کارگردان نمایش «آقای اسمیت، آقای ایوانف و یک خانواده کماهمیت آفریقایی» عنوان کرد: این اثر نمایشی در لایههای عمیقتر خود پیامهایی برای مخاطبان اندیشمند دارد.
محمد مروج که در تالار حافظ روی صحنه است درباره اجرای این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: این نمایش حاصل یکسری مطالعات فلسفی و تاریخی درباره اینکه جهان در چه راستایی قرار دارد و به کجا میرود، است. «آقای اسمیت، آقای ایوانف و یک خانواده کماهمیت آفریقایی» در نقد نظام سرمایهداری شکل گرفت؛ نظامی که از برههای از تاریخ در دنیا به وجود آمد و تنها دغدغهاش پول است.
وی درباره چگونگی تأثیر آلبوم موسیقی Emotive بر نگارش نمایشنامه توضیح داد: ایده فرمی و محتوایی نمایش از آلبوم Emotive از گروه A Perfect Circle است. آلبومهای این گروه موضوعات مشخصی دارد و هر آلبوم براساس یک کانسپت اصلی شکل میگیرد و گروه با توجه به آن موضوع، موسیقی هر آلبوم را میسازد. آلبوم Emotive یک آلبوم کاور است و به موضوع آنتیکاپیتالیسم میپردازد که از معروفترین آهنگهای آلبوم، ترانه «تصورکن» جان لنون را میتوان نام برد که این گروه آن را بازخوانی کردهاند. در فضای آهنگهای این گروه هجو و گروتسک دیده میشود که به نمایش هم راه یافته است.
مروج ادامه داد: البته به جز این آلبوم برای نگارش متن و شکلگیری فرم اجرا از رمان «۱۹۸۴» جرج اورول و کتابها و تفکرات فلسفی نیز وام گرفته شده است. در این نمایش زاویههای مختلف نظام سرمایهداری را بررسی میکنیم؛ البته ممکن است افرادی که به دنبال دیدن اثری درام هستند از نمایش لذت نبرند چون شخصیتهای نمایش در یک وضعیت ثابت وجود دارند و تغییری در آنها به وجود نمیآید. این اتفاق به این دلیل رخ میدهد که نظام سرمایهداری، سلطهگر است و دیالکتیکی در آن وجود ندارد، همه به فکر منافع شخصی خود هستند و به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه میخواهند، کسب سرمایه کنند.