسی حمله کرد، آن شخص، فرد بی‌دینی است! جالب این‌که این علم‌ها همیشه در دست افراد معلوم‌الحال به جوش می‌آیند و در خیلی مواقع به افراد مؤمن و معتبر حمله می‌کنند!
2- قمه‌زدن: از برنامه‌هایی که هیچ ارتباطی با اهداف امام حسین ندارد، تیغ، قمه و قفل‌زدن است. مقام معظم رهبری در این باره می‌فرمایند: «در قدیم‌الایام در بین عوام‌الناس معمول بود که روزهای عزاداری به بدن خودشان قفل می‌زندند بعد هم در مذمت این کار، بزرگان و علماگفتند و برافتاد؛ ولی حالا باز هم شروع کرده‌اند. قمه‌زدن هم همین‌طور است. این کار، غلط است. یک عده قمه‌ها را بگیرند، به سرهای خودشان بزنند و خون‌ها را بریزند که چه شود؟ کجای این حرکت، عزاداری است»؟ استاد شهید مطهری در مورد تاریخچه قمه‌زنی می‌گوید: «قمه‌زنی و بلندکردن طبل و شیپور از ارتدوکس‌های قفقاز به ایران سرایت کرد و چون روحیه مردم برای پذیرفتن آن‌ها آمادگی داشت، چون برق در همه جا دوید».
3- موسیقی: یکی دیگر از کارهایی که با فرهنگ عاشورا مناسبت ندارد، ترویج موسیقی است. موسیقی از ساده‌ترین شکل آن یعنی طبل، نی و شیپور شروع شده و امروزه به ارگ رسیده است. این همان برنامه‌ای است که در طول مدت‌های مدیدی در کلیساها انجام می‌شد (و بعدها از قفقاز وارد ایران شد). هدف مسیحیان از این کار، ایجاد جاذبه برای کلیساهاست؛ ولی با توجه به پتانسیل‌های جذاب دین، هیچ نیازی به این جاذبه‌های کاذب نیست؛ به ویژه این‌که مقام معظم رهبری فرمودند: «ترویج موسیقی با آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی سازگار نیست».
نکته مورد توجه این است که این آفات به مرور زمان به صورت فرهنگ و سنت در آمده است و از میان برداشتن آن‌ها احتیاج به زمان دارد. بنابراین برخورد با این آفات باید دقیق، هوشیارانه و بدون ایجاد تنش باشد. نکته دیگر این‌که هیئت‌های مذهبی با دارا بودن آفات نسبتاً زیاد، هنوز از بی‌نظیرترین مراکز مذهبی، جهت حفظ و تقویت ایمان مردم و افزایش معرفت آن‌هاست؛ حال اگر بتوان با یک برنامه منسجم، ضمن بالابردن بینش مسئولان هیئت‌ها، ذاکران اهل بیت و درنهایت توده مردم، این آفات را کاهش داد، می‌توان تأثیر این هیئت‌ها را تا چندین برابر افزایش بخشید؛ به ویژه درصورتی‌که بتوان هیئت‌‌های مذهبی را به صورت نظام‌یافته با هم مرتبط کرد تا همه آن‌ها همانند اعضای یک بدن، اهداف مشخصی را دنبال کنند. هر چند این عمل مشکل است ولی غیر ممکن نیست.

«هنر» به‌مثابه اندیشه فرهنگیِ هنرمند در جهان آفرینش وی، خواستگاه استعلایی مخاطب است. مخاطب سینما، آن‌چه از هنر مؤلف یا مؤلف‌ها انتظار دارد، بازتاب اندیشه فرهنگی و کلاسیک جغرافیای زیسته است. جهان‌شمولی در آثار سینمایی بحث گسترده‌ای است که نه مؤلف و نه مخاطب از یک اثر سینمایی انتظار دارد؛ اما همین که نماها و داستان فیلم درکنار یکدیگر به گستره کره زمین ملموس و تأثیرگذار باشد، می‌توان یک اثر سینمایی را فارغ از جغرافیای زیسته‌اش جهان‌شمول شمرد آنچه در این یادداشت‌ها به آن اشاره خواهم کرد نزول فرهنگ ایرانی در آثار سینمایی کشورمان و ارتقای سطح جاه‌طلبانه متأثر ساختن مخاطب به وسیله داستان و نماهاست.
فرهنگ بازیچه اندیشه‌های هنرمندانه
قبل از این‌که رابطه بین فرهنگ مؤلف و اثر را مشخصاً در جغرافیای خودمان بررسی کنم باید این نکته را یادآور شوم که هر اثر هنری قائم به ذات خود می‌تواند اندیشه‌ای فرهنگی را در پس زمینه گسترش دهد؛ از همین رو سینمای ایران به واسطه تعدد فرهنگی جوامع کوچک (قبیله‌ای، منطقه‌ای، گویشی و ...) مناظر گسترده‌ای از فرهنگ را در خود جای داده که متاسفانه بعد از انقلاب کم‌ترین نقش فرهنگی را در حوزه رسانه بازی کرده است. باید پذیرفت که بخشی از سینما در کشورمان به تلویزیون گره خورده است و این تلفیق (خواسته یا ناخواسته) خروجی ناقصی از فرهنگ و اندیشه متمدنانه به جامعه ارائه می‌کند. در کشورمان رابطه‌ای که میان فرهنگ مؤلف و مخاطب وجود دارد مصداق بارز قهرمان و ضدقهرمان یک فیلم هالیوودی است، اما در این رابطه قهرمان کیست و ضدقهرمان چه ویژگی‌هایی دارد؟. مسلماً در پایان هر بازی، قهرمان این جدال فرهنگی مخاطب است که یک اثر سینمایی را به چه اندازه مفید یا مضر می‌انگارد. حال این سوال به وجود می‌آید که آیا همواره در جدال فرهنگی ضدقهرمان نقش منفی داستان را بازی می‌کند؟. ضدقهرمان در صورتی که نقش خود را به درستی و با دلایل متقن و مستدل ایفا کند در ذهنیت ناقدانه مخاطب نقش قهرمان به خود می‌گیرد و در این شرایط است که یک اثر هنری و مشخصاً سینمایی می‌تواند تأثیر فرهنگی داشته باشد. متاسفانه سینمای ایران قبل از آنکه چهره قهرمان یا ضدقهرمان به خود گیرد نقش مخاطب را در جامعه ایفا می‌کند. سینما کنار دست مخاطب نشسته، به وقایع جامعه نگاه می‌کند و در پی تأثیر پذیرفتن از این وقایع شکل آینه‌وار (متاسفانه آینه‌ای شکسته و کدر) را به جامعه بازتزریق می‌کند. مسلماً از سینمایی که بدین گونه با فرصت‌های فرهنگی موجود در جامعه برخورد می‌کند نمی‌توان انتظار تمدن داشت. هنرمند آفرینش هنری ندارد بلکه بازتابی هنرمندانه از جلوه‌های موجود پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. جدایی، خیانت، طلاق عاطفی، شک، ازدواج از روی خواستگاه غریزه، کمدی‌های سخیف، بازیچه قراردادن ارزش‌های دفاع مقدس، استفاده از ناتوانی و ناآگاهی مخاطب برای سرگرمی و... المان‌هایی است که در این جغرافیا تبدیل به دست مایه‌ای برای آفرینش‌های سینمایی شده است. متاسفانه به تازگی تجاوز و موضوع سوء استفاده جنسی از کودکان به اندازه‌ای در سینمای ایران رواج پیدا کرده که گویی امری عادی در فرهنگ ایرانی به شمار می‌رود و این موضوع عمیقاً خطرناک خواهد بود.
 سینمای ایران چیست؟
سینمای ایران به دو بخش قبل از انقلاب و بعد از آن تقسیم نمی‌شود چرا که معتقدم هنرمندی که با موج فرهنگی جامعه تغییر کند هنرمند نیست و برچسب هنری وی تا مادامی که شرایط فرهنگی اجازه دهد بر پیشانی او جای دارد. سینمای ایران مفهوم گسترده‌ای از اندیشه ناقدانه ایرانی دارد. نه این که تعریف سینما در ایران با دیگر مرزها متفاوت باشد بلکه گرایش به سینما از سوی هنرمند در کشورمان دارای عناصری است که هیچ مرز مشترکی با فرم پذیرفته در سینمای جهان برقرار نمی‌کند. اگر راهی که سینمای ایران از سیاوش در تخت جمشید فریدون رهنما تا جدایی نادر ازسیمین برای فرم سازی به معنای هنری در پیش گرفته است را بررسی کنیم به نزول هنری در آن بر می‌خوریم که در یادداشت دوم مفصل به آن خواهم پرداخت، اما در همین راه اگر میزان تأثیر پذیری فرهنگی و نقد آن، که هیچ کمکی به فرهنگ سینمای ایرانی نمی‌کند را بررسی کنیم، می‌بینیم که سینما عمیقاً تحت تأثیر تحول سیاسی و هیجانات ناشی از آن قرار گرفته است. یک اثر سینمایی در ایران قبل از سینمایی بودن گرایش سیاسی به خود می‌گیرد. بادیگارد حاتمی‌کیا، ابد و یک روز روستایی، فروشنده فرهادی تا حتی کمدی‌های سخیف و ضدارزشی مانند اخراجی‌های ده نمکی و هزارپای داوودی از صد درصد بیش از 70 درصد گرایش سیاسی به خود گرفته‌اند. سینمای قبل از انقلاب که من آن را جدای از سینمای کنونی نمی‌دانم تنها به دلیل تفاوت در نگرش هنری خالق نسبت به مخاطب ارزش سینمایی بیشترپیدا می‌کند. از عمو سی‌بیلو بیضایی تا سوته دلان حاتمی شاید راه زیادی نباشد، اما از آنجا که نقد فرهنگی – سیاسی دغدغه هنرمند نبوده و تنها ارائه جنس درستی از فرهنگ ایرانی او را وادار به آفرینش کرده است می‌توان حسرت چنین آثاری را تا سال‌ها در دل ذخیره کرد. مسلماً نمی‌توان در یادداشت اول با چند کلمه چنین بحث گسترده‌ای را به طور تبیین شده مطرح کرد، اما از آنجا که این روزها سینمای ما عمیقاً نیاز به دگردیسی فرهنگی فارغ از جدال‌های سیاسی و تأثیر پذیری هیجانی مؤلف دارد، طرح این موضوع و به صدا در آوردن زنگ خطر آن نیم‌گامی برای حرکت به سوی خلق اثری با تاثیرگذاری فرهنگی و نه تأثیرپذیری فرهنگی است.

 

بنابر محاسبات، دولت سالانه حدود ۲۰۰ هزارمیلیارد تومان یارانه بنزین می‌دهد. جالب است بدانید با این یارانه سنگینی که دولت برای بنزین پرداخت می‌کند، می‌توان هر سال حدود ۶۶ هزار کارخانه راه‌اندازی کرد یا ۲۱۹ هواپیمای ایرباس صفرکیلومتر یا ۵۱۵ هواپیمای ...                     

«بازی» عبارت است از هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدف‌دار که به‌صورت فردی یا گروهی، انجام و موجب کسب لذت و برآورده شدن نیازهای کودک شود. بازی، در رشد عاطفی کودک نقش مثبتی ایفا می‌کند؛ به این صورت که نیاز به برتری‌جویی و بروز احساس‌ها و عواطف، ترس، تردیدها و برو‌ن‌گرایی را در کودک ارتقا می‌دهد....              

کوچ شماری از فوتبالیست‌های سرشناس ایرانی به لیگ«بلژیک» و بازی در تیم‌های متوسط این کشور در حالی است که برخی به دنبال رد پای «ایجنت» این انتقال‌ها هستند.
اگر به زمان‌های گذشته بازگردیم، نام تیم‌های لیگ بلژیک با حضور بازیکنانی مانند «محمدرضامهدوی»، «داریوش‌یزدانی» و «علیرضا امامی‌فر» در ایران بر سر زبان‌ها افتاد و برخی این حضور را به خاطر ...

شش بازیکن از پرسپولیس به تیم ملی بزرگسالان دعوت شده‌اند؛ روستایی، به تیم ملی امید و رسن، به تیم ملی عراق. یعنی این‌که «کالدرون» در فیفا دی هشت بازیکن فیکس و ملی‌پوش خود را در اختیار ندارد و تمرینات تیمش عملاً مختل خواهد شد؛ آن هم در آستانه هفته سوم و دربی. ...