هفت ماه گذشت از روزی که نماینده حقوقی وزارت نفت مدعی شد بابک زنجانی در جلسه‌ای وزیر نفت را تهدید کرده و گفته: به زودی جای من و زنگنه عوض می‌شود!
هفت ماه گذشت و جای زنگنه و زنجانی عوض نشد ولی این روزها نه زنگنه شرایط خوبی دارد و نه زنجانی. وزیر نفت هنوز تحت فشارهای افکار عمومی و رسانه‌ها درخصوص افزایش ناگهانی قیمت بنزین قرار دارد و حتی تا پای استیضاح در مجلس هم رفت و برگشت. می‌گوید در جریان نبوده و کسانِ دیگری این تصمیم را گرفته، اعلام و اجرایی کرده‌اند.
هروقت پای وزیر نفت به میان بیاید، یادی هم از زنجانی می‌شود. خبرنگاران سراغ زندانی معروفی می‌روند که «صادق زیباکلام» درباره‌اش گفته بود: «زمانی که استفاده «یقه سفیدها» از زنجانی تمام شد، او را «مچاله کرده و دور انداختند.»
زنگنه بارها اشاره کرده که یک تیم رسانه‌ای قوی پشت پرده زنجانی را حمایت می‌کند و هربار که اسمی از او به میان می‌آید، جنجال خبری عجیبی به راه می افتد و حتی استیضاح وزیر هم مطرح می‌شود: «بابک زنجانی در برخی رسانه‌ها خیلی فعال است و فکر می‌کنم یک مقدار بسیار کمی از پول‌هایی را که برده خرج این رسانه‌ها می‌کند.»
وزیر نفت پیش از این گفته بود که این زندانی شش ساله اوین، از روش‌های جالبی برای سرکارگذاشتن مسئولان عالی کشور استفاده می‌کند و تاکید کرده بود که «پولی در دست زنجانی نیست.»
شش سال از زندانی شدن زنجانی گذشت و هنوز تکلیف این پرونده مشخص نشده است. پرونده‌ای که حکم «اعدام» برای متهم آن صادر شده اما پیش از این برخی مسئولان قضایی اعلام کرده بودند اگر پول‌ها را برگرداند، ممکن است حکم اعدام او لغو شود، اما خب سوال اصلی همین‌جاست که «پول‌ها کجاست؟» زنگنه می‌گوید من نمی‌دانم کجاست و وظیفه من هم نیست که پیگیری کنم.
اخیراً رئیس‌جمهور در یکی از سخنرانی‌های جنجالی خود چندسوال را مطرح و به چند مورد از پرونده‌های فساد که در دستگاه قضا پیگیری نشده یا بلاتکلیف مانده اشاره کرد. یکی مربوط به پرونده ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلاری بود. رئیس‌جمهوری گفت: «هنوز بعد از گذشت چند سال برای ما روشن نیست ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون پول مردم کجاست، که آقایی خورد، او را دستگیر کرده و حتی حکم اعدام هم برایش صادر شد و اکنون در زندان است. چه کسانی مسئول هستند و چرا آنهایی که در این زمینه نقش داشتند برای مردم توضیح داده نمی‌شود.»
این اشاره رئیس‌جمهوری به پرونده بابک زنجانی می‌رسد. او ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار به وزارت نفت بدهی دارد، اما بر اساس اظهارات بیژن زنگنه، تاکنون هیچ میزانی از بدهی‌هایش وصول نشده و تازه این تنها رقم بدهی او به وزارت نفت است و پرونده‌اش ارقام دیگر و موارد گسترده‌تری را هم شامل می‌شود.
آخرین و تازه‌ترین اظهارنظر را هم اسماعیلی سخنگوی قوه قضائیه داشت که در نشست خبری روز سه‌شنبه خود در پاسخ به سوالی درباره صحبت‌هایی مبنی براینکه در پرونده بابک زنجانی مسائلی هست که شفاف‌سازی نشده است، گفت: بیش از سایر پرونده‌ها به پرونده بابک زنجانی پرداخته شده ولی نمی‌دانم چرا برخی دنبال این هستند که پرچم را برافراشته بدارند. پرونده رسیدگی و حکم صادر شد و مجازات سنگین هم لحاظ شد و اموال در ایران شناسایی و به دولت داده شده است.
اسماعیلی گفت: برای اموال خارج از کشور تلاش می‌شود. در مورد حکم اعدام در رأی آمده که اگر اموال برگشت دادگاه، تجدیدنظر کند. تا امروز بخش قابل توجهی از اموال در داخل برگشته و برای اموال خارج از کشور در تلاش هستیم. ما تابع قانون هستیم و هرجا قانون اعدام و حبس ابد یا مجازات دیگر در نظر بگیرد همان اعمال می‌شود.
روز گذشته وکیل مدافع بابک زنجانی نسبت به اظهارات سخنگوی قوه قضائیه واکنش نشان داد و گفت: بعضاً اظهارنظرهایی که در خصوص پرونده موکلم از سوی برخی از رجل سیاسی صورت می‌گیرد؛ در حالی است که از محتویات صدهزار صفحه‌ای این پرونده شاید یک برگ را هم مطالعه نکرده‌اند.
رسول کوهپایه‌زاده با اشاره به صحبت‌های اسماعیلی در رابطه با پرونده بابک زنجانی گفت: صحبت‌های آقای اسماعیلی در خصوص پرونده موکل ناظر بر دو بخش بود. اولاً در خصوص اینکه برخی از رجال سیاسی تمایل دارند این پرونده را در اذهان عمومی زنده و این پرچم را برافراشته نگه دارند؛ باید بگویم که از بدو تشکیل پرونده موکل از شش سال پیش که بنده در پرونده بودم و همه فراز و فرودهای آن را در جریانم؛ نه به عنوان وکیلش بلکه به عنوان مطلع؛ از بدو تشکیل پرونده تا امروز برخی از افراد و سیاسیون بیشتر از اینکه دنبال کشف حقیقت و احراز واقعیت باشند، به عنوان پیراهن عثمان هر از گاهی آن را علم و در بزنگاه‌های سیاسی اغراض سیاسی خود را مطرح می‌کنند؛ فارغ از توجه به اصل واقعیت و مطالبی که در پرونده وجود دارد.
کوهپایه‌زاده همچنین به بخش دوم سخنان اسماعیلی هم اشاره کرده و یادآور شده در رایی که از سوی مرجع قضایی یعنی شعبه 38 دیوان عالی کشور صادر شده و در ذیل رأی آمده که چنانچه محکوم علیه - بابک زنجانی- موفق به استرداد وجوه و بازگشت بدهی شود؛ استحقاق بهره‌مندی از ماده 114 قانون مجازات اسلامی که همان عفو و بخشش را دارد، لذا اگر وجوه برگردد، اعدام لغو می‌شود. اما خب بازهم می‌رسیم به نقطه سر خط؛ وجوه کجاست؟ پس از شش سال چرا هنوز همه پول‌ها برنگشته و چرا این پرونده هنوز به سرانجام نرسیده است؟!

 

محسن امین‌زاده، معاونت آسیا و اقیانوسیه وزارت امور خارجه دولت اصلاحات درباره عدم تصویب FATF گفت: مناقشه توسط کسانی به‌راه افتاده که عملاً قائل به انزوای کامل کشور به سبک کره‌شمالی هستند. البته کره‌شمالی را هم نمی‌شناسند. نه درک درستی از فاجعه زندگی و فقر مرگبار و مرگ متعارف روزانه انبوه ملت کره‌شمالی دارند و نه درک درستی از خسارات انزوای اقتصادی کشور. اگر قرار بود آنان پاسخگوی هزینه عظیمی باشند که به مردم تحمیل شده و می‌شود و مسئول فجایع اقتصادی ناشی تصمیمات‌شان شناخته شوند، حتماً رفتار دیگری داشتند.

ابوالفضل حسن‌بیگی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با تأکید بر اینکه «آمریکایی‌ها نمی‌توانند با فشار ایران را در لیست سیاه FATF قرار دهند»، گفت: ایران از ۳۲ توصیه گروه اقدام ویژه مالی (FATF) ۲۸ بند آن را اجرا کرده که در حال حاضر اختلاف بر سر چهار توصیه دیگر است. به نظر ما پذیرش این توصیه‌ها به ضرر کشور خواهد بود. اگر این موارد هم حل شود باز هم آمریکایی‌ها موضوعاتی همچون حقوق بشر، بنیه دفاعی و موشکی را بیان می‌کنند چون این بازی است که آمریکایی‌ها می‌خواهند همیشه ادامه داشته باشد.

محسن رهامی با بیان اینکه نمی‌توان همه مخالفت‌ها با FATF را جناحی دانست، اظهار کرد: مخالفان FATF نگران هستند که اطلاعات مالی ایران به برخی مجامع و دولت‌ها برسد. آن‌ها فکر می‌کنند که در صورت تصویب نشدن FATF منافع ملی ایران بیشتر تأمین می‌شود. وی ادامه داد: در زمان مشروطه از میرزای نائینی سؤال کردند که چرا طرفدار مشروطه است زیرا حکومت مشروطه به حکومت غاصب قاجار مشروعیت می‌دهد. جواب نائینی این بود که در هر حال این حکومت وجود دارد و اگر ما با تنظیم قانون مشروطه، بیست درصد هم این حکومت را کنترل کنیم، مشروطه به نفع ماست. در مورد FATF هم همین‌گونه است.

بیایید «صلح هرمز» را امتحان کنیم
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در توئیتی نوشت: سیاست مبتنی بر قهر و اجبار در برقراری امنیت در خلیج‌فارس به طرز فجیعی شکست خورده است. بیاید همکاری‌های واقع‌گرایانه دیگری همانند ابتکار امید (صلح هرمز) را امتحان کنیم، اما همانند توافق هسته‌ای، ایده‌های خوب تنها یک طرفه نمی‌توانند دنبال شوند.

وقتی اردوغان به ایران «گرا» می‌دهد
سردار ایزدی فرمانده قرارگاه جنگ‌های نوین ستاد کل نیروهای مسلح با اشاره به حوادث اخیر در کشور، گفت: رئیس جمهور ترکیه و سیستم اطلاعاتی این کشور به‌صورت غیرمستقیم به جمهوری اسلامی ایران اعلام کردند که دشمنان در ایران برنامه دارند و حتی رئیس جمهور ترکیه این موضوع را در سخنرانی‌های خود اعلام کرد و روسیه، حزب‌اله لبنان و حشدالشعبی عراق هم این موضوع را تذکر دادند.

رفتار بی‌ادبانه «افق» با عبدی
سایت الف متعلق به احمدتوکلی نوشت: شبکه افق، عباس عبدی، تحلیلگر اصلاح‌طلب را به برنامه عصرانه دعوت کرد. موضوع گفت‌وگو با عبدی عملکرد دولت و لیست امید در مجلس بود، اما گفت‌وگو تا حدود زیادی و به شکل ناخوشایندی به جلسه محاکمه عبدی و اصلاح‌طلبان تبدیل شد. مجری این برنامه نیز چندین و چندبار در میان حرف‌های میهمان پرید و نگذاشت عبدی سخنانش را کامل کند.

بازداشتی‌های دانشگاه تهران آزاد شده‌اند
«محمود نیلی احمدآبادی» رئیس دانشگاه تهران درباره اعتراضات دانشجویان در آبان ماه گفت: من فکر می‌کنم دانشجویان در همین مدت نشان دادند که کاملاً خواسته‌هایشان را به شکل مدنی ابراز و بیان می‌کنند. او در پاسخ به این سؤال که گفته می‌شود، طبق آخرین آمار همه دانشجویان بازداشتی آزاد شده‌اند، اما چرا به گفته شورای صنفی برخی از دانشگاه‌ها، یک سری از دانشجویان همچنان در بازداشت هستند؟ گفت: ممکن است که این افراد فارغ‌التحصیل باشند، زیرا در میان بازداشتی‌های ما یک سری فارغ‌التحصیل هم بوده‌اند.

میرسلیم نه، قالیباف آری!
عباس سلیمی نمین فعال سیاسی اصولگرا در پاسخ به این سؤال که آیا چهره‌های منتسب به طیف سنتی اصولگرا نظیر آقای میرسلیم و مصباحی مقدم، شانسی برای تکیه بر کرسی ریاست مجلس یازدهم دارند؟ گفته: آقای میرسلیم به هیچ وجه چنین جایگاهی ندارد. در گذشته نیز نتوانسته است آرا و حامیانی را برای خود جذب کند چنانچه در انتخابات ریاست‌جمهوری پیشین نیز آرای بسیار اندکی را از سوی مردم دریافت کرد.  آقای مصباحی مقدم اگرچه فردی تشکیلاتی نیست، اما به لحاظ تخصصی شخصیت برجسته‌ای دارد. سلیمی نمین این را هم گفته که شانس «قالیباف» برای تصدی کرسی ریاست مجلس از همه بیشتر است!

امان از مداحان بی‌سوادِ بددهان
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: متاسفانه در این ایام شاهد هستیم بعضی از روحانیون و افرادی که قبل از هرگونه پست و منصب سیاسی در جامعه اسلامی به عنوان واعظ و منبری شناخته می‌شوند و باید خود الگو و سرمشق دیگران باشند، به صورت علنی و صریح از پشت تریبون‌های رسمی انواع اتهام و ناسزا و الفاظ نامناسب را خطاب به شخصیت‌ها و بزرگان کشور که بعضاً هم‌لباس خودشان هم هستند بیان می‌کنند و هیچ محدودیت و پرهیزی هم در هیچ سطحی از سطوح ندارند.
متاسفانه این روش ناپسند و این عمل زشت سال‌هاست ازسوی برخی مداحان بی‌سواد تریبون به دست و منبری‌های بد دهان و تازه به دوران رسیده شروع شده و ادامه یافته است.

منابع رسانه‌ای از حمله هکری به سایتهای حساس و رسمی دولت عراق از جمله وزارت‌های دفاع و کشور و نخست‌وزیری خبر دادند. به نوشته پایگاه خبری «المعلومه» این هکر که نام خود را M4X pro گذاشته، تصاویری را از سایتهای نخست‌وزیری و وزارت‌خانه‌های بهداشت، آموزش و پرورش، نفت، دفاع، کشور و تجارت پس از هک، منتشر کرد و مدعی شد که آن‌ها را هک کرده است. این فرد با انتشار این تصاویر پیامی با این مضمون ارسال کرد: «دشمنان زندگی...امشب نخوابید، صاعقه به شما خواهد زد.. اصحاب رسانه امشب نخوابید اگر میهن‌پرست هستید، آنچه اتفاق می‌افتد، پوشش دهید.» هکر مذکور، نامه مرتبط با دستگیری «نعیم عبعوب» فرماندار سابق بغداد که به اینترپل ارسال شده بود، منتشر کرد.

 

ویلیام تیلور، دیپلمات ارشد آمریکا در اوکراین ابتدای ژانویه سال آینده میلادی از سمت خود کناره‌گیری می‌کند. بنا به گفته یک منبع آگاه، این دیپلمات آمریکایی قصد دارد در ابتدای سال آینده میلادی مسئولیت‌های خود را به «کریستینا کوین» یکی دیگر از دیپلمات‌های حاضر در کی‌یف، واگذار و روز بعد پایتخت اوکراین را ترک کند.
 نخستین بار ان‌بی‌سی نیوز خبر کناره‌گیری تیلور را اعلام کرد. سناتور باب منندز، نماینده نیوجرسی در کمیته روابط خارجی سنا در نامه‌ای به مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا نسبت به خروج تیلور از اوکراین ابراز نگرانی کرد و فراخواندن او از کی‌یف را بی‌مقدمه دانست.
 

بعضی وقت‌ها تصور می‌کنیم مسئولان کشور تعمدی در راه رفتن بر روی اعصاب مردم دارند و بدشان نمی‌آید عصبانیت ملت را تحریک کنند! والا این حجم از «بی‌خیالی» و «خنده» و «سخنان عجیب و غریب» که محرک اعصاب مردم است، قابل باور نیست.
هنوز از شوک سخنان وزیر کشور در جلسه با نمایندگان مجلس در نیامده بودیم که فیلم راه رفتن عباس عراقچی در «مسیر برگ» شوک بعدی را وارد کرد. البته شوک شاید برای ما واژه ثقیلی باشد که به این دست رفتارها و گفتارها «عادت» کرده‌ایم.
رحمانی فضلی به ادعای «محمود صادقی»، در پاسخ به سؤال نماینده‌ای که می‌پرسد چرا در جریان اعتراضات به سر شلیک کرده‌اید و نمی‌شد به کمر به پایین و پا شلیک کنید؟ می‌گوید «خب به پا هم شلیک کرده‌ایم!» و عباس عراقچی معاون وزیر خارجه در روزهایی که کشورمان با انواع و اقسام بلای طبیعی، غیرطبیعی، سیاسی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند و مردم نمی‌دانند یک بلا را پشت سر گذاشته، کدام مصیبت بعدی در راه است، در یک اقدام به شدت نمایشی، هدفون به گوش روی برگ‌های پاییزی قدم می‌زند و ده‌ها خبرنگار و عکاسی هم که اطرافش هستند، از این صحنه عکس می‌گیرند. صدای قارقار کلاغ و شاتر دوربین‌هاست که سکوت پاییزی را می‌شکند و عراقچی هم در عوالم خود سیر می‌کند.
کمی بعد فیلم دیگری هم منتشر می‌شود. خانم جوانی با شنل قرمز رنگی که آن را شبیه به چادر به سر کرده، کنار آقای معاون راه می‌رود و با او حرف می‌زند!
و بعد از همه اینها، با خیل عظیمی از کاربرانی مواجه بودیم که می‌پرسیدند: «خب حالا یعنی چی؟» و همین یک جمله سوالی شاید کافی است. اقدام عراقچی در راستای سومین جشنواره «پاییز برگ» بود که چندسالی است در میدان مشق تهران برگزار می‌شود، اما سؤال اینجاست که آیا واقعاً مسئولان ما در شرایط حاد و خاص فعلی، دغدغه‌ای مهم‌تر از شرکت در این جشنواره ندارند؟ اینکه سیاستمداران گاهی فارغ از فضای زمخت سیاست، رخت سیاستمدارانه از تن درآورده و قبای همراهی با مردم ولو در حد قدم زدن روی برگ‌های پاییزی به تن کنند و کمی از آن کاراکتر کاریزماتیک سیاسی خودشان فاصله بگیرند، اتفاق بدی نیست اما موضوع اینجاست که اینگونه اقدامات در شرایط فعلی جواب عکس می‌دهد و درست مثل لبخندهای روحانی در تبریز یا دلواپس و دغدغه‌مند شدن ناگهانی برخی نمایندگان اصلاح‌طلب و اصولگرای مجلس در این روزها (در آستانه انتخابات) و همین قدم زدن هنری عراقچی در میدان مشق مردم را بیشتر شاکی می‌کند. شاهد این ادعا پست‌ها و کامنت‌های بی‌شماری است که پای فیلم قدم زدن عراقچی در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده است. کاربرانی که یا نوشته بودند معنا و مفهوم این حرکت را می‌فهمند یا این سؤال را مطرح کرده بودند که آقایان کارواجب‌تری ندارند و پرسیده بودند حالا با این قدم زدن، مشکلات مملکت مثل برگ‌ها زیر پا له و لورده می‌شوند؟! برخی هم همچون همیشه ترجیح دادند از زاویه طنازانه به ماجرا نگاه کنند. مثل کاربری که نوشته بود: «می‌گفتند پاییز فصل عاشقی است ولی فکر نمی‌کردم تا این حد!» یا کاربر دیگری که توئیت زده بود: «دلبریتو کم کن آقای عراقچی!» و خلاصه به نظر می‌رسد در این روزهای پربلا و حادثه که آلودگی و آنفلوآنزا و قرص لای کیک و سیلاب خوزستان و تهران دودی و مشکلات کمرشکن اقتصادی و تحریم‌های آمریکا و ... مردم را خسته کرده، حال هیچ کس خوب نیست الا مسئولان!

 

ادامه از صفحه یک ...
حذف خودروهای آلاینده و تاکید ویژه بر معاینه فنی خودروها، دور کردن صنایع آلاینده از حوالی شهر و گسترش فضای سبز و نیز فراهم کردن فضاهایی که می‌توانند استفاده کمتر از خودرو را ترویج دهند مانند مسیرهای ویژه دوچرخه سواری استفاده کرده‌اند؛ با این تفاوت که در این راه جدی و دارای برنامه و زمانبندی بوده‌اند، اما ظاهراً قرار نیست در کشور ما هیچ یک از این اتفاقات پیاده شود. قدم‌هایی که تاکنون برداشته شده نیز هیچ یک به صورت جدی یک گام بزرگ محسوب نمی‌شدند. بنابراین تا زمانی که این ضعف‌ها (مشکلات ساختاری) برطرف نشود، کنشگر (شهروندان) نمی‌تواند با خواهش و توصیه مدیران شهری کنش خود را تغییر دهد؛ چرا که چاره‌ای ندارد و باید زندگی روزمره خود را بگذراند. مدیران شهری باید انتخاب‌های منطقی متعددی برای شهروندان ایجاد کنند و بعد از آن‌ها بخواهند بهترین را انتخاب کنند. نمی‌توان مردم را متهم کرد آن‌ها می‌دانند که نباید از خودرو شخصی استفاده کنند، ولی چاره‌ای ندارند با اینکه می‌دانند کار غلطی انجام می‌دهند، اما در یک دور باطل قرار گرفته‌اند. امروز دوران توصیه و تجویزهای اخلاقی به پایان رسیده و این توصیه‌ها زمانی مثمرثمر خواهد بود که انتخاب‌های متعددی پیش روی شهروندان وجود داشته باشد. مثلاً سیستم حمل و نقل عمومی و زیرساخت‌های آن کامل یا قابل قبول باشد، اما فرد برای رفتن به سر کار از خودرو شخصی استفاده کند. یا کسی که از ماشین شخصی استفاده می‌کند با دیدن واکنش مردم به این کار، خجالت‌زده شده و با وجدان عمومی همراه و از این تصمیم خود خواهانه (استفاده از خودرو شخصی) منصرف شود. ولی متاسفانه امروز ما در ایران و به ویژه در شهر تهران چنین انتخاب‌هایی را نداریم. واقعیت این است که سهم حمل و نقل عمومی در جابه‌جایی مردم کم است و حتی اگر بلیت، مجانی هم بشود، تنها کمی بیشتر مثلاً ۲۰ درصد افراد را می‌تواند جابه‌جا کند. سؤال اینجاست که ۸۰ درصد بقیه مردم باید چطور رفت وآمد کنند؟
قانونی که اجرا نمی‌شود
قانون هوای پاک در سال ۱۳۹۶ به تصویب مجلس رسیده است. در این قانون، هجده دستگاه متولی و دخیل در موضوع آلودگی هوا دانسته شده و برای آن‌ها وظیفه تعیین شده است. این دستگاه‌ها عبارتند از: وزارت کشور، وزارت راه و شهرسازی، سازمان حفاظت محیط زیست، وزارت نفت، وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت نیرو، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان ملی استاندارد، پلیس راهور نیروی انتظامی، وزارت جهاد کشاورزی، سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری، سازمان هواشناسی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، سازمان انرژی اتمی، سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌ها، سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و صدا و سیما. این دستگاه‌ها تاکنون برای اجرای قانون هوای پاک چه کرده‌اند؟ نگاهی به تجربه دو سال اخیر نشان می‌دهد نه تنها برآیند اقدامات دستگاه‌ها مثبت نیست بلکه برخی از آن‌ها اساساً توجهی به این قانون ندارند. به طور مثال، بر اساس این قانون، شماره‌گذاری موتورسیکلت بنزینی منوط به اسقاط یک دستگاه موتورسیکلت شده، از طرفی تولیدکنندگان و واردکنندگان موتورسیکلت باید ۱۰ درصد سبد محصولات هر دوره سه ماهه خود را به موتورسیکلت برقی اختصاص دهند و در صورت نبود امکان به ازای شماره‌گذاری هر موتورسیکلت از میزان ۱۰ درصد مذکور، سه دستگاه موتورسیکلت فرسوده از رده خارج کنند، اما آیا این موضوع پیاده‌سازی شده است؟ گفته می‌شود بیش از ۳۰ درصد ناوگان حمل و نقل عمومی کشور فرسوده است. یکی از راهکارهای ساده برای مبارزه با آلودگی از رده خارج کردن همین خودروها و جایگزین کردن آن‌ها با خودروهای جدید است، اما آیا این کار انجام شده یا اصلاً قدمی برای آن برداشته شده است؟ شرایط وقتی حاد می‌شود که توجه کنیم یک خودروی اسقاطی ۲۰ تا ۲۵ برابر یک خودروی نو آلایندگی دارد و دو و نیم برابر سوخت مصرف می‌کند. تجربه این سال‌ها نشان می‌دهد همه دستگاه‌های فوق الذکر مسئول هریک ساز خود را می‌زنند و البته هرکدام از ظن خود به موضوع نگاه می‌کنند و چه بسا در حال استثنا کردن حوزه‌های مربوط به خود از اجرای قانون هستند. در این شرایط شاید پیشنهاد بهتر آن باشد که یک فرماندهی واحد با اختیارات ویژه این دستگاه‌ها را زیر نظر بگیرد و با اولویت، اجرای قانون هوای پاک را پیگیری کند تا هیچ یک از این دستگاه‌ها نتوانند ساز خود را بزنند. طبعاً حل مسئله آلودگی هوا، کمتر از حل تحریم‌ها نیست و چه بسا انتظار مردم آن است که با اولویت ویژه این موضوع پیگیری شود. مسئولان کشور حتی اگر به فکر مردم نیستند، فکر ریه‌های خود و آقازاده‌هایشان باشند تا در این هوای آلوده بیش از این آسیب نبینند.