سابریستهای ایران با وجود افتخارآفرینی در دنیا، همچنان مورد بیمهری قرار میگیرند. اواخر تیرماه بود که مجتبیعابدینی، کاپیتان تیمملی شمشیربازی کشورمان در مسابقات قهرمانی جهان توانست برای نخستین بار شمشیربازی ایران را صاحب مدال کرده و تاریخ سازی کند.
شاید خیلیها فکر میکردند پس از این موفقیت عابدینی و تیم ملی شمشیربازی نانشان در روغن باشد و پاداشهای آنچنانی بگیرند، اما خیلی زود این تصور از بین رفت و بعد از بازگشت آنها به کشور استقبالی هم از سوی فدراسیون و مسئولان ورزش کشور صورت نگرفت! با وجود گذشت دو هفته از این تاریخسازی هنوز خبری هم از پاداش یا قول پاداش نیست.
در همین رابطه عابدینی میگوید: بعد از 22 سال موفق شدم مدال برنز جهانی را بگیرم. این مدال برایم ارزشمند بود، حریفان قدرتمندی را شکست دادم و از بین مدالهایی که گرفتم این برایم ارزشمندترین است. دوست داشتیم کسی بیاید، به هر حال نخستین بار بود به چنین مدالی رسیده بودیم اما کسی نیامد.
وی درباره پاداشها هم میگوید: برای مسابقات جهانی قرار است به فدراسیون پیغام بدهند و ببینیم تا چهقدر پرداخت میکنند، اما فعلاً خبری نیست.
شمشیربازی سابر ایران با نداشتههایش افتخارات بزرگی را برای ورزش ایران کسب کرد، به طوری که غولهای بزرگ دنیا هم از این کار در تعجب هستند.
اگر اسلحه سابر و قهرمانانی همچون عابدینی و فخری نبودند، شمشیربازی نیز در ایران خریداری نداشت؛ پس نباید این قهرمانان را کمانگیزه کرد و مسئولان فدراسیون، وزارت و کمیته هم باید آنطورکه باید از این قهرمانان تجلیل به عمل بیاورند. آنها تواناییهای خود را ثابت کردهاند و بدون حاشیه و در خفا مدالهایشان را هم گرفتهاند و حالا نوبت حمایت است.
المپیک نزدیک است و اگر مسئولان ورزش، شمشیربازی را به واسطه افتخارات سابریستهایش جزو رشتههای مدالآور قلمدادکردهاند، پس باید حمایت کنند. این رشته راه بسیار نزدیکی برای کسب سهمیه دارد و بعد از آن باید برای مدال 2020 تمرکز کند، پس نیاز است که حمایتهای دلگرم کننده خودش را نشان دهد؛ به ویژه اینکه در پیشبینیهای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، شمشیربازی در ردیف رشتههای مدالآور توکیو 2020 دیده شده است، متولیان ورزش باید بدانند مدال بدون حمایت به دست نخواهد آمد.