ناشناس شماره 12 عنوان نمایشی از رهام بحیرایی است که تا 10 بهمن ماه ساعت 18 در تالار هنر به روی صحنه می‌رود. گراسیا مورالس اسپانیایی نویسنده این نمایش‌نامه جزئیات پیچیده‌ای از روان انسان، تولد و مرگ را در متن گنجانده است که بحیرایی با مداقه بسیار آنها را برای جامعه ایرانی بازخوانی کرده است؛ البته عنوان اصلی نمایشنامه «اعدامیِ ناشناسِ شماره 12» است. در مواجهه اول، این نمایش من را به یاد سینمایی «استخوان‌های دوست داشتنی» پیتر جکسون انداخت اما در ادامه جزئیات کلیدی نمایشنامه از مقایسه فاصله گرفت و مفاهیم تازه‌ای از جنگ و جنایات باقی مانده از آن نمایان کرد؛ که شاید در حوزه جغرافیایی همذات پنداری با آن دور باشد اما تجربه‌ای است تطبیق یافته که می‌تواند در هر مکان و در هر زمانی روی دهد.

• ناشناختگی

بحیرایی توانمندی خود در بازی گرفتن از بازیگر را در نمایش «اژدهاک» که مونولوگی از بهرام بیضایی با بازی زیبای مهرزاد مشکل گشا نشان داد؛ اما مشخصاً در این نمایش من بهترین بازی تا به امروز از مائده وحید را دیدم. نقشی که نیاز به حس فراوان دارد اما نه از جنس احساسی که می‌شناسیم. حسی که وحید در نقش پاتریسیا (زنِ اعدامی، در نمایشنامه) ایجاد می‌کند فراتر از حواس پنجگانه است که مطمئناً بحیرایی نقش بسزایی در آن داشته؛ از سوی دیگر الناز فرشاد، مجتبی شیرخانی و امیرمسعود میرمجریبان هر سه مکمل خوبی می‌شوند برای ایجاد این احساس. البته که مشخص است متن نمایشنامه با آنچه بحیرایی روی صحنه برده است اندکی فاصله دارد شاید که محدودیت‌های اجرایی باعث ایجاد آن شده باشد. اما مسئله ناشناختگی که در این نمایش مطرح می‌شود پلی است برای شناخت خود و دیگران. به رابطه‌ای که مرد مسن که در این نمایش یک افسر ارتشی قلمداد شده است، با استبان برقرار می‌کند دقت کنید. ناشناخته بودن هویت، از نظر شخصیتی و اخلاقی، افسر برای استبانی که مثلاً خبرنگار است جذابیت کمیک ایجاد می‌کند. به دنبال این جذابیت است که بیننده هوشمند تئاتر مقیاس اخلاقی پیچیده‌ای در ذهن خود ترسیم می‌کند تا به رابطه او با پاتریسیا برسد. از سوی دیگر چگونگی برخورد الناز فرشاد در نقش پزشک قانونی با مرده این ناشناختگی را دامن می زند. در واقع این ناشناس بودن تا پایان نمایش ادامه دارد و به واسطه وجود این ناشناس است که ما هویت‌های دیگر اشخاص نمایشنامه برایمان هویدا می‌شود.

• هنرمند

عنوان این یادداشت را «استخوان‌های دوست نداشتنی» گذاشتم چرا که هیچ کشف و شهودی نمی‌تواند ناشناس بودن دیگری را برایمان آشکار کند. اما مسئله‌ای که فکر می‌کنم باید آن را مطرح کنم این است که سخت است بدانیم هنرمندان این شهر به هنرشان عشق می‌ورزند اما نمی‌توانند به عنوان یک شغل رو آن حساب کنند. درواقع همه عوامل یک نمایش در کشورمان و مشخصاً در اصفهان دید جانبی به حرفه اصلی خود دارند. کسی در تاکسی‌های اینترنتی کار می‌کند تا زمان نمایش که فرارسید روی صحنه می‌آید، دیگری در رستوران کار می‌کند و... . مسئله اینجا به وجود می‌آید که چگونه می‌توان با داشتن غم نان هنر خلق کرد. سوالی که اگر از هنرمندان برادوی بپرسیم شاید جواب محکمی برای آن داشته باشند اما هنرمند در ایران هم برای زندگی می‌جنگد و هم برای هنر. این گونه است که باید سالی یک بار منتظر کاری از رهام بحیرایی و امثال هم باشیم. مثلاً در جایی از نمایش «ناشناس شماره 12» می‌بینیم مرد مسن: افسر، پیپ می‌کشد و در عین بورژا منشی با استبان حرف می زند. چنین بُعدی در نمایشنامه‌های ایرانی جایی ندارد. چرا که درام‌ها در هر جامعه‌ای از دل همان جامعه بیرون آمده‌اند و نمی‌توانند مثلاً اسپانیایی تخیل کنند. در مجموعه این نمایش نیاز به دیده شدن دارد؛ چرا که به نظر من نمایشی است که میان بیننده و عواملش گفت و گو ایجاد می‌کند و خوشبختانه بحیرایی از آن دسته از کارگردانان ایرانی است که می‌شود با او گفت و گو کرد.

سیدجواد هاشمی تاکید کرد:اگرقرارباشد تلویزیون دچاراحساسات سلیقه‌ای آن هم سلایق مدیران این رسانه باشد، هرگزمردمی و ملی نخواهد بود. سیدجواد هاشمی بازیگر و کارگردان در گفت‌وگویی با ایسنا در پاسخ به این سؤال که با وجود افزایش بودجه صداوسیما در سال‌های اخیر، دلیل افت کیفی تولیدات تلویزیونی چیست؟ توضیح داد: در تلویزیون سلیقه‌ای عمل می‌شود. تلویزیون در سطوح مختلف مدیریتی دچارمشکل است. به هرحال این رسانه بهترین منبع ارسال پیام، تبلیغ و از همه مهمتر فرهنگ سازی است؛ اما اگر قرار باشد دچار احساسات سلیقه‌ای آن هم سلایق مدیران تلویزیون باشد، هرگز مردمی و ملی نخواهد بود.هاشمی با تاکید بر اینکه «من به عنوان فرزند صداوسیما باید این توصیه و انتقاد را داشته باشم، چراکه بقیه که این کار را نمی‌کنند»، در توضیح انتقاد خود گفت: تلویزیون تا وقتی مدیران سیاسی و مدیران غیرهنری داشته باشد که چندان فضاهای فرهنگی ـ هنری را درک نمی‌کنند، دچار معضل و مشکل خواهد بود. او با تقسیم سریال‌های تلویزیونی در سه گروه تاریخی، اجتماعی و سیاسی افزود: دسته اول سریال‌های تاریخی‌اند که اغلب فاخر هستند. دسته دوم سریال‌های اجتماعی که می‌توانند همهٔ گونه‌های موضوعی را در خود جای دهند و سوم سریال‌های سیاسی؛ به نظر می‌آید تلویزیون در حال حاضر غرق در ساخت سریال‌های سیاسی شده است و این اصلاً شایسته مردم نیست. مردم ما به اندازه کافی سیاسی هستند. پس بهتر است حول محور موضوعات اجتماعی، سریال ساخته شود. اگر قرار است که به تلویزیون پول تزریق شود و باز هم به سمت ساخت سریال‌های سیاسی برود، به نظر من، بیننده آنچنانی نخواهد داشت. مردم بیشتر به دنبال مفاهیم اخلاقی و اجتماعی هستند. این بازیگر و کارگردان در پاسخ به اینکه آیا افزایش بودجه صداوسیما ضمانتی برای بالا رفتن کیفیت برنامه‌های شبکه‌ها خواهد بود؟ عنوان کرد: مسلماً هر جا بودجهٔ بیشتری باشد، کیفیت بالاتر هم انتظار می‌رود و معمولاً هم اتفاق می‌افتد. بی شک اگر بودجه تلویزیون بالا برود، دست تلویزیون برای ساخت فیلم و سریال‌های فاخر بازتر است. منتها اصل ماجرا این است که چه فیلم و سریالی باید ساخته شود و چه موضوعی باید برای پرداختن در تلویزیون که مردم بیننده مستقیمش هستند، انتخاب شود. هاشمی در پایان درباره همکاری با تلویزیون عنوان کرد: سال‌هاست با تلویزیون به واسطه بازی در نقش‌های مختلف ارتباط دارم. در گذشته کارگردانی و تهیه کنندگی در تلویزیون زیاد انجام داده‌ام. در گذشته مدیرانی بودند که سلایق بهتری داشتند.

بالاخره بعد از چند سال و در دورانی که شاید پساکرونا باشد، امسال پس از گذشت سه سال نقش مجری به مراسم اهدای جوایز اسکار اضافه می‌شود. به گزارش ایرنا «کریگ ارویچ» رئیس شبکه‌ای.بی.سی، از حضور یک مجری اصلی در نودوچهارمین دوره از مراسم اهدای جوایز اسکار خبر داد. از سال ۲۰۱۸ تاکنون این اولین بار است که مراسم اسکار توسط یک مجری برگزار می‌شود.

جیمی کیمل مجری مطرح آمریکایی، کار اجرای مراسم اسکار در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ را برعهده داشت. نودمین دوره از جوایز اسکار که در سال ۲۰۱۸ برگزار شد، ۲۶ میلیون و ۶۲۰ هزار بیننده داشت و آمار بینندگان اسکار بدون مجری سال ۲۰۱۹ به ۲۹ میلیون و ۵۶۰ هزار نفر رسید. در سال ۲۰۲۰، حدود ۲۳ میلیون و ۶۴۰ هزار نفر به تماشای مراسم اهدای جوایز اسکار نشستند و آمار بینندگان در سال گذشته به ۱۰ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر کاهش یافت.

• آیا مرد عنکبوتی مجری اسکار می‌شود؟

این موارد در حالی مطرح می‌شود که گویا تام هالند، «ستاره فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست»، در یک گفت‌وگوی جدید با هالیوود ریپورتر از علاقه خود به مجری‌گری مراسم اسکار خبر داده بود و حالا گزارش‌ها نشان می‌دهد آکادمی اسکار در این باره با هالند تماس گرفته است.

اسکار نودوچهارم ۲۷ مارس (هفتم فروردین ۱۴۰۱) پخش تلویزیونی می‌شود؛ گلن ویس برای هفتمین سال متوالی کارگردان این مراسم و ویل پکر تهیه‌کننده است.

سینماپرس: همزمان با اتمام مراحل فنی فیلم سینمایی «ضد»، تازه‌ترین عکس از این فیلم منتشر شد. با اتمام آهنگسازی و ساخت جلوه‌های ویژه بصری فیلم سینمایی «ضد» به کارگردانی امیرعباس ربیعی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی، این فیلم آماده نمایش در چهلمین جشنواره فیلم فجر شد. به طور همزمان از تصویر نقش‌آفرینی مهشید جوادی در این فیلم رونمایی شد. این بازیگر پیش از این در سریال‌های «آنام» و «بچه مهندس ۳» به شهرت رسید و اکنون در نخستین تجربه سینمایی خود در «ضد» جلوی دوربین رفته است. «ضد» به نویسندگی حسین تراب‌نژاد، یک درام سیاسی است که در بستر التهابات کشور در تابستان سال ۱۳۶۰ می‌گذرد. قصه این فیلم درباره یک عشق در دل حوادث سیاسی است که پس از سال‌ها دوباره شعله‌ور می‌شود.

باشگاه خبرنگاران جوان: تلوبیون پلاس از روز پنجشنبه ۲۳ دی میزبان اکران آنلاین و رایگان فیلم سینمایی «تک تیرانداز» ساخته علی غفاری است. فیلم‌سینمایی «تک تیرانداز» ساخته علی غفاری با بازی کامبیز دیرباز از روز پنجشنبه ۲۳ دی به صورت آنلاین و رایگان در تلوبیون پلاس اکران می‌شود. این فیلم‌سینمایی نخستین بار در جشنواره سی و نهم فیلم فجر به نمایش درآمد و موفق به نامزدیِ ۵ سیمرغ بلورین جشنواره شد و در نهایت سیمرغ بلورین بهترین جلوه‌های ویژه میدانی و همچنین سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه ملی را کسب کند. تلوبیون پلاس میزبان اکران آنلاین و رایگان فیلم سینمایی «تک تیرانداز» است که تا پیش از این به صورت سراسری در سینماها، اکران شده است.

کافه سینما: در اولین تصویر از فیلم «برادران لیلا»، سعید پورصمیمی و ترانه علیدوستی به چشم می‌خورند. اولین تصویر از فیلم سینمایی «برادران لیلا» به کارگردانی سعید روستایی منتشر شد. این تصویر را روستایی به مناسبت تولد ۳۸ سالگی ترانه علیدوستی بازیگر این فیلم در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده است. روستایی نوشته است: «چه لیلایی… جناب سعید پورصمیمی و ترانه علیدوستی در برادران لیلا». ترانه علیدوستی و سعید پورصمیمی نخستین بازیگران این فیلم‌اند که نامشان به صورت رسمی اعلام می‌شود. هردوی این بازیگران، برای اولین بار است که در فیلمی ساخته سعید روستایی بازی می‌کنند.