ماجرای وابستگی اقتصاد ایران به نفت در زمان تحریم
تعداد بازدید : 0
دولتها باید دندان طمع را بکشند
نویسنده : مریم عمادی
ایران کشوری نفتی به حساب میآید کشوری که دارای ذخایر نفتی است و از راه استخراج و فروش نفت خام کسب درآمد ارزی میکند و آن را به مصرف میرساند. تا اینجای ماجرا مشکلی دیده نمیشود؛ اما معضل اصلی ازجایی نمایان میشود که طی دهههای گذشته تاکنون کلیه مقدرات کشور از سرتا پا وابسته به دلارهای نفتی شده است. دلارهای مفت و بادآورده نفتی آنچنان بلایی سر اقتصاد، فرهنگ، سبک زندگی کار ومدیریت، تولید و صنعت کشور آورده که با هیچ قلمی نمیتوان آن را توصیف کرد. مسلماً اصل حصول درآمدهای نفتی پسندیده است ولی نحوه هزینهکرد و استفاده از این درآمدها درطول دهههای گذشته تا حال موجب پدیدآمدن این شرایط بغرنج و بحرانی در کشور شده است. پول نفت به جای اینکه به معنای واقعی موجب پیشرفتوآبادانی کشور شود بیشتر صرف ایجاد یک نظام اداری، تشکیلاتی و دولتی نفتی بزرگ، فربه، تنبل، به شدت ناکارآمد فسادزا، غیرپاسخگو و همواره طلبکار از مردم شده است. حاصل این سیستم مدیریتی است که طی این سالها در ایران طی عرصههای مختلف شاهد آن بودهایم. مدیریتی رانتی، فسادآور، غیرشفاف، غیرمولد فاقدنوآوری و پیشرفت و به شدت وابسته به حمایتهای دولتی.
عدم تمایل دولتها برای کاهش وابستگی به نفت
اگرچه موج کاهش فروش نفت ایران بعد از اجرای «برجام» به صورت کلی برداشته شد و حتی ایران صادرات نفت روزانه ۵/۲میلیون بشکهای را به ثبت رساند اما بعد از خروج «ترامپ» از برجام باز تحریمها به شکلی دیگر برقرار و بلافاصله روند نزولی صادرات نفت ایران آغاز شد. درنهایت دولت ترامپ از اردیبهشت سال۹۸ به سمت صفرکردن صادرات نفت ایران حرکت کرد. هماکنون هیچ آمار رسمی از صادرات رسمی نفت ایران وجود ندارد اما گفته میشود ایران بین۳۰۰ تا۵۰۰هزار بشکه نفت صادر میکند. رهبر معظم انقلاب طی دو دهه گذشته تا به امروز به کرات درمورد لزوم جداکردن بودجه دولت از اتکا به درآمدهای نفتی اشاره کردهاند. آخرین مورد آنکه سخنان ایشان به مناسبت عید قربان امسال بود. علاوه برایشان تقریباً تمام کارشناسان این حوزه و کلیه اندیشمندانی که به شکل کلان مسائل راهبردی کشور را مورد مطالعه قرار میدهند بر لزوم این امر مهم...