بالا رفتن بدون دیدن؛ تجربهای که تصورها را تغییر داد
تعداد بازدید : 2
فتح قله «کهار»؛ صعود از درون
نابینایان صعود کننده به ارتفاعات چهار هزار متری «کهار» باور دارند حس پیروزی صعود، تمام پیشزمینههای ذهنی آنان از قله و کوه را تغییر داده است. ایرنا در این باره نوشت: زمانی که از ورزش نابینایان سخن به میان میآید شطرنج، گلبال، فوتبال پنج نفره و شنا بیش از دیگر رشتهها مورد توجه قرار میگیرد و تصور صعود به یک قله چهار هزار متری سخت و غیر قابل امکان است زیرا این صعود نیاز به تمرکز دارد؛ تمرکزی که نابینایان سخت نورد را در مسیری قرار میدهد که بدون شک خطراتی آنان را همراهی میکند خطراتی که در پارهای مواقع توسط همنورد های بینا برطرف میشود.
اما از نخستین ساعات جمعه تا آغازین ساعتهای بامداد شنبه
کوهنوردان نابینا داستانی را رقم زدند که در دل خود پایداری و استقامت دارد. صعود جمعی از کوهنوردان نابینا به ارتفاعات چهار هزار متری «کهار» از مجموعه رشته کوههای البرز از آن دسته داستانهایی دارد که نماد غلبه بر محدودیت به شمار میرود.
مسیر کوهپیمایی طولانی است و نفرات باید زمان زیادی را طی کنند زمانی که ممکن است سختی راه و شیب تند کوه آنان را از ادامه مسیر بازگرداند. مسیر صعود کوهنوردان طولانی بود و بیش از ۱۲ ساعت زمان برای فتح قله نیاز بود زمانی که از ساعت هشت و سی دقیقه صبح شروع و در ساعت ۱۰ شب به پایان رسید.
شاهد صعود نابینایان از همت این گروه سخن به میان میآورد و اذعان میکند که طولانی بودن راه و شیب تند چنان کار صعود را سخت کرده بود که دو همنورد بینای این کاروان از مسیر پشیمان شدند.
صعود تا ارتقاع سه هزار و۲۰۰ متری ادامه داشت، اما همت برخی از کوهنوردان موجب شد تا آنان قصد حضور در ارتفاع چهار هزار متری داشته باشند؛ در این مسیر افرادی مانند مسعود طاهریان، سعید شمسراد، بهنام دلیر، همایون شاهمرادی، مرجان فیاض و لاله عربزاده، شش کوهنورد نابینا و کمبینای گروه بودند که با کمک چهار همنورد بینا، موفق شدند قله کهار را صعود کنند.
همایون شاهمرادی در مسیر برگشت از قله کهار گفت: تجربه خاص و به یاد ماندنی بود که بدون شک نشان از استقامت کوهنوردان نابینا دارد. زمانی که به بالاترین نقطه قله کهار رسیدم حس خوبی داشتم که کم نظیر بود زیرا مجموعه چند نفری که هدفگذایی شده بود توسط چند تن از ورزشکاران به صورت یک دل و یک نفس به آن رسیدیم.
او گفت: در زمان صعود به مانند اعضای یک خانواده شادیها را تقسیم کردیم و بدون شک این میتواند تجربه فراموشنشدنی باشد.
همچنین مسعود طاهریان از دیگر صعودکنندگان نهایی بود که گفت: از صبح تصمیم داشتم نماز خود را در بالاترین نقطه بخوانم. فضای شادی بود که روحیه فراوانی به ما داد و این موجب شد حس پیروزی را تجربه کنم.
طاهریان که نابینای مطلق است، میگوید: با وجود مشکلات فراوان از ابتدای مسیر تا قله بیش از ۲۱ کیلومتر را تجربه کردم، اما این صعود فقط مختص مردان نبود بلکه خانمها نیز در این کوهپیمایی نقش داشتند. لاله عربزاده در این زمینه میگوید حس صعود زیباترین حس پیروزی دنیاست و من پس از دو سالی که در کوهنوردی حضور داشتم این نخستین تجربه من برای فتح قله بود.
او با بیان اینکه نابینای مطلق هستم و تصوری از قله ندارم، عنوان کرد: زمانی که به خط پایان مسیر رسیدم و پا بر بالاترین نقطه قله گذاشتم بدون شک قله را با تمام وجود حس کردم. الان تصورم از قله متفاوت از تمام دوران زندگیم است.
عربزاده میگوید: صعود بدون همراه و همدل امکانپذیر نیست تمام کسانی که در این صعود نقش داشتند کمک کردند تا مزه واقعی یک صعود را تجربه کنیم. نخستین صعود نابینایان به قله چهار هزار متری نشان از یک عزم جدی در ورزش این قشر دارد عزمی که میتواند تصور بسیاری از نابینایان و کمبینایان از محیط اطراف را به واقعیت نزدیک کند. با این شرایط حمایت از ورزش کوهنوردی برای نابینایان را میتوان آغازی بر تحول این رشته در بین آنها دانست؛ آغازی که هدفگذاری آنان صعود به ارتفاعات مانند دماوند باشد.