طرح موسوم به «تأمین امنیت برگزاری مراسم رسمی، عرفی و معمولی»، یک هدف روشن و نسبتا قابل‌قبول دارد که در عنوان آن، قابل‌شناسایی است. هدف این است که در مراسم و نشست‌ها و مجالسی که در سطح کشور برگزار می‌شود، اشخاص نتوانند به تشخیص خود، مانع برگزاری شوند یا در روند جلسه اخلالی ایجاد کنند که حق مستمعان برای دریافت اطلاعات و آشنایی با دیدگاه‌های سخنران را نقض کند. همه نیز تقریبا می‌دانیم که معمولا چه جلساتی و چگونه به تشنج و توقف منجر می‌شود. همچنین این طرح از مجالس «معمولی» که «عرفا بدون مجوز تشکیل می‌شود» نیز حمایت می‌کند؛ از مصادیق این حمایت می‌توان به مهمانی‌های خانوادگی، مجالس شادی و عزا و... اشاره کرد که برای برگزاری آن‌ها نیازی به اخذ مجوز از مقامات رسمی نیست. تا اینجا، اشکالی به تدوین‌کنندگان این طرح نیست؛ اما آنچه در متن طرح آمده، نتوانسته میان اقتضائات یک جلسه
 (احتمالا سیاسی) در خصوص توازن میان حق سخن ...

اصل بیست‌ویکم از فصل سوم قانون اساسی راجع به حقوق زنان است و جهت ضمانت اجرای آن که تضمینی برای حقوق زنان است، شورای عالی انقلاب فرهنگی منشور حقوق و مسئولیت‌های زنان در نظام جمهوری اسلامی ایران را به‌تصویب رسانده است.
در این منشور حقوق و مسئولیت‌های زنان در زمینه‌های مختلف، شرح داده‌شده که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم و برای هر کدام جهت درک بهتر مفاهیم، چند نمونه به‌عنوان‌مثال ذکر خواهیم کرد. بخش اول به حقوق و مسئولیت‌های فردی زنان می‌پردازد که به‌عنوان‌مثال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. حق برخورداری از حیات شایسته تمامیت جسمانی و مسئولیت محافظت از آن در مقابل هرگونه بیماری، حادثه و تعدی.
2. حق برخورداری از عدالت اجتماعی در اجرای قانون بدون لحاظ جنسیت و... .
بخش دوم از این حقوق مربوط به حقوق و مسئولیت‌های خانوادگی زنان است که این بخش نیز خود شامل فصل‌های گوناگون است و در اینجا فقط به عناوین فصول بسنده می‌کنیم.
فصل اول: حقوق و مسئولیت‌های دختران در خانواده.
فصل دوم: حقوق و مسئولیت‌های زنان در تشکل و تداوم خانواده.
فصل سوم: حقوق و مسئولیت‌های زنان در صورت انحلال خانواده.
بخش سوم از حقوق مذکور به بیان فعالیت‌ها و مسئولیت‌های اجتماعی زنان می‌پردازد که در این بخش نیز حقوق‌دانان علم حقوق اساسی به تحقیق و نگارش فصول زیر پرداخته‌اند:
1. حقوق و مسئولیت‌های سلامت جسمی و روانی زنان، مانند حق مشارکت زنان در سیاست‌گذاری، مدیریت، اجرا و نظارت در زمینه بهداشت و درمان و... .
2. حقوق و مسئولیت‌های فرهنگی و معنوی زنان مانند حق و مسئولیت در کسب و افزایش آگاهی نسبت به شخصیت، حقوق و نقش خویش در عرصه‌های مختلف زندگی منطبق با آیین مقدس اسلام.
3. حقوق و مسئولیت‌های اقتصادی زنان، مانند حق بهره‌مندی از نفقه در ازدواج دائم مطابق با شأن زن توسط شوهر یا توسط پدر و فرزند درصورت نیاز زن و توانمندی آنان.
4. حقوق و مسئولیت‌های سیاسی زنان، مانند حق شرکت در انتخابات و انتخاب‌شدن در مجلس یا شوراهای مختلف، مشارکت در برنامه‌ریزی‌های دولتی و تصدی مدیریت‌های عالی با رعایت
موازین.
 

ساعت عملیات برای احمدی‌نژادی‌ها فرارسیده است. آن‌ها یک بازی چندلایه را طراحی کرده‌اند و خواب‌هایی برای اردیبهشت دیده‌اند. از وقتی محمود احمدی‌نژاد از حضور در انتخابات نهی شد تحلیلگران گزاره‌های متعددی داشتند برای پیش‌بینی رفتار سیاسی او در ماه‌های باقی‌مانده تا انتخابات؛ از «قهر» تا «حضور فعال». او اما هیچ نشانه‌ای بروز نمی‌داد ازآنچه در سر دارد. پیرامون او اما دو حرکت عجیب به‌صورت سنگین دنبال می‌شد: در سطح نخست تلاش‌هایی از چند سو آغاز شد تا امکان تغییر تصمیم نهی او سنجیده شود. نامه‌هایی نوشته و امضاهایی برای آن جمع‌آوری شد. این تلاش راه به‌جایی نبرد: نه امضای آن‌چنانی جمع شد و نه موج اجتماعی پدید آمد. آن‌ها از پیشبرد هدفشان در سطح بدنه ناامید شدند. هم‌زمان یک اقدام دیگر هم دنبال شد: یک چهره روحانی حامی احمدی‌نژاد، دفتربه‌دفتر ملاقاتی انجام می‌داد تا که شاید در این سطح اتفاقی رخ دهد. هیچ‌کس اما بنایی برای رایزنی در این خصوص نداشت. احمدی‌نژادی‌ها حالا باید لایه دیگری از عملیات خود را اجرایی می‌کردند. صحنه نباید خالی بماند. فردی باید وارد صحنه شود، شخصی که احمدی‌نژاد به او اعتماد کامل داشته باشد و البته امکان تائید صلاحیتش نیز کمتر از سایر افراد باشد. به بقایی رسیدند. او امتحانش را برای احمدی‌نژاد پس داده است، مثل رحیمی نبوده که فردای صدور حکم زندان نامه افشاگری بنویسد. زندانش را رفت؛ اما همچنان احمدی‌نژادی باقی ماند. او برای اجرای این لایه از بازی بهترین فرد بوده است؛ هرچند اهل سیاست گمانه‌شان بر عدم‌ تائید صلاحیت بقایی است (این البته تنها یک فرض است). بعید به‌نظر می‌رسد که بقایی و برخی از چهره‌های نزدیک به احمدی‌نژاد به‌دلیل حاشیه‌هایی که در دولت نهم و دهم داشته‌اند (مانند محکومیت‌های قضایی) بتوانند از سد شورای نگهبان عبور کنند؛ اما آن‌ها تا زمان اعلام نظر شورای نگهبان می‌توانند بازی سیاسی اصولگرایان و اصلاح‌طلبان را تحت‌الشعاع رفتارهای سیاسی خود قراردهند. این افراد قطعاً در فضای انتخابات به هر دو جریان سیاسی داخل حمله خواهند کرد و آن‌ها را ناکارآمد نشان خواهند داد. اینجا اما یک‌لایه دیده نشده نیز وجود دارد. تصمیم عجیبی گرفته‌شده؛ ایده‌ای که قبل از اعلام نامزدی بقایی در فضای مجازی و در میان بدنه احمدی‌نژادی‌ها آغاز شد و با نامزدی بقایی همچنان تداوم‌ یافته است. طراحان این لایه از عملیات، چالش آرای باطله را دنبال می‌کنند. آنچه آن‌ها می‌گویند این است: «روی برگه‌های رأی نام محمود احمدی‌نژاد را بنویسید. میزان بالای آرای باطله، هم نشان از اعتراض به نبودن محمود احمدی‌نژاد در انتخابات است و هم میزان سرمایه اجتماعی او». بحث‌ها در این‌باره در رسانه‌های فضای مجازی به‌خصوص کانال‌های تلگرامی احمدی‌نژادی‌ها داغ است تا بازی با آرای باطله در انتخابات را دنبال کنند. آن‌ها حتی نظرسنجی‌هایی در گروه‌های تلگرامی خود قرار داده‌اند و از طرفدارانشان در این‌باره نظرخواهی می‌کنند. حال با وجود مباحث مطرح‌شده و امکان رد صلاحیت بقایی، احمدی‌نژادی‌ها چه خواهند کرد؟ آن‌ها که غیر از حمید بقایی فردی را در انتخابات نداشته‌اند، به افرادی مانند سعید جلیلی و محمدباقر قالیباف هم که اعتقادی ندارند، پس می‌ماند همان لایه دیگر عملیات که چالش آرای باطله بود، ایده‌ای که از چندی پیش اجرایی شده و درحال جذب طرفدار است. نکته همین است: آن‌ها به آرای باطله فکر می‌کنند. آیا احمدی‌نژاد حاضر است یک بیانیه بدهد و از این لایه از عملیات اعلام برائت کند؟