گزارش خواندنی خبرگزاری «تی.آر.تی» نشان میدهد:
تعداد بازدید : 3
شهروندان صهیونیست، قربانیان بزرگِ رسانههای اسرائیلی
نویسنده : سامان سفالگر / گروه ترجمه
خبرگزاری «تی.آر.تی.ورلد» در گزارشی تحلیلی، با اشاره به رویههای نژادپرستانه رسانههای اسرائیلی مینویسد: «در یک جامعه نظامی و امنیتی نظیر اسرائیل، رسانهها کاملاً در خدمت (تداوم بخشیدن به) اشغالگریِ وحشیانه رژیم اسرائیل، و همچنین تقویت توهمات صهیونیستی قرار دارند.به گزارش خبرنگار بینالملل «نسلفردا»، خبرگزاری «تی.آر.تی.ورلد» در گزارشی، به نقش رسانهها در جامعه رژیم صهیونیستی پرداخته و به طور خاص به این مسئله اشاره کرده که رسانههای اسرائیلی، هیچ دستورکاری به غیر از تحریف واقعیتهای ملت فلسطین ندارند و عملاً ابزاری در دستان ساختار سیاسی رژیم صهیونیستی هستند و هر اقدام نامشروعِ آن علیه ملت فلسطین را قویاً، مشروعیت بخشی میکنند. تیآرتی ورلد در این رابطه مینویسد: «در اسرائیل هیچ قانون رسمی و نوشته شدهای وجود ندارد که بگوید: «اعراب را باید شکنجه کرد. با این حال، اعراب فلسطینی هر روز و به اشکال مختلف توسط رژیم اسرائیل و شهروندان صهیونیست، هدف شکنجه و تجاوز و تحریف قرار میگیرند». دلیل و منطق اصلی هم که در پس این موضوع قرار دارد کاملاً روشن است: «توهم دسته جمعی صهیونیستها» مبنی بر اینکه آنها برتر هستند و باید سلطه داشته باشند. در شرایطی که هیچ قانون رسمی و مدونی در اسرائیل وجود ندارد که بگوید تبعیض علیه فلسطینیهای ساکن در اسرائیل، قانونی و مجاز است، با این حال، بیش از 65 قانون تبعیضآمیز علیه فلسطینیها وجود دارد و حدوداً 1.9 میلیون فلسطینی که در اراضی اشغالی (محدوده اشغال شده توسط اسرائیل) زندگی میکنند نیز تقریباً در تمامی جنبههای زندگی، جزو افراد حاشیهنشین به حساب میآیند و حق و حقوق چندانی ندارند.
در جریان جنگ اخیر رژیم اسرائیل علیه نوار غزه و همچنین تنشهای اخیر در بیتالمقدس شرقی و به طور خاص در محله «شیخ جراح» که در آن، اعراب فلسطینی نسبت به اقدام اسرائیلیها در اشغال خانه و کاشانه خود دست به اعتراضات گسترده زدند، جلوهای جدید از رویههای نژادپرستانه و تبعیضآمیز اسرائیل علیه اعراب فلسطینی، خود را نمایان کرد و آن: «تحریک به انجام خشونت علیه فلسطینیها، در رسانههای جریان اصلی اسرائیل بود». در دوران مذکور، رسانههای اسرائیلی به نحو قابل توجه و عمیقی به میهمانان فلسطینی خود حمله میکردند و به آنها اجازه نمیدادند تا به نحو آزادانه و درستی، دیدگاههای خود را مطرح کنند و حتی اسرائیلیها را تحریک میکردند تا در هرکجا که فلسطینیها را میبینند، آنها را به قتل برسانند. در جریان اعتراضات در بیتالمقدس شرقی و همچنین حمله اسرائیل به نوار غزه، رسانههای اسرائیلی اغلب، کارشناسان عرب را روی خط میآوردند و از آنها میخواستند تا اقدامات هموطنان فلسطینی خود را علیه اسرائیل محکوم کنند. این در حالی است که اساساً رژیم اسرائیل یک رژیم تشنه خون و ستمگر است که از انجام هیچ خشونتی علیه ملت فلسطین، کوتاهی نمیکند.
رسانههای اسرائیلی و تداوم بخشیدن به توهمات صهیونیستی
شهروندان فلسطینی در اراضی اشغالی، حدوداً 20 درصد از جمعیت ساکن در اراضی اشغالی را تشکیل میدهند با این حال، بر اساس آنچه نهادِ اسرائیلی موسوم به 7th eye که رسانههای اسرائیل را رصد میکند، میگوید: «آنها تنها سه الی چهار درصد، در برنامههای رادیو و تلویزیونی شبکههای اسرائیلی مشارکت دارند». حتی زمانی که شبکههای اسرائیلی میهمانان فلسطینی دارند، از آنها صرفاً درخواست میشود تا در مورد مسائل سیاسی مرتبط با جامعه خود صحبت کنند و به اسرائیل هیچ کاری نداشته باشند. حدوداً 30 درصد از کارکنان بخش بهداشت و درمان اسرئیل، فلسطینی هستند.
با این حال، تقریباً محال است که مثلاً شما در یک برنامه یا شوی تلویزیونی اسرائیلی، شاهد حضور یک پزشک فلسطینی، به عنوان کارشناس و میهمان باشید. در اسرائیل، یهودیهای اسرائیلی در نظام آموزش و پرورش دولتی اسرائیل آموزش میبینند.
آنها نه تنها آموزش زبان عربی نمیبینند بلکه عملاً با بخش زیادی از تاریخ فلسطین و شهروندان فلسطینی نیز بیگانه هستند و در این زمینهها به آنها آموزشی داده نمیشود. امری که تا حد زیادی در راستای اهداف و مقاصد خاص و جهت تضعیف منافع ملت فلسطین انجام میشود. این رویکرد اسرائیل، نوعی تبعیض فرهنگی است که توسط رژیم اسرائیل دنبال میشود و سعی دارد از فلسطینیها مشروعیتزدایی و اعتبارزدایی کند و به آنها بقبولاند که اساساً ماهیت روابط اسرائیل با فلسطینیها، نظیر رابطه ارباب و برده است. عربها معمولاً در اسرائیل پستهای خدماتی را در اختیار میگیرند و در این زمینه، اصلاً مهم نیست که آنها تا چه میزان تحصیلات دارند. اغلب شهروندان اسرائیلی، عربها را به مثابه افرادی که باید در حوزه خدمات کار کنند میشناسند. با این حال زمانی که در رسانههای اسرائیلی صحبت از دبیران، سردبیران، تهیه کنندگان و تصمیمسازان میشود، فلسطینیها عملاً هیچ جایگاهی ندارند و تا جای ممکن از موقعیت و جایگاه آنها مشروعیتزدایی میشود. با این حال، عدم دانش و آگاهی در رسانههای اسرائیلی، تنها دلیل و محرک برای اعمال تبعیض علیه مردم فلسطین نیست.
«کنجکاوی» یکی از مهمترین مؤلفههای وجودی بشر است که در امر روزنامهنگاری، از اهمیت خاصی برخوردار میشود و کاملاً پررنگ است. در این نقطه باید پرسید که چرا رسانههای اسرائیلی در مورد فلسطینیها، کنجکاوی خاصی ندارند و سعی نمیکنند تا آنها را بفهمند؟
پاسخ این مسئله را باید در رویههای استعمارگرانه و متوهمانه ایدئولوژی صهیونیسم دنبال کرد. بر اساس این توهم صهیونیستی، رژیم اسرائیل سعی دارد تا خود را به عنوان مدینه فاضله و سرزمین موعودِ ملت یهود معرفی کند. در این راستا، اسرائیلیها هیچ بهایی به این مسئله نمیدهند که آنها اشغالگر هستند و اساساً حکومت خود را بر روی سرزمین و خون ملت فلسطین استوار کردهاند. با این همه باید گفت که ملت فلسطین همچنان بیدار است و پس از 73 سال اشغالگری اسرائیلیها، همچنان به مبارزه خود با آنها ادامه میدهد. اگر قرار باشد ملت فلسطین از دردهای خود بگوید و روایتهای خود را به افکار عمومی جهانی عرضه کند، بدون تردید اسرائیل و رسانههای اسرائیلی باید بساط خود را جمع کنند و نابود شوند. در جریان اعتراضات گسترده اخیر در بیتالمقدس شرقی و همچنین اعتراضات اعرابِ داخل اراضی اشغالی به رژیم اسرائیل و واکنش گسترده موشکی حماس در نوار غزه به حملات اسرائیل به این منطقه، تمامی رسانههای اسرائیل یک صدا به حمایت از ارتش اسرائیل پرداخته و عملاً تبدیل به سخنگوی ارتش اسرائیل شدند. برای مثال، در روزهای ابتدایی حمله اسرائیل به نوار غزه، تقریباً هیچ رسانه اسرائیلی به این نکته اشارهای نکرد که این حمله، با ابتکار «بنیامین نتانیاهو» نخستوزیر سابق اسرائیل و با هدف نگه داشتن خودش در قدرت انجام شده است. این مسئله برای طیف گستردهای از کارشناسان و تحلیلگران اسرائیلی نیز کاملاً مشخص و معلوم بود. با این حال، تقریباً تمامی شبکههای اسرائیلی صرفاً به بیان موضع بنیامین نتانیاهو و دولت وی پرداختند و سعی کردند صرفاً تجاوزگری اسرائیل را توجیه کرده و صدای ملت فلسطین را خفه کنند. تمامی این مسائل اتفاق میافتند زیرا اساساً اسرائیل یک جامعه نظامی است. افراد زیادی در جامعه اسرائیل به نوعی با ارتش آن در ارتباط هستند و در آن خدمت میکنند و کودکان نیز از همان ابتدا تحت این القا قرار میگیرند که باید در ارتش اسرائیل فعالیت کرده و از اسرائیل محافظت کنند. در این میان به هیچ عنوان مهم نیست که معنای محافظت کردن در چارچوب تعالیمی که به کودکان در اسرائیل داده میشود، به معنای اشغال سرزمین یک ملت دیگر و در محاصره قرار دادنِ میلیونها فلسطینی و قتل و شکنجه آنها باشد. بدون تردید یک جامعه نظامی، از تمامی اقدامات رژیم سیاسی خود، بی چون و چرا حمایت میکند و در این مسیر، رسانهها استثنایی بر این قاعده نیستند. در این میان باید این سؤال را پرسید که اگر روزنامه نگاری بخواهد در اسرائیل با فلسطینیها (به دلیل اقدامات جنایتبار رژیم اسرائیل علیه فلسطینیها) همدردی کند، چه بلایی سرِ وی خواهد آمد، پاسخ روشن است: چنین فردی با حملات گسترده و شرورانهای مواجه خواهد شد. دراین رابطه میتوان به یک نمونه اشاره کرد: «یونیت لِوی» مجری سرشناس اسرائیلی در یکی از برنامههای خود با یک زن فلسطینی در جریان حمله اسرائیل به نوار غزه در سال 2014، مصاحبه و گفتوگو کرد. این مجری اسرائیلی، در واکنش به پاسخها و غم و ناله این زن فلسطینی که ناشی از حملات مرگبار رژیم اسرائیل به نوار غزه بود، در یک واکنش انسانی، اشک از چشمانش سرازیر شد. در این راستا، آنچه که برسر «لِوی» آمد تا حد زیادی غیرقابل تصوراست: «جریانهای سیاسی و رسانهای اسرائیلی، شدیداً به یونیت لوی حمله کردند و او را به نمایش یک شوی تبلیغاتی و احساسی متهم کردند. حتی برخی خواستار اخراج فوری وی از رسانههای اسرائیلی شدند. در این راستا میتوان گفت که قربانیان رویههای نژادپرستانه و تبعیضآمیز اسرائیل، صرفاً اعراب فلسطینی نیستند بلکه شهروندان صهیونیست هم هستند. افرادی که محکوم هستند تا در جامعه سیاه اسرائیل زندگی کنند، دانستههای بسیار کمی از ملت فلسطین دارند و در شرایط فعلی، در سایه یک رژیم سیاسی نژادپرست و ناعادلانه زندگی میکنند.
منبع: https://www.trtworld.com/opinion/israelis-are-the-victims-of-their-own-media-47378