امروز شنبه دیگر حسن روحانی رئیس‌جمهور سابق است و ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور. رئیس‌جمهوری که هر چند از یکسو هم‌پیمانان قدری در داخل دارد و شلوغی مراسم تحلیفش نشان داد بیرون از مرزها هم دوست کم ندارد ولی از قدیم گفته‌اند «هزار دوست کم است و یک دشمن بسیار». بی‌شک همین اندیشه سرلوحه ابراهیم رئیسی بود که در سخنرانی روز تحلیف با هوشمندی و زیرکی دوستانش را در عرصه دیپلماسی زیادتر کرد و برخی دشمنان را ساکت. چه آنجایی که از دست دوستی دادن با همسایه‌ها گفت و چه زمانی که از صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای حرف زد. حرف‌هایی که خیلی زود نزد برخی انعکاس داشت. از وزیر امورخارجه بریتانیا گرفته تا سخنگوی اتحادیه اروپا. استفاده او از عبارت‌هایی مثل «تعاملِ راهبردی» با «قدرت‌های نوظهور» دقیقاً اشاره به همان «جنوبِ جهانی» (کشورهای در حال توسعه) است که بسیاری از کشورها و دولت‌ها از آن غافلند. علاوه بر همه این موارد ایران پیش از رئیسی هم بارها ثابت کرده در روابط دوطرفه با کشورها «احترام متقابل» اولویت بیشتری نسبت به دیگر مباحث و حتی بندهای تفاهم شده و امضا شده دارد. حتی در مورد آمریکا نیز بارها گفته شده که «اگر آمریکا با ایران، با احترام برخورد کند، تعامل با این کشور هم مشکلی ندارد».
گفتن از اقتدار ایرانی در سایه ادب اسلامی که از رئیس‌جمهوری انتظار می‌رفت به خوبی در روز تحلیف سربازان نشسته در سنگرهای کمین «ایران اینترنشنال» و «بی‌بی‌سی» را خلع سلاح کرد تا مستمسک جدید برای تاخت و تازهای غیرحرفه‌ای رسانه‌ای نیابند. همچنین شلوغی و ازدحام هیئت‌های میهمان از کشورهایی که حضوری به مراسم آمده بودند تا سران کشورهای پرتغال، ایتالیا و بلژیک گواه دیگری است بر تلاش جهانی در ارتباط با ایران آینده و تمایل داخلی بر یافتن دوستان جدید و ترمیم روابطی که دیگران مخدوش کرده‌اند. به این دلایل می‌شود گفت که تحلیف، سرآغاز عبور از تحریم است؛ چگونه؟ با استناد و واکاوی آنچه رئیس‌جمهور رئیسی برآن تاکید داشت؛ تأمین منافع و مصالح جمهوری اسلامی ایران دیپلماسی و تعامل هوشمند با جهان. از امروز آنچه انتظار ملی و فراملی است آغاز شده تا بیم‌ها، امید و تردیدها در مسیر پیشرفت ایران به یقین تبدیل شود.