کمتر از بیست وچهار ساعت پس از پاکسازی لانه شرارت صهیونیست‌ها در اربیل کردستان عراق، موساد دومین ضربه کاری را از سربازان گمنام امام زمان(عج) در سازمان اطلاعات سپاه خورد. در این ضربه کاری یک تیم خرابکاری در فردو شناسایی و منهدم شد. اعضای این تیم جاسوسی رژیم صهیونیستی قصد خرابکاری در تاسیسات هسته‌ای فردو را داشتند که با رصد دقیق نهادهای ناظر انقلابی شناسایی شدند. همچنین در خلال گزارش مربوط به کشف شبکه خرابکار در تاسیسات هسته‌ای فرود، برای نخستین بار از «فرماندهی سپاه هسته‌ای» نام برده شد که اخیراً تأسیس شده است. پیش از این عنوان شده بود که حفاظت از سایت‌های هسته‌ای کشور به سپاه واگذار شده است اما این نخستین بار است که به صورت رسمی این موضوع تأیید و از وجود «فرماندهی سپاه هسته‌ای» پرده‌برداری می‌شود. اما این تمام ماجرا نبود و ساعتی پس از انهدام تیم خرابکاری هسته‌ای موساد، بزرگ‌ترین حمله سایبری تاریخ علیه زیر ساخت‌های اسرائیل انجام شد و بسیاری از سرورهای مرتبط با وب سایت‌های دولتی وزارت‌خانه‌ها و نهادهای دولتی رژیم صهیونیستی نیز از کار افتاد. البته سایت‌های وزارت دفاع، ارتش و سازمان‌های امنیت اسرائیل در میان سایت‌های هک شده نیست زیرا سامانه‌های داخلی جداگانه دارند. گروه «نت بلاکز» که محدودیت‌های اینترنتی را در سراسر جهان رصد می‌کند، وقوع اختلال و کاهش شدید دسترسی به اینترنت در اسرائیل را تأیید کرده است و نوشته است که پس از وقوع این اختلالات، شبکه دولتی میزبان سایت‌های اسرائیل در سطح بین‌المللی از دسترس خارج شد.
واکنش مقامات اسرائیلی
بعد از وقوع تهاجم فوق، گفته می‌شود نخست‌وزیر «نفتالی بنت» جلسه کابینه را برای مدت بیش از دو ساعت ترک کرده و دفتر وی هم پاسخی در این باره نداده است. «یوآز هندل» وزیر ارتباطات اسرائیل با مقامات این وزارت‌خانه جلسه تشکیل داد و شرکت‌های مخابراتی تلاش کرده‌اند تا وی سایت‌های از کار افتاده را دوباره آنلاین کنند. «رافائل فرانکو» یکی از کارشناسان برجسته امنیت سایبری در رژیم صهیونیستی هم شرایط فعلی را فوق‌العاده و بی‌سابقه توصیف کرد. رسانه‌های رژیم صهیونیستی تاکید کردند که خسارت حمله سایبری زیاد بوده و این حمله، هجومی نامتعارف بوده است. نهادهای پدافندی و مقر مرکزی سایبری نیز به حال آماده باش درآمده تا حجم زیان‌ها را ارزیابی کند. همچنین به دلیل وسعت زیاد این تهاجم، وزارت جنگ اسرائیل هم وارد این پرونده شده است و واحد دفاع سایبری ارتش اسرائیل نیز برای کمک به ارزیابی ابعاد این تهاجم خارق‌العاده به بقیه نهادهای اسرائیلی کمک می‌کند.
تشدید جنگ سایبری میان اسرائیل و ایران
 سالهاست که گروه‌های سایبری رژیم صهیونیستی در کنار اشغالگری نظامیان آن که سرزمین‌های فلسطینیان را به اشغال خود در آورده‌اند با حمله‌های سایبری، اطلاعات مهم و با ارزش کشورهای مختلف را سرقت می‌کنند. حمله بزرگ به سامانه سوخت در ایران که موجب اختلال در 4300 سامانه سوخت ایران شد و حمله سایبری به سامانه‌های شرکت راه‌آهن در تیرماه امسال از جمله مواردی بوده که به اسرائیل نسبت داده شد. اما این وضع دوام چندانی نیاورده و اخیراً شاهد هستیم که گروه‌های هکری در کشورهایی مانند ایران اقدام به حمله سایبری و هک سیستم‌ها و نفوذ به شبکه‌های شرکت‌های مختلف اسرائیل می‌کنند. یکی از مهم‌ترین این گروه‌ها گروه هکری «عصای موسی» است که به نظر می‌رسد اقدام اخیر، علیه سایت‌های اسرائیلی کار این گروه هکری باشد. گروه هکری عصای موسی که نخستین بار در اکتبر 2021 شناسایی شد با نفوذ و دسترسی به اطلاعات حیاتی و منتشر کردن آن‌ها در دنیای اینترنت ضمن اینکه شوک بزرگی را به مسئولان و مقامات امنیتی و اطلاعاتی اسرائیل وارد کرده، ضربه‌ای بزرگ و جبران‌ناپذیر را به زیرساخت‌های این کشور زده است.
هدف ایران از حمله سایبری علیه زیرساخت‌های اسرائیل
گفتنی است؛ در حساب کاربری توئیتری منتسب به سپاه پاسداران در توئیتی نوشته شده: «رژیم صهیونیستی امشب را هیچ گاه فراموش نخواهد کرد.# این تازه شروع ماجراست.» این مسئله حاکی از این مطلب است که هکرها برنامه‌های بیشتر و دراز مدتی را برای ضربه زدن به توان اطلاعاتی و زیرساخت‌های این رژیم نامشروع در سر دارند و در آینده نیز قطعاً باید منتظر حملات دیگری از این دست باشند. در حقیقت باید گفت هدف از حمله سایبری به سایت‌های اسرائیلی را می‌توان ایجاد یک جنگ روانی بزرگ علیه مقامات و فرماندهان رژیم صهیونیستی ارزیابی کرد که قطعاً در آینده اثرات مخربی را بر توان رزمی و روحیه آن‌ها به همراه خواهد داشت. نکته مهم و بسیار بااهمیت دیگر حمله سایبری به سایت‌های اسرائیلی را می‌توان موقعیتی تاریخی و بسیار مهم برای آن دسته از افراد، گروه‌ها و سازمان‌هایی دانست که همواره به دنبال دستیابی به اطلاعاتی از اسرائیل بودند. زیرا قطعاً آن‌ها با آگاهی از آسیب‌پذیری این رژیم، در آینده اقداماتی را علیه رژیم صهیونیستی انجام خواهند داد و در نبردهای آینده نیز از موقعیت خوبی برخوردار بوده و می‌توانند در درگیری‌های احتمالی دست بالا را داشته باشند. با این حال پیش‌بینی می‌شود با توجه به شرایطی که در وین پیش آمده در روزهای آینده بحران امنیتی و نظامی میان اسرائیل و ایران شکلی دیگر به خود بگیرد؛ چراکه از آغاز مذاکرات وین، اسرائیل با ایجاد هیاهو می‌خواست روند مذاکرات وین را منحرف کند، اما تصاویر تمرین موشکی برای «انهدام تاسیسات دیمونا»، ضربه به لانه جاسوسی در اربیل و ضربه به تیم‌های تروریستی موساد در داخل و حالا حمله سایبری به زیر ساخت‌های این رژیم، موقعیت غرب را ضعیف‌تر کرده و دهان آن‌ها درباره لزوم مذاکرات فرابرجامی بسته شده است. سکوت صهیونیست‌ها در روزهای اخیر نشانه‌ای بر این ماجراست. تا پیش از این مقامات صهیونیستی ادعا می‌کردند که تنها راه باقی مانده در برخورد با ایران شکستن شاخ آن‌هاست! اما اکنون ضربه سخت به مراکز اطلاعاتی دشمن در خارج و خرد کردن استخوان‌های ایادی و مزدوران داخلی آن‌ها به صورت هم زمان نخستین نشانه‌ها برای عبور از «پیچ تاریخی» باهدف تمدن‌سازی اسلامی است.

ایسنا: سخنگوی کاخ سفید تاکید کرد، ما همچنان بر این باوریم که دیپلماسی بهترین مسیر پیش‌رو در تعامل با ایران است. جن ساکی سخنگوی کاخ سفید در نشست خبری هفتگی خود در پاسخ به سوالی درباره تأثیر درخواست جدید روسیه بر روند مذاکرات وین و توقف چند روزه آن تصریح کرد: همان‌طور که می‌دانید مذاکره‌کنندگان به پایتخت‌های خود بازگشته‌اند. باید ببینیم طی چند روز آینده دیپلماسی پیرامون برجام به کجا می‌رسد. بنابر گزارش وب سایت رسمی کاخ سفید، جن ساکی همچنین در پاسخ به این سؤال که «آیا مذاکرات با ایران پایان یافته است؟» اظهار داشت: ما کماکان معتقدیم که دیپلماسی بهترین مسیر پیش روست. اما این بخشی طبیعی از فرایند مذاکره است. مهم‌ترین و مشکل‌ترین بخش مذاکرات در مراحل پایانی رخ می‌دهد.

ایرنا: سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در یک کنفرانس خبری به سوالاتی درباره روند فعلی مذاکرات وین در پی تحولات اخیر بین‌المللی پاسخ داد. ند پرایس، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در کنفرانس خبری هفتگی‌اش در پاسخ به سوالی درباره این که وضعیت فعلی مذاکرات وین را چطور ارزیابی می‌کند و آیا حمله موشکی سپاه پاسداران به اربیل بر محاسبات این روند تاثیری گذاشته است یا نه، گفت: همان طور که قبلاً گفته شده، رابرت مالی نماینده ویژه آمریکا در امور ایران و تیمش برای مشورت به واشنگتن بازگشته‌اند. دیگر روسای سیاسی هیئت‌های مذاکره‌کننده هم به پایتخت‌هایشان بازگشته‌اند.
او در ادامه در پاسخ به درخواست یکی از خبرنگاران برای شفاف‌سازی بیشتر و این که منظور از «عوامل خارجی» که بر روند مذاکرات اثر گذاشته‌اند چیست، بیان کرد: واضح است که یک سری تصمیم‌ها باید در تهران اتخاذ شوند.
 

به گزارش خبرنگار بین‌الملل «نسل‌فردا»؛ «جنگ اوکراین» روز به روز ابعاد جدیدتری به خود می‌گیرد. بر اساس آخرین اخبار و گزارشات، ارتش روسیه بر شدت حملات خود به اوکراین و شهرهای مختلف این کشور به ویژه کی‌یف پایتخت اوکراین افزوده و در عین حال، کشورهای غربی ضمن حمایت‌های گسترده نظامی و دیپلماتیک از دولت اوکراین، سِیلی از تحریم‌ها را در حوزه‌های مختلف (به ویژه در حوزه اقتصادی) علیه روسیه وضع کرده‌اند تا شاید از این طریق، تهاجم این کشور به اوکراین را پُرهزینه کنند و مانع از تغذیه بیشتر ماشین جنگی کرملین شوند.
با این حال، یکی از تحولات قابل تأمل در چارچوب جنگ اوکراین که به طور خاص نظر کارشناسان و تحلیل‌گران امنیتی را نیز تا حد زیادی به خود جلب کرده، فراخوان دولت اوکراین و استقبال آن از اتباع کشورهای خارجی است که مایل به جنگ در میادین نبرد با روسیه و دفاع از اوکراین هستند. در این راستا، «ولادیمیر زیلِنسکی» رئیس‌جمهور اوکراین، اندکی پس از صدور این فرمان، از جذب دست‌کم 16 هزار جنگجوی خارجی در جبهه جنگ اوکراین خبر داد. اندکی بعد نیز وزیر خارجه اوکراین «دیمیتری کولبا» در موضع‌گیری از افزایش این آمار به چیزی حدود 20 هزار نفر خبر داد. البته که انتظار می‌رود این روند همچنان به نحوی پُرسرعت، افزایشی باشد.
با این حال، برخی ناظران و تحلیل‌گران مسائل امنیتی، این تحول را توأم با هیجان و شورِ صرف توصیف کرده‌اند و معتقدند که این مسئله و رویکرد به دلیل اینکه با برخی ملاحظات و پروتکل‌های خاص و در قالب یک سیاستِ روشن از سوی اوکراین و به ویژه دولت‌های غربی، تهیه و تدوین نشده، خود می‌تواند موجد ایجاد بحران‌های بزرگ‌تر در آینده نزدیک باشد. در این راستا، «لیز تراس» وزیر خارجه بریتانیا اخیراً به صراحت از اعزام آن دسته از اتباع بریتانیایی که مایل به حضور در جبهه‌های جنگ اوکراین هستند استقبال کرده و آن را «نبرد برای آزادی» نام نهاده است. برخی دیگر از سران کشورهای اروپایی نیز نظیر نخست‌وزیر دانمارک، به روشنی از این مسئله حمایت کرده‌اند. با این حال، باید توجه داشت که تجربیات تاریخی به ویژه در نمونه‌هایی نظیر جنگ سوریه و عراق به وضوح نشان داده‌اند که تا چه اندازه حضور جنگجویان خارجی در میادین نبرد (در راستای منافع بازیگران و کشورهای خارجی) می‌تواند حامل تبعاتی ویرانگر و بحران‌زا باشد.
باید توجه داشت که بسیاری از داوطلبان خارجی که مایل به اعزام به اوکراین هستند، آموزش‌های محدود نظامی دیده‌اند و بسیار آرمان‌گرایانه به این اقدامِ خود می‌نگرند. با این حال، در میدان‌های جنگ، آن‌ها بدون تردید با افرادی آشنا خواهند شد که تفکرات مختلفی را دارند و بعضاً با افراط‌گرایی‌های خود، می‌توانند شیوه فکری آن‌ها را نیز عوض کرده و اساساً انگیزه آن‌ها از حضور در میدان‌های جنگ اوکراین را منحرف سازند. در این زمینه به هیچ عنوان بعید نیست که بسیاری از این افراد، حتی جذب سازوکارها و گروه‌های افراط‌گرایانه‌ای شوند که در داخل اوکراین تشکیل خواهند شد و از این طریق عملاً از آنچه خود را مدافع آزادی می‌خوانند، به تروریست‌های بین‌المللی تبدیل شوند که هیچ‌کس، حتی کشورهای مبدأ آن‌ها نیز مایل به پذیرش‌شان نیستند.
جدی از این‌ها، باید توجه داشت که جنگ‌ها برای افرادی که در آن‌ها حضور دارند، حامل آسیب‌های جدی روحی و روانی هستند. شکی نیست که جنگجویان خارجی در جنگ اوکراین، از آسیب‌های فکری و روانی این جنگ مصون نخواهند بود. این مسئله می‌تواند در نوع خود، وقتی آن‌ها به کشورهایشان بازگشتند، عملاً این دسته از افراد را به بمب‌های ساعتی سیاری تبدیل کند که هر لحظه بیم آن می‌رود که منفجر شوند و دست به یک حرکت خونین و بحران‌زا در کشورهای خود بزنند.
فراخوان‌های اخیر در کشورهای اروپایی، چه از جانب رهبران این کشورها و چه دیگر نهادهای اروپایی مبنی بر تشویق روند اعزام اتباع خود به میادین جنگ اوکراین، رویکردی است که صرفاً از روی شور و هیجان دنبال می‌شود. این رویکرد از هرگونه ملاحظات و پروتکل‌های محتاطانه و خاص، عاری است. مسئله‌ای که می‌تواند تا حد زیادی خطرناک باشد و عملاً زمینه‌ای مناسب را برای ایجاد موج جدیدی از رویه‌های تروریستی و خطرناک در آینده نزدیک، در اروپا و حتی دیگر مناطق جهان هموار سازد.
 

وزیرخارجه روسیه روزگذشته میزبان وزیرخارجه کشورمان بود. حسین امیرعبداللهیان در نشست خبری با سرگئی لاوروف حضور یافت و به سؤالات خبرنگاران پاسخ گفت.
لاوروف در این دیدار ضمن خیرمقدم به وزیر خارجه ایران و همراهان برای حضور در مسکو اظهار داشت: گفت‌وگوی بسیار مفصلی  برای اجرایی کردن و عملیاتی ساختن توافقاتی در سطح روسای جمهور در شهر مسکو صورت گرفت.
وزیر خارجه روسیه بیان کرد: در حال حاضر در خصوص اسناد راهبردی کار می‌کنیم که به نفع روابط است. خیلی خرسندیم اشاره کنیم علی‌رغم عواملی که در دنیا رخ می‌دهد، تبادلات تجاری و حجم روابط تجاری رکورد زده و پارسال افزایش ۸۰ درصدی داشته است و به حدوداً چهار میلیارد دلار رسیده است.
وی خاطرنشان کرد: اطمینان دارم که روابط دو کشور افق بهتری دارد و به خصوص این‌که مذاکرات درباره برجام الان در حالت نهایی قرار گرفته است.
لاوروف ادامه داد: همکاری‌های دو کشور در سطوح بین‌المللی بسیار فعال است و در نظر داریم هماهنگی را در خصوص سوریه و حل و فصل بحران سوریه در چارچوب روند آستانه ادامه دهیم. در خصوص مسائل منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا امروز صحبت خواهیم کرد حتماً درباره افغانستان گفت‌وگو خواهیم کرد که اوضاع پیرامون افغانستان مورد توجه ویژه ماست و ما ارزش ویژه‌ای قائل هستیم درباره مواضع عینی طرف ایرانی در خصوص شرایط فعلی اوکراین.
وزیر خارجه فدراسیون روسیه بیان کرد: اطمینان دارم صحبت امروز حتماً به نتایج مثبت مفصل و دقیق برای اجرایی کردن پروژه‌های مختلف در زمینه‌های متنوع خواهد رسید.
امیرعبداللهیان با اشاره به اینکه ما امروز مذاکرات وین برای رفع تحریم‌های یکجانبه علیه جمهوری اسلامی ایران را مورد بررسی قرار دادیم، اضافه کرد: مایل هستم همین جا اعلام کنم که روسیه هیچ مانعی برای رسیدن به توافق نخواهد بود و هیچ ارتباطی بین تحولات اوکراین و مذاکرات وین وجود نخواهد داشت.
وی اظهار داشت: چنانچه با طرف آمریکایی در خصوص برخی از مسائل باقی‌مانده که از خطوط قرمز اصلی جمهوری اسلامی ایران است، به توافق برسیم و توافق نهایی در وین حاصل شود، برمبنای گفت‌وگوهای امروز، روسیه همچنان مانند ابتدای مذاکرات تا پایان آن نقش مثبت و سازنده‌ای را برای رسیدن به یک توافق خوب، قوی و پایدار در کنار ایران خواهد داشت و از رسیدن ایران به چنین توافقی حمایت خواهد کرد.
وی ابراز امیدواری کرد: ما امیدواریم طرف آمریکایی دست از زیاده‌خواهی‌های خود در دقایق نزدیک به توافق بردارد تا بتوانیم در آینده نزدیک رسیدن به توافق خوب و پایدار را با حمایت همه طرف‌های حاضر در مذاکرات اعلام کنیم. وقفه ایجاد شده در مذاکرات می‌توان زمینه‌ساز حل موضوعات باقی‌مانده و بازگشت نهایی همه طرف‌ها به تعهداتشان در برجام باشد.
امیرعبداللهیان با تأکید بر اینکه حفظ منافع و اصول ایران مستقل، مقتدر و تأمین منافع قطعی ملت ایران در مورد اهتمام جدی ماست، گفت: امروز جمهوری اسلامی ایران یک کنشگر فعال؛ مستقل و تاثیرگذار است که در چارچوب سیاست خارجی متوازن خود، نه برای خود اقماری می‌طلبد و نه اقمار طرفی خواهد بود.
وی تصریح کرد: هیچ عامل خارجی نمی‌تواند مانع همکاری ایران و روسیه یا مانع همکاری ایران با سایر کشورها شود. این اصول منطقی سیاست خارجی و منافع قطعی ملت ایران است که مسیر حرکت ما را روشن می‌کند؛ به همین دلیل هیچ عاملی نمی‌تواند مسیر توافق وین و رسیدن به نقطه پایانی تأثیر سلبی و منفی بگذارد.
وی بیان داشت: آنچه که در وین می‌تواند نقش تعیین کننده داشته باشد نگاه واقع‌بینانه طرف آمریکایی در این روزها و هفته‌های پایانی رسیدن به نقطه توافق است.
امیرعبداللهیان با اشاره به گفت‌وگوهای دو طرف در خصوص تحولات اوکراین، اضافه کرد: ما راه‌حل بحران اوکراین را با درک شناخت ریشه‌های واقعی آن در حل سیاسی می‌دانیم. همان‌طور که با جنگ در افغانستان، یمن و سایر کشورها مخالف هستیم، جنگ در اوکراین را راه حل نمی‌دانیم. ضمن اینکه ریشه‌های این بحران را درک می‌کنیم از گفت‌وگوهایی که بین لاوروف و وزیر خارجه اوکراین از آنتالیا شروع شده و ادامه دارد، حمایت می‌کنیم.
 

ادامه از صفحه یک...
 پایانی بر دوره ریاست او بر دولت فرانسه باشد. سرانجام شومی که می‌تواند در انتظار همه رهبران اروپایی باشد. مجله آلمانی اشپیگل هم در مطلبی نوشته است هر چه تحریم‌ها علیه روسیه طولانی‌تر شود، شکاف در اروپا آشکارتر می‌شود.
 به نوشته این مجله نشست اخیر اتحادیه اروپا در ورسای قرار بود وحدت بین کشورهای عضو را نشان دهد، اما به نظر می‌رسد که اروپایی‌ها نمی‌توانند بر سر تحریم‌های جدید علیه روسیه به توافق برسند یا در مورد پذیرش اوکراین به اتحادیه اروپا به اجماع برسند. از جمله دلایل امتناع از تشدید تحریم‌ها، خطر افزایش قیمت انرژی است که برای جلوگیری از این اتفاق، یونان، ایتالیا و اسپانیا پیشنهاد محدود کردن قیمت انرژی را دادند، اما آلمان و هلند ایده آن‌ها را رد کردند.
 نکته دیگر اینکه هر چقدر بر سر تحریم‌های مالی و سرمایه‌گذاری اروپا در روسیه اتفاق نظر وجود دارد برای انرژی و تحریم‌های آن اختلافات پررنگ است. پس از آنکه آمریکا ورود نفت روسیه به این کشور و خرید آن را ممنوع کرد اروپایی‌ها نتوانستند به اجماعی بر سر این موضوع برسند نه تنها کشورهای کوچک اروپایی که قدرت‌های بزرگ هم از این کار واهمه دارند هفته گذشته در جلسه بررسی ممنوعیت خرید انرژی از روسیه ولاف شولتز صدراعظم آلمان در بیانیه‌ای گفت: اروپا به عمد تأمین انرژی روسیه را از تحریم‌ها مستثنی کرده است.
وی افزود: تأمین انرژی اروپا برای تولید گرما، تحرک، تأمین برق و صنعت در حال حاضر به هیچ وجه نمی‌تواند تضمین شود زیرا برای ارائه خدمات عمومی و زندگی روزمره شهروندان ما اهمیت اساسی دارد.
 آلمان بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا به شدت به سوخت‌های فسیلی روسیه وابسته است و تخمین زده می‌شود ۵۵ درصد گاز و ۴۰ درصد نفت و زغال سنگ خود را از روسیه وارد کند.
 بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا در لندن نیز گفت که فاصله گرفتن از نفت و گاز روسیه کار درستی است اما باید یک فرآیند گام به گام باشد. جانسون در کنفرانس مطبوعاتی داونینگ استریت گفت: ما باید مطمئن شویم که عرضه جایگزین داریم زیرا یکی از چیزهایی که ما به آن نگاه می‌کنیم، امکان استفاده بیشتر از هیدروکربن‌های خودمان است. مارک روته نخست‌وزیر
 هلند هم در کنفرانس مطبوعاتی لندن موافقت کرد که تحول انرژی زمان‌بر خواهد بود.
علاوه بر قدرت‌های بزرگ اروپایی کشورهای کوچک و به شدت وابسته به انرژی روسیه می‌توانند با هر نوع تحریمی با شوک شدیدی اقتصادی روبه‌رو شوند و شاید همین عاملی برای جدایی آن‌ها از اتحادیه اروپا باشد. مجارستان رومانی و بلغارستان از جمله کشورهای به شدت نگران از تنش‌های اخیر هستند، هر نوع بحران انرژی می‌تواند مشروعیت سیاسی در این کشورها را با چالش روبه‌رو کند.
 بر این اساس حربه اصلی مقابله با روسیه در اروپا اگرچه بسیار گسترده و همه‌جانبه به کار گرفته شده است نمی‌تواند طولانی مدت برقرار باشد یا بیشتر از این گسترش یابد به همین دلیل پیش‌بینی می‌شود در این شرایط روسیه اگر چه با هزینه‌های بسیار اما توان مقابله با آن را خواهد داشت و اروپا نیز در سایه این تحریم‌ها باید هزینه‌های سیاسی و اجتماعی بیشتری را پرداخت کند.
مسئله وقتی جدی‌تر می‌شود که تحریم‌ها نتواند در کوتاه مدت اثراتی فلج کننده بر روسیه داشته باشد. برخی معتقدند روسیه توانایی مقابله با این محدودیت‌ها را دارد و همین هزینه اروپا را افزایش خواهد داد روسیه در چند سال گذشته به سمت دلارزدایی از معاملات خود پیش رفته است او می‌تواند روی چین به عنوان کشوری که او هم در تیرس تحریم‌های آمریکا و اروپا قرار دارد بهره ببرد همان‌گونه که ایران این کار را کرد پوتین با زیرکی به سمت ذخیره یوان چین و تنوع‌بخشی به صندوق ذخایر ارزی خود پیش رفته است همین عاملی شده تا هم اتحاد خود با چین و حمایت این کشور را جلب کند و هم نظام قدرت اروپا و آمریکا را به چالش بکشد.