با الهام از فیلم‌های ساتیاجیت رأی فیلمساز برجسته هندی، فیلم‌های جدید ساخته می‌شود. با الهام از نسخه بازسازی شده «مخالف» ساخته ساتیاجیت رأی استاد برجسته سینما که در بخش کلاسیک‌های کن ۲۰۲۲ به نمایش درآمد، و دیگر فیلم‌های وی، فیلم‌های جدیدی ساخته می‌شود. با همکاری آریترا سِن تهیه کننده وکارگردان هندی مستقردر کلکته وآلکس هاروی نویسنده وکارگردان بریتانیایی ساکن لس‌آنجلس، ۳ فیلم امسال با الهام از فیلم‌ها و زندگی ساتیاجیت رأی ساخته می‌شود. نخستین فیلم مستند بلند «جنگل انسان‌ها» است که به رابطه خلاقانه «رأی» با کلکته – شهری که وی همه عمرش در آن زیست و کار کرد- نگاه دارد. این فیلم را هاروی کارگردانی کرده و توسط آریترا سِن تهیه شده و درباره راه‌های مختلفی است که «رأی» ازانسانیت متنوع موجود در کلکته برای خلق یک دنیای سینمایی استفاده کرده است. فیلمبرداری این فیلم تقریباً تمامی درلوکیشن‌های کلکته انجام شده و هدف آن این است که نشان دهد چگونه دنیای شاعرانه «رأی» هنوزدرشهرامروزکلکته زنده و اسرارآمیز است. به گفته «سِن» کلکته به شکلی بی‌پایان و بی‌انقطاع تخیل «رأی» را تغدیه کرد و به جای آن «رأی» حس خود را به این شهر وام داد. هاروی می‌گوید: فیلم‌های این کارگردان هرگز با این هدف ساخته نشده‌اند که کلکته را به عنوان شهری ایده‌آل نشان دهند بلکه همواره نحوه درک آن را تغییر می‌دهند. ضدقهرمان ناراضی «مخالف» وقتی جدا از شهرش است نمی‌تواند از لذت‌های معمولش احساس آرامش داشته باشد. «مخالف» همچنین تا حدی الهام‌بخش ساخته شدن فیلم «پرانتیک» است که در قالب یک درام معاصر که در کلکته و لندن اتفاق می‌افتد شکل می‌گیرد و نقطه شروعش مشابه «مخالف» است. داستان درباره مرد جوانی است که وقتی پدرش می‌میرد مجبور می‌شود راه خود را در شهر باز کند. «پرانتیک» توسط سِن کارگردانی می‌شود و هاروی به عنوان تهیه‌کننده آن در این پروژه حضور دارد. فیلمبرداری این فیلم پاییزامسال شروع می‌شود. همچنین یک فیلم تاریخی با عنوان «نیرو» که داستانش درکلکته دهه ۱۸۸۰ و در زمانی اتفاق می‌افتد که این شهربه نام «نیرو» خوانده می‌شد نیزدردست ساخت است. این فیلم که به دوران اوج سلطه انگلیسی‌ها درهند مربوط می‌شود با اقتباس از نمایشنامه مشهور ایبسن یعنی «خانه عروسک» ساخته می‌شود. این پروژه با الهام ازفیلم فوق‌العاده «رأی» یعنی «شارولاتا» محصول ۱۹۶۴ شکل می‌گیرد. سِن قبلاً سریال «فلودا» را با اقتباس ازداستان‌های نوشته «رأی» تهیه کرده است. جدیدترین فیلم هاروی ترکیبی ازمستند و هنرهای رزمی با نام «ورود به جنگل» بود.

منبع: مهر

«پارک چان-ووک» که سینما دوستان او را خوب می‌شناسند و به آقای انتقام معروف است، شاید به‌خاطر «اولد بوی» حالا پس از دریافت جایزه کن اعلام کرد برنامه‌ای برای کم کاری و کوتاه آمدن ندارد. بازسازی سینمایی «تبر» کوستا گاوراس و دو فیلمنامه وسترن و تخیلی از برنامه‌های آینده او هستند.

کارگردان مشهور کره‌ای که با دریافت جایزه کن یک موفقیت دیگردرکارنامه‌اش ثبت کرد ازپروژه‌هایش آینده‌اش گفت. «پارک چان-ووک» پس ازدریافت جایزه جشنواره فیلم کن ۲۰۲۲ قصد دارد با سرعت بیشتری به خلق فیلم‌هایش ادامه دهد. وی که یکی ازبرندگان هفتاد وپنجمین دوره جشنواره کن بود وبا دریافت جایزه بهترین کارگردان برای فیلم «تصمیم به رفتن» با دست پرازجشنواره بیرون آمد، به هوادرانش درسراسرجهان نشان داد که قصد کوتاه آمدن ندارد و با سرعت بیشتری به تولید پروژه‌های بعدی‌اش می‌پردازد. بازگشت این کارگردان با تلویزیون خواهد بود و وی با همکاری با A۲۴ و اچ‌بی‌او با اقتباس ازرمانی به نام «همدل» پروژه بعدی خود را می‌سازد. این رمان نوشته ویت تان نگوین است.

ووک درمصاحبه با ددلاین همچنین تاکید کرد که درحال تأمین بودجه برای چند پروژه جدید است که یک وسترن و یک فیلم علمی تخیلی که خود وی فیلمنامه‌اش را نوشته از جمله آنهاست. علاوه برهمه این‌ها اوقصد دارد «تبر» کوستا گاوراس فیلم ترسناک فرانسوی سال ۲۰۰۵ را دوباره بسازد. این فیلم درباره مردی است که از سر ناچاری به یک قاتل زنجیره‌ای بدل می‌شود. وی گفت فیلمنامه‌اش را خودش نوشته و برخی ازجزییات کلیدی داستان را هم شرح داد. پارک گفت هیچیک از فیلمنامه‌هایش را اکنون دردست ندارد چون هریک ازآنها دردست افرادی است که می‌توانند سرمایه‌گذار فیلم بعدی وی باشند. این کارگردان ۵۸ ساله کره‌ای ازسال ۱۹۹۲ تاکنون در سینما فعال است و برای سه‌گانه انتقامش شهرت جهانی دارد. «اولدبوی» دومین فیلم ازاین سه‌گانه، جایزه بزرگ جشنواره فیلم کن سال ۲۰۰۴ را از آنِ خود کرد و فیلم دیگرش «کنیز» موفق به دریافت جایزه بفتا بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان و نامزد دریافت نخل طلای جشنواره کن ۲۰۱۶ شد.

منبع: ایرنا

کافه سینما: «بوهاپکینز»، یکی از آخرین بازماندگانِ گروهِ بازیگرانِ آقای سم پکین‌پا، از میان ما رفت. بو هاپکینز بازیگر سه فیلم از کارنامه سام پکینپا کارگردان نامدار سینمای جهان، در ۸۴ سالگی درگذشت. بو هاپکینز بازیگر شخصیت‌های حیله گر که برای بازی در نقش دزدها و شخصیت‌های رذل در فیلم‌هایی مانند «این گروه خشن»، «دیوارنوشته آمریکایی»، «قطار سریع السیر نیمه شب» و «رعد و برق سفید» شهرت داشت، شنبه ۲۸ می در ۸۴ سالگی درگذشت. هاپکینز یکی از بازیگران مورد علاقه سام پکینپا بود و در سه فیلم این کارگردان بازی کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به نقش کلارنس در فیلم «این گروه خشن» (۱۹۶۹)، نقش یک سارق بانک در فیلم «گریز» (۱۹۷۲) و کارشناس اسلحه در فیلم «قاتل نخبه» (۱۹۷۵) اشاره کرد.

ایسنا: کیوان ساکت از انتشار کتاب «رقص کولی» برای ساز سنتور خبر داد. کیوان ساکت ـ آهنگساز و نوازنده تار و سه تار ـ گفت: رؤیا باقرزاده ومحسن غلامی ۱۰ چهارمضراب از ساخته‌های من را از آلبوم «سبکبال» انتخاب کردند و این آهنگ‌ها را برای ساز سنتور ساماندهی (تنظیم) ومضراب‌گذاری کردند که در نتیجه این دفتر با نام «رقص کولی» ازسوی انتشارات آوای برگریزان منتشر شده است. این آهنگساز در ادامه بیان کرد: این آثار ۱۰ تا چهار مضراب از ساخته‌های من است که در دستگاه شور، آوازهای دشتی، ابوعطا و افشاری است. این نوازنده تاکید کرد: این چهارمضراب‌ها برای سازتار وسه تارنوشته شده بود ولی ازجایی که نوازندگان سنتورهم به این آهنگ‌ها علاقه داشتند این دوهنرمند تصمیم گرفتند این آثاررا برای سازسنتورهم ساماندهی کنند تا مورد استفاده هنرمندان بیشتری قرار گیرد.

ابوالفضل پورعرب بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون که پس از سال‌ها فیلم «چند می‌گیری گریه کنی؟ ۲» را به‌عنوان بازیگر بر پرده سینماها دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره حضور در این فیلم گفت: قسمت اول این فیلم در دفتر آقای توکل‌نیا ساخته شده بود و قرار شد قسمت دوم آن هم ساخته شود که ماجرای کرونا پیش آمد که شرایطش برای همه ناآشنا و غریب بود. در همین وضعیت این فیلم ساخته شد و در نوبت اکران قرار گرفت تا کرونا تمام شود. این شرایط نه فقط فیلم «چند می‌گیری گریه کنی؟ ۲» که سایر فیلم‌ها را هم تحت‌الشعاع قرار داد. ویروسی که از چین آمد و تمام سینما، تمام جامعه و تمام دنیا تحت‌تأثیر آن قرار گرفت.

وی افزود: با تمام این‌ها فیلم حالا به اکران رسیده، سؤال این است که حالا تکلیف چیست؟ آیا نباید این فیلم تبلیغ داشته باشد؟ آیا نباید اطلاع‌رسانی شود که کرونا تا حدود زیادی مهار شده و می‌توان در سینماها به تماشای فیلم نشست؟ چه تبلیغاتی امروز در این زمینه می‌شود؟ بحث این است که سینمای ما امروز چه تأثیری در جامعه دارد؟ چه من بازی کنم چه نکنم. سریال‌ها چگونه ساخته می‌شود و متعلق به کیست؟ به من هم پیشنهاد می‌شود اما رویم نمی‌شود برخی از آن‌ها را قبول کنم. البته غیر از تلویزیون که زیاد از من خوشش نمی‌آید و مدیرانش خیلی علاقه‌ای به بنده ندارند.

پورعرب ادامه داد: بالاخره امروز عده‌ای مثل من خیلی کم کار شده‌اند و فرقی نمی‌کند در سینما و یا تئاتر کاری داشته باشیم یا نه. عده‌ای اما هستند که در تمام شبکه‌های تلویزیون هم حضور دارند و به قول برخی زندگی لاکچری هم دارند. بچه‌های قدیمی‌تر که سال‌های سال تجربه بازیگری داشتند اما کجا هستند؟ آیا باید سراغ تبلیغ چایی بروند؟ من از این وضعیت خجالت می‌کشم و اگر می‌بینید که هر از گاهی در فیلمی بازی می‌کنم به دلیل اصرار دوستان است.

وی با تأکید بر اینکه قصه مناسبی در فیلم‌ها و سریال‌های امروز نیست و مدام همه به دنبال اسپانسر برای کار هستند گفت: بیلبوردهای سینمایی امروز دست کیست؟ همین فیلم‌های سینمایی که الان در حال اکران است، تبلیغات مناسب ندارند. مدیران سینمایی و فرهنگی کشور هم گویی در خواب هستند. ما از مردم خود هم عقب افتاده‌ایم. مردم جلوتر از ما می‌روند. از همه خواهش می‌کنم قدری به فکر مردم و فرهنگ این جامعه هم باشید. همه‌اش که نمی‌شود وقت و انرژی صرف اختلاس و آقازاده‌ها بشود!

این بازیگر با اشاره به گزیده‌کاری خود افزود: سن و سال من بالا رفته و دیگر نمی‌توانم نقش جوان ۲۰ ساله را بازی کنم! توان جسمی برای بازی در فیلم‌های زیاد را ندارم و در عین اینکه دیگر اشتیاقی هم برای این کار ندارم. کدام فیلم می‌خواهد نظر من را به خود جلب کند؟ شما فکر می‌کنید من کم پیشنهاد داشته و دارم؟ فیلم‌ها هم دیگر فیلم‌های قدیم نیست که ریشه‌ای داشته باشند، البته نه همه فیلم‌ها. بیشتر فیلم‌ها دیگر از جنس فیلم‌هایی که ما در قدیم بازی می‌کردیم و فرهنگ و سرگرمی همزمان در آن‌ها بود، نیست.

بازیگر «غریبانه» درباره تجربه حضور خود در سریال «شهرزاد» و موضع‌اش نسبت به پرونده مالی تهیه‌کنندگان این سریال هم گفت: من هنوز بالغ بر ۱۰۰ میلیون تومان از این پروژه طلبکارم و شکایتی هم بابت آن نکرده‌ام. به روی‌شان هم نیاوردم. اگر کسی راست می‌گوید پول‌های اختلاس شده را به حساب بیت‌المال بازگرداند، چرا به‌دنبال دستمزد هنرمندان هستید؟ چرا کسی سراغ اینترپل را نمی‌گیرد تا پول‌های اختلاس‌شده خارج از کشور به حساب مردم بازگردد؟ چرا وقتی می‌توانید ریگی را در آسمان شکار کنید، اختلاس‌گران را به کشور برنمی گردانید؟ حالا همه زورشان به هنرمندان رسیده که از آن‌ها مطالبه کنند؟ هیچ چیز سر جای خودش نیست. کدام پول به حساب مردم بازگشته است؟

پورعرب درباره وضعیت هنرمندان پیشکسوت هم بیان کرد: رسیدگی به شرایط همه مردم در دوران بازنشستگی وظیفه دولت است اما من خودم هنوز بیمه نیستم! الحمدالله نیازی هم به جایی ندارم و همه مریضی و سرطانی را که گرفتارش شدم، هم با بودجه خودم درمان کردم. نیازی به هیچکس هم نداشتم. می‌دانستم اگر بخواهند کمک کنند، منت کارشان را بر سرم می‌گذارد. هنرمندان پیشکسوتی که زمانی دستمزد بالا می‌گرفتند هم باید فکر این ایام خود را هم می‌کردند.

این بازیگر پیشکسوت درباره احساس خود نسبت به دنیای بازیگری در سال‌های اخیر اظهار کرد: حس و حال اجتماعی‌ام خوب نیست. نه فقط برای من که برای اکثر دوستان همین گونه است و وقتی حس و حال خوبی نداشته باشی نمی‌توانی شاد باشی و درست حرکت کنی. خداراشکر که من نیازمند نیستم و به اندازه خودم دارم اما شرایط اجتماعی خوب نیست.

وی در پایان تأکید کرد: هنرمندان برای اعتباری که دارند باید ریاضت بکشند. بالاخره وقتی سن بالا می‌رود دیگر پیشنهادها کمتر می‌شود و شاید دستمزد سابق هم به شما تعلق نگیرد اما باید اعتبار خود را در بازیگری حفظ کنید. بازیگران بزرگ این اعتبار را به راحتی به دست نیاورده‌اند. من هم تا هر وقت بتوانم بازیگری را ادامه می‌دهم. نشد به تئاتر می‌روم یا خودم برای خودم برنامه می‌سازم. من درس این رشته را خوانده‌ام. شکر خدا سرطانی هم که داشتم بهبود پیدا کرده و در وضعیت سلامتی خوبی قرار دارم.