علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی، پس از سفر پرحاشیه به عراق و لبنان و در میانه واکنش‌ها به تغییر مسیر پرواز و اظهارات جنجالی‌اش درباره لبنان، بامداد پنجشنبه به تهران بازگشت. این سفر در حالی انجام شد که تحولات سیاسی بی‌سابقه در لبنان و پیام‌های منطقه‌ای ایران در کانون توجه رسانه‌ها قرار گرفته بود.
به گزارش پایگاه خبری رویداد 24؛ علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی پس از سفر ۳ روزه به عراق و لبنان، بامداد پنجشنبه به تهران بازگشت....

بامداد ۲۵ مرداد ۱۳۳۲، تهران آرام به نظر می‌رسید اما پشت پرده، طرحی بزرگ برای براندازی دولت دکتر محمد مصدق با حمایت خارجی در جریان بود. عملیاتی که به‌عنوان آغاز کودتای ۲۸ مرداد شناخته شد، اما در نخستین تلاش خود ناکام ماند، در حقیقت  ۲۵ مرداد ۱۳۳۲، روزی است که می‌توانست مسیر تاریخ معاصر ایران را به شکلی متفاوت رقم بزند. کودتای نافرجام آن روز، سه روز بعد در ۲۸ مرداد به واقعیت تلخی بدل شد که آثارش تا دهه‌ها باقی ماند. یادآوری این رویداد، نه‌تنها مروری بر یک برهه حساس تاریخی، بلکه هشداری برای امروز است تا هشداری که  اهمیت استقلال سیاسی و هوشیاری ملی را بازگو می کند.
برافراشته بودن پرچم استقلال اقتصادی
در میانه‌ کشمکش‌های سیاسی اوایل دهه ۳۰ خورشیدی، ملی شدن صنعت نفت و مقابله با نفوذ خارجی، ایران را به نقطه‌ای حساس رسانده بود. دولت دکتر محمد مصدق با حمایت گسترده مردم، پرچم استقلال اقتصادی را برافراشته بود، اما همین استقلال‌طلبی، پای قدرت‌های جهانی را به بازی خطرناک کودتا باز کرد.
نخستین ضربه جدی به طرح کودتا 
در شب ۲۴ مرداد، شاه فرمان عزل مصدق را امضا و مخفیانه کشور را ترک کرد. در بامداد ۲۵ مرداد، نیروهای نظامی تحت فرمان سرهنگ نصیری مأمور شدند تا با ابلاغ فرمان شاه، نخست‌وزیر را برکنار کنند. اما مصدق که از طرح آگاه شده بود، دستور بازداشت نصیری و نیروهایش را داد. این شکست، نخستین ضربه جدی به طرح کودتا بود.شاه که از شکست طرح مطلع شد، به سرعت به بغداد و سپس رم گریخت. مصدق در این مرحله دست بالا را داشت و افکار عمومی در ظاهر به نفع دولت او بود. با این حال، این تنها یک عقب‌نشینی موقت برای کودتاچیان بود چراکه سه روز بعد ۲۸ مرداد، ورق تاریخ برگشت و کودتای دوم موفق شد.در حقیقت طرح براندازی دولت مصدق با نام عملیات آژاکس توسط سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا  و سرویس اطلاعاتی بریتانیا  طراحی شد. هدف، بازگرداندن قدرت مطلقه به محمدرضا شاه و بازگشایی مسیر منافع نفتی غرب بود.فراموش نکنیم که ۲۵ مرداد نشان داد که حتی در لحظات قدرت، بی‌توجهی به مدیریت بحران و پیچیدگی‌های سیاست بین‌الملل ، می‌تواند سرنوشت را تغییر دهد. این روز، درسی بزرگ درباره اهمیت هوشیاری در برابر نفوذ خارجی است.
 

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس به تازگی در یک پیام ویدئویی، ضمن اشاره به بحران کم‌آبی در ایران، به طور خاص از مردم کشورمان خواسته به خیابان ها بریزند و موجب سرنگونی نظام سیاسی کشورشان شوند! او مدعی شده که اسرائیل و شخص وی کنار مردم ایران هستند و البته که کارشناسان اسرائیلی پس از سقوط نظام سیاسی ایران وارد این کشور خواهند شد و بحران آب در ایران را رفع خواهند کرد. چند سال قبل نیز نتانیاهو موضع‌گیری مشابهی را در رابطه با کشورمان مطرح کرده بود. با این همه، اقدام اخیر نتانیاهو، بیش از اینکه به یک جنگ روانی جدید علیه ایران تبدیل شود، تا حد زیادی به یک آبروریزی بزرگ برای نخست وزیر صهیونیست‌ها تبدیل شد. در این رابطه، توجه به 3 نکته مهم است. 
اول اینکه نتانیاهو در شرایطی برای مردم ایران و بحران آب در کشورمان دلسوزی می کند که رژیم صهیونیستی حتی یک قطره آب را نیز از مردم غزه دریغ می کند. این رژیم در طی حدودا دو سال اخیر، تقریبا تمامی تاسیسات آبی در نوار غزه که در خدمت مردم بیگناه هستند را نابود کرده است. در عین حال، گزارش های مختلف در طی ماه های گذشته حاکی از این هستند که صهیونیست ها برای حل مشکل کم آبی خود، به منابع آبی کرانه باختری، اردن و سوریه، دست درازی‌های گسترده‌ای را انجام داده‌اند. حال نتانیاهو در مقام نخست وزیر رژیمی که اقدام به دزدیدن منابع آب دیگر کشورها و ملت‌ها می کند و دو سال است که به مردم غزه قطحی آب و غذا را تحمیل کرده، مدعی می‌شود که می‌خواهد بحران آب در ایران را حل کند! گزاره‌ای که بار دیگر نشان می دهد تا چه اندازه صهیونیست‌ها فریبکار و دروغگو هستند. نکته دوم اینکه رژیم اشغالگر قدس در سال‌های اخیر به شدت با کم‌آبی و ضعف در مدیریت منابع آب در سرزمین‌های اشغالی رو به رو بوده است. کافی است توجه داشته باشیم که در سال های 2024 و 2025، فلسطین اشغالی صحنه برگزاری چندین تظاهرات در اعتراض به بحران کم‌آبی در اراضی اشغالی بوده و البته که نشریات اسرائیلی نیز بارها از عملکرد رژیم خود در مدیریت بحران آب انتقاد کرده اند. ورای همه این ها، آمارهای رسمی حاکی از این هستند که وضعیت رژیم اشغالگر قدس در قالب بحران آب، به مراتب بدتر از ایران است و ایران وضعیت بهتری نسبت به صهیونیست ها در حوزه مذکور دارد. حال نخست‌وزیر یک چنین رژیمی، مدعی حل بحران آب در ایران شده است. بحرانی که خود صهیونیست‌ها با جمعیت به مراتب کمتر از ایران، هیچ راه حلی برای آن ندارند و بی کفایتی خود را در قالب آن به همه و از جمله ساکنان اراضی اشغالی نشان داده اند. در نهایت سوم اینکه وقتی می‌بینیم نخست وزیر صهیونیست‌ها با فریب‌کاری سعی دارد به زعم خود ایران را به بهانه بحران آب بی‌ثبات کند، گزاره ای روشن از این واقعیت است که دست های وی به شدت خالی است و شکست در میدان اقدامات نظامی و امنیتی را به خوبی حس کرده است. در حقیقت، ناتوانی رژیم اشغالگر قدس در محقق کردن اهدافش از طریق قدرت سخت علیه ایران، سبب شده تا این رژیم به تبلیغات و نمایش هایی روی آورد که حتی خودِ محافل صهیونیست نیز آن را مسخره می‌کنند.