ادامه از صفحه یک
 غصه‌های بی قصه
به سکانس شروع فیلم خوب دقت کنید. پیتر پارکر با یک خبر جعلی مجرم شناخته می‌شود. شروع فیلم به همان اندازه جعلی و ساختگی است. فیلم تا ملاقات با دکتر استرنج برای یک بیننده جدی سینما شروع نمی‌شود. قصه در فیلم شکل نمی‌گیرد و مجموعه‌ای از دغدغه‌های اجتماعی که به عقیده من تلاشی است برای بقای دنیای ابرقهرمانی مارول باعث ایجاد کشمکش‌هایی می‌شود که از پیش سوخته‌اند. کشمکش‌هایی که بیننده برای یافتن چرایی، چگونگی طرح داستان را دنبال نمی‌کند بلکه تنها چگونگی، زرق و برق‌های سینمایی را به عنوان سرگرمی پی خواهد گرفت. اگر بخواهیم با متر مارول به این اثر سینمایی نگاه کنیم، فیلم تلاشی است برای یادآوری دیگر آثار ابرقهرمانی این استودیو و البته بقای آن که اشاره کردم. پیتر پارکرهایی که بر اساس تصادف با ایجاد حلقه زمان اشتباهی وارد داستان می‌شوند، ضد قهرمان‌هایی که ورودشان بی‌دلیل و ریشه است، حتی طمع مصنوعی ضد قهرمان‌ها جذابیت شخصیتی برایمان ایجاد نمی‌کند و رابطه‌ای که بین پیتر پارکر کنونی و مری جین می‌بینیم، هنوز سر و شکل باورمند برای بیننده پیدا نکرده که با یک ایثار مصنوعی از نو شروع می‌شود؛ پارکر انتخاب می‌کند که او زنده بماند اما همه چیز را درباره‌اش فراموش کند. فیلم مجموعه‌ای از کنش‌هاست که با واکنشی از سوی بیننده مواجه نمی‌شود. در واقع «مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست» غصه دارد اما از قصه خبری نیست. تمام دغدغه‌اش بقای بیزینس است.
  کمیک
سینمای مارول همچنان سرگرم کننده درجه یک است اما نه به اندازه بتمن دی‌سی. بتمن انسانی‌ترین شکل یک ابرقهرمان است. موهبت‌هایی که قهرمانان و ضدقهرمانان مارول دارند جنبه فانتزی داستان را افزایش داده است. کمیک‌بوک اساساً برای سرگرمی کودکان نوشته می‌شود. ابرقهرمان‌هایی که در آن شکل می‌گیرد زیر ساختی سریال‌گونه دارند. اما در این چند سال اخیر مارول ریشه کمیک را سوزانده است. این استودیو می‌خواهد حرف سیاسی بزند، سرگرم کند و یک جادوگر بزرگ در سینما شناخته شود. جادوگر بزرگ بودن برای سینما به تجمیع گروهی قهرمان‌هایی نیاز دارد که یکی‌یکی برای بیننده تعریف شده و شناخته شده‌اند. مارول هنگامی که به تنهایی از مرد عنکبوتی، دکتر استرنج، کاپیتان آمریکا و... فیلم می‌سازد در حال یک رقابت تقریباً سینمایی و قطعاً تجاری است و اخیراً با ساخت فیلم‌هایی که مجموعه‌ای از ابرقهرمان‌ها را رو در روی یک ضدقهرمان یا چند ضدقهرمان قرار می‌دهد معلوم شده برای داستان‌گویی نیز به مشکل بزرگی برخورده است. بیننده فیلم «مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست» با داستان مواجه نمی‌شود بلکه با ناداستانی روبه‌رو خواهد شد که می‌خواهد از وقوع داستان‌های پیشین جلوگیری کند. دیگر برایمان هیجان‌انگیز نیست که بندیکت کمبریج در نقش دکتر استرنج چگونه جادو سر هم می‌کند یا چگونه متافیزیک زمان را در دست می‌گیرد. به نوعی زمان در این اثر مانند خانه‌های نموری که گوشه دیوارشان تار عنکبوت بزرگی بسته، عمل می‌کند. فیلم بار منطقی‌اش را مدیون منابع داستانی خود است و در حقیقت منطق داستانی جدیدی به وجود نمی‌آورد.
  نظام‌مندی محض
نظام سینمایی در هالیوود به گونه‌ای است که به مخاطب اجازه مقایسه می‌دهد. مثلاً می‌شود فیلم‌های مارول را با دی‌سی، پارامونت پیکچرز، برادران وارنر و... مقایسه کرد و از یک عقبه تاریخی، حال را مورد مطالعه قرار داد و شاید این بزرگ‌ترین اتفاق سازمانی برای هنر سینما باشد. اما از آنجا که مسئله ما در این یادداشت سینمایی «مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست» و اساساً استودیوی مارول است باید به این نکته اشاره کنیم که این نظام مجبور به دیکتاتوری برای پیشبرد اهداف داستانی، فرهنگی و تجاری خود شده است. با به کارگیری ابزار برتر در زمینه ساخت فیلم می‌تواند هر آنچه را به تخیل می‌رسد به تصویر کشد، جذابیت و کشمکشی ایجاد می‌کند که گاه آدمی در رویاهای دور دست به دنبال آن است. نظام‌مندی در چنین استودیوهایی که البته شدیداً معتقدم استودیوهایی مانند دیزنی یا پیکسار خارج از این دسته‌بندی هستند، باعث مردن خلاقیت می‌شود. تماشاگر امروزی که تازه مرد عنکبوتی را می‌شناسد جذب داستان یک ابرقهرمان نمی‌شود بلکه او به سمت زرق و برق‌های سینمایی جذب می‌شود. این در حالی است که فیلم‌های ابتدایی از مرد عنکبوتی یا دیگر آثار ابرقهرمانی اولویت داستان‌گویی و طرح شخصیت داشتند. به نظر من راهی که سینمای ابرقهرمانی برای تسخیر گیشه‌ها پیش گرفته، موجب خشک شدن ریشه داستان در سینما خواهد شد.
 

خبرآنلاین: فیلم سینمایی «بندربند» به کارگردانی منیژه حکمت و تهیه‌کنندگی منیژه حکمت و مهشید آهنگرانی فراهانی، در مراسم اختتامیه چهارمین جشنواره فیلم طبیعت محور باران، جایزه فیل طلایی را برای بهترین فیلم را دریافت کرد. این جشنواره که قرار بود اواخر بهمن سال‌جاری برگزار شود، به دلیل پیروی از پروتکل‌های بهداشتی در دوران شیوع کرونا، اواخر اسفند۱۴۰۰ در شهر کرالا ی کشور هند برگزار شد. «بندربند» که در نخستین نمایش جهانی‌اش شهریور ۱۳۹۹ در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو روی پرده رفته بود، تاکنون در۳۰ رویداد سینمایی از جمله زوریخ، میل ولی، بسفر، هاینان، دورتموند و ملبورن شرکت و جایزه بهترین فیلم جشنواره کلکته، جایزه نتپک جشنواره اولجو و تقدیرنامه هیئت داوران جشنواره باتومی را از آن خود کرده است. پخش بین‌المللی این فیلم سینمایی برعهده شرکت ایریماژ است. «بندربند» هم‌اکنون علاوه بر نمایش در سینماهای «هنروتجربه» به صورت آنلاین در پلتفرم‌های فیلیمو و نماوا در حال اکران است. در خلاصه داستان «بندربند» آمده است: «یک بند کوچک موسیقی از شهرستان‌های دور جنوب ایران قصد دارند بعد از مدت‌ها در یک کافی‌شاپ در تهران وارد یک رقابت غیررسمی شوند. مهلا به همراه سایر اعضای بندر بند، همسرش و یکی از نزدیک‌ترین دوستانشان سفر خود را از یک استان جنوبی به تهران آغاز می‌کنند، آن هم درست زمانی که همه داشته‌های خود را در سیل از دست داده‌اند.»

 خبرآنلاین: یکی از مجریان بی‌بی‌سی فارسی وابسته به دولت انگلیس به سکوت شبکه ایران اینترنشنال وابسته به رژیم سعودی نسبت به سلاخی اخیر سعودی‌ها کنایه زد.
او با اشاره به وابستگی شبکه ایران اینترنشنال به دربار رژیم آل‌سعود در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «اینکه کارفرمات در یک روز 81 نفر رو اعدام کنه، نقض حقوق بشر نیست، یا رسالت خبرنگاریت لب مرزهای ایران متوقف میشه؟»
هرچند که این خبرنگار و سایر همکارانش در بی‌بی‌سی فارسی نیز همواره در مقابل نقض حقوق بشر توسط دولت انگلیس سکوت کرده‌اند که باید از خود آن‌ها نیز پرسید چون کارفرمای آن‌ها دولت انگلیس است، در برابر سیاست‌های استعماری و ظالمانه این دولت سکوت کرده‌اند یا رسالت خبرنگاری آن‌ها خوش خدمتی به دربار ملکه است؟

ایسنا: کتاب «ساختار فکری نوین برای کسب و کارهای نوین»، به نویسندگی ساندرا اشپیلبرگ و ترجمه مهدیه عبادوز، منتشر شد.
رونمایی از کتاب «ساختار فکری نوین برای کسب و کارهای نوین» در حوزه موفقیت برای کسب و کار، نوشته ساندرا اشپیلبرگ، با ترجمه مهدیه عبادوز دوشنبه ۲۳ اسفند برگزار شد.
این مراسم، با حضور چند تن از اساتید دانشگاه در کنار بنیان‌گذاران شرکت‌های دانش‌بنیان و جمعی از علاقه‌مندان به حوزه کارآفرینی و استارت‌آپ‌ها برگزار شد. در ویدئویی که در این مراسم پخش شد، ساندرا اشپیلبرگ، نویسنده کتاب، درباره این اثر صحبت کرد.
در ادامه، مهدیه عبادوز، مترجم کتاب، از همه علاقه‌مندان به کارآفرینی دعوت کرد تا قصه موفقیت این نویسنده را بخوانند. این کتاب هم اکنون در اپلیکیشن طاقچه در دسترس علاقه‌مندان به کتاب است.
 

خبرآنلاین: مدیرعامل یکی از پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی، با اعتراض به عملکرد صدا و سیما در حوزه فضای مجازی، این سازمان را به شکستن کمر بخش خصوصی متهم کرد. محمدجواد شکوری‌مقدم، مدیرعامل هلدینگ صباایده (فیلیمو، آپارات و...) در توئیتی، نسبت به پخش مسابقه «آوای جادو» از تلوبیون پلاس اعتراض کرد. او همچنین از عدم پاسخ‌گویی ساترا به طرح‌ها در سامانه‌هایشان، انتقاد کرد.
در توئیت محمدجواد شکوری‌مقدم آمده است: «فکر کنید برای یک برنامه موسیقی محور به نام «آوای جادویی»، ۶ جلسه مذاکره کردید و توافقات کلی انجام شد، چند روز قبل هم تیم کارشناسی فرستادید سر ضبط! بعد دیروز خبر می‌شنوید که تلوبیون پلاس با برنامه قرارداد بسته برای پخش در نوروز ۱۴۰۱، سر گردنه برای برنامه‌های ما قلاب می‌اندازند؟ واقعاً آن‌قدر این موضوع غیرمنطقی و غیر عادلانه است که نمی‌دانم چگونه از آن دفاع می‌کنند؟ مگر می‌شود برای سازمانی نقشی این‌چنین مبهم تعریف شود و خودش اقلیمش را تعریف کند و هر روز توسعه دهد؟ چرا کسی نمی‌پرسد صوت و تصویر فراگیر چیست؟ساترا، متاسفانه فقط و فقط یک فرایند مصوب در حوزه انتشار به نام صدور موافقت کلی دارد که طبق سند خودشان موظف‌اند در کمتر از ۱۵ روز طرح‌ها و فیلمنامه‌های بارگذاری شده در سامانه‌شان را تعیین و تکلیف کنند، باورتان می‌شود بیش از 8-7 ماه است ۹ سریال بارگذاری شده ما بی پاسخ است؟اگر می‌خواهید تولید و پخش ما را خشک کنید چرا واضح نمی‌گویید؟ هر هفته از معاونت پایش و نظارت ساترا به ما نامه می‌زنند و آن را یک فرایند تلقی می‌کنند و عدول ما از آن را، رفتار غیرفرآیندی و بی‌نظمی پلتفرم قلمداد می‌کنند!کجای دنیا این‌گونه یک صنعت با این عرض و طول را تنظیم گری می‌کنند؟ همه چیز باید روشن و با ثبات باشد سازمانی با این همه نابسامانی و ابهام و سردرگمی به ذات بزرگ‌ترین مانع تولید در سالی با نام ممانعت‌زدایی از تولید شده است! و صدای‌مان به هیچ کجا نمی‌رسد.چه کسی پاسخگوی بیش از ۶۰۰۰ اشتغال‌زایی مستقیم برای هنرمندان و هنروران و ۷۰۰۰ اشتغال‌زایی غیر مستقیم در زنجیره ارزش شبکه نمایش خانگی است که متولی آن سازمانی رقیب، مبهم، بدون قاعده و سازکار مناسب است؟