خطیب نماز جمعه تهران با تاکید بر همکاری و هم‌افزایی ملی، گفت: ائمه جمعه، نمایندگان و مسئولان مراقب اظهارنظرهای خود باشند چون جامعه ظرفیت ابتلا به حواشی را ندارد؛ دشمن روی ایجاد گسل‌های داخلی سرمایه‌گذاری کرده است.
حجت‌الاسلام والمسلمین محمد جواد حاج علی اکبری خطیب نماز عبادی سیاسی جمعه تهران در دانشگاه تهران با اشاره به تحولات اخیر فلسطین گفت: رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی عید فطر، راهبردی را معین کردند و اینکه راهبرد امروز جهان اسلام باید کمک به نیروی داخلی فلسطین باشد. این راهبرد با حمایت جمهوری اسلامی در مسیر طی شده از انتفاضه سنگ به انتفاضه موشک رسیده و روزگار رژیم صهیونیستی را سیاه کرده است.
خطیب نماز جمعه تهران اضافه کرد: این راهبرد حیاتی و نجات بخش است چون نمی‌شود به معادلات بین المللی و نظامات جهانی و حمایت دولت‌ها چشم امید بست. چشم امید به نیروهای مقاومت اسلامی و حمایت از همه آنها است. تسلیح غزه و کرانه باختری در دستور کار جبهه مقاومت و ایران بوده و کار را به نقطه‌های خوبی هم رسانده است.
حاج علی اکبری افزود: صهیونیست‌ها گرفتار انفعال بسیار شدیدی هستند. این رژیم روبه زوال برای نجات خود به یکی از سفاک‌ترین عنصرها برای تشکیل کابینه متوسل شده است. خودشان می‌گویند «دولت مجرمان.» اما این روسیاه هم نتوانست کاری را به پیش ببرد و وضعیت خرابتر شد.
وی افزود: وقتی کودکان را می‌کشند این حملات و رفتارها حکایت از استیصال این رژیم دارد البته کارنامه این رژیم سفاک مملو از کشتن مردمان عادی است.
خطیب نماز جمعه تهران اضافه کرد: در شرایط فعلی وظیفه همه ما این است که از جریان مقاومت فلسطین حمایت کنیم چون در این حملات هوشمندانه ایستاندند. باید همه امت اسلامی از آنها حمایت کنند تا آنها بتوانند به نقطه بازدارندگی برسند.
حاج علی اکبری با بیان اینکه رژیم صهیونیستی قدرت بازدارندگی خود را از دست داده، گفت: این نشانه زوال و افول این رژیم است باید قدرت بازدارندگی در جبهه مقاومت تقویت شود و مقاومت فلسطین با قوت و سربلندی این راه را ادامه دهد آنها از حمایت امت اسلامی، ایران عزیز و امام امت بهره مند هستند و ان شاء الله به هدفهایشان خواهند رسید و خواسته‌هایش را به دشمن پلید تحمیل خواهند کرد.

صلح در سوریه را اگر به قطاری شبیه بدانیم که از ژانویه ۲۰۱۷ راه خود را میانه آتش تروریسم گشوده، با تحلیلی آغشته به کمی خوش‌بینی، می‌توان این قطار را در آستانه ایستگاه ثبات توصیف کرد حتی اگر تل‌آویو هراسان از این ثبات، چنگ‌اندازی‌های خونین خود را آغاز کرده باشد.
به گزارش ایرنا، نشست چهارجانبه وزرای امور خارجه ایران، سوریه، روسیه و ترکیه در حالی به پایان رسید که هر چهار کشور در مسیر بازگرداندن ثبات به سوریه و آرامش به منطقه در تلاش هستند و هرچند هریک منافع خاص خود را پی می‌گیرند اما در یک موضوع مشترک اتفاق نظر دارند که تروریسم باید در شمال غرب آسیا تمام شود و این باید، باید به دست کشورهای منطقه صورت گیرد. این نشست با هدف صلح درحالی برگزار شد که رژیم صهیونیستی در آن سوی مدیترانه بار دیگر بمب‌های خود را بر سر غیرنظامیان و مردم بی‌دفاع فلسطین ریخته و جنایتی جدید رقم زده تا نشان دهد اصلی‌ترین معارض صلح در منطقه است.
مروری بر روند صلح در سوریه
بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷، میانه جنگ‌های خونین در سوریه و گسترش تروریسم در منطقه، شورای امنیت و سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای بین‌المللی، به عادت مألوف ضمن ابراز نگرانی درباره فجایع روی داده در سوریه، در هتل‌های لوکس وین و دیگر پایتخت‌های اروپا گرد هم می‌آمدند تا درباره این فجایع چاره‌جویی کنند.
داستان اما به راحتی پیش نمی‌رفت و هریک از این نشست‌ها به عرصه‌ای برای تعارض میان معارضان جنگ سوریه و دیگر بازیگران آن تبدیل می‌شد. پنج سال طول کشید تا بازیگران غربی دریابند که بدون توجه به دیدگاه تهران، همسایگان و دیگر کشورهای منطقه، امکان ایجاد ثباتی پایدار غیرممکن خواهد بود و از این رو به پیشنهاد مشترکی به نام «فرمت آستانه» تن دادند تا نشست‌های برگزار شده در پایتخت قزاقستان، گره‌ای از جنگ در سوریه و آوارگی مردمش باز کند.
این گره‌گشایی گرچه ۶ سال به طول انجامید اما به نظر می‌رسد در صورت کاستن از تأثیر مولفه‌های خارجی بر این روند، راهبردهای آن در حال ثمربخشی است. وزرای خارجه روسیه، ترکیه و ایران به عنوان سه کشور ضامن صلح در سوریه به همراه وزیر خارجه سوریه روز چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت در مسکو روسیه گرد هم آمدند تا در راستای همین فرمت آستانه به راهبردی دست یابند که تعارضات مرزی آنکارا و دمشق را که پس از گسترش گروهک‌های تروریستی به وجود آمده، حل و فصل کند.
نشاندن «فیصل مقداد» و «مولود چاووش اوغلو» وزرای خارجه سوریه و ترکیه، پشت یک میز و رساندن آن‌ها به امضای یک بیانیه مشترک، نتیجه تلاش‌های ایران و روسیه در هشت سال گذشته و در قالب روند آستانه بوده است و این نشست و برخاست و بیانیه حاصل از آن یکی از نتایج نشست روسای سازمان‌های اطلاعاتی، وزرای دفاع و دیگر کارشناسان امنیتی دو کشور یا میانجیگری روسیه و بعد ایران در طول ماه‌های گذشته بوده است.
مهم‌ترین هدف این نشست یافتن راهکاری بود که بتواند به صورت همزمان هم نگرانی‌های دمشق درباره تمامیت ارضی خود و هم نگرانی‌های آنکارا درباره حضور گروهک‌های تروریستی در مرزهای خود با سوریه را رفع کند. راهکاری که سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در نشست خبری با همتایان خود آن را قابل دستیابی دانست و به ضرورت پرداختن به آن سطح روسای جمهور چهار کشور اشاره کرد.
نقطه کانونی بیانیه چهار کشور و نیز نشست خبری آنها تمرکز بر این گزاره بود که امنیت در سوریه با وجود بازیگران فرامنطقه‌ای تأمین نخواهد شد. لاوروف آشکارا درباره نقش‌آفرینی مخرب واشنگتن در حمایت از گروهک‌های معارض دولت سوریه سخن گفت. ترکیه هم دغدغه خود را درباره جان گرفتن دوباره این گروهک‌ها در منطقه و نیز جدایی‌طلبان کرد پنهان نکرد. سوریه هم نگران زیرسوال رفتن تمامیت ارضی خود در حکمرانی بر کشورش بود. این دغدغه‌ها برای تهران هم مهم و البته قابل حل به نظر می‌رسید و به همین دلیل بود که امیرعبداللهیان بر راه‌حل سیاسی و نه نظامی در سوریه تأکید داشت، راه‌حلی که مکمل نشست‌های فرمت آستانه باشد و متکی به کشورهای ضامن صلح در سوریه، تا به نتیجه رسیدن آن متأثر از متغییرهای دیگر نشود.
در نهایت نشست مسکو با حضور چهار بازیگر آن که هر کدام با چهار تعریف از منافع ملی خود و البته با یک هدف در آن حاضر بودند به پایان رسید. آنکارا امیدوار است این نشست هرچند دیر اما به رجب طیب اردوغان در مسیر ماندن در کاخ ریاست‌جمهوری و پیروزی در انتخابات آتی کمک کند، از آن رو که آوارگان و پناهندگان سوری در ترکیه به یکی از کانون‌های مهم چالش برانگیز در تبدیل شده و اردوغان پس از این نشست تا حدی می‌تواند با دست پر در این چالش حاضر شود.
مسکو با هر آنچه در توان دارد در برابر آمریکا ایستاده و سوریه یکی از میدان‌های مهم این ایستادگی است و رسیدن به یک ثبات در دمشق، نشانه پیروزی روسیه و کاستن از هژمونی آمریکا و متحدانش تفسیر خواهد شد. دمشق در پس پرده نشست مسکو و حل تعارضاتش با آنکارا، گوشه چشمی هم به آغوش مادرش، یعنی اتحادیه عرب دارد و با تمام توان می‌کوشد نشان دهد برای بازگشت به این اتحادیه از ثبات لازم و کافی برخوردار است. در نهایت تهران سال‌هاست برای رساندن دمشق به صلح و ثبات در میدان بوده است و پس از پیروزی در این میدان، امتداد راه را دیپلماسی می‌داند تا آخرین پرونده‌های تنش‌زا در منطقه را با میانجیگری خود ببندد.
هر نشست، آغاز کابوس تازه تل‌آویو
دی ماه سال گذشته، وقتی وزرای دفاع سه کشور روسیه، سوریه و ترکیه دور یک میز نشستند و درباره آینده اختلافات سخن گفتند، برخی ناظران، عدم حضور ایران در این نشست را به کنار گذاشتنش از معادلات سوریه تفسیر کردند. تفسیری که زودتر از آنکه رسانه‌ها درباره آن به تحلیل بنشینند، اصالت خود را از دست داد و وزرای خارجه هر سه کشور ترکیه، سوریه و روسیه تصریح کردند که ایران ضلع چهارم این روند خواهد بود.
واقعیت آن است که با اهمیت یافتن منطقه برای دولت آیت الله رئیسی روندی در آن بدون حضور ایران، پیش نخواهد رفت یا دستکم درست پیش نخواهد رفت. این واقعیت اما برای رژیم صهیونیستی چندان قابل حل و هضم نیست. اینکه وزیر امورخارجه ایران در نقطه صفر مرزی لبنان با سرزمین‌های اشغالی و مشرف بر پایگاه‌های استتار شده رژیم صهیونیستی نماز ظهر و عصر بخواند یا رئیس جمهوری اسلامی ایران حتی با خط و نشان کشیدن تل‌آویو در فرودگاه حلب در صبح روز سفرش، زائر زینبیه دمشق شود، یا مصر جدی‌تر از همیشه برای برقراری رابطه با ایران برنامه‌ریزی کند، یا پیمان ابراهیم با سردی حاشیه‌نشین‌های خلیج‌فارس روبرو شده و عربستان و ایران در پی تبادل سفیر باشند و گمانه‌زنی‌ها از حضور آیت‌الله رئیسی در نشست شورای عرب حکایت کند؛ ده‌ها زنگ هشداری است که تنها در دو هفته گذشته علیه رژیم صهیونیستی به صدا درآمده است.
هراس تل‌آویو از یک سو درباره جشنی است مقاومت در نزدیک‌ترین نقطه ممکن به آن برگزار کرده و از دیگر سو شرایط متزلزل داخلی خود که بیش از هر زمان دیگری این رژیم را نیازمند منحرف ساختن افکار داخلی از این میزان تزلزل کرده و به سیاق گذشته با اوج‌گیری بحران‌های داخلی درپی ماجراجویی خارجی رفته است. بمباران مردم بی‌دفاع فلسطین در نوار غزه نشانه آشکار این هراس و فرافکنی است که مانند گذشته با سکوت مجامع جهانی هم همراه شد.هراس رژیم صهیونیستی از آنچه در خاورمیانه روی می‌دهد قابل فهم است از آن‌رو که علم روانشناسی این رفتار و اقدام را نشانه مشهود تفکری می‌داند که در گوشه رینگ به دام واقعیات افتاده و به هرآنچه در اطرافش وجود دارد، بی‌هدف چنگ می‌زند. سکوت دربرابر این چنگ‌اندازی‌ها هم در همان علم، تعبیر به فرافکنی شده و جامعه جهانی دربرابر این جنایت، مسئولیت خود را فرافکنی می‌کند چون خود یکی از مهمترین عاملان شکل‌گیری تفکر جنایت در سرزمین‌های اشغالی بوده است.

ادامه از صفحه یک
 می‌کرد اما چون مردم دیدند تشکیلات خودگردان فلسطین برنامه خاصی برای پیشبرد اهداف فلسطین ندارد به همین دلیل تصمیم گرفتند که خود عرصه مبارزات را به دست بگیرند. یکی از پیامدهای مهم نبرد رمضان امسال، احیای هویت ملی فلسطینی بود. این جنگ پیروزی بر اسراییل را برای مقاومت به ارمغان آورد و در پی آن تحولات زیادی را در کرانه باختری رقم زد و موجب افزایش جایگاه گفتمان و مشروعیت مقاومت شد. دراین‌بین رژیم اسرائیل تمام سعی خود را کرد تا با تقسیم سرزمین‌ها و حتی با تقسیم کردن ادیان مختلف و جدا کردن آنان، مردم فلسطین را از هم جدا کرده و وحدت ایجادشده بین آنان را از بین ببرد اما پخش تصاویر دیدار رهبران مقاومت فلسطین یعنی حماس و جهاد اسلامی در ساعات اولیه تبادل آتش‌نشان از یک هماهنگی کامل برای دفاع از مسجدالاقصی داشت چیزی که از نبرد سیف القدس آغاز شد و به سیاست «وحدت الساحات» (یکپارچگی میدان نبرد) معروف شد. حال همراهی کامل مقاومت لبنان با فلسطینی‌ها در میدان عملیاتی، وحدت الساحات را عملیاتی‌تر کرده است. پیامد مهم دیگر این نبرد خارج کردن اسرائیل از موضعِ پیروز همیشگی جنگ‌ها با نیروهای فلسطینی بود. اکنون افزایش درخواست‌ها برای قیام‌های مسلحانه میان فلسطینی‌ها در کرانه باختری را شاهدیم و آن چیزی که صهیونیست‌ها با آن مواجه‌اند، کاهش عملیات سازمانی و گسترش عملیات انفرادی علیه آن‌هاست. (جوانان 17 تا 25 ساله‌ای که عمدتاً به شکل انفرادی عملیات‌هایی علیه رژیم صهیونیستی انجام می‌دهند) این عملیات‌های مقاومتی، اسراییل را دچار مشکل کرد ه و چالش امنیتی برای رژیم صهیونیستی به‌حساب می‌آید.
فشار بحران‌های داخلی و خارجی بر رژیم صهیونیستی
کابینه جدید اسراییل به ریاست «بنیامین نتانیاهو» از بدو شکل‌گیری وارد درگیری‌ها، بحران‌ها و چالش‌های زیادی شده است که به باور تحلیلگران سیاسی، به‌سوی فروپاشی پیش می‌رود. شاید برجسته‌ترین این بحران‌های ادامه‌دار، بحران داخلی باشد که با تداوم تظاهرات برای هجدهمین هفته متوالی در مخالفت با تغییرات قضایی که نتانیاهو به دنبال تصویب آن در کنِسِت است. در سطح خارجی، چالش‌های نتانیاهو در پی اختلافات با دولت آمریکا شروع شد که اوج آن رد درخواست سفر وی به واشنگتن از سوی کاخ سفید بوده و در ادامه، بحران وی با اتحادیه اروپا بر سر سیاست‌های شهرک‌سازی رژیم اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی و درخواست علنی رژیم صهیونیستی از اتحادیه اروپا برای عدم‌مداخله در اختلافات داخلی این رژیم به اوج خود رسید. در کنار این مشکلاتی که اسرائیل با متحدان خود داشت، توافق ایران و عربستان و شکست بخش عظیمی از پروژه عادی‌سازی روابط اعراب با اسرائیل هم مزید بر علت شد و درنهایت برون‌ریزی این بحران‌ها، اثرات خود را بر وجهه تل‌آویو بر عرصه جهانی گذاشت. در یک هفته گذشته یکی از روزنامه‌های رژیم صهیونیستی از سندی محرمانه پرده برداشت که طبق آن، وزارت خارجه این رژیم به تنزل جایگاه آن در عرصه جهانی اذعان کرده است. اگرچه تشکیلات دیپلماسی رژیم صهیونیستی تلاش کرده در تفسیر این سند تردید ایجاد کند، اما تداوم گزارش‌های ناخوشایند ازجمله تنش در ارتش و هم‌راستا با آن، انتشار گزارش‌هایی از رسانه‌های داخلی در انتقاد از عملکرد رژیم صهیونیستی درنبرد با غزه، صحت مندرجات گزارش را تأیید می‌کند.

 نهم ماه مِی، رژیم صهیونیستی در حمله‌ای گسترده با استفاده از 40 جنگنده، به نوار غزه حمله و بر اساس آنچه خود اعلام کرده، شماری از فرماندهان جنبش جهاد اسلامی که به ادعای این رژیم، حملات راکتی این جنبش علیه اراضی اشغالی را رهبری می‌کردند، هدفِ عملیات ترور قرارداد. حملاتی که در قالب آن‌ها چند زن و کودک نیز در کنار چند تن از فرماندهان نظامی جهاد اسلامی فلسطین به شهادت رسیده‌اند. بلافاصله پس‌ازاین حملات، اتاق عملیات مشترک گروه‌های مقاومت فلسطینی از آمادگی کامل خود برای مقابله با صهیونیست‌ها و نشان دادنِ واکنشی درخور به این رژیم خبرداد. مساله ای که سبب شده تا اراضی اشغالی هدفِ بیش از 700 راکت جریان مقاومت قرار گیرد. البته که جریان مقاومت فلسطینی تأکید کرده که تا زمانی که اسرائیل به حملات تروریستی خود علیه فرماندهان نظامی مقاومت اسلامی فلسطین (در قالب آنچه رژیم اسرائیل آن را «ترورهای هدفمند» می‌خواند) خاتمه ندهد، حملات موشکی علیه اراضی اشغالی نیز ادامه پیدا خواهد کرد. بااین‌همه، این‌طور به نظر می‌رسد که صهیونیست‌ها به‌طور خاص 3 هدف عمده و محوری را در حمله به نوار غزه دنبال می‌کنند.
اولاً، دولت نتانیاهو با دوره تازه حملات خود علیه نوار غزه و تأکید بر این نکته که این حملات صرفاً متمرکز بر جنبش جهاد اسلامی فلسطین هستند، به دنبال ایجاد انشقاق در میان گروه‌های مقاومت فلسطین و تحت‌فشار قرار گرفتن جهاد اسلامی از منظر روانی و تبلیغاتی است. صهیونیست‌ها تهدید کرده‌اند که اگر دیگر گروه‌های فلسطینی ازجمله حماس وارد نبرد علیه اسرائیل شوند، اسرائیل، ترورهای هدفمند خود را معطوف به فرماندهان آن‌ها نیز خواهند کرد. بااین‌حال، نکته قابل‌تأمل این است که جریان مقاومت فلسطین و البته افکار عمومی فلسطین، به نحوی هماهنگ خواستار برخورد با حملات اسرائیل شده‌اند و تأکیددارند تا زمانی که به اسرائیل هزینه تحمیل نشود، این رژیم بار دیگر به جنایات خود علیه مردم فلسطین ادامه خواهد داد و البته که در ادامه راحت‌تر نیز دست به این اقدامات می‌زند. ازاین‌رو، نَه آن انشقاقی که مدنظر اسرائیل بوده در مورد گروه‌های مقاومت فلسطینی رخ‌داده و نَه جنگ روانی و فشار افکار عمومی فلسطین علیه جهاد اسلامی اتفاق افتاده است.
ثانیاً، توجه داشته باشیم که اعتراضات در اراضی اشغالی علیه دولت نتانیاهو و افراطیون حاضر در دولت وی به دلیل اراده شخص نخست‌وزیر اسرائیل برای اجرای اصلاحات قضایی مدنظرش، وارد هفته هجدهم شده است. موضوعی که عملاً از ایجاد یک بن‌بست برای دولت مستقر رژیم اسرائیل به نخست‌وزیری نتانیاهو خبر می‌دهد و شانس فروپاشی دولت نتانیاهو و برگزاری انتخابات زودرس در اراضی اشغالی را به‌شدت بالابرده است.
در این فضا، نتانیاهو عملاً از یک قاعده تکراری رهبران اسرائیلی استفاده کرده است. قاعده‌ای که تأکید دارد باید بحران‌های داخلی اراضی اشغالی را به خارج صادر کرد و به‌طور خاص در قالب جنگ با مقاومت فلسطین، از بین برد. به بیان ساده‌تر، نتانیاهو به این جمع‌بندی رسیده که اگر بحران جاری علیه دولت خود در اراضی اشغالی که از انشقاق اجتماعی قابل‌توجهی نیز در این اراضی خبر می‌دهد را به خارج صادر نکند، اتفاقات ناگوار به‌مراتب بزرگ‌تری انتظار وی و رژیم اسرائیل را می‌کشد. ازاین‌رو، او به گزینه جنگ علیه نوار غزه روی آورده است تا شاید بتواند بار دیگر اعتراضات علیه خود و دولتش را آرام، و انسجام و وحدت اجتماعی میان شهروندان اسرائیلی را به نفع دولتِ خود، احیا کند.
ثالثاً، پس از شهادت «خضر عدنان» از فرماندهان جریان مقاومت فلسطین در زندان‌های اسرائیل (براثر اعتصاب غذا)، جریان مقاومت اسلامی در واکنش به این رویداد، اقدام به شلیک چند موشک به اراضی اشغالی کرد. در نقطه مقابل، دولت نتانیاهو نیز چند نقطه خالی از جمعیت را در نوار غزه بمباران کرد و مدعی شد که به کارگاه‌های تولید و ذخیره‌سازی سلاح مقاومت فلسطین حمله کرده است.ادعایی که البته کذب بودن آن تا حد زیادی روشن شد و البته که این نکته نیز مشخص شد که اسرائیلی‌ها فعالانه از طرف‌های منطقه‌ای درخواست داشته‌اند تا جریان مقاومت اسلامی فلسطین، راکت پراکنی های خود را ادامه ندهد. در این فضا، دولت نتانیاهو برای اینکه از انتقادات جریانات مخالف با خود در اراضی اشغالی در امان باشد، حملات محدود و نه‌چندان مؤثری را به نوار غزه انجام داده است.
بااین‌حال، نکته قابل‌تأمل این است که بسیاری از ناظران و تحلیلگران به این نکته اشاره داشتند که اسرائیل عملاً توان بازدارندگی خود را در مقابله با گروه‌های مقاومت فلسطینی ازدست‌داده است. مساله ای که حقیقتاً برای اسرائیلی‌ها قابل‌قبول نیست. در این چهارچوب، رژیم اسرائیل با دور تازه حملات سنگین خود به نوار غزه به‌نوعی سعی دارد تا این پیام را به گروه‌های فلسطینی برساند که همچنان کفه بازدارندگی بنا بر ادعای رهبران اسرائیل، به نفع این رژیم در مقابله با گروه‌های مقاومت فلسطینی سنگینی می‌کند.

تحلیل‌گر مسائل غرب آسیا گفت: موشک‌باران انبوهی که گروه‌های مقاومت فلسطینی داشتند، نتانیاهو را وادار به عقب‌نشینی کرده است.
سیدهادی سیدافقهی درباره مهمترین علل حملات اخیر رژیم صهیونیستی به نوار غزه و توان بالای پاسخگویی گروههای مقاومت فلسطینی به تجاوزات، گفت: اهداف رژیم صهیونیستی از حملات به نوار غزه اهداف بلند مدت و کوتاه مدت است، در مورد اهداف کوتاه مدت، وضعیت نتانیاهو در حال حاضر وضعیت بسیار بحرانی است به دلیل اینکه در درون حاکمیت رژیم صهیونیستی ما شاهد یک شکاف عمیقی هستیم که به سادگی و به زودی قابل‌ترمیم نیست.
کارشناس مسائل منطقه ادامه داد: حرکتی که نتانیاهو بعد از تشکیل کابینه راست افراطی دینی خود شروع کرده بنیادین است، یعنی به بنیاد ساختار حاکمیتی رژیم صهیونیستی آسیب جدی زده است. سیدافقهی افزود: صهیونیست‌ها نخستین مرتبه است که آنقدر احساس خطر می‌کنند، نه فقط جریان‌های سیاسی و گروه بندی‌های چپ و راست دینی، سکولار، افراطی، بلکه روشن‌فکران رژیم و اساتید دانشگاه این رژیم معتقد هستند که اگر نتانیاهو موفق به اقدام چنین کاری شود، یعنی مرگ دموکراسی است که خودشان برای خودشان تعریف کرده‌اند.
وی تصریح کرد: البته این مساله تاکنون هزینه‌هایی داشته و خواهدداشت و یکی از مهمترین هزینه‌های این اقدام هم آن است که باعث شکاف جدی و عمیق جامعه صهیونیستی می‌شود. تحلیل‌گر مسائل غرب آسیا با بیان اینکه نتانیاهو دو پرونده دارد که در حال بررسی است، تصریح کرد: یکی پرونده فساد مالی نتانیاهو و دیگری هم شکافی است که در بدنه جامعه صهیونیستی ایجاد کرده و اما مساله دیگر کابینه او است که افراطی‌ترین کابینه تاریخ سیاسی این رژیم غاصب محسوب می‌شود.
سید افقهی ادامه داد: درگیری‌های اخیر در سرزمین‌های اشغالی، رژیم صهیونیستی را تضعیف کرده به نحوی که وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی و دیگران عزم خود را جزم کرده‌اند که هر آنچه مقاومت و حق طلبی از سوی فلسطینیان است را سرکوب شدید کنند.
وی با بیان اینکه نتانیاهو برای آنکه به زندان نرود، مجبور است تن به خواسته‌های کابینه افراطی خود دهد، گفت: مساله دیگر عکس‌العمل‌هایی است که خشونت‌های این کابینه به بار می‌آورد و مقاومت می‌داند که آنها آمده‌اند که حداکثر خشونت را اعمال کنند، لذا آنها هم باید خودشان را برای مقابله آماده کنند.
سید افقهی مطرح کرد: رژیم صهیونیستی تصمیم گرفت ترورهای مقامات گروه‌های مقاومت را از جهاد اسلامی شروع کند و بعد به سراغ ترور گروه‌ها و مهره‌های نظامی حماس برَوَد و مقاومت اسلامی هم متوجه این مساله شد که نباید به آنها اجازه دهند تا نقشه خود را اجرایی کنند. این کارشناس مسائل منطقه ادامه داد: گروه‌های مقاومت فلسطینی چاره‌ای ندارند بنابراین چون گذشته مقابل خشونت رژیم صهیونیستی ایستادگی کرده و تا آخر با آنها مبارزه کنند. سیدافقهی با تاکید بر اینکه از جمله آثار اقداماتی که نتانیاهو انجام می‌دهد در حال حاضر آثار شکست و عقب نشینی آنها است که در داخل آن رژیم نمایان شده، گفت: در این خصوص رقیب نتانیاهو یعنی نفتالی بنت گفته بود درست است که شما یک سری از فرمانده‌های مقاومت را شهید کردید، اما نمی‌توانید ادامه دهید، چون ضریب تاب‌آوری شهرک نشینان پایین می‌آید و ما نمی‌توانیم آنها را قانع کنیم که مدت زیادی در آنجا بمانند.
وی افزود: به خصوص در این شرایط که هوا گرم است، وضعیت اقتصادی مناسب نیست و موشک‌ها دارد به تل آویو، پایگاه‌های نظامی، نیروگاه‌ها، خدمات‌های زیرساختی آنها می‌رسد و فرودگاه‌ها تعطیل است، اظهارات امثال بنت صدق پیدا می‌کند. کارشناس مسائل منطقه غرب آسیا ادامه داد: در روزهای اخیر موشک باران انبوهی را از سوی گروه‌های مقاومت فلسطینی شاهد بودیم که گنبد آهنین هم نتوانست جلوی اصابت موشک‌ها به اهداف مد نظر را بگیرد.سیدافقهی بیان کرد: حال به دنبال این وضعیت نتانیاهو عقب‌نشینی کرده، البته به عقیده خودش چون ما به اهداف خود رسیدیم دیگر با شرایط خودمان در آتش بس هستیم و در این ارتباط هم معاون سیاسی جهاد اسلامی به مصر رفته تا مذاکره کند و ببیند چگونه و با چه شرایطی باید آتش بس برقرار شود.