رئیس‌جمهوری ونزوئلا «نیکلاس مادورو» روز شنبه در رأس یک هیئت بلندپایه وارد تهران شد. این سفر به دعوت رسمی رئیس‌جمهوری ایران انجام‌شده است و بر اساس اعلام مدیرکل روابط عمومی ریاست جمهوری این سفر دوروزه خواهد بود. استقبال رسمی در مجموعه سعدآباد، دیدار و گفت‌وگو با رئیس‌جمهوری و برگزاری نشست مشترک هیأت‌های عالی‌رتبه دو کشور ازجمله برنامه‌های سفر مادورو به تهران است. به نظر می‌رسد یکی از محورهای اصلی سفر دوروزه وی به تهران، مسائل اقتصادی و تلاش برای گسترش روابط دو کشور در حوزه تجاری و بازرگانی است.

• چالش‌های سیاسی همواره وجود دارد

این اولین بار نیست که دولت‌های ایران و ونزوئلا تلاش می‌کنند تا مناسبات خود را گسترش دهند و هم از شرکای اقتصادی تازه‌ای برخوردار شوند. در دهه گذشته شرکت‌های ایرانی در مسکن، اتومبیل‌سازی و محصولات غذایی در ونزوئلا سرمایه‌گذاری کردند. برخی از آن‌ها ادامه پیداکرده و برخی به نتیجه مطلوب نرسیده است؛ اما مهم‌ترین نکته‌ای که امروز باعث گسترش روابط ایران و ونزوئلا می‌شود، تعلق دو کشور به کلاب کشورهای تحریم شده توسط واشنگتن است. تا چندی پیش دو کشور تحت تحریم ایران و ونزوئلا بوده و با بازساخت همکاری دوستانه و بی اثر کردن تحریم‌های امریکا تا حدودی توانستند ائتلاف ضد تحریمی را در برابر امریکا ایجاد کنند و تحریم‌ها را دور بزنند. در همین راستا نیز در هفته‌های گذشته وزیر نفت ایران به ونزوئلا سفر کرد. از اهداف این سفر حمایت از بخش نفت تحریم‌شده ونزوئلا و ارسال نفت خام سنگین ایران به این کشور به جز میعانات گازی بود. به خاطر همین مسائل است که برخی کارشناسان معتقدند مناسبات سازنده بین ایران و ونزوئلا می‌تواند موجب بی‌اثری یا کم‌اثری تحریم‌ها باشد و این دو کشور می‌توانند با بازی با کارت انرژی، ایالات متحده را تحت فشار بیشتری بگذارند. اما به نظر می‌رسد واقعیت به شکلی دیگر باشد. درست است که ایران و ونزوئلا تشابهات دارند که می‌تواند روی روند همگرایی تأثیرگذار باشند و اراده رهبران دو جامعه بر همگرایی است و در مواردی این هم‌گرائی متجلی شده است، اما هزینه هم‌گرائی تأثیر بسیار زیادی بر گسترش روابط می‌گذارد. طبیعتاً برای روابط چالش‌هایی وجود دارد و ممکن است افزایش روابط به حد مطلوب دو کشور منجر نشود. مثلاً ایران و ونزوئلا شرکای جغرافیایی مناسبی نیستند و یک فاصله دوازده هزار کیلومتری موانع زیادی را ایجاد می‌کند..