تعزیه ریشه در عزا دارد و در معنای سوگواری کردن و دلداری دادن و صبوری خواستن به کار می‌رفته است. تقریباً معادل تسلیت در زبان فارسی (شهیدی و بلوکباشی، 1380: 85).
اما در فرهنگ عامه، تعزیه بر عملی دلالت می‌کند که در آن فرد یا گروهی بر شهادت حسین بن علی (ع)، امام سوم شیعیان گریه کنند و با استفاده از رمزگان‌هایی مشخص، اندوه خود از مرگ وی را بازنمایانند. این رمزگان‌های مشخص هم می‌توانند بسیار ساده و ابتدایی باشند، همچون بر سینه زدن، خاک و خاشاک برسرریختن، و هم می‌توانند ترکیبی و اندکی پیچیده‌تر باشند، همچون نمایش وارة تعزیه که ترکیبی است از رمزگان‌های تاریخی، آیینی، ادبی، موسیقیایی و نمایشی و غیره.
 محمد جعفر محجوب در این باره چنین می‌گوید: «معنی لغوی تعزیه با معنی اصطلاحی آن تفاوت دارد. تعزیه در لغت به معنی سوگواری کردن و عزاداری و برپا داشتن یادبود عزیزان درگذشته است؛ لیکن در اصطلاح به نوعی نمایش مذهبی با آداب و رسوم و سنت‌های خاص اطلاق می‌شود و به خلاف معنی لغوی آن غم انگیز بودن شرط حتمی آن نیست، ممکن است گاهی خنده آور و شادی بخش نیز باشد. گو اینکه این نوع نمایش‌ها در آغاز کار به منظور یادآوری کامل مظلومیت شهیدان دین و مذهب برپا شده است و نوع فرحزای آن بعدها و در نتیجه این بدان مزین گشته است.»
شهیدی و بلوکباشی معتقدند تعریف محجوب، نخستین تلاش برای تعریف تعزیه است و بعدها محققین دیگر «توصیف محجوب را عیناً یا با اندکی تغییر و تصرف در کلمه‌ها، در نوشته‌های خود آوردند»
 آنچه در این مقاله بیشتر به آن پرداخته می‌شود ویژگی‌های نمایشی تعزیه است اما نباید فراموش کرد که میان تعزیه به معنای عزاداری و تعزیه به عنوان یک نمایش مذهبی، جدایی قطعی نمی‌توان ایجاد کرد.
ژان کالمار می‌نویسد: «چنان‌که توانسته‌ام خاطر نشان سازم، تجدید خاطره فاجعه کربلا، به صورتی که در زمان صفویه (1501-1722 م) جانی تازه گرفت، دنباله سنتی دراز از آداب مذهبی است، مانند زیارت بقاع شهیدان کربلا، سینه زنی و روضه خوانی در روز عاشورا و در دهه اول ماه محرم، که به وسیله مسلمانانی که گرایش‌های عقیدتی گوناگون داشته‌اند اجرا می‌شده است. (کالمار، 1384: 150)
یارشاطر در تعزیه و آیینهای سوگواری در ایران قبل از اسلام می‌نویسد: «پیش از آنکه پیشینه‌های ما قبل اسلامی را مورد تحقیق قرار دهیم، باید بر خصلت تعزیه به عنوان «نمایشی آیینی» تاکید ورزیم. تعزیه در شکل تکامل یافته آن، عبارت است از مجموعه‌ای از کنشهای توأم با کلام، اعم از منظوم یا غیر منظوم، و باز آفرینی و نمایش یک رشته از وقایع، که هسته اصلی آنها شهادت امام حسین و اهل بیتش در کربلاست. این کنشها باید اعتقاد به مصیبت اهل بیت و پیام آن را تحکیم بخشند و تقویت کنند، و روزنه‌ای برای آزاد سازی مجموعه‌ای از عواطف که بارزترین آن‌ها تألم و «همدردی» در معنی لغوی آن هستند، فراهم آورند.» (یارشاطر 118: 1384)
دو نکتة مهم در این تعریف یارشاطر از تعزیه نهفته است: نخست تاکید او بر سرشت آیینی تعزیه است و دیگر، قید «باید» برای تحکیم اعتقاد به مصیبت اهل بیت که سرشت تاریخی تعزیه را آشکار می‌نماید. در واقع در این تعریف، به دو گرایش اصلی در زمینة ریشه‌شناسی تعزیه اشاره شده است که در هر دو گرایش، تعزیه به معنای نمایش، نه جدا از تعزیه به معنای سوگواری بلکه به عنوان شکلی از آن معرفی می‌گردد.
برای پی بردن به خاستگاه تاریخی تعزیه باید به تبارشناسی تاریخی سوگواری برای امام حسین پرداخت. بی‌شک بسیاری از رمزگان بکار رفته در تعزیه، زمینة تفسیر خود را در واقعه‌ای می‌یابند که به سال 61 هـ. ق در کربلای عراق اتفاق افتاده است.
در این واقعه، حسین بن علی، نوة پیامبر اسلام به دست لشکر یزید بن معاویه به شهادت رسید. جدال بین حسین (ع) و حکومت وقت از آنجا شدت گرفت که معاویه بر خلاف عهد پیشین، پسرش یزید را به عنوان جانشین خود برای خلافت مسلمانان برگزید. پس از مرگ معاویه، یزید که از اقبال عمومی امام حسین نزد مردم مطلع بود، در صدد برآمد تا حسین را به بیعت با خویش، اجبار کند. اما حسین (ع) حاضر نشد با بیعت اجباری به حکومت ظلم و جور یزید، مشروعیت ببخشد.
این واقعه تاریخی را می‌توان خاستگاه دینی تعزیه دانست که به عنوان تار وپود بافت آن، امکان دلالتمندی آن را فراهم می‌نماید. چنان که چلووسکی می‌نویسد: «در روند تکاملی تعزیه، بازنمایی محاصره و کشتار کربلا، محور اصلی نمایش باقی مانده است. تعزیه هرگز ملازمه‌های مذهبی خود را از دست نداده است.» (چلووسکی، 1384: 7)
دربارة اولین سوگواری دسته جمعی برای شهادت امام حسین نیز نظرات گوناگون وجود دارد. یعقوب آژند می‌نویسد: «به تصریع منابع، شیوع تعزیه به عنوان شیوة بیانی سوگواری حسین، چهارسال پس از واقعة کربلا اتفاق افتاد و آن زمانی بود که شماری از یاران حسین که پیشتر از یاری او سرباز زده بودند، وازده از ستمهای زمانه، اظهار پشیمانی کردند. دورهم گرد آمدند تا به حمایت و تجلیل از حسین و یاران شهید او برآیند. اینان در تاریخ به توابین (توبه گران) شهرت یافتند. درصدر این‌ها سلیمان‌بن صُردخزاعی قرار داشت. توابین اعتقاد داشتند که تنها با گرفتن انتقام خون حسین می‌توانند توبة واقعی کنند.» توابین که به تصریح تاریخ طبری، 6 هزار نفر بودند، در سال 65، هـ.. ق عازم زیارت مزار امام حسین می‌شوند و برای نخستین بار مراسم سوگواری برای مرگ امام حسین را بنیاد می‌نهند. (طبری، 7-1362:1380) توابین در برگزاری این مراسم تنها از علایم سادة گریه وشیون برای بازنمایی اندوه خویش استفاده می‌کنند اما سنتی دیگر را نیز که بعدها در تکامل تعزیه نقش مهمی ایفا می‌کند، پایه می‌گذارند...(ادامه دارد)

در حالی که «باربی» همچنان به اکران موفق در سراسر جهان ادامه می‌دهد، عملکرد این فیلم در کره جنوبی ضعیف بوده است و منتقدان دلیل آن را بی‌میلی برای پذیرش یک فیلم خارجی با مضمون فمینیستی می‌دانند. به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، بنابر اعلام شورای فیلم کره، فیلم سینمایی «باربی» از زمان آغاز اکران در ۱۹ جولای تنها ۴۶۰ هزار بلیت فروخته و اکران افتتاحیه این فیلم تنها ۸ درصد از کل درآمد گیشه را به خود اختصاص داده و این سهم در هفته دوم به ۳.۹ درصد نیز کاهش یافته است. در مقایسه، فیلم «مأموریت غیرممکن: روزشمار مرگ قسمت اول» بیش از ۳.۶ میلیون بلیت از زمان انتشار در ۱۲ جولای فروخته و انیمیشن «اِلمنتال» محصول استودیو پیکسار بیش از ۵.۸ میلیون فروخته و موفق‌ترین فیلم خارجی سال در کره جنوبی بوده است.
«هاین شیم» فعال حقوق زنان کره جنوبی، معتقد است که مضامین فیلم ممکن است تماشاگران سینما را ناامید کند. او در این باره می‌گوید: «فکر می‌کنم باربی بدون شک این واقعیت را برجسته می‌کند که یک فیلم زن محور با طنز فمینیستی هنوز به عنوان یک موضوع تابو در کره جنوبی در نظر گرفته می‌شود. زنان ممکن است برای تماشای فیلم مردد باشند چرا که ترس از برچسب زدن به عنوان فمینیست در کره جنوبی واقعی است».
او همچنین عنوان کرد: «واژه فمینیسم برای بسیاری از افراد در کره به واژه‌ای کثیف تبدیل شده است و مردم از رویارویی با مردسالاری عمیقاً ریشه‌داری که برای مدت طولانی در جامعه وجود داشته، احساس خوبی ندارند». کره جنوبی عمیقاً مردسالار است و امتیازات ضعیفی برای برابری جنسیتی در میان کشورهای پیشرفته کسب کرده است. این کشور بدترین شکاف دستمزد جنسیتی را در میان کشورهای سازمان همکاری و توسعه اقتصادی دارد و همواره در رتبه آخر در شاخص سقف شیشه‌ای اکونومیست (موانع نامرئی بر سر راه پیشرفت زنان و اقلیت‌ها) قرار دارد که نشان می‌دهد زنان کمترین شانس را برای رفتار برابر در محل کار دارند.
این گزارش همچنین مدعی شده که زنان اغلب با فشارهای شدید اجتماعی برای دست کشیدن از شغل خود پس از زایمان در کره جنوبی مواجه می‌شوند و جرائم جنسی علیه زنان در سیستم عدالت کیفری که اغلب به نظر می‌رسد مجازات‌های خفیفی برای مجرمان صادر می‌کند، بیداد می‌کند. «یون سونگ یون» منتقد سینما می‌گوید: «کره جنوبی ممکن است با اصل برابری جنسیتی موافق باشد، اما جناح‌هایی در جامعه محافظه کار وجود دارند که به شدت با آنچه به عنوان فمینیسم افراطی تصور می‌کنند مخالف هستند. آموزش برابری جنسیتی «گرتا گرویگ» در فیلم «باربی» چندان جذاب نیست. از آنجایی که این فیلم قرار است یک اثر سرگرم کننده باشد، ارائه چنین مضامین حساس و به طور برجسته ممکن است طنین انداز خوبی نداشته باشد».
کره جنوبی در فهرست جهانی شکاف جنسیتی مجمع جهانی اقتصاد در سال ۲۰۲۲ از میان ۱۴۶ کشور در رتبه ۹۹ قرار گرفت.
«باربی» ساخته «گرتا گرویگ» با نقش‌آفرینی «مارگو رابی» و «رایان گاسلینگ» یکی از موفق‌ترین فیلم‌های گیشه سینما در مقطع کنونی است و در ۱۰ روز نخست اکران نزدیک به ۸۰۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروخته است.

 

مجموعه داستان کوتاهی از «پدرو آلمودوار» کارگردان سرشناس اسپانیایی با ترجمه انگلیسی «فرانک وین» سال آینده منتشر می‌شود.
به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، «آخرین رؤیا» که «آلمودوار» آن را زندگی‌نامه‌ای تکه تکه و کمی رمزآلود توصیف می‌کند، شامل ۱۲ داستان است که مضامین مشترک آثار سینمایی او از جمله کمدی، زندگی‌نامه، داستانی و ... را منعکس می‌کند.
این داستان‌های کوتاه که از اواخر دهه ۱۹۶۰ تا کنون نوشته شده‌اند، در سپتامبر ۲۰۲۴ توسط انتشارات «هارویل سکر» که زیرمجموعه انتشارات عظیم پنگوئن راندوم هاوس است، منتشر خواهد شد.
از فیلم‌های «آلمودوار» می‌توان به «همه چیز درباره مادرم» (برنده اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان) و «با او حرف بزن» برنده جوایز متعدد از جمله اسکار بهترین فیلمنامه اصلی و گلدن گلوب بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان اشاره کرد. آخرین فیلم او با عنوان «راه عجیب زندگی» یک وسترن عجیب و غریب با بازی «پدرو پاسکال» و «اتان هاوک» است. «آلمودوار» در مقدمه مجموعه داستان‌های کوتاه خود می‌نویسد: «بارها از من خواسته شده که زندگی‌نامه‌ام را بنویسم و من همیشه رد کرده‌ام. همچنین پیشنهاد شده که اجازه بدهم شخص دیگری بیوگرافی من را بنویسد، اما من همیشه تا حدودی در برابر ایده یک کتاب کامل در مورد خودم به عنوان یک فرد مقاومت می‌کنم. هیچ‌وقت خاطرات خود را ثبت نکرده‌ام و هر وقت تلاش کرده‌ام هرگز به صفحه دو نرسیده‌ام. بنابراین، این کتاب چیزی شبیه به یک تناقض است، چیزی که می‌توان آن را یک زندگی‌نامه پراکنده، ناقص و کمی رمزآلود توصیف کرد». «الی استیل» سردبیر ارشد انتشارات «هارویل سکر» در این‌باره گفت: «این داستان‌ها رابطه بین زندگی و هنر، داستان و واقعیت هستند. طرفداران فیلم‌های آلمودوار بسیاری از ویژگی‌های آلمودوار را می‌شناسند: هنرمندی که از نوشتن در مورد صمیمی‌ترین لحظات ما، کاوش در تمایلات، فناپذیری، تنهایی و درد و شکوه خلقت هنری با طنزی هوشمندانه و عشق عمیق به ادبیات و فرهنگ بیمی ندارد».

 

«تجلی هنر» با حضور ۳۷ هنرمند در یک گالری
خبرآنلاین: نمایشگاه گروهی «تجلی هنر» با حضور ۳۷ هنرمند جمعه در تهران افتتاح می‌شود. نمایشگاه گروهی هنرهای تجسمی «تجلی هنر» در گالری زرنا افتتاح می‌شود. نمایشگاه گروهی «تجلی هنر» به کیوریتوری آیناز زارعی به مدت شش روز در گالری زرنا برگزار می‌شود. گفتنی است؛ قرار است ۴۵ اثر هنرهای تجسمی در ۷ رشته هنری شامل نقاشی، عکاسی، تهذیب، خوشنویسی، دیجیتال آرت، مجسمه، نقاشیخط، از ۳۷ هنرمند در نمایشگاه گروهی «تجلی هنر» به نمایش گذاشته می‌شود.

طالبان علیه فلش مموری‌ها!
مهر: وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان اعلام کرد که مامورانش در ولایت بدخشان، ده‌ها «یواس‌بی» (فلش مموری) حاوی آهنگ‌ها و موسیقی را از داخل خودروها در ولایت بدخشان افغانستان، جمع آوری کرده‌اند. وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان اعلام کرد که مامورانش در ولایت بدخشان، ده‌ها «یواس‌بی» (فلش مموری) حاوی آهنگ‌ها و موسیقی را از داخل خودروها در ولایت بدخشان افغانستان، جمع آوری کرده‌اند. طالبان اعلام کرده که رانندگان با استفاده از این ابزار در خودروهای‌شان موسیقی می‌شنیدند.

حمید منوچهری درگذشت
ایسنا: حمید منوچهری که به دلیل عارضه ریوی مدتی بود در بخش مراقبت‌های های ویژه بیمارستان بستری بود، شامگاه ۱۱ مرداد ماه در بیمارستان درگذشت.
وحید منوچهری از گویندگان عرصه دوبله و پسر منوچهری از پیشکسوتان رادیو و دوبله در گفت‌وگویی این خبر را تأیید کرد و در عین حال درباره جزئیات مراسم خاکسپاری توضیح داد که هنوز مشخص نشده است. حمید منوچهری چندی پیش به دلیل شکستی لگن و در ادامه به دلیل عارضه ریوی در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده و همچنان در این بخش تحت مراقبت بود. حمید منوچهری هنرمند باسابقه کشورمان بیش از ۶۰ سال است صدایش در رادیو و دوبله شنیده می‌شود. این پیشکسوت ۸۲ ساله زاده ۹ دی ماه سال ۱۳۲۰ است. او گوینده، دوبلور و بازیگر پیشکسوت کشورمان است. منوچهری به گفته خودش در سال ۱۳۳۶ در شانزده سالگی با نمایش‌های رادیویی و یک سال بعد از طریق هوشنگ کاظمی با حرفه دوبله آشنا شد. او در سال ۱۳۴۲ با کمک نصرت الله محتشم به رادیو ایران آمد و در سال ۱۳۵۱ کارگردانی برنامه کودک رادیو را بر عهده گرفت،

تاکید رییس صداوسیما بر ممنوع التصویر نبودن خیابانی
همشهری آنلاین: رییس سازمان صداوسیما در جمع خبرنگاران بر نادرست بودن ممنوع التصویری جواد خیابانی تاکید کرد. رییس صدا و سیما که طبق روال مرسوم چهارشنبه‌ها در هیات جلسه دولت حاضر شده بود، با پرسش‌هایی درباره برنامه‌های محرم تلویزیون و همچنین شائبه ممنوع التصویری یکی از گزارشگر مجری‌های تلویزیون پاسخ داد. پیمان جبلی در حضور خبرنگاران اعلام کرد: فصل چهارم برنامه «حسینیه معلی» با حضور سیدمجید بنی‌فاطمه، میثم مطیعی، مهدی رسولی و عبدالرضا هلالی و اجرای نجم‌الدین شریعتی، پربیننده‌ترین برنامه محرم شد. رییس صداوسیما همچنین به پرسشی درباره حضور جواد خیابانی در قاب تصویر پاسخ گفت و تاکید کرد: ممنوع التصویری جواد خیابانی صحت ندارد.

 «سندروم روسمر» به باغ کتاب رسید
ایرنا: نمایش «سندروم روسمر» با حضور بازیگران شناخته شده تئاتر، از ۱۸ مرداد در پردیس تئاتر و موسیقی باغ کتاب روی صحنه می‌رود. نمایش سندروم روسمر به نویسندگی و کارگردانی داود زارع بر اساس نمایشنامه روسمرزهلم نوشته هنریک ایبسن شکل گرفته است. در این اثر نمایشی که از شیوه اجرایی خاصی برخوردار است، علی باقری، سعید چنگیزیان، اصغر پیران، ایمان صیاد برهانی و امین اسفندیار ایفای نقش می‌کنند.
طبق برنامه‌ریزی انجام شده، سندروم روسمر از ۱۸ مرداد در بلک باکس پردیس تئاتر و موسیقی باغ کتاب روی صحنه می‌رود. پیش‌فروش بلیت این اثر نمایشی از ساعت ۱۱پنجشنبه ۱۲ مرداد در سایت تیوال آغاز می‌شود.

روند سریال سازی در شبکه نمایش خانگی و اقبالی که مخاطبان به این دست از آثار داشته‌اند، منجر به ظهور استعدادهایی در زمینه‌های می‌شود که ما را به آینده سینمای کشورمان امیدوارتر می‌سازد.
بعد از موفقیت سریال سقوط که ضرب‌آهنگ و فضاسازی‌های متناسبش، نام سجاد پهلوان‌زاده را به عنوان کارگردانی جوان و با استعداد بر سر زبان‌ها انداخت، این روزها و با نمایش حیثیت گمشده که دومین تجربه او در سریال‌سازی است، و فضای کاملاً متفاوتی را از ساخته قبلی او پیش روی تماشاگر قرار می‌دهد، به راحتی می‌توان از ظهور فیلمساز قابل اعتنایی صحبت به میان آورد که از زیر سایه حرف و حدیث‌ها و نام‌های بزرگی، چون محمد حسین مهدویان بیرون آمده و ضمن یاری گرفتن از مشاوره‌های آن‌ها، هویتی مستقل برای خود فراهم کرده است.
اگرچه شهامت و شجاعت سجاد پهلوان‌زاده را با پذیرفتن مسئولیت سنگین کارگردانی اولین تجربه حرفه‌ای‌اش در سریال سقوط (آن هم در حالی که پیش از این به غیر از تدوین چند سریال و اثر سینمایی فعالیت جدی و مهمی در زمینه کارگردانی نداشته) می‌توانستیم درک کنیم، اما تسلط تحسین برانگیز او در اجرای صحنه‌های پر التهاب و پر تحرک آن سریال که تصویری هولناک و واقعی از جنایات داعش را پیش روی تماشاگر قرار می‌داد باعث شد که مخاطب به نتیجه تجربیات کارگردانش در زمینه تدوین و مشاوره‌های فیلمسازی، چون مهدویان روی خوش نشان داده و آن را همچون اثری قابل قبول بپذیرد. حیثیت گمشده، اما با فاصله گرفتن از فضای سریال سقوط، مسیر کاملاً متفاوتی را نسبت به ساخته قبلی کارگردانش در پیش گرفته و کوشیده با سرک کشیدن به دالان‌های مخوف و کمتر شناخته شده پایین شهر، درامی اجتماعی از معضلات متعدد جامعه را با اتکا به داستانی معمایی و تو در تو پیش روی تماشاگر قرار دهد. اینجا است که تجربیات پهلوان‌زاده در تدوین آثار متعدد سینمایی دوباره به کمک او آمده تا با تکیه بر داستانی پیچیده، چنان ریتم مناسبی به اغلب صحنه‌های سریال ببخشد که تماشاگر در کمتر لحظاتی احساس خستگی و کسالت کند.
احمد سلگی بعنوان نویسنده فیلمنامه (که پیش از این او را بعنوان یکی از نمایشنامه‌نویسان و کارگردانان خلاق تئاتر می‌شناختیم) با درک درستی که از خلق یک درام معمایی داشته، توانسته با الگوبرداری از نوعی روایت هیچکاکی، ماجرای شناسایی هویت یک کودک (فرزندی که همراه هاجر بوده و فرزندی که در شکم اوست) را همچون یک مک‌گافین، به عاملی برای بر ملأ شدن رازها و بهانه‌ای برای ارائه اطلاعات قطره چکانی و گه‌گاه متناقض بدل کرده و موفق می‌شود تماشاگر را همپای با قهرمان داستانش در تعلیق و ابهامی سرگیجه‌آور شریک نماید.
اگر چه در قسمت اول سریال این تماشاگر است که با اطلاعات داده شده، جلوتر از قهرمان داستان (امیر با بازی مهدی حسینی‌نیا) ایستاده و از وقایع پیش آمده با خبر است و در نتیجه کشف و شهود امیر برای دست پیدا کردن به اطلاعات، نکته جدیدی به مخاطب اضافه نمی‌کند (اینجا است که رسول با بازی مهدی زمین‌پرداز مجبور است وقایعی که در مطب او از نظر تماشاگر گذشته است را بارها برای امیر تعریف کند)، اما از قسمت دوم به بعد این تماشاگر است که همپای با امیر دست به کشف و شهود زده و در نتیجه پیچش‌های داستانی نیز برای او غافلگیرکننده به نظر می‌رسد.
احمد سلگی با پیشرفت هر قسمت و با برجسته کردن نکات ریزی که در قسمت‌های پیشین بذر آن را کاشته و به آن‌ها اشاره کرده بود، نکته جدیدی را برای درگیری ذهنی تماشاگر (امیر) فراهم می‌آورد که هر کدام از آن‌ها سویه جدیدی از زندگی خانوادگی کاراکتر اصلی ما را بر ملأ ساخته و مسیر داستان را وارد فاز جدیدی می‌کند. (نگاه کنید به ماجرای تماس تلفنی مشکوک که به امیر از شروع یک بازی خبر می‌دهد. گویی که داستان نه درباره هاجر که درباره خود امیر است)
به نظر می‌رسد روند سریال سازی در شبکه نمایش خانگی و اقبالی که مخاطبان به این دست از آثار داشته‌اند، کم کم دارد منجر به ظهور استعدادهایی در زمینه‌های مختلف (اعم از کارگردانی، نویسندگی، بازیگری و ...) می‌شود که ما را به آینده سینمای کشورمان امیدوارتر می‌سازد. سینمایی که با حضور امثال سجاد پهلوان‌زاده و احمد سلگی می‌تواند خون تازه‌ای در رگ‌هایش احساس کرده و تماشاگرش را برای مواجهه با اثری در خور اعتنا کنجکاو و مشتاق نماید.
«حیثیت گمشده»، با شعار «زخمی عمیق‌تر از انزوا» ضمن مرور برخی آسیب‌های اجتماعی، داستان یک تردید را به شکلی متفاوت، روایت می‌کند و جمعه هر هفته ساعت ۸ صبح منتشر می‌شود. در این سریال مهدی حسینی‌نیا، بهاره افشاری، مهدی زمین‌پرداز، الناز حبیبی، امیر نوروزی، بهزاد خلج و ستاره پسیانی، رحمان باقریان، نادر فلاح، آرش فلاحت‌پیشه، اشکان دلاوری، روزبه رئوفی، لویی سیفی، عباس شجاع، وحید عبدالمجیدی، جواد پورحیدری، سحر لطفی، مرضیه بدرقه، عباس قلی‌زاده، عماد درویشی، ابراهیم طلعتی‌نژاد، محمد مهدی نظری به هنرمندی پرداخته‌اند.
منبع: ایسنا