پس ازعادی‌سازی روابط امارات و بحرین با رژیم صهیونیستی پیش‌بینی می‌شد دومینوی آشکارسازی روابط کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی آغاز شده باشد، اما به نظر نمی‌رسد کویت و عربستان در این باره عجله‌ای داشته باشند. روزنامه القبس به نقل از یک مقام بلندپایه کویتی اعلام کرده است: پس از انعقاد قرارداد صلح وایجاد رابطه میان رژیم صهیونیستی و امارات متحده عربی، موضع کویت در قبال رژیم صهیونیستی هیچ تغییری نکرده و کویت آخرین کشوری خواهد بود که با رژیم صهیونیستی رابطه برقرار خواهد کرد.
القبس همچنین به نقل از این مقام ناشناس وزارت خارجه کویت نوشت این کشور به ده‌ها سیاست خود برای حمایت ازمردم فلسطین ادامه می‌دهد و مطابق با سیاست اتحادیه عرب تنها زمانی یک راه‌حل را برای مسئله فلسطینی می‌پذیرد که مورد قبول فلسطینی‌ها باشد. ازسوی دیگرنیز یک رسانه آمریکایی مدعی اختلاف در خاندان آل‌سعود بر سرعادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی شده است. روزنامه وال‌استریت‌ژورنال نوشته است پس از علنی شدن روابط بحرین و امارات با رژیم صهیونیستی بحث پشت‌پرده در دربار سلطنتی آل‌سعود با این موضوع شکل گرفته که آیا عربستان نیز باید در این مسیر پیش برود یا خیر. مطابق این ادعا، «ملک سلمان»، پادشاه عربستان سعودی با پسرش محمد بن سلمان، ولیعهد این کشور بر سر این موضوع اختلاف دارد. ملک سلمان از دیرباز حامی بایکوت رژیم صهیونیستی بوده، اما محمد بن سلمان طرفدار ورود عربستان به تجارت با رژیم صهیونیستی است.
به گواهی اخبار رسیده کویت همچنان در برابرعادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی مقاومت می‌کند و عربستان نیز در این باره درگیر اختلافات داخلی است، اما آیا به این زودی می‌توان شاهد تغییر موضع این کشورها و برقراری رابطه آن‌ها با رژیم صهیونیستی بود؟ دو راهی عربستان و کویت، عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی؛ آری یا نه؟ رضا صدرالحسینی کارشناس غرب آسیا و جهان اسلام در این باره طی گفت‌وگویی با فرارو اظهار کرد: با توجه به اقداماتی که رژیم صهیونیستی و آمریکایی‌ها برای برقراری رابطه با کشورهای کوچک خلیج‌فارس و عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی انجام دادند دومینویی در منطقه در این باره به وجود آمده است، اما برخی کشورها همچون کویت و عربستان کشورهایی نیستند که در مرحله فوری آشکارسازی رابطه بعد از بحرین قرار بگیرند و بخواهند روابط خود را با رژیم صهیونیستی عادی‌سازی کنند. وی افزود: مقاومت این کشورها به دلیل مخالفت‌هایی است که در حوزه حاکمیت آن‌ها از سوی جمعیت‌ها، گروه‌ها و سران قبایل و عشایر دو کشور وجود دارد. به نظر می‌رسد حکام کویت با توجه به اینکه این کشور جمعیت زیادی ندارد و از سویی به دلیل فضای حاکم بر آن و وجود مجلس مشورتی که در آن شیعیان و سنی‌ها مخالفت جدی با روابط کشورشان با رژیم اشغالگر قدس دارند با احتیاط عمل می‌کنند و به سرعت علاقه‌مند نیستند این آشکارسازی را انجام بدهند، چون هزینه‌های آن را بیشتر از منافع آن می‌دانند. این کارشناس ادامه داد: در خصوص عربستان هم باید به اختلافاتی که در لایه‌های مختلف آن وجود دارد، اشاره کرد اختلافاتی بین حکام فعلی با شاهزادگان و بین شاهزادگان با نیروهای مذهبی و استوانه‌های وهابی در عربستان و بین حاکمیت و سران قبایل و عشایر وجود دارد. علاوه بر این‌ها، حاکمیت عربستان در استان‌های شرقی خود با مردم بر سر اقداماتی مشکل دارد که در حوزه یمن انجام داده است؛ بنابراین به نظر نمی‌رسد کویت وعربستان با سرعت این اقدام را انجام بدهند.
صدرالحسینی همچنین تأکید کرد: با این‌که آمریکایی‌ها علاقه‌مند هستند که کشورهای مؤثر خلیج‌فارس از جمله عربستان و کویت به موضوع آشکارسازی روابط‌شان با رژیم اسرائیل بپردازند، اما ملاحظاتی هم دارند و نگران هستند که با جنبش‌های داخلی این کشورها مواجه شوند و اصل حکومت را از دست بدهند. وی افزود: باید این نکته را متذکر شد که موضوع اختلاف بین پادشاه عربستان و ولیعهد آن محمد بن سلمان نیز وجود دارد. ملک سلمان با توجه به تجربیات و شناختی که از ساختار و روابط قبیلگی حکومت دارد علاقه‌مند به پذیرفتن این ریسک نیست، اما با توجه به قول‌هایی که به بن سلمان داده شده و نوع رفتار او تعجیل بن سلمان برای این کار بیشتر است به خصوص برای اینکه به غرب نزدیک‌تر بشود و بتواند حمایت نیروهای غربی را در رژیم سعودی داشته باشد. این کارشناس غرب آسیا با اشاره به اینکه حکام این کشورها برای کاستن از مخالفت‌ها قطعاً در این رابطه اقداماتی صورت می‌دهند، گفت: آن‌ها باید بیشتر در حوزه فرهنگی و مذهبی اقداماتی را انجام بدهند. چون مسئله رژیم صهیونیستی موضوعی است که مستقیماً به آرمان فلسطین و سرزمین‌های اسلامی مربوط می‌شود. عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی آن هم برای کشورهایی که سال‌هاست شعار حمایت از آرمان مردم فلسطین وآزادسازی قدس شریف را دادند به این راحتی نخواهد بود. برای همین این موضوع حتماً باید در دستور کار بن‌سلمان به عنوان بخش غرب‌گرای رژیم سعودی قرار بگیرد و بی‌تفاوتی را در نسل جدید ایجاد کند. چون عربستان از جمله کشورهایی است که جمعیت جوان دارد و بن‌سلمان به دنبال این موضوع است که عادی‌سازی را موضوعی عادی جلوه دهد و آن را از حوزه دینی و سیاسی خارج کند و به حوزه دیپلماتیک و روابط بین‌الملل ببرد. به نظر می‌رسد او از سال‌های گذشته و به ویژه از دوسال پیش این امر را در حیطه وظایف خود قرار داده، اما هنوز به فعالیت بیشتر در حوزه اجتماعی و فرهنگی نیازمند است تا بتواند این اقدام را که خیانت به جهان اسلام و فلسطین است عادی جلوه بدهد و حساسیت‌ها را کم کند.

 

تسنیم: ‌نماینده مردم جهرم و رئیس کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی گفت: رئیس جمهور به احتمال زیاد در روز سه‌شنبه هفته جاری وزیر جدید صمت را به مجلس شورای اسلامی معرفی می‌کند. محمدرضا رضایی‌کوچی درباره معرفی وزیر پیشنهادی دولت به مجلس گفت: احتمالاً رئیس‌جمهور روز سه‌شنبه یک مهر، وزیر پیشنهادی صنعت، معدن و تجارت را به مجلس معرفی خواهد کرد. وی بیان داشت: طبق شنیده‌های بنده، رئیس‌جمهور قرار است آقای علیرضا رزم حسینی استاندار فعلی خراسان‌رضوی را به‌عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی کند ولی این فعلاً در حد گمانه‌زنی است و باید تایکم منتظر ماند.

 

خبر فوری: شبکه المیادین از شناسایی عامل ترور شهید عماد مغنیه یکی از فرماندهان نظامی حزب‌اله لبنان خبر داد. وی «نوعم ایرز» کارمند بلندپایه موساد و از مدیران ارشد سازمان اطلاعات رژیم صهیونیستی در حوزه سایبری است. پایگاه روترنت اسرائیل نیز این خبر را نقل کرده و این سؤال را پرسیده که چگونه این کشف خطرناک از زیر نظر جاسوسان و سانسور نظامی اسرائیل درز پیدا کرده است. عماد فایز مغنیه معروف به «حاج رضوان» از فرماندهان نظامی حزب‌اله لبنان بود که ۱۲ فوریه ۲۰۰۸ در انفجاری در دمشق به شهادت رسید. او یکی از رهبران نظامی حزب‌اله لبنان در جنگ اسرائیل و لبنان در تابستان ۲۰۰۶ بود.

 

سفیر ایران در لندن گفت: آمریکا با یک انزوای بی‌سابقه روبه‌رو شده است. حمید بعیدی‌نژاد در صفحه توئیترش نوشت: با گذشت ۳۰ روز از درخواست اولیه آمریکا برای بازگشت ۶ قطعنامه تحریم سازمان ملل متحد علیه ایران، شورای امنیت بدون هیچ‌گونه اقدامی، مخالفت خود را با آمریکا اعلام و آن درخواست را بایگانی کرد. دولت آمریکا علی‌رغم مخالفت و عدم حمایت اعضای شورای امنیت از بازگردانی تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران و گفتن این که آمریکا از جایگاهی قانونی برای این اقدام برخوردار نیست، شب گذشته مدعی شد تحریم‌ها علیه ایران را باز گردانده که این ادعا با مخالفت تروئیکای اروپامواجه شده است.

 

حضور مقامات ارشد سیاسی و دیپلماتیک آمریکایی در دورانی که دونالد ترامپ به عنوان نامزد حزب جمهوری‌خواهان آمریکا، سعی در افزایش رای‌دهندگانش در انتخابات 2020 ریاست‌جمهوری دارد، بیش از آنچه که تصور می‌شد، پررنگ شده است. موافقت‌نامه‌های صلحی که دولت‌های عربی با رژیم صهیونیستی امضا می‌کنند و پیشنهاداتی که از سوی حامیان دولت ترامپ برای گسترش روند صلح در منطقه داده می‌شود، شرایط را به سمت و سوی خاصی می‌برد که برخی معتقدند، می‌تواند در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به نفع ترامپ تمام شود.
در حالی‌که کمتر از 50 روز دیگر تا زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا فرصت باقی است، دونالد ترامپ تلاش زیادی برای افزایش جایگاه خودش در منطقه خاورمیانه و در بین دولتمردان کشورهای عربی می‌کند. این تصور که شاید ترامپ بتواند به واسطه تاثیرگذاری بر توافقات صلح منطقه، کارنامه سیاسی دوران چهار ساله ریاست جمهوری‌اش را پربارتر از قبل کند، موجب شده با همراهی اعضای کابینه‌اش برنامه‌ریزی‌های جدیدی را در محور عملکرد خود قرار دهد. هر چند به اعتقاد اعضای کابینه ترامپ این اقدام می‌تواند پیروزی وی در انتخابات آینده آمریکا را عملی سازد، با این وجود هنوز هم نمی‌توان به طور قطع، از نقش سازنده این اقدامات در بالا رفتن جایگاه سیاسی ترامپ در کشورش و در میان مردم سخن گفت.
در همین راستا، موسسه گالوپ، هفته گذشته در یکی از نظرسنجی‌هایی که انجام داده، عنوان کرده است، تنها پنج درصد از مردم آمریکا بر این باور هستند که عملکرد رئیس‌جمهور در حوزه «سیاست خارجی» می‌تواند در انتخاب نهایی آن‌ها برای انتخابات ماه نوامبر اثرگذار باشد و اکثراً ترجیح می‌دهند انتخاب خود را بر مبنای اقداماتی که در حوزه داخل و مخصوصاً در رابطه با مواردی همچون مدیریت بحران شیوع ویروس کرونا، نحوه خدمات بهداشتی، مدیریت وضعیت اقتصادی و کنترل اعتراضات ضدنژاد پرستی که این روزها در آمریکا رنگ و بوی خاصی به خود گرفته است، انجام دهند.
شاید بتوان یکی از مهم‌ترین دلایل توجه ویژه ترامپ به خاورمیانه در ماه‌های پایانی دوران چهارساله ریاست جمهوری‌اش را همین عامل در نظر گرفت. به واسطه تغییرات محیطی گسترده‌ای که از زمان شیوع ویروس کرونا در جهان اتفاق افتاد، موانع بسیاری بر سر راه سیاستمداران در کشورهای مختلف برای پیشبرد اهدافشان ایجاد شد. کشور آمریکا نیز با قرار گرفتن در صدر جدول کشورهای درگیر با ویروس کرونا در جهان، از این مشکل دور نبوده و شاید حتی بیشتر از هر کشور دیگری با آن دست و پنجه نرم می‌کند.
بخش عمده‌ای از مشکلات کنونی آمریکا مربوط به سیاست‌های نادرستی می‌شود که دونالد ترامپ از زمان شیوع ویروس کرونا به عنوان شخص اول کشور اتخاذ کرده و بیش از پیش زمینه نارضایتی‌های مردمی را فراهم آورد. ترامپ در حالی به صلح در منطقه خاورمیانه اصرار می‌ورزد که دیگر حرف چندانی برای حمایت از سیاست‌های داخلی‌اش ندارد و روز به روز به واسطه افزایش فشار و گسترش مشکلات اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی برای مردم کشورش از میزان محبوبیتش کاسته می‌شود. بدیهی است در چنین شرایطی، سفر مایک پمپئو و جرد کوشنر، دو تن از مقامات سیاسی عالی‌رتبه دولت ترامپ به خاورمیانه تنها یک هدف را دنبال می‌کند و آن چیزی نیست جز تلاش برای ایجاد تصویر مثبت از ترامپ در سطح بین‌المللی و استفاده از این تصویرسازی در جهت اقنای فکری و باور مردم آمریکا در سطح داخلی به این موضوع که رئیس‌جمهور کنونی‌شان می‌تواند گزینه قابل اعتمادی برای دوران چهارساله دیگری در آمریکا تلقی شود. حتی اگر این تصور که مذاکرات و توافقات صلح در خاورمیانه می‌تواند به عنوان عاملی برای افزایش محبوبیت ترامپ تلقی شود، درست باشد، باز هم یک مشکل اساسی دیگری در حفظ و تداوم این محبوبیت وجود دارد و آن چیزی نیست جز شخصیت خود ترامپ در تبلیغات انتخاباتی‌اش. اگرچه نوع واکنش‌ها در سطح داخلی به توافقات صلح شکل گرفته توسط ترامپ مثبت بوده است اما ترامپ با بحث و جدل کردن در باب موضوعات دیگری که اکثراً هم بی‌ارزش هستند، شخصیت خود را نزد رسانه‌ها و مردم کشورش به میزان زیادی تخریب کرده است. به طور کلی، عدم پذیرش نقص و ضعف‌های اجرایی در حوزه داخلی، عدم درخواست محترمانه از رأی دهندگان برای دریافت یک فرصت دیگر به منظور جبران کوتاهی‌هایی که طی چهار سال گذشته و به خصوص از زمان شیوع کرونا انجام گرفته است و امتناع از امید دادن به یک آینده بهتر برای مردم آمریکا فارغ از هر گونه بحث و جدل غیرمنطقی انتخاباتی از جمله مولفه‌هایی است که حتی پیروزی‌های ترامپ در عرصه سیاست خارجی را نیز بی‌اثر کرده و نقش توافقات این چنینی را در تغییر نتیجه آرای انتخاباتی بی‌اثر می‌کند.

 

 مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای مطرح کرد که آمریکا به سبب خروج از توافق هسته‌ای نمی‌تواند روند بازگردانی تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را آغاز کند. خبرگزاری اسپوتنیک گزارش داد که جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در پی ادعای اخیر دولت آمریکا مبنی بر این که روند بازگردانی تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را آغاز کرده است، در بیانیه‌ای گفت: همان طور که در بیانیه روز ۲۰ اوت من و در بیانیه رئیس جلسه کمیسیون مشترک پس از جلسه روز یک سپتامبر ۲۰۲۰ اشاره شد، آمریکا طبق فرمان ریاست جمهوری این کشور در تاریخ ۸ ماه مه سال ۲۰۱۸ به طور یک جانبه به مشارکت در برجام (توافق هسته‌ای) پایان داده و پس از آن در هیچ فعالیت مرتبط با برجام شرکت نکرده است.

 گرانی بیداد می‌کند و جای خالی دولت به وضوح احساس می‌شود. کار دیگر از سکه، طلا، زمین، خانه و خودرو گذشته است. سطح بحث درباره گرانی به کره،تخم‌مرغ و... تنزل کرده و شاهدیم که بخش عمده‌ای از جامعه برای تأمین معاش خود مشکل دارند. در این میان، اما هیچ نشانه‌ای مبنی بر تلاش دولت در جهت مدیریت وضعیت مشاهده نمی‌شود. همین موضوع سبب شده که کارشناسان و تحلیل‌گران نگران ادامه این اوضاع و تبعات اجتماعی آن باشند. یکی از این تحلیل‌گران غلامرضا مصباحی‌مقدم، عضو تشخیص مصلحت نظام و نماینده پیشین مجلس است.
او در گفت‌وگویی با «نامه نیوز» به انتقاد از عملکرد دولت در حوزه اقتصادی پرداخت و گفت: اگرچه زحمات زیادی می‌کشد، اما به جای اینکه اقتصاد کشور را مدیریت کند، اقداماتی انجام می‌دهد که وضع را خراب‌تر و بدتر می‌کند. وی افزود: رشد قیمت‌ها ناشی از رشد نقدینگی است. رشد نقدینگی همه مصیبت‌ها را برای اقتصاد ما رقم زده است. همین رشد نقدینگی است که سبب شده تورم ۳۰، ۴۰ درصدی شود، قیمت‌ها بی‌ثبات باشد و قیمت ارز بالا برود. همین رشد نقدینگی است که موجب افزایش قمیت کالاهای وارداتی و به تبع آن سایر کالاها شده است. در نهایت، همین رشد نقدینگی است که مردم را فقیرتر و سفره‌های آن‌ها را کوچک‌تر می‌کند. این فعال سیاسی اصول‌گرا که سابقه ریاست کمیسیون برنامه و بودجه مجلس را نیز دارد، تاکید کرد: دولت ‌باید اقتصاد کشور را حتی در شرایط تحریمی به گونه‌ای مدیریت می‌کرد که ما شاهد ثبات باشیم نه بی‌ثباتی. این وضعیت بسیار نگران‌کننده است. من بیش از هر چیزی نگران وضع خانواده‌هایی هستیم که درآمد آنان ثابت و اندک است. دولت به خیال خودش با ۱۵، ۲۰ درصد افزایش درآمد سالانه، مشکل آنان را حل کرده است، اما این بی‌ثباتی قیمت‌ها سبب شده مردم علاوه بر احساس فشار از نظر اقتصادی، احساس اضطراب و نگرانی هم داشته باشند.
مصباحی‌مقدم در پاسخ به اینکه دولت باید چه می‌کرد و نکرد؟ گفت: باید کار را به دست اهل آن می‌سپردند. اگر کار دست اهل آن بود مسائل این‌طور نمی‌شد. وی با تاکید بر اینکه «دولت به مقتضای شرایط جنگ اقتصادی عمل نمی‌کند» گفت: شرایط جنگ اقتصادی اقتضا می‌کند که معیشت مردم در یک حد قابل قبول و با ثبات قیمت‌ها تأمین شود ولو اینکه به یک مدیریت ویژه نیاز باشد، اما تصور دولت این است که ما در یک شرایط طبیعی قرار داریم و نیازی به اینکه معیشت مردم مدیریت شود، وجود ندارد! این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در پاسخ به اینکه تبعات ادامه این وضعیت چیست؟ گفت: در واقع من نگران بازتاب‌های اجتماعی مسئله هستم، چون به گونه‌ای رقم خورده که تحمل آن برای عامه مردم سخت است. عمده مشکل بیکاری به خصوص بیکاری نسل جوان است. مسئله مهم دیگر هم عدم تأمین حداقل نیازها برای عامه مردم. شکی ندارم که این مردم صبور هستند و همیشه ثابت کرده‌اند. ممکن است که همچنان هم صبر کنند، اما دولت و دولتمردان نباید در این‌باره احساس خاطرجمعی کنند.

 

 پس از پایان جنگ جهانی اول کشورهای پیروز در جنگ زمینه‌ساز شکل‌گیری بزرگ‌ترین سازمان بین‌المللی آن زمان به نام «جامعه ملل» شدند اما این سازمان با نداشتن حق برتری قدرت‌های بزرگ و خروج گام به گام قدرت‌ها رو به زوال رفت تا اینکه درس‌های شکست جامعه ملل سبب گشت تا پس از جنگ جهانی دوم سازمانی تشکیل شود که قدرت‌های بزرگ و تأثیرگذار در آن از وضعیت بهتری برخوردار باشند تا حضور خود را در سازمان ملل حفظ کنند؛ بنابراین نهاد «شورای امنیت» به عنوان یکی از ارکان «سازمان ملل متحد» به عنوان ضامن صلح و امنیت جهان و با دادن «حق وتو» به پنج قدرت بزرگ و تاثیرگذار آن زمان به عنوان مهم‌ترین رکن سازمان ملل متحد شکل گرفت. در طول جنگ سرد و ساختار دوقطبی، نظام بین‌الملل در مورد اختلافات موجود سیاسی، دو ابرقدرت اتحاد جماهیرشوروی و ایالات متحده آمریکا به طور متعدد علیه منافع یکدیگر و تأمین هرچه بیشتر منافع بلوک زیرمجموعه خویش از حق وتو استفاده کردند. با فروپاشی شوروی و شکل‌گیری روسیه فعلی، بازهم حق وتو استفاده شد اما این بار دست بالاتر از آنِ آمریکا و متحدانش بوده است.  این روزها اتفاقاتی در شورای امنیت درحال رخ دادن است که اگر نگوییم بی‌سابقه که بسیار کم‌سابقه است. رأی‌گیری در مورد «تمدید تحریم تسلیحاتی ایران» در شورای امنیت و قرار گرفتن تنها جمهوری «دومینیکن» در کنار ایالات متحده آمریکا بسیاری از ناظران را شگفت‌زده کرد؛ حال با به کارگیری «مکانیسم ماشه» توسط آمریکا علیه ایران بار دیگر تمام متحدان و منتقدان آمریکا درون شورای امنیت اعلام کردند که از این فعال‌سازی و برگشت تحریم‌های شورای امنیت در مورد ایران پیروی نمی‌کنند. کمتر موردی را سراغ داریم که بریتانیا به عنوان متحد استراتژیک آمریکا در رأی حقوقی درون شورای امنیت همراه با آمریکا نبوده باشد چیزی که در دو اتفاق اخیر درون شورای امنیت در مورد ایران رخ داده است.
اتفاقی که سازوکار شورای امنیت را نیز با یک چالش حقوقی تاریخی روبه‌رو کرده است. از یکسو تیم سیاسی «دونالد ترامپ» در پی آن هستند که یکجانبه تحریم‌های تسلیحاتی و قطعنامه‌های پیشابرجام شورای امنیت علیه ایران را بازگردانند و از سوی دیگر سازوکار توافق تاریخی «برجام» همانی که با قطعنامه 2231 شورای امنیت استحکام حقوقی یافت اجازه نمی‌دهد که عضو خارج شده برجام به طور یکجانبه تحریم‌ها را باز گرداند. در واقع چه عاملی این تعارض را سبب شده است. پاسخ به این سؤال در اهمیت توافق مهم برجام نهفته است توافقی که تمام تندروها از آمریکا و رژیمصهیونیستی گرفته تا سعودی و حتی اپوزیسیون بیرونی و حتی دلواپسان داخلی با آن زاویه و مشکل اساسی دارند.
با وجود اینکه برخی ناظران سیاسی پس از حدود دوسال و اندی از خروج ترامپ از برجام دائماً از نابودی و مرگ همیشگی برجام سخن رانده و می‌رانند لیکن این اتفاق هنوز رخ نداده و برجام در حوزه حقوقی و سیاسی همچنان جان لازم را دارد. برنامه جامع اقدام مشترک در واقع توافقی برگرفته از نگاه چندجانبه‌گرایانه و با پشتوانه حقوقی شورای امنیت است و تا اعلام خروج نهایی کشوری که به خاطر آن این توافق شکل گرفت یعنی ایران، فروریزی کامل آن دشوار می‌نماید؛ چراکه تاکنون جایگزین بهتری برای برجام نه از سوی آمریکا به عنوان کشور خروج کرده و نه تروییکای اروپایی و نه چین و روسیه پیشنهاد نشده است و ایران هم تاکنون تمام درخواست‌های جدید دولت ترامپ برای توافقی جایگزین را رد کرده است.
از سوی دیگر برجام از اهمیت استراتژیک بیشتری برای اروپا نسبت به آمریکا برخوردار است چرا که اروپا در مورد ایران نگرانی امنیتی بیشتری دارد و نگران است در صورت فقدان برجام ایران به سمت هسته‌ای شدن نهایی پیش رود و از نظر نظامی مخاطرات امنیتی جدی برای اروپا ایجاد کند. مخاطرات امنیتی که زمانی «یوشکا فیشر» وزیر خارجه اسبق آلمان اعلام کرد که اروپا حاضر است یک زمستان بلرزد اما ایران به سلاح هسته‌ای دسترسی پیدا نکند؛ هر چند ایران همواره ادعای تلاش برای دست‌یابی به سلاح هسته‌ای را رد کرده و اعلام کرده داشتن سلاح هسته‌ای جایی در دکترین نظامی و دفاعی کشور ندارد. در نهایت باید یادآورشد تا زمانی که ایران همچنان از برجام به طور رسمی خارج نشده باشد اروپا و چین و روسیه نیز در برجام خواهند ماند و به تبع آن برجام اگرچه از نظر اقتصادی پایان یافته تلقی می‌شود اما همچنان از نظر حقوقی و سیاسی کار خواهد کرد.
 منبع: عصر ایران

 

 سخنگوی وزارت امور خارجه مردان دیپلماسی و مقاومت را دو بال قدرت جمهوری اسلامی دانست و گفت: هرگاه این دو بال با قدرت و با هماهنگی باهم کار کردند، نتیجه‌اش پیروزی‌های بی‌نظیر ملت ایران بوده است. سعید خطیب‌زاده در حاشیه بازدید از نمایشگاه و تالار دفاع مقدس در محل باغ موزه دفاع مقدس در جمع خبرنگاران با اشاره به نقش دستگاه دیپلماسی در دوران دفاع مقدس و پس از آن، اظهار کرد: دیپلماسی کشور از کیان جمهوری اسلامی و از دستاوردهای رزمندگان در میدان‌ها تا روزهای مذاکرات ۵۹۸ و تثبیت پیروزی‌های ایران و رزمندگان، در میدان دیپلماسی و حقوق بین الملل دفاع کرده است و امروز هم از پهنه آب‌های خلیج همیشه فارس تا افغانستان و سوریه و یمن و آنچه که شما می‌بینید، در نتیجه همراهی دیپلماسی با مقاومت و با رزمندگان و مجاهدان است.