به گزارش ایسنا، «کایا کالاس» مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در پی دیدار حساس «دونالد ترامپ» و «ولادیمیر پوتین»، روسای جمهور آمریکا و روسیه در آلاسکا که بدون توافقی بر سر اوکراین به پایان رسید، با انتشار پیام‌هایی در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشت: «عزم رئیس جمهور ترامپ برای دستیابی به یک توافق صلح حیاتی است.»به گفته کالاس، اتحادیه اروپا و شرکای اروپایی آن پیش از نشست آلاسکا برای هماهنگی با رئیس‌جمهور آمریکا تلاش کردند. او مدعی شد: «اما واقعیت تلخ این است که روسیه قصد ندارد به این زودی‌ها به این جنگ پایان دهد.» به گفته این مقام اروپایی، ایالات متحده قدرت دارد روسیه را مجبور به مذاکره جدی کند.

رئیس جمهور آمریکا از دیدار دوباره با همتای اوکراینی‌اش در کاخ سفید در هفته جاری خبر داد.به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سی‌بی‌اس، دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا گفت که عصر دوشنبه در کاخ سفید با ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین دیدار و درباره توافقی برای پایان دادن به جنگ بین مسکو و کی‌یف گفتگو خواهد کرد.ترامپ در پیامی در شبکه اجتماعی خود «تروث سوشال» با اشاره دیدارش با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در آلاسکا نوشت که این دیدار «خیلی خوب پیش رفت» و با «تماسی شبانه با زلنسکی و سایر رهبران اروپایی از جمله مارک روته، دبیرکل ناتو همراه بود.»

یکی از نمایندگان دموکرات کنگره آمریکا ضمن انتقاد از نحوه استقبال از رئیس‌جمهور این کشور از همتای روس خود هنگام ورود به آلاسکا، ترامپ را «چاپلوس کرملین» خواند.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رویترز، «اریک سوآلول» نماینده دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی «ایکس»، از دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، به دلیل نوع برگزاری نشست با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در آلاسکا، انتقاد کرد.این نماینده کنگره آمریکا نوشت: «ترامپ طوری سرخوشانه با پوتین رفتار کرد، انگار که در حال اهدای جایزه یک عمر دستاورد خود به اوست». 

 مدت زمان زیادی از نشست مشترک دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین روسای جمهور آمریکا و روسیه در آلاسکا نمی‌گذرد. رویدادی که با بازتاب‌های گسترده‌ای در محیط بین‌المللی رو به رو شده و تحلیل و تفسیرهای مختلفی با محوریت آن مطرح می‌شود. تقریباً اغلب ناظران و تحلیل‌گران تاکید دارند که مساله جنگ اوکراین، اصلی‌ترین دستورکار نشست مشترک ترامپ و پوتین بوده است. با این حال، منابع آگاه تاکید کرده‌اند که دو طرف در مورد طیفی از دیگر مسائل نیز با یکدیگر بحث و گفتگو داشته‌اند. با این همه، در بحبوحه برگزاری نشست آلاسکا، شاهد سه اتفاق معنادار بودیم که توجه به آن‌ها ضروری به نظر می‌رسد.
میزبانی در آلاسکا نوعی غرور ملی در آمریکا
اول اینکه محل برگزاری نشست در آلاسکا بود. منطقه‌ای که زمانی به روسیه تعلق داشته و سپس به آمریکا واگذار شده است. به نظر می‌رسد ترامپ با تعیین آلاسکا به عنوان محل برگزاری نشست با رئیس جمهور روسیه سعی داشته به نوعی غرور ملی را در آمریکا برانگیزد و به زعم خود دست برتر آمریکا در مواجهه با روسیه را به این کشور گوشزد کند. موضوعی که شماری از صاحب نظران بین المللی نیز به آن اشاره داشته‌اند و انتخاب آلاسکا به عنوان محل برگزاری نشست رهبران دو کشور روسیه و آمریکا را بی‌دلیل ندانسته‌اند.
فضای میزبانی به شدت نظامی
نکته دوم اینکه در جریان میزبانی از پوتین، شاهد پرواز جنگنده‌های بی 2 آمریکایی برفراز روسای جمهور دو کشور بودیم. در عین حال، فضای میزبانی ترامپ از پوتین در آلاسکا نیز به شدت نظامی بوده و چند جنگنده اف 22 در محل استقبال ترامپ از پوتین در محل برگزاری نشست، قابل مشاهده بود. 
رسانه‌های آمریکایی مدعی شده‌اند که ترامپ از این طریق خواسته تا به پوتین پالس هشدار و قدرت بفرستد. 
در واقع، او خواسته گفتمان مد نظر خود با محوریت ادعایی ایجاد صلح از طریق اعمال قدرت را در جریان نشست با رئیس جمهور روسیه به عیان‌ترین شکل ممکن به نمایش بگذارد. پیش از برگزاری نشست مذکور هم شاهد بودیم که ترامپ تهدید کرده بود اگر پوتین به توافق برای پایان جنگ اوکراین تن ندهد، روسیه با عواقب اقتصادی بسیار سختی رو به رو خواهد شد.
 مسائلی که همه و همه گواهی بر این مساله هستند که ترامپ در جریان دیدار با پوتین سعی داشته بار دیگر جلوه‌های عینی بازی‌های تبلیغاتی خود را به نمایش بگذارد.
تمرکز ترامپ در دیدار با رئیس جمهور روسیه معطوف به مصرف داخلی
نکته سوم اینکه به نظر می‌رسد بخش زیادی از تمرکز ترامپ در جریان دیدار با رئیس جمهور روسیه معطوف به مصرف داخلی نشست مشترکش با پوتین بوده است. 
در حقیقت، ترامپ سعی داشته در بحبوحه سیلی از مشکلات و بحران‌های داخلی در آمریکا، به نوعی کارآمدی خود را به رُخ جریان‌های رقیب و مخالفش در آمریکا بکشد و اینطور وانمود کند که او به معنای واقعی کلمه قادر به احیا هژمونی جهانی آمریکا است. 
گزاره‌ای که البته فرسنگ‌ها با واقعیت فاصله دارد و شاهد بوده‌ایم که رسانه‌های آمریکایی نیز عمدتاً به این مساله اشاره داشته‌اند که پوتین با سفر به آلاسکا، به هر آنچه می‌خواست رسید 
و بعید است به خواسته‌های واشینگتن تن بدهد. دلیل آن نیز روشن است: دولت آمریکا نشان داده که مذاکره را نَه اهرمی برای حل مشکلات با رقبا، بلکه ابزاری برای ضربه زدن به آن‌ها در نظر می‌گیرد.
 

در یک چرخش دیپلماتیک که کمتر کسی پیش‌بینی می‌کرد، رهبران ارشد اروپا، پس از دیدار پر رمز و راز دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین در یخ‌بندان‌های آلاسکا، با صدور بیانیه‌ای مشترک، مواضع خود را شفاف‌سازی کردند. این بیانیه که روز شنبه منتشر شد، نشان می‌دهد که قاره سبز نه تنها نظاره‌گر نبوده، بلکه قصد دارد فعالانه وارد 
گود شود.مریم حسینی از باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می‌دهد که در این بیانیه تأکید شده است: ما آماده‌ایم تا با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، و ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، برای برگزاری یک اجلاس سه‌جانبه با حضور ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، و البته با حمایت قاطع اروپا، همکاری کنیم. به نظر می‌رسد اروپایی‌ها قصد دارند «چای مهمانی» را خودشان سرو کنند و مطمئن شوند که میز مذاکره از تعادل لازم برخوردار است.این بیانیه جسورانه دقیقاً پس از آن منتشر شد که ترامپ، بلافاصله پس از بازگشت از «سرزمین نیمه‌شب»، اطلاعاتی را به زلنسکی و رهبران ناتو منتقل کرد. جزئیات این اطلاعات هنوز در هاله‌ای از ابهام است، اما هر چه که بوده، ظاهراً به اندازه کافی اروپا را به جنب و جوش انداخته است. در بخش دیگری از این بیانیه، نکته‌ای کلیدی و قاطعانه مطرح شد: روسیه نمی‌تواند در مورد پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا یا ناتو حق وتو داشته باشد. این یعنی، به قول معروف، «شتر دیدی، ندیدی!» حق انتخاب اوکراین، خط قرمز اروپایی‌هاست و مسکو نمی‌تواند در این زمینه حرف آخر را بزند.این بیانیه مشترک با امضای چهره‌های شناخته‌شده‌ای همچون امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه (که احتمالاً با یک فنجان اسپرسو در دست بیانیه را امضا کرده)، جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا (که شاید در حال طراحی لباس برای اجلاس آتی بود)، فردریش مرتس، صدراعظم آلمان (که قطعاً به کارایی و بهره‌وری جلسه فکر می‌کرد)، کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر انگلیس (که شاید ته دلش به بازی‌های فوتبال فکر می‌کرد!) و اورزولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا، اعتبار ویژه‌ای پیدا کرد. این تیم قدرتمند همچنین متعهد شد که فشار بر روسیه را حفظ کرده و به حمایت از اوکراین ادامه دهند؛ چرا که به قول معروف، دوستان واقعی در روزهای سخت شناخته می‌شوند!امیدوارم این توسعه هم اطلاعات لازم را داده باشد و هم لبخندی بر لبان شما نشانده باشد! اگر باز هم خبری هست که نیاز به گسترش یا چاشنی طنز دارد، من در خدمت شما هستم.
 

در میان سنگ‌اندازی‌های حامیان فیلترینگ، به نظر می‌رسد که مسعود پزشکیان برای محقق کردن وعده مهم خود، راه سخت و دشواری را در پیش دارد. او از یک سمت باید مخالفان رفع فیلترینگ را راضی کند و از سوی دیگر، اگر نتواند به این وعده عمل کند، مردم و رأی‌دهندگان خود را ناامید کرده است.
به گزارش خبرآنلاین، «چه زمانی قفل فیلترینگ می‌شکند؟» این یکی از مهم‌ترین سؤالات مردم از مسعود پزشکیان است. کسی که با وعده فیلترینگ در کنار وعده‌های دیگری چون حل و فصل مسئله حجاب، پیوستن به اف‌ای‌تی‌اف (FATF) و…، در تیرماه ۱۴۰۳ توانست رقبای خود را از میان بردارد و فاتح پاستور شود. حال مردم بیش از یک سال است که خواهان آن هستند که پزشکیان به وعده‌ای که برای آن گردن خود را گرو گذاشت، جامه عمل بپوشاند.این روزها مردم گلایه‌های زیادی دارند؛ گلایه‌هایی با رنگ و بوی اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و… اما یکی از مهم‌ترین دغدغه‌ها و ناراحتی‌های آنان مسئله فیلترینگ، محدودیت‌های فضای مجازی و سرعت اینترنت است.سرعت اینترنت این روزها آنقدر کند و ضعیف است که به هزار ترفند سایت‌های داخلی را باز می‌کند و شهروندان برای دانلود کردن یک مقاله یا فیلم باید ساعت‌ها از وقت و کار خود بزنند و صبر کنند تا آهسته‌آهسته فایل موردنظر بارگیری یا بارگذاری شود. جی‌پی‌اس‌ها و مسیریاب‌ها به خوبی کار نمی‌کنند و مردم برای پیدا کردن یک مسیر ساده با هزار و یک مشکل روبرو هستند.اما نکته تلخ‌تر این است که با وجود سرعت ضعیف اینترنت که حتی صدای وزیر ارتباطات را هم درآورده و پول‌هایی که برای خرید بسته‌های بی‌کیفیت به حساب اپراتورها ریخته می‌شود، برای استفاده از اپلیکیشن‌هایی چون ایکس، اینستاگرام، تلگرام و… باید ماهیانه پول زیادی صرف خرید فیلترشکن شود. فیلترشکن‌هایی که نه تنها گره از کار مردم باز نمی‌کنند بلکه بر نارضایتی‌شان هم روز به روز می‌افزاید.آنان برای استفاده از پلتفرم‌ها باید در روز فیلترشکن را روشن کنند و برای استفاده از همان مسیریاب‌هایی که با هزار زحمت یک مسیر را نشان می‌دهند، باید فیلترشکن خود را خاموش کنند. همزمانی استفاده از این اپلیکیشن‌ها هم که دردسرها دارد. با این حال، نه تنها خبری از رفع فیلترینگ نیست که سودهای کلانی روانه جیب کاسبان فیلترشکن‌ها می‌شود. وقتی در دی ماه ۱۴۰۳، پزشکیان قفل فیلترینگ واتس‌اپ و گوگل‌پلی را شکست، امیدهای تازه‌ای در میان مردم برای برداشته شدن فیلترینگ شکل گرفت. امیدی که با وجود وعده و وعیدها برای برداشته شدن گام دوم رفع فیلترینگ، یعنی رفع محدودیت‌های اینستاگرام، تلگرام و یوتیوب، بیشتر می‌شد. اما نه تنها در آستانه سال نو، دولت از وعده خود عقب‌نشینی کرد که اکنون که مرداد ماه ۱۴۰۴ روزهای پایانی خود را می‌گذراند هم این فیلترینگ برداشته نشده است.حتی جلسات شورای عالی فضای مجازی هم که باید به قاعده ماهی یک بار برگزار شود، در دولت چهاردهم به طور منظم تشکیل نشده است. جلسه‌ای که وقتی تشکیل می‌شود، همه گوش به زنگ می‌شوند تا خبری خوش درباره رفع فیلترینگ از آن بشوند، اما هر بار امیدها کمرنگ‌تر از قبل می‌شود. اما چرا پزشکیان هنوز با گذشت یک سال به وعده خود عمل نکرده است؟می‌توان پاسخ به این سؤال را از لابلای حرف‌های مسئولان جست‌وجو کرد؛ خاصه آنکه تا پیش از آن، به نظر می‌رسید که ۱۵ نفر از اعضای حقیقی شورای عالی فضای مجازی و افرادی که منافع‌شان در گرو فروش فیلترشکن است، با این اقدام دولت مخالف هستند. اما پس از جنگ ۱۲ روزه، به نظر می‌رسد که برخی از چهره‌های جدید نیز به جرگه مخالفان پیوسته‌اند. اظهارات سخنگوی دولت درباره رفع فیلترینگ که در ۲۴ تیرماه بیان شده، مهر تاییدی بر این ادعاست. او گفته بود: «دولت به دنبال محدودسازی اینترنت نیست ولی شرایط فعلی و اقدامات اسرائیل، دست مخالفان در راستای این اقدامات دولت را خوب پُر کرده است.»
بررسی پرونده فیلترینگ پلتفرم‌های فضای مجازی نشان می‌دهد با وجود شورای عالی فضای مجازی و کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه، گاهی دستگاه قضایی و حتی شورای عالی امنیت ملی هم می‌توانند دستور ایجاد مسدودیت‌ها را بدهند. شاید بر همین اساس و تاکید بر گفتمان وفاق ملی بود که پزشکیان، پرونده رفع محدودیت‌های فضای مجازی را به شورای عالی فضای مجازی برد تا گره این معضل را در یک نهاد حل و فصل کند. گرهی که با وجود مخالفان رفع فیلترینگ در شورای عالی فضای مجازی نه تنها باز نشد که حتی کورتر هم شده و به نظر نمی‌رسد که به این زودی‌ها این وعده مهم دولت محقق شود.در واقع، اگر همه اعضای دولت را موافق رفع فیلترینگ در نظر بگیریم، سهم آنان در میان ۲۸ نفر، فقط ۸ رأی است: مسعود پزشکیان (رئیس‌جمهور)، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزیر علوم و تحقیقات و فناوری، وزیر آموزش و پرورش، وزیر اطلاعات، وزیر دفاع و معاون علمی و فناوری رئیس‌جمهور.برخی چهره‌ها چون سرافراز و ضرغامی نیز به‌خاطر تعدیل مواضعی که طی سال‌های اخیر داشته‌اند، می‌توانند در بزنگاه رأی‌گیری وارد تیم دولتی‌ها در حمایت از رفع فیلترینگ شوند، هرچند چرخش مواضع آن‌ها خود یک معضل است و نمی‌توان اطمینان صددرصد داشت و شاید رایزنی‌ها باید با آن‌ها نیز در وجهی دیگر دنبال شود.اما در مقابل، اظهار نظرهایی که از سوی برخی از چهره‌های نظامی می‌شود، نشان می‌دهد که آن‌ها هم در کنار اعضای حقیقی شورای عالی فضای مجازی ایستاده و مخالف رفع فیلترینگ هستند. البته ممکن است آن افراد جایگاهی در میان اعضای این شورا نداشته باشند و صرفاً بیانگر تفکر آن گروه باشند.به طور مثال، سردار غلامرضا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور و از اعضای این شورا، درباره نقش تکنولوژی‌های نوین در اقدامات تروریستی علیه فرماندهان مقاومت گفته است: «پیام‌رسان واتساپ در مکان‌یابی و ترور برخی از فرماندهان حماس نقش داشته است. مکان‌یابی شهید هنیه به همین روش انجام شد، که نشان‌دهنده استفاده از ابزارهای دیجیتال در شناسایی و هدف قرار دادن شخصیت‌های برجسته است.»سردار مجید خادمی، رئیس سازمان اطلاعات سپاه، هم در مراسم اربعین شهید کاظمی در مشهد گفت: «امروز شبکه‌های ماهواره‌ای و اینترنتی آمریکایی مثل منوتو، بی‌بی‌سی و ایران اینترنشنال در خانه‌های ایرانی‌ها به راحتی افکار دشمن را اعلام می‌کنند. هیچ کشوری مثل ما فضای مجازی را رها نمی‌کند. من از نمایندگان مجلس می‌خواهم که شبکه ملی اطلاعات را جدی بگیرند و آن را پیگیری کنند.»اما در میان مخالف‌خوانی‌های حامیان فیلترینگ، به نظر می‌رسد که مسعود پزشکیان برای محقق کردن وعده مهم خود، راه سخت و دشواری را در پیش دارد.پیگیری‌ها از دولت چهاردهم برای سرنوشت رفع فیلترینگ هم عملاً به در بسته خورده،  در واقع، شرایط به گونه‌ای شده که به نظر می‌رسد پزشکیان فعلاً توان و قدرتی برای حل کردن پرونده قدیمی ندارد یا با تحلیلی دیگر، دولت اراده‌ای برای حل این معضل ندارد تا چینی نازک وفاق، ترک برندارد! 

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین ایران، در یادداشتی که در نشریه «فارن پالیسی» منتشر شده، بر لزوم تغییر پارادایم رویکرد ایران و منطقه تأکید کرده و آن را ضرورتی حیاتی خوانده است. او با اشاره به شرایط خطرناک فعلی غرب آسیا و فجایعی چون درگیری‌های غزه، تجاوزات به ایران و بی‌ثباتی مستمر در سوریه، می‌گوید بازیگران جنگ‌طلب از بسته شدن پنجره‌های دیپلماسی سود برده و این تهدیدها تنها بر صلح و آرامش منطقه سایه افکنده‌اند. لذا باید فرصت دیپلماتیک را از آنان گرفت و از تثبیت پارادایم تهدید مخرب جلوگیری کرد.
 گذار از پارادایم تهدید به توانمندسازی
ظریف این گذار تاریخی و مهم را از پارادایم تهدید که سال‌ها بر منطقه حاکم بوده، به پارادایم توانمندسازی و بهره‌برداری از فرصت‌ها معرفی می‌کند. این تغییر بر سه رکن اصلی استوار است: نخست، تقویت روابط با کشورهای همسایه و کشورهای جنوب جهانی؛ دوم، ایجاد مشارکت منطقه‌ای جدید میان کشورهای مسلمان غرب آسیا؛ و سوم، از سرگیری و تعمیق گفت‌وگوها با اروپا و آمریکا.
توان داخلی: سرمایه اصلی ایران
او تأکید می‌کند که این تحول از داخل ایران آغاز می‌شود؛ کشوری که با مقاومت تاریخی مردم خود و نیروهای مسلحش اثبات کرده است طعمه آسان نیست و می‌تواند در برابر تهدیدات و تجاوزات مسلحانه، حتی از سوی کشورهایی با تسلیحات هسته‌ای، ایستادگی کند. مردم ایران به‌رغم فشارهای بین‌المللی نظیر تحریم‌های فلج‌کننده و فشار حداکثری که چهار دهه است ادامه دارد، توانسته‌اند پیشرفت‌های علمی و فناوری چشمگیری، به‌ویژه در حوزه دفاعی و انرژی هسته‌ای کسب کنند که این بهترین سرمایه کشور است و باید پرورش یافته و توانمند شود.
ظرفیت‌های منطقه‌ای: بستری برای همکاری
رکن دوم این تحول، ظرفیت گسترده ایران برای همکاری منطقه‌ای است. با داشتن مرز مشترک با پانزده کشور و پیوندهای فرهنگی، تاریخی و اجتماعی عمیق میان ملل منطقه که قرن‌ها توسط فرهنگ و علم ایرانی‌ها مستحکم شده است، امکانات قابل توجهی برای ایجاد کریدورهای مشترک انرژی، چارچوب‌های قوی عدم اشاعه هسته‌ای، همکاری اقتصادی و همبستگی فرهنگی وجود دارد. ظریف به تجربیات تاریخی خود در شکل‌گیری ابتکارات متعددی مثل پیمان عدم تجاوز، پویش صلح هرمز، انجمن گفت‌وگوی مسلمانان غرب آسیا و دیگر طرح‌ها اشاره می‌کند که به دلایل بی‌اعتمادی تحقق نیافته‌اند اما اکنون شرایط جدید تهدیدات منطقه‌ای مشترک می‌تواند فرصتی بی‌نظیر برای ایجاد تفاهم و همکاری باشد.
دیپلماسی جهانی: فرصتی برای احیا
رکن سوم تغییر پارادایم، دیپلماسی جهانی است که ظریف معتقد است علیرغم دشواری‌ها و شکست‌های گذشته، ایران و جامعه جهانی منافع مشترکی برای احیای این مسیر دارند. او به سوابق ایران در عرصه جهانی، از جمله پیشنهاد منطقه عاری از سلاح هسته‌ای، ابتکار گفت‌وگوی تمدن‌ها و برجام اشاره می‌کند که متأسفانه همواره با ناکامی یا مخالفت قدرت‌های بزرگ و به‌ویژه با دخالت اسرائیل روبرو شده است.
ظریف بر اهمیت اعتمادسازی و پایبندی طرف‌های غربی به تعهداتشان به‌ویژه پس از خروج یکجانبه آمریکا از برجام تأکید دارد که ضربه‌ای جدی به باور ایران نسبت به دیپلماسی وارد کرد. ضمن اینکه حمایت صریح اروپا از حملات نظامی اسرائیل به ایران و اقدامات ضدبرجامی آنان بر این بی‌اعتمادی افزوده است. با این وجود ظریف هشدار می‌دهد که ادامه مسیر کنونی یعنی جنگ‌های بی‌پایان و بی‌ثباتی گسترده‌تر منطقه‌ای که نه تنها نظم منطقه‌ای را فرو می‌پاشد بلکه افراط‌گرایی و هرج‌ومرج را به دنبال خواهد داشت و عواقب فاجعه‌باری برای همه منطقه و فراتر از آن دارد.
فراخوانی برای تغییر: انتخابی سرنوشت‌ساز
او پیام واضحی دارد که جنگ‌طلبان با بسته نگهداشتن پنجره‌های دیپلماسی منتفع می‌شوند و ایران باید با شجاعت و خرد فرصت تغییر پارادایم را استفاده کند و به جای تکرار چرخه فاجعه‌آمیز، مسیر جدیدی برای صلح و پیشرفت منطقه و جهان بیافریند. به اعتقاد ظریف، اکنون زمان انتخاب برای ایران، منطقه و همه قدرت‌های جهانی است؛ یا ادامه دادن به گذشته ناامیدکننده و فاجعه‌بار یا اقدام به ساختن آینده‌ای مشترک بر پایه همکاری و دیپلماسی مبتنی بر فرصت‌ها، نه تهدیدها.در نهایت، این یادداشت، فراخوانی است برای جسارت سیاسی و تصمیمی آگاهانه برای گذار از دوران تهدید و تعارض به دوران امید و امکان، با اتکا بر ظرفیت‌های داخلی و همکاری منطقه‌ای و جهانی. ظریف معتقد است که این مسیر بهترین گزینه برای امنیت، توسعه و خوشبختی ایران، منطقه و جهان است و باید سریعاً به آن عمل کرد. این پیام در لحظه‌ای حساس از تحولات منطقه‌ای، گامی مهم در جهت بازتعریف روابط سیاسی و امنیتی غرب آسیا و تعاملات بین‌المللی به شمار می‌رود.
 

ادامه از صفحه یک
 آشکار از قدرت نظامی آمریکا بود، این حرکت می‌تواند هم به عنوان نمایش قدرت و هم به عنوان هشداری به روسیه تفسیر شود. (ترامپ قبل از این دیدار، با هشدار به پوتین اعلام کرده بود که در صورت عدم تمایل به پایان دادن به جنگ اوکراین، روسیه با عواقب بسیار شدیدی مواجه خواهد شد.) اما یکی از لحظات جلب توجه در ملاقات اولیه، تصمیم ترامپ برای دعوت از پوتین به سوار شدن در لیزرای ریاست‌جمهوری معروف به "The Beast" بود. به ندرت پیش می‌آید که یک رئیس‌جمهور آمریکا یک رهبر خارجی را به همراهی در کاروان موتوری اختصاصی خود دعوت کند. این سواری به ترامپ و پوتین فرصتی نسبتاً خصوصی داد که دور از صدای دوربین‌ها و نگاه‌های تیز مشاورانشان با یکدیگر صحبت کنند.
 پوتین و نمایش شکست غرب درمنزوی ساختن روسیه
در حالی که ترامپ پیش‌تر گفته بود که اگر ببیند پوتین در گفت و گوها جدی نیست، خیلی سریع محل جلسه را ترک می‌کند اما لاوروف وزیر امور خارجه روسیه عنوان کرد برخی تحریم‌های آمریکا پس از نشست آلاسکا قطعاً لغو خواهند شد.  سخنان لاوروف درباره لغو تحریم‌ها و تهدید ترامپ به ترک جلسه، نشان‌دهنده رقابت سنگین دیپلماتیک بین دو ابر قدرت بود. برای پوتین، این نخستین دیدار رسمی با یک رئیس‌جمهوری آمریکایی از زمان آغاز تهاجم سراسری روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲ بود که از نظر بسیاری از تحلیل‌گران، فارغ از نتیجه نهایی، یک پیروزی نمادین برای پوتین تلقی می‌شود. اولین مصداق چنین ادعایی آن بود که مذاکرات در خاک امریکا برگزار شد که می‌توان آن را نشانه پایان تلاش‌های غرب برای انزوای روسیه و بازگشت مسکو به سطح اول دیپلماسی جهانی دانست. ثانیاً نشست در حالی پایان یافت که پوتین با خواسته‌های آتش بس موافقت نکرد و در عوض همان مواضع همیشگی خود را علیه اوکراین تکرار کرد. ثالثاً، پوتین با این دیدار به نوعی سیاست تحریم‌های جدید ترامپ را به تأخیر انداخت تحریم‌هایی که اوکراین و متحدان اروپایی‌اش منتظر اجرای آن علیه روسیه بودند.
اوکراین و نگرانی از تبانی دو ابر قدرت
نشست ترامپ و پوتین در حالی برگزار شد که زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین، به این نشست دعوت نشده بود.. با توجه به چرخش 180 درجه‌ای ترامپ نسبت به زلنسکی در ماههای اخیر و سرزنش وی به دلیل ادامه جنگ، تا ابراز ناامیدی از امتناع پوتین از مذاکره برای آتش‌بس، زلنسکی نسبت به این دیدار بسیار نگران بود از این رو قبل از برگزاری نشست به ترامپ یاد آور شد که نمی‌توان به پوتین اعتماد کرد. به نظر می‌رسد که اکنون نیز زلنسکی و متحدان اروپایی‌اش نگران هستند که ترامپ با منجمد کردن جنگ و به‌رسمیت شناختن غیررسمی کنترل روسیه بر یک‌پنجم خاک اوکراین، عملاً اوکراین را قربانی کند. البته ترامپ تلاش کرد پیش از آغاز نشست، این نگرانی‌ها را کاهش دهد و اعلام کرد که از طرف اوکراینی‌ها با پوتین مذاکره می‌کند. وی بعد از تمام شدن گفت و گوها، هرچند اعلام کرد که تصمیم‌گیری نهایی درباره تبادل اراضی بین روسیه و اوکراین به عهده خود این دو رئیس جمهور است اما به زلنسکی پیشنهاد کرد که صلح با پوتین را بپذیرد؛ چراکه  روسیه یک قدرت بسیار بزرگ است، اما اوکراین چنین نیست.