حسین انواری-عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی: باید میدان را باز کنیم و پذیرای نیروهای هم‌فکری باشیم که مبنای اصلی را قبول دارند. باید چنین نیروهایی را از تمام استان‌ها و شهرستان‌ها انتخاب کنیم. اگر سیاست ما این‌گونه باشد که بگوییم چه‌کسی بیاید و چه کسی نیاید و هر روز این دایره را محدوتر کنیم، بی‌تردید به وحدت نخواهیم رسید. باید تلاش کنیم افراد خوش‌فکر و کارآمد به مجلس بروند و چندان مهم نیست که چنین افرادی در کدام یک از جناح‌های سیاسی باشد. مهم این است افرادی که نماینده می‌شوند به درد مردم بخورند و باری از دوش مردم بردارند؛ نه آنکه با جناح‌بازی‌ها اشخاصی راهی مجلس شوند که مدام در پس کاسب‌کاری و منفعت‌جویی‌ هستند.

صباح‌زنگنه-نماینده پیشین ایران در سازمان همکاری‌های اسلامی: طبیعی است که رفت‌وآمد ایران و مقامات ایرانی با آمریکا در عراق متفاوت باشد؛ اما این رابطه به معنای اعمال فشار بر عراق و قطع رابطه آن کشور با آمریکا نیست. عراق کشور مستقلی است و می‌تواند با هر کشوری که بخواهد رابطه داشته باشد، اما از دیکته کردن دستورهای آمریکایی در عراق، نه دولت و نه مردم عراق آن را نمی‌پذیرند. این در حالی است که ایران در عراق هیچ چیزی را دیکته نمی‌کند؛ اما آمریکا چنین کاری را انجام می‌دهد و این اقدامات، ضعف و ناتوانی آمریکا را در این کشور نشان می‌دهد. روابط عراق با کشورهای همسایه می‌تواند براساس مصالح و منافع عراق تعریف شود. همان طور که ایران این روابط را بر مبنای منافع مشترک دو کشور تعریف می‌کند.

دیدار کرد؛ دیدار مهم، حساس و استراتژیک دو روحانی در نجف. دیروز حجت‌الاسلام‌والمسلمین «حسن روحانی» در آخرین ایستگاه سفر سه روزه خود به عراق با آیت‌اله «سیدعلی‌حسینی‌سیستانی» زعامت عالی‌قدر حوزه علمیه نجف که از او به‌عنوان مرجع اعتدال و گفت‌وگو و موثرترین شخصیت امروز عراق یاد می‌شود، دیدار و گفت‌وگو کرد.
سفر روحانی به عراق از ابتدا تا انتها، در صدر اخبار مهم منطقه قرار گرفت و رسانه‌های بین‌المللی نیز به آن پرداختند. «روحانی» پس از پنج سال؛ در «روزروشن» (و نه مثل ترامپ در تاریکی و مخفیانه) به عراق سفر کرد. استقبالی باشکوه از سوی مقامات عراقی از روحانی صورت گرفت. اینجا در ایران؛ مخالفان دولت اما ترجیح دادند به بخشِ استقبال قابل توجه عراقی‌ها از رئیس‌جمهور، وارد نشوند و روی آن مانور ندهند!
رئیس‌جمهور در این سفر، به زیارت اماکن مقدسه در عراق رفت و با مقامات عالی‌رتبه این کشور دیدار کرد. اما مهم‌ترین قسمت این سفر، بدون شک دیدار با آیت‌اله «سیستانی» بود. روحانی دیروز پس از عزیمت به نجف و زیارت مرقد حضرت امیرالمؤمنین (ع)، به دیدار مرجعی رفت که به جز موارد معدودی، بسیاری از بزرگان ارشد سیاست حتی خود عراق را برای دیدار و ملاقات به حضور نپذیرفته و تلاش کرده بود تا بیش از آنکه یک روحانی سیاسی باشد، یک مرجع دینی تلقی شود؛ مرجعی که قدرتش پس از اشغال عراق توسط آمریکا بیشتر هم شد و با وجود آنکه یکی از قوی‌ترین و محبوب‌ترین چهره‌های عراق محسوب می‌شود، اما اقامت در حوزه علمیه را به ورود علنی و همیشگی به سیاست ترجیح داده و اگر هم در مواردی خاص، نیاز به اعلام موضع بوده است، مواضع خود را از طریق بیانیه‌های مکتوب مهر شده، خطبه‌های نماز جمعه توسط نمایندگانش یا مصاحبه‌های مکتوب دفترش با رسانه‌ها اعلام کرده است. در دوره زعامت او بر حوزه علمیه نجف نمی‌توان موضع‌گیری، اظهارنظر یا عملکردی فرقه‌گرایانه از او مشاهده کرد. مواضعش چه در حوزه مربوط به جهان اسلام و چه مسائل سیاسی بیشتر مبتنی بر حفظ وحدت و نهی تندروی‌ها بوده است و از قضا، از همین زاویه شاید بتوان به این نتیجه رسید که چرا آیت‌اله که در سال 2008 که «احمدی‌نژاد» رئیس‌جمهور وقت به عراق سفر کرده بود، به او اجازه ملاقات نداد اماحاضر به ملاقات با «روحانی» شد.چندساعت پس از پخش کلیپ جنجالی و عجیبی که در پایگاه اطلاع‌رسانی رئیس‌جمهور منتشر و به سرعت حذف شد و حاوی ادعاهایی درباره پیام‌های این دیدار مهم بود، روحانی و سیستانی روبه‌روی هم نشستند تا تصاویر این قاب مشترک دونفره، به سرعت به تمام جهان مخابره شود.
لحظه ورود روحانی به کوی آیت‌اله سیستانی در شارع‌الرسول نجف که بیت معظم‌له در آن قرار دارد، تا پایان این دیدار؛ از لحظه‌هایی بود که هیچ عکاسی نمی‌خواست آن را ازدست بدهد.
پس از انتشار این تصاویر و برگزاری این دیدار مهم، منحصربه‌فرد و تاریخی، افزایش وزن سیاسی روحانی و دولتش چه در معادلات سیاسی داخلی و چه بین‌المللی، بعید به نظر نمی‌رسد.
آن طور که «الفرات» نوشت، روحانی پس از این جلسه کنفرانس مطبوعاتی نداشت و به هتل رفت؛ سپس با سایر مراجع مذهبی در نجف دیدار کرد.
ایران و عراق در جریان سفر رئیس‌جمهوری اسلامی به بغداد، اسناد همکاری مهمی را میان خود امضا کردند.  دیدار مهم روز گذشته، بیش از همه پیام اتحاد دو کشور را به دنیا مخابره کرد. دیداری که در آن درباره مسائل مهم جهان اسلام، منطقه و البته روابط تهران-بغداد گفت‌وگو شد. آن هم در شرایطی که سایه سنگین آمریکا بر سر عراق احساس می‌شود. «برایان هوک» گفته بود ایران می‌خواهد عراق را به یکی از استان‌های خود تبدیل کند. دیدار روحانی و آیت‌اله سیستانی، تودهانی بزرگی به این ادعا بود.  آن‌ها که حضرت آیت‌اله را می‌شناسند و با خط ومشی و عقاید فکری او آشنا هستند و می‌دانند تا چه اندازه از دخالت در امور سایر کشورها و به تبع آن دخالت دیگر کشورها در امور کشورش بیزار است، باور نمی‌کنند مرجع عالی‌قدر جهان شیعه پس از سال‌ها دوری از عالم سیاست و خودداری از پذیرفتن مقامات سیاسی، حاضر به ملاقات با رئیس‌جمهور کشوری شود که می‌خواهد عراق را به یکی از استان‌های خودش تبدیل کند!

«رئیسی» رئیس قوه قضائیه شد تا پایانی بر فعالیت‌های حزبی و سیاسی او باشد؛ این موضوع یعنی اینکه یکی از ظرفیت‌های جریان اصولگرا برای مانوردادن در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 عملاً از لیست خارج شد. می‌ماند «محمدباقرقالیباف» شهردار سابق تهران که درباره او هم گفته می‌شود به همین زودی‌ها به ریاست یک نهاد خواهد رسید. بعد از انتخابات 96؛ گمانه‌زنی‌های مختلفی درباره آینده سیاسی قالیباف شنیده می‌شد؛ از قائم‌مقامی تولیت آستان قدس تا فرماندهی قرارگاه سازندگی خاتم و... که هیچ کدام هم به واقعیت حتی نزدیک نشد. حالا چندصباحی است که زمزمه‌هایی درباره خیز قالیباف برای ریاست مجلس شنیده می‌شود؛ زمزمه‌هایی که پس از تصویب منع کاندیداتوری نماینده‌هایی که سه دوره متوالی در مجلس بوده‌اند و کناررفتن لاریجانی در دوره بعدی، جدی‌تر هم شد. اما به‌تازگی یک سایت خبری مدعی شد که بر اساس اخبار موجود در نیمه نخست سال ۹۸ قالیباف بالاخره حکم خود را می‌گیرد و رسماً رئیس این نهاد مهم می‌شود و این انتصاب را بی‌گمان باید یکی اثرگذارترین انتصاب‌های سال بعد دانست. با این اوصاف و چنانچه این خبر صحت داشته باشد، باید گفت که با خروج قالیباف از گردونه انتخابات ۹۸ و ۱۴۰۰ در شرایطی که «سیدابراهیم‌رئیسی» نیز به ریاست دستگاه قضا رسیده است، تغییرات مهمی در آرایش سیاسی جریان اصولگرا در انتخابات آتی ایجاد خواهدشد. تا چندماه پیش معادلات آن جریان حول رفتن رئیسی به پارلمان و نشستن او به جای لاریجانی و ورود لاریجانی به کارزار ۱۴۰۰ می‌گشت. رئیسی، رئیس دستگاه قضا شد و قالیباف گزینه جدی جایگزینی لاریجانی شد ولی حالا شرایط فرق کرده است و در چنین شرایطی است که گزینه «حدادعادل» مطرح شده است! اصولگرایان ریاست ساز و کار ابداعی او یعنی شورای وحدت را به حداد عادل داده‌اند و برهمین اساس بعید نیست که حداد عادل را سرلیست انتخاباتی خود در سال ۹۸ قرار دهند. این در حالی است که «مهدی‌چمران» از چهره‌های سرشناس جریان اصولگرایی می‌گوید: قالیباف اساساً تصمیمی برای حضور در انتخابات مجلس ندارد و شورای وحدت هم نمی‌خواهد شخص‌محور باشد با این حال اگر جمع تصمیم‌اش این باشد که حدادعادل نقش محوری در شورا داشته باشد، محتمل است این اتفاق رخ بدهد. با این تفاسیر، باید دید در قحط چهره‌ای که توان رقابت در انتخابات 1400 را داشته باشد آن هم در حالی که اصولگراها ترجیح می‌دهند حول محور «علی‌لاریجانی» جمع نشوند، چه کسی قرار است گزینه جدی این جریان در 1400 باشد؛ «پرویز فتاح»؟! بعید نیست!

رها عظیمی: مردم کره‌شمالی به‌تازگی برای شرکت در انتخابات پارلمان این کشور به پای صندوق‌های رأی رفتند. شاید جالب باشد بدانید میزان مشارکت در این انتخابات و تقریباً تمام انتخابات‌ کره‌شمالی، صددرصد است چون مشارکت در انتخابات مجمع عالی خلق کره برای همه افراد بالای هفده سال در این کشور اجباری است و شرکت نکردن در انتخابات نیز عواقب سنگین و سختی دارد. این نخستین انتخاباتی بود که «کیم جونگ اون» در آن کاندیدا نشد تا همه شوکه شوند! در عوض «کیم‌یوجونگ» خواهر او با پیروزی در این رأی‌گیری وارد پارلمان شد. این دومین انتخابات مجمع عالی خلق کره در زمان رهبری «کیم جونگ اون» است اما در واقع حزب رهبر کره‌شمالی یعنی «جبهه دمکراتیک برای اتحاد مجدد سرزمین پدری» است که این پارلمان را کنترل می‌کند. مجمع عالی خلق کره ۶۸۷ عضو و یک شورای هیئت رئیسه دارد. این مجمع قدرت و نقش قانون‌گذاری ندارد و تنها تصمیمات حزب یا رهبر کره شمالی را تأیید می‌کند. جالب‌تر از همه نمایش دموکراسی (!) در این کشور است؛ روی برگه‌های رأی این انتخابات تنها یک نام نوشته می‌شود و اگرچه مردم حق خط زدن این نام را دارند اما تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده و گفته می‌شود که در صورت انجام این کار، رأی دهنده با خطر بازداشت، آزار و اذیت از سوی نیروهای امنیتی کره شمالی مواجه می‌شود! پس از رأی دادن هم مردم باید به کارناوال شادی و قدردانی از رهبر کره شمالی در خیابان‌ها بپیوندند.
به طور کلی این انتخابات، کاملاً «تشریفاتی» است که برای تحکیم پایه‌های قدرت حزب حاکم برگزاری می‌شود. این انتخابات از سوی مجامع بین‌المللی بی‌اعتبار خوانده می‌شود و در داخل این کشور ابزاری است برای مشروعیت بخشیدن به قدرت حزب کمونیستی حاکم. نتیجه انتخابات هم که اعلام شد و رسانه دولتی کره‌شمالی اسامی ۶۸۷ نماینده پیروز برای حضور در مجلس عالی مردم را اعلام کرد اما نام «کیم جونگ اون» در میان آن‌ها نبود و درعوض خواهر کیم بود که خیلی خوب روند قدرت گرفتن را در سال‌های گذشته طی کرده است!

عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهر درخصوص سفارش‌هایی که اعضا برای پست‌های شهرداری می‌کنند، گفت: مثلاً یک نفر در شهرداری ۱۰ تا ۱۵ سال است که مشغول فعالیت است و مدرک بالایی هم دارد؛ ولی به وی‌ توجهی نشده است. به ما مراجعه می‌کنند و می‌گویند؛ اگر یک عضو شورا ما را معرفی کند مشکل‌مان برطرف می‌شود، ما هم می‌گوییم در صورت صلاح‌دید این فرد را در جای مناسب قرار دهید. از بیرون شورا هم سفارش‌هایی می‌کنند.

روزنامه «کیهان» نوشت که اساس کار FATF بر دریافت تمام اطلاعات تراکنش‌های مالی و بانکی است و این کارگروه به ویژه در قبال ایران، تحفظ و شرط‌گذاری را نمی‌پذیرد و... «خبرآنلاین» در واکنش به این ادعای کیهانی نوشت؛ به نظر می‌رسد متنی که در کیهان از FATF وجود دارد با آنچه در مجامع بین‌المللی وجود دارد متفاوت است و متن موجود در کیهان را افرادی برای سر کار گذاشتن این موسسه بیت‌المال، به آن‌ها داده‌اند تا موجبات تفریح را فراهم آورند!

«سعیدحجاریان» که از او با عنوان تئوریسین اصلاحات نام برده می‌شود، در پاسخ به این پرسش که آیا «جانبازاصلاحات» است، گفت: استفاده از این قبیل عناوین را مناسب نمی‌دانم. چنان‌که پیش‌تر اعلام کردم، خود را «تئوریسین‌اصلاحات» هم نمی‌دانم. به طریق اولی موافق عنوان «جانبازاصلاحات» هم نیستم. هرچند به گمان بعضی، خودزنی کرده‌ام و می‌دانیم پس از خودزنی از اساس موضوع جانبازی منتفی است! من چکاره‌ام؟

این روزها که همه‌جا صحبت از گوشت است، آیت‌اله «مصباح‌یزدی» در یک سخنرانی درباره گوشت گفت: نمی‌شود هر هنری را بد دانست و اگر جایی نیز بد است باید ببینیم چه اتفاقی افتاده است؛ خوردن گوشت گوسفند سفارش شده است؛ ولی اگر در شرایطی قرار گیرد می‌تواند حرام هم باشد! هنر نیز همین گونه است و اگر شرایط آن تغییر کند و نیت و تاثیرگذاری آن عوض شود، شرایط نتیجه‌ای آن نیز تغییر می‌کند.

توافق مهم مرزی ایران و عراق، بن‌بست دسترسی آزاد به اطلاعات، اماواگرهای پرداخت یارانه، اعلام موجودیت مجمع ایثارگران، سه دادگاه متهمان پتروشیمی، سرنوشت نفت ایران چه می‌شود؟، تبعیض ناروا علیه مصرف‌کنندگان خودرو و به شماره افتادن نفس مطبوعات در نامه به روحانی، از مواردی است که موضوع گزارش‌های خبری و تحلیلی روزنامه‌های روز گذشته قرار گرفت. روزنامه‌های چهارشنبه در حالی چاپ شدند که سفر روحانی به عراق و دستاوردهای این سفر از جمله توافق مهم مرزی و توافق ۲۰ میلیارد دلاری بین ایران و عراق با تیترهای مختلف در صفحه نخست آن‌ها برجسته شده بود. شفاف‌سازی مقام‌های قضائی و اقتصادی درباره رقم واقعی پرونده فساد پتروشیمی که نشان دهنده بزرگ‌نمایی ۲۱۶ برابری این فساد در رسانه است نیز در تعدادی از روزنامه‌ها موضوع قرار گرفته بود. هشدار سه نماینده مجلس به رئیس جمهور درباره وضعیت بغرنج مطبوعات و نایب‌رئیسیِ «رئیسی» در مجلس خبرگان چند روز پس از انتصاب به ریاست دستگاه قضا از دیگر موضوعاتی است که در روزنامه‌های امروز برجسته شد. محمدجعفرجوادی طی یادداشتی با عنوان «می‌ترسانید یا می‌ترسید؟» در روزنامه «جمهوری‌اسلامی» نوشت: چند ماهی است مسئولان کشور مرتب از روزها، ماه‌ها و سال سختی که در پیش رو داریم سخن می‌گویند. این سخنان گاهی در شکل سلبی آن همچون «سال سختی در پیش است»، «شرایط کشور سخت است»، «از این گردنه باید با موفقیت عبور کنیم» گفته می‌شود، وقتی هم به صورت مثبت و ایجابی حرف بزنند می‌گویند «مردم نگران کالاهای اساسی نباشند»، «وضع ارزی کشور خوب است»، «میوه شب عید به مقدار کافی داریم»، «تا یک سال و نیم دیگر گندم در انبارها موجود است» و... . نتیجه این جملات ایجاد نگرانی در جامعه است که نشان دهنده این است که سال ۱۳۹۸ سالی پر فراز و نشیب خواهد بود...

«العرب»، روزنامه عرب‌زبان نزدیک به سعودی نوشت: رئیس جمهور ایران در سفر طولانی خود به عراق، به‌دنبال تبدیل دولت عراق به میدان مقابله با واشنگتن است و سعی دارد این مهم را با امضای توافق‌های اقتصادی و تجاری که تحریم‌های ترامپ را به چالش می‌کشد، عملی سازد. در ادامه آمده است: در مقابل، دولت عراق به ریاست عادل‌عبدالمهدی تلاش می‌کند عصا را از وسط بگیرد و هیچ‌یک از دو دشمن ایالات متحده و ایران را از خود خشمگین نکند. به گفته منابع سیاسی در بغداد، اهتمام شدید ایران به عراق در شرایط فعلی، نشان دهنده این واقعیت است که عراق، آخرین دروازه تهران برای دور زدن تحریم‌های سخت آمریکاست. روحانی در جریان نشست مطبوعاتی با رئیس جمهور عراق گفت: «ما در عراق احساس می‌کنیم که در وطن دوم خود هستیم. روابط بین ما دینی، تاریخی و منطقه‌ای است و از این روابط بی‌نیاز نیستیم.» ایران با این سفر تلاش می‌کند عراق را تحت فشار قرار دهد و رهبران سیاسی آن را مجبور کند تا موضع خود درمورد تحریم‌ها را علنی کنند. حال آنکه می‌داند این تحریم‌ها عملاً از سوی نیروهای نیابتی تهران در عراق، نقض می‌شود. ایران و هم‌پیمانش در عراق قصد دارند با تصویب قانونی درباره ضرورت خروج نیروهای خارجی از عراق، به واشنگتن فشار وارد کنند تا به ناچار نیروهای خود را از پایگاه‌هایشان در عراق خارج کند. تحلیل‌گران سیاسی معتقدند با اینکه مسئولان عراقی تحت سیطره نیروهای هم‌پیمان ایران هستند، بغداد مانند تهران، تمایلی برای افزایش تنش علیه واشنگتن ندارد. «جان‌سالیوان» قائم‌مقام وزارت خارجه آمریکا در نشست خبری خود ضمن تشریح بودجه این وزارت‌خانه برای سال مالی ۲۰۲۰، بر لزوم آمادگی واشنگتن برای مقابله با اقدامات ایران تاکید کرد و از تشکیل یک صندوق ویژه در این ارتباط خبر داد. سالیوان در این مورد گفت: «بودجه درخواستی ما برای سال مالی ۲۰۲۰ شامل یک «صندوق پیشرفت دیپلماتیک» می‌شود تا ما بتوانیم به طورموثری به فرصت‌های برآمده از پیشرفت دیپلماتیک و صلح پاسخ دهیم.»