روزهای پایانی 1399 آخرین نفس‌هایش را می‌کشد و تا دو روز دیگر عدد 1300 به خاطرات تاریخ و تقویم‌ها می‌پیوندد. مانند هر زمان دیگری اکنون نیز ماه‌ها و سال‌ها سپری شده و هر کسی به اقتضای حال و کار و شغلش تجارب فراوانی کسب کرد.

شاید تجارب اهالی رسانه با سایر حرفه‌ها کمی متفاوت‌تر باشد. حضور در جلسات و نشست‌های خبری متعدد، همایش‌ها، انجام مصاحبه‌ها و تهیه گزارشات گوناگون در موقعیت‌های مختلف. آنچه که به نظر بد نیست در این آخرین ساعات 1399 به طور خلاصه به اغلب سکان‌داران و مدیران خرد و کلان کشور تاکید شود اینکه اگرچه برگزاری جلسات و کنفرانس‌های کوچک و بزرگ لازمه مملکت‌داریتان است اما آیا بهتر نیست در همین گردهمایی‌های تصمیم‌گیرانه به جای پرداختن به مقدمات و حواشی وقت‌گیر، مستقیماً و بدون معطلی به اصل مطالب پرداخته شود؟ ساعت‌ها حرف زدن‌هایی که بعضاً چیزی جز اتلاف وقت و دور باطل زدن نیست کدام گره از کار مردم باز کرده است؟. مشکلات را سال‌هاست همه به زبان‌های مختلف قومی و فکری مطرح کرده‌اند، همه می‌دانند درد و درمان بخش‌های مختلف کشور چیست، پس دیگر نیازی به تکرار مکررات نیست و به قول معروف باید رفت سراصل مطلب. یعنی اگر حرف حسابی و موثری برای حل معضلات دارید جلسه تشکیل دهید وگرنه دورهم نشستن و چای و میوه خوردن و با عبارات بازی کردن نه رزومه خداپسندانه‌ای برای شما می‌شود و نه دردی از مردم دوا می‌کند. پایان سال است و با خودمان یک چرتکه دودوتا چهارتایی بیندازیم و حساب کنیم، در این سال‌ها ماحصل جلسات پشت جلسه‌مان چه بوده است...؟ فراموش نکنیم که برای رتق و فتق امور حرف حساب زدن دو کلمه است و این همه طول و تفسیر ندارد.

بادی وزیدو،مرغ زدریا پرید ورفت

باران که شد ،سیل به صحرا رسید ورفت

آن زورقی که از دل دریا رسیده بود

بر صخره خورد ودل دریا کشید ورفت

نوری که صبح از رخ خورشید می رسید

بر تارک غروب،به شب پا کشید ورفت

باغی که میوه اش از حد گذشته بود

از زخم تیشه ها،قد رعنا خمید و رفت

شمعی که نردعشق به پروانه می سپرد

پروانه از وصال،زتن جان برید ورفت

عمری که با غم وشادی گذشته  بود

چون سایه ای زابر،زدنیا رهید ورفت

حسن امیرخانی  ۱۳۹۹/۱۱/۲۸

نسل‌فردا / گروه ایران

شهردار مشهد گفت: در یک سال گذشته احساس نیاز می‌شد که کارگران گذری نیازمند خدمات بهتری هستند و از طرفی دیگر ضروری است که شهروندان بتوانند با امنیت خاطر و دسترسی راحت‌تر برای فعالیت‌های ساختمانی خود از آن استفاده کنند. محمدرضا کلائی درباره طرح ساماندهی کارگران ساختمانی می‌نویسد؛ یک سال گذشته برای بسیاری افراد دارای سختی‌های دوچندان بوده است. شیوع ویروس کرونا بسیاری از فعالیت‌ها و کسب و کارها را تحت‌الشعاع قرار داده است و اگر خاطرتان باشد در ماه‌های اول بحران، نقاط زیادی از شهر از افراد جویای کار که کنار خیابان امید داشتند که شاید شهروندی نیاز به کارگر ساده یا ساختمانی داشته باشد، پر شده بود که دیدن این همشهریان واقعاً برای من سخت بود. اما اکنون بسیار خوشحال هستم که در آخرین روزهای سال فرصت شد تا بتوانیم از یک پروژه مهم اجتماعی در شهر بهره‌برداری کنیم. در یک سال گذشته احساس نیاز می‌شد که کارگران گذری نیازمند خدمات بهتری هستند و از طرفی دیگر ضروری است که شهروندان بتوانند با امنیت خاطر و دسترسی راحت‌تر برای فعالیت‌های ساختمانی خود از آن استفاده کنند. سال گذشته به صورت آزمایشی طرح ساماندهی کارگران ساختمانی آغاز شد و بعد از اینکه بازخوردهای خوبی را دریافت کردیم، ساخت ایستگاه‌های دائمی ساماندهی به نام «ایست کار» در دستور کار قرار گرفت. پروژه «ایست کار» دارای چند نکته مثبت است؛ اول؛ کارگران در سرما و گرما کنار خیابان اذیت نمی‌شوند و می‌توانند در یک محیط مناسب که دارای خدمات است، در جست‌وجوی کار باشند. دوم؛ با صدور کارت کار دیگر کارگرنماها، توزیع کنندگان موادمخدر که از تجمعات کارگری به عنوان پوشش استفاده می‌کردند، یا افرادی که در این پوشش تکدی‌گری می‌کردند، قابل جمع‌آوری هستند. سوم؛ این امکان وجود دارد که کارگرانی که تا ساعت 10 صبح کاری پیدا نمی‌کنند، به پروژه‌های شهری منتقل شوند و آخر وقت دستمزد خود را بگیرند و عملاً هیچ کارگر ساده‌ای دیگر بیکار نمی‌ماند و به امید خدا دست خالی به خانه نمی‌رود. چهارم؛ کارگرانی که از طریق «ایست کار» سرکار می‌روند، تحت بیمه کارگران ساختمانی قرار می‌گیرند و مجموعه فنی و حرفه‌ای به آن‌ها آموزش می‌دهد. پروژه «ایست کار» می‌تواند یک اتفاق مهمی در شهر ما باشد و از همه درخواست می‌کنم که ما را برای به سرانجام رساندن این کار بزرگ و بالابردن شوق زندگی در شهر همراهی کنند.