«واحد خاکدان» رفت و جهان، بی‌آن‌که متوجه شود، بخشی از حافظه‌اش را از دست داد. او از آن‌دست هنرمندانی بود که بوم را نه چون صفحه‌ای سفید، که چون آینه‌ای روانی می‌دید؛ آینه‌ای که ذهن جمع، خاطره تبعید، زخم‌های پنهان انسان معاصر در آن بازتاب می‌یافت.او زبان نداشت، نقاشی‌اش زبان او بود؛ واژگانش ازجنس پارچه، چمدان، مجسمه، سیب پوسیده و عکس‌های زردشده. اکنون که رفته است، گویی این اشیاء هم در سوگ‌اند؛ در سکوت آثارش صدای گریه‌ای پنهان می‌پیچد.در نقاشی‌هایش، هرچیز روانی است، هرچیز نفس می‌کشد. هیچ شیئی در آثار او مرده نیست. حتی سنگ، حتی چوب، حتی دیوار ترک‌خورده. زیرا خاکدان باور داشت اشیاء حامل روح زمانه‌اند. او از آن نقاشانی بود که با ذهن روان‌کاو کار می‌کرد، نه با نگاه صرفاً بصری.
هر بومش، صحنه یک رویای فروخورده است. گویی هنرمند، خواب خود را نقاشی می‌کرده است؛ خوابی که در آن اشیاء زبان باز کرده‌اند و جای انسان سخن می‌گویند.در نگاه نخست، آثار خاکدان خالی از انسان‌اند؛ اما در واقع، سراسر از حضور انسان پر شده‌اند، حضوری نادیدنی، چون سایه‌ای که از میان رفته است. در روان‌شناسی تحلیلی یونگ، هر غیابی نشانی از حضوری فروخورده است؛ آن‌چه حذف می‌شود، در ناخودآگاه بازمی‌گردد.در آثار خاکدان، این بازگشت از مسیر اشیاء رخ می‌دهد. مجسمه بی‌چهره، عروسک بی‌دست‌وپا، یا کفش رها شده در کنج، همه تجسم همان انسان غایب‌اند.گویی هنرمند از خود می‌پرسد: وقتی انسان ناپدید می‌شود، کجا می‌رود؟ پاسخ او در سکوت بوم است انسان در اشیاء ادامه می‌یابد. او به اشیاء پناه می‌برد، در حافظه بی‌زبان آن‌ها جا خوش می‌کند.از دید روان‌شناختی، این جابه‌جایی حضور، مکانیسمی دفاعی است: انتقال درد از سوژه به شیء. اشیاء، حامل رنج می‌شوند؛ و در آثار خاکدان، ما نه اشیاء بلکه رنج را می‌بینیم رنجی که شکل یافته، مجسم شده، و زیبا گشته است.هر تابلو، فضایی بسته دارد؛ اتاقی با دیواری فرسوده، میزی چوبی، و نوری که از پنجره‌ای ناپیدا می‌تابد. این اتاق، استعاره‌ای از ذهن است — ذهنی پر از خاطره، پر از اشیاء قدیمی، پر از چیزهایی که هنوز فراموش نشده‌اند.
به زبان روان‌کاوانه، می‌توان گفت آثار خاکدان در واقع درمان‌گاه خود هنرمند است. او در این اتاق‌ها با خویشتن خویش روبه‌رو می‌شود؛ با کودک درونش، با مهاجر درونش، با زخم‌های ناگفته‌اش.
در هر گوشه بود، چیزی دفن‌شده‌ است: شاید یک رابطه، یک وطن، یک دوران. او با چیدن این اشیاء، با دقتی آیینی، خاطره را احضار می‌کند. مثل روان‌کاوی که به‌جای گفتار، از تصویر برای درمان استفاده می‌کند. و چه زیباست که درمان در نقاشی او درد را پاک نمی‌کند، بلکه به آن معنا می‌بخشد.در آثارش، چمدان‌ها، جعبه‌ها، عکس‌ها و اشیاء فرسوده، یادگار این وضعیت‌اند: بی‌خانگی مداوم. این همان چیزی‌ است که روان‌کاوی آن را «ترومای گسست» می‌نامد: احساس جدایی از ریشه، از زمان. در نقاشی‌های او، خانه نه مامن، بلکه زخم است. دیوارهایش شکاف دارند، پنجره‌هایش نور نمی‌گیرند، و درهایش به هیچ‌جا باز نمی‌شوند. این خانه استعاره ذهن جمعی نسلی است که میان گذشته و حال گم شده.اما در دل همین ویرانی، نوعی آرامش هست، آرامش تسلیم به واقعیت، آرامش آشتی با زخم. خاکدان نه می‌خواست گذشته را پاک کند، نه حال را تقدیس؛ او می‌خواست فقط ببیند و همین دیدن، همان پذیرش روانی است که به نقاشی‌هایش عمق می‌بخشد.
در نگاه دقیق‌تر، هر شی در آثار او همانند یک شخصیت است. اشیاء در بوم‌هایش چیدمان نیستند.
به‌عنوان نمونه، در نقاشی‌هایی که سر مجسمه‌ها در کنار میوه‌ها و تکه‌پارچه‌ها قرار گرفته‌اند، ذهن ما ناخودآگاه به جست‌وجوی رابطه‌ای پنهان می‌رود؛ شاید مجسمه نماد اندیشه منجمد باشد و میوه، نشانه زندگی رو به زوال، برخورد این دو، یعنی گفت‌وگوی زندگی و مرگ، ‌ یا ذهن و جسم.او می‌دانست که اشیاء زبان دارند، فقط باید چیدمان‌شان را درست انتخاب کرد تا به سخن آیند.
هیچ فریادی در آثار خاکدان نیست؛ اما همه چیز فریاد می‌زند. سکوت او نوعی فریاد درونی است، همان حالتی که روان‌شناسان از آن به‌عنوان «بیان غیرکلامی ناخودآگاه» یاد می‌کنند. در سکوت بوم، گفت‌وگوی پنهانی میان هنرمند و خویشتن درونی‌اش جریان دارد. این سکوت، سکون نیست؛ حرکتی است به درون. مخاطب نیز ناگزیر به این درون‌گرایی کشیده می‌شود. تماشای آثار او شبیه به نشستن در اتاقی نیمه‌تاریک است که ناگهان در آن صدای تنفس گذشته را می‌شنوی.واحد خاکدان، نقاش روان اشیا در میان ماست. در هر خاطره‌ای که از دست رفته، در هر عکسی که زرد شد، در هر نوری که از لای پرده بر بومی خاموش می‌تابد.

گلاب آدینه در تالار وحدت راوی «شب شاهنامه» شد
کنسرت ارکستر «میترا» به رهبری محمدرضا صفوی و روایت گلاب آدینه بازیگر پیشکسوت تئاتر و سینما با عنوان «شب شاهنامه» آبان ماه در تالار وحدت به روی صحنه می‌رود.به گزارش خبرنگار موسیقی ایرنا، کنسرت ارکستر «میترا» به رهبری محمدرضا صفوی و روایت گلاب آدینه بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر و سینما با عنوان «شب شاهنامه» سه‌شنبه و چهارشنبه (۲۷ و ۲۸ آبان‌ماه) ساعت ۲۱:۳۰ در تالار وحدت برگزار می‌شود.در این‌ کنسرت، «بیژن و منیژه» با نویسندگی طاها افشین و آهنگسازی حسین دهلوی، «رقص سیاوش» ساخته پوریا خادم و «خنده‌ گردآفرید» با نویسندگی ویلیام نیکلسون و آهنگسازی فرهاد پوپل اجرا خواهد شد.

مهران رجبی با  بیگانگان به تلویزیون می آید
راما قویدل کارگردان تلویزیون سریال بیگانگان را با موضوع داعش می سازد.به گزارش ایرنا، «بیگانگان» به کارگردانی راما قویدل به تولید می رسد.براساس اعلام سیما فیلم، سریال «بیگانگان»، دنباله مجموعه موفق «بهترین تابستان من» به کارگردانی راما قویدل و تهیه‌کنندگی علی‌اکبر تحویلیان، در مراحل پایانی تولید قرار دارد و بیش از ۷۰ درصد فیلمبرداری انجام شده است.این مجموعه در ژانر درام اجتماعی و ماجراجویی، داستان الهام و محمد را روایت می‌کند که در مأموریت‌های انسانی خود در عراق با خطرات جدی و اسارت توسط نیروهای داعش مواجه می‌شوند.

کتاب تازه طاها صمدی، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر با عنوان «خاورمیانه چشمانت» توسط انتشارات نسل روشن روانه بازار کتاب شد. صمدی که پیش‌تر با آثار نمایشی‌اش در عرصه تئاتر شناخته می‌شد، در نخستین تجربه مکتوب ادبی خود به سراغ شعر نو رفته و با نگاهی عاشقانه و اجتماعی، مفاهیمی چون عشق، دلتنگی، جدایی و تنهایی را در بستری خاورمیانه‌ای و پرالتهاب بیان کرده است.این کتاب در ۸۸ صفحه منتشر شده و شامل مجموعه‌ای از شعرهای نو است که در آن، خاورمیانه نه صرفاً یک جغرافیا، بلکه استعاره‌ای از دل و درون انسان تصویر می‌شود؛ جایی که عشق و جنگ، امید و ویرانی در کنار هم حضور دارند.
صمدی در مقدمه کتاب با لحنی شاعرانه می‌نویسد: گاهی یک واژه، از میان تمام صداهای جهان، چنان آرام و بی‌ادعا می‌خزد روی قلبت که حتی نفست را حبس می‌کند.
این جمله به‌نوعی چکیده نگاه درونی و احساسی نویسنده به جهان پرهیاهو و ناآرام امروز است؛ جهانی که در آن عشق هنوز پناهگاه انسان است.او درباره شکل‌گیری این مجموعه به خبرنگار ما گفت: برای من، شعر فقط واژه نیست؛ لحظه‌ای‌ست که انسان با خودش روبه‌رو می‌شود. در خاورمیانه چشمانت خواستم عشق را همان‌طور که در دل تضادها زیسته‌ام نشان دهم؛ نه بی‌نقص، بلکه واقعی.صمدی درباره انتخاب عنوان کتاب نیز توضیح داده است: خاورمیانه چشمانت یعنی همان لحظه‌ای که در میانه درد، کسی را نگاه می‌کنی و هنوز امید داری. یعنی باور به زیبایی در دل تاریکی. خاورمیانه استعاره‌ای از دل انسان است؛ زخمی اما زنده و امیدوار. چون خاورمیانه همیشه میدان جنگ بود و چشمان او تنها جغرافیایی که هنوز صلح داشت.به گفته نویسنده، این مجموعه شعر هم‌اکنون از طریق کتاب‌فروشی‌ها و پلتفرم انتشارات نسل روشن در دسترس علاقه‌مندان به شعر قرار دارد.طاها صمدی از هنرمندان فعال و خلاق تئاتر ایران است که سال‌ها در مقام نویسنده، کارگردان و بازیگر در عرصه نمایش حضور داشته است.
 ادامه مطلب را در این سایت  بخوانید.

 

حسین دارابی،برای ماه رمضان «فک و فامیل» را  می سازد
به گزارش تسنیم، پس از ساخت فیلم‌هایی با مضمون‌های اجتماعی و سیاسی چون «مصلحت»، «خدای جنگ» و «هناس»، حالا خبر می‌رسد حسین دارابی قصد دارد با سریالی کمدی به نام «فک و فامیل» در ماه رمضان روی آنتن برود؛ پروژه‌ای که اگر قطعی شود، تنوعی جالب در کارنامه این فیلمساز جوان خواهد بود. طبق شنیده‌ها، نام مریم سعادت در میان بازیگران این پروژه دیده می‌شود، هرچند هنوز جزئیات بیشتری از ترکیب بازیگران و گروه تولید منتشر نشده است.

مشارکت ۵۰ ایران‌شناس از ۲۱ کشور در اجلاس ایران‌شناسی
رئیس دانشکده گردشگری از مشارکت ۵۰ ایران‌شناس از ۲۱ کشور در اجلاس ایران‌شناسی خبر داد و گفت: گردشگری در بطن ایران‌شناسی است.به گزارش خبرنگار مهر، سعید هاشمی رئیس دانشکده گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ در نشست خبری گردشگری و ایران‌شناسی که امروز در دانشگاه علم و فرهنگ برگزار شد گفت: اجلاس بین المللی ایران‌شناسی در سال جدید برگزار می‌شود کار خوبی که در این اجلاس شکل گرفت این بود که دانشگاه‌ها با آن پیوند خوردند هر دانشگاه به عنوان بازوی کمکی نقش خواهد داشت کنند از مزایای اجلاس این است که نشستی با به حوزه گردشگری و ایران‌شناسی اختصاص داده است این نشست ۲۵ آبان برگزار خواهد شد.

بیست‌وچهارمین جشن حافظ آخر آذرماه برگزار می‌شود
امید معلم، دبیر بیست‌وچهارمین مراسم سینمایی و تلویزیونی دنیای تصویر «تندیس حافظ»، از برگزاری این رویداد در اواخر آذرماه سال جاری خبر داد.به گفته‌ی معلم، در این دوره نیز همچون سال‌های گذشته، بهترین‌های تلویزیون، سینما و نمایش خانگی با اهدای تندیس حافظ مورد تقدیر قرار خواهند گرفت.
او با اشاره به برنامه‌های تازه این رویداد گفت: خبرهای بسیار جذابی در راه است که به زودی اعلام خواهیم کرد. همچنین فراخوان بخش فیلم کوتاه نیز به زودی منتشر می‌شود. مراسم سینمایی و تلویزیونی دنیای تصویر (تندیس حافظ) از سال ۱۳۷۶ توسط علی معلم بنیان گذاری شد و امسال بیست و چهارمین دوره‌ی برگزاری خود را سپری می‌کند.