این یکی دیگر واقعاً نوبر است! اگر صحت داشته باشد باید به حال مجلسی تأسف خورد که می‌خواهد در رأس امور باشد اما نماینده‌هایش عصاره عجایب ملت شده‌اند!
به‌تازگی زمزمه‌هایی مطرح شده، مبنی بر اینکه برخی از نماینده‌هایی که احتمال رأی‌آوری خود را بالا نمی‌دانند، تلاش‌هایی را برای رد صلاحیت خود آغاز خواهند کرد تا در نهایت بگویند، اجازه شرکت به آن‌ها در انتخابات داده نشده است.
پیش از این البته در انتخابات گوناگون مواردی داشتیم که به‌عنوان مثال نماینده‌ای که می‌دانست احتمال تایید صلاحیت او توسط شورای نگهبان صفر است، در دوره بعدی کاندیدا نمی‌شد یا پس از ثبت‌نام از حضور در انتخابات انصراف می‌داد؛ شاید در این میان، منتی هم بر سر مردم داشت که به‌خاطر آن‌ها و بی‌اثر شدن مجلس در تصمیم‌گیری‌ها انصراف داده است! اما این‌که از درون بهارستان به جای تلاش برای رتق‌وفتق امور ملت و قانون‌گذاری و حل مشکل‌ها، به فکر پیداکردن راه یا راهکارهایی باشند که صلاحیت‌شان توسط شورای نگهبان تأیید نشود، عجیب و مایه تأسف است.
همین حرف و حدیث‌ها موجب شده تا مردم صداقت‌گفتار نماینده‌هایی که هر چهار سال یک‌بار درست در آستانه انتخابات بعدی، ناگهان به یاد حقوق مدنی، معیشتی و مشکل‌های ریز و درشت ملت می‌افتند و خطابه‌های آن‌چنانی در قالب نطق در مجلس دارند را کمتر باور کنند. به‌ویژه این‌که می‌بینیم شیب و نحوه انتقاد از نهادها و بخش‌های مختلف نظام و حاکمیت -آن هم در فاصله کمتر از دو ماه به انتخابات- زیادتر و تندتر می‌شود و بعضاً مشاهده می‌کنیم نماینده‌ای که در طول چهارسال گذشته لام‌تاکام حرف نزده و منفعل بوده، ناگهان مثل بلبل نطق می‌کند و معنای «صداقت» و «شجاعت» را به استهزا می‌گیرد؛ چون مردم خوب می‌فهمند این حرف‌ها نه از سر صداقت است و نه شجاعت.
عملکرد مجلس یازدهم آن‌قدر ضعیف ارزیابی می‌شود که یکی از سایت‌های خبری در همین باره نوشت: کارشناسان فعالان سیاسی و صاحب‌نظران بسیاری بر این باورند که جمع بسیار کوچکی از نمایندگان مجلس دهم -که بار دیگر برای حضور در مجلس اعلام کاندیداتوری کرده‌اند-، می‌توانند رأی مردم را کسب کنند و به بهارستان برسند؛ برخی این رقم را تا ۳۰درصد هم عنوان می‌کنند، ولی بسیاری معتقدند با عملکرد بر جای مانده این عدد می‌تواند به زیر ۲۰درصد برسد. البته بسیاری از نمایندگان فعلی مجلس -که تعداد آن‌ها به حدود ۶۰ نفر (کمی بیشتر از یک چهارم جمع نمایندگان مجلس دهم) می‌رسد-، با بررسی اوضاع و شرایط به این نتیجه رسیدند که نباید بار دیگر برای حضور در قوه مقننه کاندیدا شوند.برخی نام‌آشناها و در رأس همه «علی لاریجانی» عطای ماندن را به لقای آن بخشید و گفت دیگر کاندیدا نمی‌شود. قدیمی‌ترهایی چون «جلالی» هم راهی سفارت‌خانه شدند. برخی نماینده‌ها هم‌چون «سلحشوری» و «فلاحت‌پیشه» در همراهی و همدردی با مردم در ماجرای اعتراض‌های آبان‌ماه اعلام کردند دیگر رغبتی برای حضور در مجلس ندارند و کاندیدا نشدند. برخی چهره‌ها چون «رسایی» و «زاکانی» هم که در دوره قبلی شکست سختی خوردند و مردم اعلام کردند روی خوش به آن‌ها نشان نمی‌دهند، باز هوای بهارستان به سرشان زده است و برای کاندیداتوری دوباره به میدان آمده‌اند.
در میان دسته‌های گوناگون از حاضران در مجلس و کاندیداهای ثبت‌نام کرده اما گروهی هستند که استراتژی متفاوتی در پیش گرفته‌اند. این افراد که احتمال رأی نیاوردن خود را بالا می‌دانند، تصمیم گرفته‌اند انتقادهای تند و بی‌واهمه‌ای را نسبت‌به دولت و سایر ارکان کشور انجام دهند تا یا با رد صلاحیت شورای نگهبان به دلیل طرح برخی موضوع‌های این‌چنینی مواجه شوند، یا این‌که با تند و تیز کردن دامنه انتقادهایشان، شانس خود را برای کسب رأی بالا ببرند. در همین زمینه یکی با تندترین الفاظ به دولت حمله می‌کند و دیگری به سایر ارکان نظام از قوه قضاییه گرفته تا نهادهای نظامی و... مثل آقای نماینده اصلاح‌طلبی که چهارسال تمام سکوت کرد و حالا گفته است: «متاسفانه ما هر چه ضربه می‌خوریم از دولت روحانی است.» البته از این دست نماینده‌ها در اشل‌های مختلف در بهارستان داریم که درست در آستانه انتخابات در جبهه مردم قرار می‌گیرند!
 

وزیر امورخارجه آمریکا، بار دیگر اظهارات مداخله‌جویانه‌ای را درباره ناآرامی‌های آبان‌ماه در ایران مطرح کرد. «مایک پمپئو» در پیامی توییتری گفت مردم ایران حق دارند برای کسانی که در این ناآرامی‌ها جان باخته‌اند عزاداری کنند و مدعی شد که حکومت ایران «باری دیگر خشونت و قطعی اینترنت را اعمال کرده است.» ایسنا نوشت: این اظهارات پمپئو و ادعای حمایتش از مردم ایران، درحالی مطرح می‌شود که او پیش از این درباره تحریم‌های اعمال شده کشورش بر ایران به وضوح گفته بود که باید به مردم ایران گرسنگی داد.

رئیس‌کمیسیون امنیت‌ ملی و سیاست‌ خارجی مجلس شورای اسلامی، با اشاره به آخرین وضعیت بررسی دو لایحه پالرمو و CFT در مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفت: این دو کنوانسیون که زیرمجموعه FATF هستند، درمجمع تشخیص مصلحت نظام درحال بررسی است و از دستور کار مجمع خارج نشده‌اند. حجت‌الاسلام ذوالنور، با تاکید بر این‌که زمان بررسی این لوایح درمجمع تشخیص به پایان نرسیده است، در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا احتمال تصویب این لوایح در مجمع وجود دارد یا خیر؟ اظهار داشت: نمی‌توان گفت این لوایح رد یا تصویب می‌شود.

یک عضو هیئت‌رئیسه‌کمیسیون تلفیق بودجه لایحه سال 99 گفت: نمایندگان سناریوهای مختلفی درباره بنزین در سال آینده دارند و به دنبال این هستند که این وضع را به عدالت نزدیک‌تر کنند. بهروز بنیادی اظهار کرد: مجلس این اختیار را دارد که به هر موضوعی ورود پیدا کند. در جریان بررسی بودجه سال آینده نیز نظرها و پیشنهادهای نمایندگان در کمیسیون تلفیق و صحن مجلس مطرح خواهد شد. وی افزود: یکی از نکاتی که در ذهن نمایندگان وجود دارد این است که چطور می‌توان وضعیت بنزین را به نحو بهتری مدیریت کرد.
 

وقتی احمدی‌نژاد «رابین‌هود» می‌شود!
 دبیرکل حزب ندای ایرانیان گفت: انتخاب احمدی‌نژاد در سال ۸۴ زنگ خطر بود؛ چراکه مردم به دنبال یک «رابین‌هود» می‌گشتند و احمدی‌نژاد در نقش رابین‌هود توانست رأی مردم را بدزدد. زنگ خطر به صدا درآمد، ما نشنیدیم و بیدار نشدیم؛ اما خارجی‌ها آن را شنیدند و برایش برنامه‌ریزی کردند.

توصیه به خطبا
روزنامه جمهوری‌اسلامی نوشت: این‌که چرا بسیاری از جوانان، گریزپا می‌شوند به‌ویژه از کلاس جمعه -بخوانید نماز جمعه-، این است که به‌جای زمزمه محبت، صدای نفی و طرد در گوششان می‌پیچد.
حضرات محترم در شهرهای مختلف آزموده‌اند این شیوه سخن و برخورد را.  نتیجه هم مشخص است و مصلاها، آیینه تمام‌نما و واقعی این نحوه مواجهه هستند. اگر در این آینه تصویری انبوه و بشکوه نمی‌بینند حضرات، به سمت اصلاح گفتار حرکت کنند و در این ساحت حتی درشت‌گویی بجا یا نابجای مردم و جوانان را بپذیرند و به رفق و مدارا سخن گویند و برای توسعه رواداری و مروت همت کنند، خواهیم دید که گریزپاها هم به مکتب برخواهند گشت و در راه‌ماندگان هم قدم تند خواهند نمود تا خود را به موقع به این مکتب برسانند.

سخنانم تحریف شده
معاون فرهنگی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در نامه‌ای با انتقاد از یک رسانه به دلیل تحریف و تقطیع سخنانش در روز چهارم دی‌ماه در همایش مداحان در مشهد، به بیان بخش‌های منتشر نشده سخنان خود پرداخت. سردار نجات در این نامه نوشت: صحبت‌های بنده در دوازدهمین همایش مداحان و شعرای مرتبط با هیئت رزمندگان اسلام در مشهد تحریف شده است. در این همایش که بنده به مدت یک ساعت صحبت نمودم، پیشرفت‌های شگرف نظام جمهوری اسلامی و سپس افول موریانه‌وار آمریکا و غرب را تشریح کردم. ضمن اشاره به وجود 50میلیون گرسنه در آمریکا متذکر شدم که جمهوری اسلامی به‌رغم تحریم و همه مشکلاتی که دارد، به هر نفر از خانواده‌های با درآمد متوسط و پایین، یک‌صد هزار تومان یارانه می‌دهد و این در دنیا بی‌نظیر است.

مرتضوی درباره کهریزک به رهبری دروغ گفت؟
دویست و شانزدهمین شماره هفته‌نامه نشریه خط حزب‌اله، ده روایت کمتر شنیده شده از اقدامات رهبر انقلاب در حوادث ۸۸ را منتشر کرد. در بخشی از این روایت آمده است: به گفته یکی از معاونین دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی، قبل از حادثه کهریزک گزارشی به رهبر انقلاب می‌دهند که وضع آنجا نامناسب است؛ ایشان دستور بررسی می‌دهند. این دستور، به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی و قوه قضاییه برای پیگیری ارجاع می‌شود. آقای مرتضوی، دادستان وقت تهران مدعی می‌شود که ما بررسی کردیم این‌طوری نبوده است؛ ولی بعدها کمیته‌ای که آقای وحیدی، وزیر اسبق دفاع هم عضوش بوده، پس از بررسی موضوع اعلام می‌کنند وضعیت کهریزک نامناسب است.

راهکار تازه «کیهان» برای حل مشکل‌ها
کیهان در سرمقاله خود نوشت: شاید این روزها بیشترین واژه‌ای که مردم را آزار می‌دهد «گرانی» کالاها و خدمات است؛ اما آنچه در این میان مهم است اینکه بالاخره آیا راهی برای ارزانی وجود دارد یا اینکه‌گریزی از این بلیه نیست و باید با آن بسوزیم و بسازیم؟ پاسخ این است که راهکار وجود دارد. مولفه‌هایی نظیر بهبود فضای کسب‌وکار کاهش فشار مالیاتی، مقررات‌زدایی، افزایش بازارهای هدف برای کالاهای ایرانی که این مقوله با تسهیل و گسترش ارتباط تجاری با کشورهای همسایه که بیش از ۶۰۰ میلیون نفر جمعیت دارند، امری شدنی است و درنهایت کار و مدیریت جهادی راز موفقیت در این مسائل است.
 

امیر قطر، مصوبه کابینه این کشور مبنی بر صدور قانون مبارزه با پول‌شویی و حمایت از تروریسم (FATF) را امضا کرد. این لایحه که در دسامبر ۲۰۱۸ در کابینه قطر به تصویب رسیده بود، یک روز بعد از انتشار در روزنامه رسمی قطر حکم قانونی پیدا خواهد کرد. به نوشته روزنامه قطری «الشرق»، با توجه به تغییر معیارهایی بین‌المللی و سعی در توانمندسازی مؤسسات مالی و گروه‌های متخصص در مقابله با جرایم مالی، این قانون قرار است جایگزین قانون ۴ مصوب سال ۲۰۱۰ شود. در این قانون مجازات‌های سختی از جمله جریمه نقدی برای مؤسسه‌های مالی، مشاغل، حرفه‌های غیرمالی متخلف، حبس برای فرد محکوم به تأمین مالی تروریسم وضع شده است.
 

شبکه خبری ژاپن به دلیل خبر «هدیه کریسمس» کره‌شمالی عذرخواهی کرد. شبکه خبری «ان. اچ.کی» ژاپن گزارش کرد که اخبار منتشر شده درباره شلیک یک موشک از سوی کره‌شمالی به آب‌های شرقی ژاپن درست نیست و با عذرخواهی بابت این گزارش توضیح داد که این یک هشدار برای تمرین رسانه‌ای بوده است. این هشدار خبری در حالی منتشر شد که ایالات متحده و متحدان شرق آسیایی آن، در حالتی از هشدار هستند پس از آنکه «پیونگ‌یانگ» اوایل ماه جاری میلادی هشدار داد که برای واشنگتن یک هدیه کریسمس دارد که معنایش احتمالاً آزمایش موشکی دوربرد است.
 

پنج‌شنبه پنجم دی‌ماه، چهلمین روز درگذشت افرادی بود که در حوادث آبان‌ماه ۹۸ در جریان اعتراضات به افزایش قیمت بنزین جان خود را از دست داده بودند. در شبکه‌های اجتماعی و تلویزیون‌های فارسی‌زبان ایرانیان خارج از کشور، تلاش گسترده‌ای شکل گرفت که در این روز و در چهلم درگذشتگان، تجمعات و اعتراضات عمومی دیگری در سراسر ایران برگزار شود اما این اتفاق آن گونه که آنان انتظار داشتند، در هیچ یک ازشهرهای کشور رخ نداد. این در حالی بود که در برخی از شهرها حضور نیروهای امنیتی و انتظامی بسیار پررنگ بود و در برخی شهرها برخوردها و تنش‌هایی هم صورت گرفت.  هرچند ممکن است عده‌ای چه در داخل و چه در خارج ایران، حضور پررنگ نیروهای امنیتی در روز پنج‌شنبه را عامل آرامش ایران در این روز قلمداد کنند، اما واقعیت این است که مبلغان این حرکت انتظار بیشتری داشتند که حتی حضور نیروهای امنیتی مانعی برای انجام آن نباشد؛ اما این انتظار محقق نشد و این خود، دو نشانه مهم در دل خود دارد.
نشانه اول: عمده تبلیغات و تلاش‌ها برای ایجاد و شکل‌گیری تجمعات و اعتراضات عمومی در ایران از سوی شبکه‌های رادیو و تلویریونی اپوزیسیون و مخالفان نظام در شبکه‌های اجتماعی و برخی از معترضان داخلی، صورت گرفت. با وجود این و به‌رغم انتظار آنان، استقبالی از این تلاش و تبلیغات آنان صورت نگرفت. وقتی این عدم استقبال جامعه ایرانی به فراخوان آنان برای اعتراضات عمومی در پنجم دی‌ماه را با حضور مردم در اعتراضات سال ۹۶ و آبان ۹۸ مقایسه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که جامعه ایرانی با فراخوان تلویزیونی یا شبکه‌های اجتماعی به خیابان نمی‌آید. در دی ۹۶ و آبان ۹۸، حضور مردم در واکنش به فشارهایی بود که عملاً بر زندگی آنان وارد شده بود و این جامعه خودش تشخیص می‌دهد که چه زمانی را برای اعتراض انتخاب کند و منتظر تبلیغات تلویزیونی یا پیام فعالان شبکه‌های اجتماعی نمی‌ماند. این نکته باید درسی برای اپوزیسیون و مخالفان نظام باشد که وزنی توهمی برای خود قائل نشوند که می‌توانند با فعالیت‌های تبلیغی و تهییجی مردم را به خیابان‌ها بکشانند. ممکن است پرسیده شود چرا در سال 88 شبکه‌های اجتماعی توانستند در سازماندهی اعتراضات مردمی نقش قابل توجهی بازی کنند؟ پاسخ این است که در آن سال بدنه اجتماعی معترضان وجودی واقعی در شبکه‌های اجتماعی داشت و جنبشی اجتماعی-اعتراضی در ایران به وجود آمده بود که از شبکه‌های اجتماعی برای تسهیل فعالیت‌های خود استفاده می‌کرد؛ اما آنچه طی یک ماه اخیر برای تدارک پنجم دی‌ماه شکل گرفت، کمپین تبلیغ و ترویج از سوی حساب‌های کاربری عمدتاً خارج‌نشین یا کاربران فیک و جعلی بود. سرنوشت کشورهای همسایه، به مردم ایران نشان داده است که هرگونه حمایت و دخالت از بیرون جامعه ایرانی، قدم خیری برای آنان نخواهد بود؛ در عین حال که جامعه نمی‌تواند و نمی‌خواهد فریاد خود بر ظلم و محرومیتی را که بر او تحمیل شده است، خاموش کند.
نشانه دوم: هنوز چند روزی نگذشته است از روزی که یکی از مسئولان، اعتراضات آبان‌ماه را اعتراض حاشیه‌نشین‌های بی‌سوادی نامید که تحت تأثیر شبکه‌های مجازی اعتراض کرده‌اند؛ یا دیگری اعتراضات را «حجامت نظام» نامید. عدم حضور گسترده مردم در پی فراخوان پنجم دی، به این افراد نشان داد که معترضان نه حاشیه‌نشین‌هایی بی‌سواد هستند و نه تحت تأثیر فضای مجازی و تلویزیون‌های فارسی‌زبان خارج‌نشین، بلکه بدنه اصلی معترضان بخشی از جامعه ایرانی است که فشار اقتصادی را با گوشت و پوست و استخوان لمس کرده و در نقطه مقابل هم هر روز فسادهایی را می‌بیند که گویا حتی با برخوردهای قضایی صورت گرفته هم خیال پایان یافتن ندارد و چنان قدرتمند شده که هر روز در قالب جدیدی خود را بازآفرینی می‌کند. عدم حضور گسترده مردم به فراخوان‌های خارجی، حاکی از این بود که هرچند در دی‌ماه ۹۶ و آبان ۹۸، طبقه ضعیف و مستضعف در واکنش به فشارهای اقتصادی به صدا درآمدند، اما آن‌ها مستضعفانی بودند که ولی‌نعمت امام و انقلاب‌اند و بی‌انصافی بود که آنان را حاشیه‌نشینان بی‌سواد خطاب کردند. عدم حضور در فراخوان‌های پنجم دی، باید عبرتی باشد برای برخی مسئولان داخلی که رویکردشان را نسبت به جامعه خود تغییر دهند و به جای آنکه مردم ضعیف کشور را بی‌سوادان حاشیه‌نشین بنامند که تحت تأثیر دیگران هستند، در پی اصلاح وضع موجود برآیند. برچسب عامل بیگانه به مردم زدن، کار راحتی است؛ اما راه حل نیست. شکست فراخوان پنجم دی‌ماه نشان داد که مردم چشم به فراخوانی از بیرون ندارند؛ فراخوان آنان وضعیت زندگی خودشان است. حاشیه‌نشینان بی‌سواد(!) هم جزئی از این مردم هستند و حقوقی برابر بر حکومت دارند؛ از این جهت که باید حاکمیت، وسایل رفاه و زندگی مطلوب را برای آنان فراهم سازد.

ادامه از صفحه یک ...
بلندمدت ادامه یابد و آمریکایی‌ها ناچار هستند روزی این راه را رها کنند. طی این سال‌ها، ایران ثابت کرده که با منطق و گفت‌وگو منافع خود را تأمین می‌کند و همیشه معتقد بوده که با منطق مذاکره و افق بردبرد می‌توان به توافقات مؤثر و پایدار رسید. گفتنی است پیش از این‌که روحانی راهی توکیو شود، این سفر مخالفان و موافقانی در داخل کشور داشت. به ویژه آنکه برخی رسانه‌های ژاپنی از استقبال ایالات متحده به میانجی‌گری احتمالی ژاپن و سفر روحانی سخن گفته بودند. از جمله این عکس‌العمل‌ها  انتشار شایعه استعفای رئیس‌جمهوری از مقام خود آن‌هم در آستانه سفر به توکیو بود که به گمان برخی از کارشناسان نمی‌تواند بیرون از دایره تنگ‌نظری‌های ناشی از رقابت‌های کش‌دار جریان‌های رقیب باشد. به نظر می‌رسید اعلام رسمی شایعه استعفا آن هم در این هنگام معنا و مفهومی ویژه داشته باشد. ماهیت دیدار رئیس‌جمهوری با نخست‌وزیر ژاپن و گفت‌وگوهایی که انجام شد، چرایی انتشار این شایعه را روشن می‌کند.
 مدل تازه‌ای از توافق
سفر اخیر حسن روحانی به ژاپن، اگرچه با واکنش‌های متعددی در میان مخالفان و موافقان داخلی مواجه بود، اما یک ویژگی خاص داشت: «محرمانگی». اصل ماجرا این است که از سوی ایران درخواستی برای ملاقات حسن روحانی و «شینزو آبه» مطرح شد که بلافاصله با پاسخ مثبت طرف ژاپنی مواجه می‌شود. اهمیت این سفر بیشتر از آن جهت بود که در فاصله‌ای نزدیک، قبل از این نخست‌وزیر ژاپن در سفری بسیار با اهمیت و کم‌سابقه به تهران آمده بود؛ البته با در اختیار داشتن پیام «ترامپ». بسیاری از تحلیل‌گران بین‌المللی در آن زمان شاید پیش‌بینی می‌کردند که دوست صمیمی رئیس‌جمهور ایالات متحده می‌تواند گره سفت شده «برجام» را باز کرده یا حداقل آن را تا حدودی شل کند. پاسخ تهران اما قاطع و صریح بود: مذاکره نمی‌کنیم؛ پیامی هم نمی‌شنویم. شاید تهران در آن زمان از میانجی‌گری او چندان خوشش نمی‌آمد؛ اما حتی بعد از این سفر نافرجام هم نام «آبه» به عنوان یکی از میانجی‌گران درکنار فرانسه و عمان باقی ماند. وقتی آن سفر به پایان رسید دوباره غرب میدان‌دار مذاکرات شد و این‌بار دوست دیگر ترامپ؛ «ماکرون». حتماً در سوابق دیپلماتیک گفت‌وگوی تلفنی دوساعته میان دو رئیس‌جمهور در چندسال اخیر کم‌سابقه بوده است اما روحانی و رئیس‌جمهور فرانسه آن را تجربه کردند تا شاید برجام محتضر جانی تازه بیابد. طرف مقابل به‌نظر مستظهر به حمایت «ترامپ» برای رسیدن به نتیجه بود. خروجی این مذاکرات اما نه مورد قبول ایران قرار گرفت، نه مورد قبول ایالات متحده. ماکرون، گویا در سازمان ملل به‌صورت خصوصی به حسن روحانی گفته بود که رقص «تانگو» دو نفر می‌خواهد که روحانی هم در پاسخ به او گفته بود در میان ما مذهبی‌ها رقص جایگاهی ندارد. هرچه بودکانال مذاکراتی غرب آن‌چنان مسدود و محدود شد که طرف مقابل، فریب‌کارانه و خلاف تعهدات، «مکانیزم ماشه» را به‌عنوان یک تهدید پیش کشید. همین نشانه‌ها بود که گفته می‌شد برجام محتضر به نفس‌های آخر رسیده است. کانال‌های محرمانه اما شرایط بازی را تغییر دادند. حالا شرایط تازه‌ای پدید آمده است؛ پیشنهادهای تازه روی میز قرار گرفته است و پایتخت‌ها سخت مشغول رایزنی و مذاکره‌اند؛ شاید راهی برای بازگشت باقی مانده باشد. صورت ماجرا این است که روحانی به ژاپن رفته، یک ساعت با شینزو به‌صورت خصوصی گفت‌وگو کرده است و پس از آن نخست‌وزیر ژاپن با ترامپ گفت‌وگوی خصوصی و محرمانه داشته است. هیچ‌کدام از طرفین بنا ندارند اجازه درزکردن کوچک‌ترین خبری در این مورد را به رسانه‌ها بدهند؛ اما آنچه از شواهد می‌توان برداشت کرد این‌که گویا قرار است به شرط برداشته شدن طیفی از تحریم‌ها، مدل تازه‌ای از توافق حاصل شود. از قرار معلوم پیشنهاد ایران که مورد توجه ژاپن هم قرار گرفته این است که فتوای رهبری درباره حرام‌بودن سلاح هسته‌ای در قالب یک سند با امضای رئیس‌جمهور ایران و 1+5 همراه شود و به‌عنوان یک سند رسمی مورد توافق طرفین قرار گیرد. در مقابل 1+5 نیز متعهد می‌شود که به توافق‌های برجام بازگردد. در این میان خبرهایی شنیده می‌شود که تا حصول این توافق در یک بازه زمانی مشخص توافق دیگری با عنوان
«فریز در برابر فریز» حاصل شود؛ درست شبیه به آنچه در مذاکرات ژنو اتفاق افتاد و طرف مقابل تحریم‌ها را متوقف کرد و ایران نیز توسعه هسته‌ای خود را در همان نقطه نگاه داشت. به معنای دیگر ایران احتمالاً توافق می‌کند که گام پنجم را برنداشته و طرف مقابل نیز از این پس تا حصول توافق جدید، تحریم تازه‌ای علیه ایران وضع نکرده و بعضی تحریم‌ها را نیز متوقف کند. به نظر می‌رسد این توافق پدیدآمده با واسطه ژاپنی محلی برای بحث بین طرفین شده است و احتمال رسیدن به نتیجه وجود دارد. باید دید آیا ترامپ حاضر است از این فرصت جدید استفاده کند و به‌نوعی به برجام بازگردد؟ طی روزهای آینده حتماً خبرهای جدیدتری در این مورد منتشر خواهد شد.