زمان جنگ وقتی شیمیایی میزدند رزمندهها ماسک به هم قرض میدادند و حالا عدهای ماسک را احتکار میکنند
تعداد بازدید : 8
در رابطه با ماسک و سینما!
انتقاد 2 سینماگر از رفتار دوگانه ملت در شبکههای اجتماعی ترند شد
کافه سینما: دو نفر از اهالی سینما و صداوسیمای ایران بهاین نکته اشاره کردهاند که چرا مردم ایران زمانی ماسک خود را میبخشیدند و حالا با قیمتی بالاتر میفروشند؟ یکی خود مردم را مقصر دانسته و دیگری پرسیده آن «روح نوعدوستی» چطور نابود شد؟
خدایا کیا رفتن کیا موندن
سیدجواد رضویان باانتشار تصویری از رزمندگان ایرانی، نوشته: «به نام پروردگار یکتا؛ میگفتند زمان جنگ وقتی دشمن بمب شیمیایی میزد خیلی از رزمندهها ماسکهای خودشون رو از صورت برمیداشتند و به جوونترها میدادند، امروز هم بعضیها به خاطر دلهره مردم از ویروس کرونا دارند ماسکها رو انبار میکنند و به قیمت چندین برابر به مردم میفروشن، خدایا کیا رفتن کیا موندن ..... نون درآوردن از این شرایط عین .... است».
تن همتون سلامت و دلتون بیترس و امیدوار ...
اما محمدحسین مهدویان، کارگردان، باانتشار تصویری از فیلم خودش درخت گردو، روایت و پرسش دیگری دارد: از ویروس کرونا نمیترسم. میدانم خطرناکتر از آنفلوآنزا نیست، اما راستاش از جامعه هزارتکهای میترسم که افرادش جز خودشان چیز دیگری را نمیبینند. در یکی از ویدئوهای این چند روز دیدم بیمار مشکوکی را به بیمارستانی میبردند، همانجا صدای پرستاری را شنیدم که با دلخوری میگفت: «این همه بیمارستان. چرا اینارو آوردن اینجا؟» این جمله ترسناکترین سخنی بود که در این چند روز شنیدم. قسمها و قوانین حرفهای را کنار بگذارید. ما انسانیم. دیدن بعضی پرستاران و پزشکان مضطرب از مواجهه با بیماران (البته نه همه پزشکان و پرستاران)، احتکارکنندگان ماسک و ژل ضدعفونیکننده، اعتراض همراه با خشونت مردم یک شهر به بیمارستانی که برای قرنطینه هموطنان بیمارشان انتخاب شده و هر آنچه بیمعرفتی ما نسبت به همدیگر را نشان میدهد، برای من به مراتب ترسناکتر از این ویروس دوزاری است. چه به سرمان آمده؟در این مملکت ماسک همیشه کم بوده، اما روزگاری مردمی بودند که ماسک از صورت برمیداشتند تا جانشان را به هموطن دیگری هدیه کنند. اتفاقاً امروز ماسکها بیشتر شدهاند، اما وحشت اینجاست که گویی تخم آن مردم عاشق را ملخ خورده. راستی چهطور آن روح ایثار و نوعدوستی در ما چنین نابود شد؟