هجوم دومین ساخته شهرام مکری یک اثر جان‌کاه در حوزه سینما – اندیشه است. این فیلم که به شدت وابسته به سائق‌های روانی – فرهنگی بر اساس یک پیشگویی هنرمندانه از سوی مؤلف است سعی در عبور از مرز محدودیت و انسانیت دارد. مکری که با ساخت «ماهی و گربه» مورد تمجید بسیاری قرار گرفت در «هجوم» نیز تکنیک سکانس پلان یا برداشت بلند را ادامه داده تا ثابت کند کارگردانی اتفاقی نیست.
 تداعی
داستان فیلم سعی در فریاد مدرنیته و سودای شکار لحظات روانی و ارتباطی دارد. علی که به جرم قتل دوست خود از چندین زاویه چگونگی صحنه جرم را بازسازی می‌کند همچنان سردرگم میان این موضوع مانده است که او خود سامان بود یا خواهرش؟ تکنیک سکانس پلان در این اثر به درستی انتخاب شده است، اما همه چالش‌های سینمایی را به درستی به تصویر نمی‌کشد. کاربرد تکنیک سکانس پلان برای نمایش واقعیت ذهنی مؤلف است و نه واقعیت جهانی. این تکنیک که مانند خوابی آشفته داستانی جنایی – معمایی را روایت می‌کند قابلیت ایجاد فضایی وهم‌آلود و شبه‌برانگیز بالایی دارد. مکری هم همین را می‌خواهد به باور من مکری می‌خواهد از دل یک توهم و توطئه خارجی زیربنایی را نقد کند که ارزش‌های فرهنگی بسیاری را در خود جای داده است. لحظه‌ای که علی برای به دست آوردن چاقوها به قسمت مربوطه مراجعه می‌کند و با متصدی آن به گفت‌وگو می‌پردازد جذاب‌ترین لحظه سینمایی این اثر است. این جذابیت خاطرات ژانری بیشتری را برای مخاطب تداعی می‌کند و ممکن است موضوع از اساس خود خارج شود. این سکانس پلان است که اجازه خروج داستان از ذهن بیننده و بازیگر را نمی‌دهد.
 زمان درونی اتفاقات بیرونی
فیلم‌نامه «هجوم» مرموزانه و زیرکانه نگارش شده است. این که تا آخرین لحظه گرایش جنسی علی و علی‌ها مشخص نمی‌شود یک بازی سیاسی – فرهنگی است. مکری ابداً فیلمنامه‌ای که دارای زیربنای ایرانی و تداعی‌کننده یک فرهنگ باشد را به رشته تحریر در نیاورده است. او سعی دارد با استفاده از تکنیک اسلشر (جرم با سلاح سرد) در داستان‌هایش تمدن را به چالش بکشد. ریشه نیروهای انتظامی حاضر در صحنه جرم خارج از محدوده تعریف‌پذیری فیلم‌نامه است و مکری با عدم توجه به این موضوع سعی در فرار از واقعیت‌های اجتماعی خود دارد. هیچ کدام از دوستان علی که به تعبیر سینمایی نیم دیگر او هستند شخصیت اجتماعی پیدا نمی‌کنند. با توجه به این که مؤلف در ابتدای فیلم این نکته را یادآور می‌شود که در آینده‌ای دور به سر می‌بریم و با شیوع یک بیماری مواجه خواهیم شد، اما این نکته سینمایی را فراموش کرده که بیننده زمان درونی فیلم را به هیچ عنوان احساس نمی‌کند و تنها زمان بیرونی و انتظار در سالن‌های سینماست که او را به یک مخاطب سینمایی تبدیل خواهد کرد. بیننده، زمان داستان در گذشته و آینده را لمس نخواهد کرد و ممکن است برای توجیه المان‌های درونی از آن برداشت کند، اما هرگز این موضوع را باور نخواهد کرد که مثلاً در صد سال آینده ایران چنین خواهد شد و کسی با چمدانی می‌آید که خون انسان‌ها را در بطری می‌کند و آن‌ها را مانند جنین در رحم مادر درون چمدان قرار خواهد داد و با خود به آن سوی فنس‌ها می‌برد. در واقع این فرار از واقعیت‌های فرهنگی – اجتماعی است که داستان فیلم را دچار اندیشه‌ای بر ضد تمدن می‌کند. مهاجرت شاید تم اصلی داستان باشد، اما گرایش به هم‌جنس بیشترین نقطه کانون نگاه و اندیشه را به خود اختصاص خواهد داد. پس من این طور فکر می‌کنم که هنرمندی که بخواهد جلوتر از زمان خود گام بردارد نباید به موضوعاتی تکیه کند که دغدغه امروزی و فعلی بشر هستند. ممکن است مهاجرت، هم‌جنس‌گرایی، بی‌توجهی به مسائل بهداشتی، دروغگویی و... مسائل امروزی جامعه ما باشند، اما در آینده تصور آن به دور از ذهن خواهد بود. مکری به لحاظ مدیریت صحنه، فیلم‌برداری و اخذ بازی از بازیگر در لحظه بسیار کارگردان ماهری است، اما از آنجایی که او به داستان خود از نظر تکنیکال هجوم می‌آورد توانایی پرداخت تمرکز همه‌جانبه به اثر خود را از دست می‌دهد. در واقع دنیایی که مکری در «هجوم» می‌سازد دنیای غیرقابل باور است، اما آنچه آن را باورمند کرده تکنیک سکانس پلان است که خاصیت خواب‌آلودگی به اثر می‌دهد.
یک مؤلف
شهرام مکری، سعید روستایی، محمدحسین مهدویان، نرگس آبیار و اخیراً محمد کارت محصولات تازه سینمای ایران هستند. سینمایی که به جای تولید اثر سینمایی، کارگردان سینمایی می‌سازد. کارگردانانی که هر کدام با ایدئولوژی خاصی پشت دوربین می‌روند و جامعه و احزاب درونی آن را به نقد می‌کشند. تا مادامی که سینمای ایران به جای طرح مسئله که کارکرد اصلی هنر است، ایجاد مسئله را در دستور کار قرار دهد وضعیت همین آشفته بازاری است که
مشاهده می‌شود.

 

محمد پاکدل یکی از فعالان عرصه ادبیات است که طی دهه جاری حضوری جدی در عرصه شعر داشته و آثارش مورد توجه صاحب‌نظران و علاقه‌مندان شعر قرار گرفته است. او متولد ۲۲ بهمن 1365 درشهر بادرود بوده و مقطع کارشناسی حقوق را در دانشگاه قم گذرانده است. مجموعه شعر «قلمدان» عنوان نخستین کتاب اوست که توسط انتشارات «مرنجاب» منتشر شده است. به همین دلیل به سراغ پاکدل رفته تا بیشتر با او آشنا شویم. با ما همراه باشید.
 ادبیات از کی برای شما جدی شد؟
علاقه من به ادبیات تقریباً از زمان کودکی بوده است. پایه سوم ابتدایی بودم که یک شعر طولانی در مورد امام حسین (ع) و محرم گفتم و بسیار برایم خاطره‌انگیز بود.
 با توجه به جوان بودن شما و شناختی که از جوانان دارید آیا این کار را توصیه می‌کنید؟ چون آینده یک شاعر یا هنرمند مبهم هست، شاید خانواده‌ها با این موضوع مخالفت کنند ولی علاقه نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند البته با تاکید به این نکته نه برای شغل.
 شما تأثیر انجمن‌های شعری را در زمینه رشد و بلوغ شعرای جوان و تازه وارد چقدر می‌دانید؟انجمن‌های شعری برای نظم و ترتیب دادن به فعالیت‌های شعری من و بالندگی اشعارم بسیار مؤثر بوده و توصیه‌ام به دوستان، جدی گرفتن انجمن‌های شعری است.

خبر آنلاین: برایان هوگ بازیگر ایرلندی سینما که با نام هنری بی‌جی هوگ شناخته می‌شد، در ۶۵ سالگی پس از یک دوره کوتاه بیماری درگذشت. برایان هوگ در چند اپیزود از سریال «بازی تاج و تخت» نقش آدام ماربربند را بازی کرده بود. او که سابقه بازی در سریال «سقوط» را هم در کارنامه داشت، در چهار دهه فعالیت هنری در فیلم‌های سینمایی زیادی جلوی دوربین رفته بود. بر اساس گزارش بی‌بی‌سی، هوگ در فیلم کوتاه «برقص لکسی برقص» که سال ۱۹۹۸ نامزد جایزه اسکار شد نیز نقش‌آفرینی کرده بود. «بستن حلقه» به کارگردانی ریچارد اتنبرا و کمدی سیاه «طلاق جک» برخی از آثار سینمایی این بازیگر هستند.
 

همشهری آنلاین: سریال ژاپنی «ابری بر بالای کوه» برای نخستین بار از امشب ساعت ۲۴ پخش می‌شود. سریال ژاپنی ابری بر بالای کوه به کارگردانی Mikio Sato هر بامداد ساعت ۲۴ از شبکه چهار پخش می‌شود. این سریال ژاپنی زندگی سه جوان روستایی ژاپنی را روایت می‌کند که بعدها هر سه افراد تأثیرگذاری در تاریخ و فرهنگ ژاپن می‌شوند. دو برادر که قهرمانان ملی ژاپن و از فرماندهان نظامی ژاپن هستند و رشادت و راهکارهای آن‌ها باعث می‌شود ژاپن برای سه دهه قدرت بی‌رقیب جنوب و شرق آسیا باشد. نفر سوم دوست صمیمی آنهاست که بعدها شاعر بزرگ ژاپن می‌شود و تغییرات مثبتی در شعر سنتی ژاپن ایجاد می‌کند.
 

جام جم آنلاین: نمایش «خانم آنلاین» به نویسندگی و کارگردانی آریان رضایی و با بازی نسیم ادبی، به شیوه آنلاین و تعاملی در سایت تیوال اجرا می‌شود. «خانم آنلاین» بر اساس نمایش‌نامه «روز عزیز مرده» نوشته محمد چرم‌شیر برای اجرای آنلاین و تعاملی توسط آریان رضایی به نگارش درآمده و قصه آن درباره زنی است که در ایام قرنطینه به صورت آنلاین به مردم آموزش آشپزی می‌دهد. این نمایش با بازی نسیم ادبی روزهای پنجشنبه و جمعه- ۱۸ و ۱۹ اردیبهشت ـ ساعت ۱۰ شب به صورت زنده اجرا خواهد شد. علاقه‌مندان به دیدن و آشنایی با نحوه این اجرا می‌توانند به صفحه خانم آنلاین در سایت تیوال مراجعه کنند.
 

ایسنا: فارغ از نگاه‌های انتقادی به حجم بالای پخش آگهی‌های بازرگانی در صداوسیما، فاصله‌گذاری میان پخش یک سریال با پخش تبلیغات، سال‌هاست که به امری معمول در تلویزیون ما بدل شده است؛ اما اینکه درست چند لحظه بعد از تماشای صحنه‌ای احساسی در یک سریال که به‌شدت درگیرتان کرده است، همان بازیگر را ببینید که مشغول تبلیغ سس و چای و کالاهایی از این دست است، هنوز هم که هنوز است مخاطب ایرانی را شوکه می‌کند. حضور چهره‌های هنری و ورزشی در تبلیغات تلویزیونی و بیلبوردها، در بسیاری از کشورهای دنیا از سال‌های دور امری رایج بوده است؛ در این سال‌ها علاوه بر ورزشکاران و فوتبالیست‌های به نام خارجی، چهره‌های هنری چون جورج کلونی در تبلیغات حاضر شده‌اند تا برای مثال یک قهوه مخصوص را تبلیغ کنند. با این حال این رویکرد در کشور ما، نه معمول است و نه ضابطه‌مند و البته این روزها بسیار هم اتفاق می‌افتد. علی ضیاء، حمید گودرزی، رضا صادقی، آتیلا پسیانی، امین حیایی، نفیسه روشن، پژمان جمشیدی، فاطمه گودرزی، نسرین مقانلو، امیرحسین آرمان، بهرام رادان، طناز طباطبایی و شبنم فرشادجو از جمله بازیگرانی هستند که در این مدت در تبلیغات تلویزیونی داخلی و خارجی و بیلبوردها حاضر بوده‌اند. پیش از آن‌ها بازیگرانی چون رضا کیانیان، محمدرضا گلزار، مهران مدیری، محمدرضا فروتن و بسیاری دیگر هم این فضا را تجربه کرده‌اند. ضمن اینکه زمانی ممنوعیت استفاده از تصویر بازیگران در تبلیغات، سازندگان تیزرها را به این فکر انداخت تا از صدای آن‌ها در آگهی‌ها بهره ببرند. سیامک انصاری، آتنه فقیه نصیری و آتیلا پسیانی از بازیگرانی بودند که صدایشان در چند تیزر تبلیغاتی استفاده شد. قانون منع یا آزادیِ استفاده از بازیگران و چهره‌های مشهور برای تبلیغ کالاها، در این سال‌ها با فراز و فرودهای بسیار در کشورمان همراه بوده است؛ گاه استفاده از سلبریتی‌ها در تبلیغات کالاهای داخلی آزاد اعلام شده و در مقطعی، ممنوعیت‌ها از سر گرفته شده و البته جزئیات این قانون هم هیچ‌گاه به صورت رسمی رسانه‌ای نشده است.هر چند در سال ۹۱ اعلام شد که دستورالعمل جدیدی با امضای عباس مهدوی‌مهر، مدیرکل وقت بازرگانی صداوسیما به شرکت‌های تبلیغاتی ارسال شد که در آن آمده بود: «به منظور ارتقای ظرفیت و بهبود سطح کیفی آگهی‌های بازرگانی، به اطلاع می‌رساند استفاده از تصاویر هنرمندان و بازیگران سریال‌ها و انیمیشن‌های ایرانی در تولید کالاها و محصولات داخلی حسب نظر اداره کل بازرگانی بلامانع است».