پرسپولیس بعد از یک سال و شش ماه بالاخره در آزادی باخت؛ آن هم یک باخت بد و حیثیتی! هیولای پرسپولیس غروب پنجشنبه توسط تیم ژنرال شکار شد تا نبرد مدعیان قهرمانی در لیگ برتر فصل نوزدهم درنهایت به سود سپاهانیها تمام شود.
سپاهان که قهرمانی فصل گذشته را در جدالی نزدیک با پرسپولیس از دست داد، مقابل سپاهانی قرار گرفت که با یک پیروزی روحیه بخش از شهرآورد به این دیدار پا گذاشته بود و امیدوار بود سومین پیروزی خود در آزادی را این بار برابر دیگر مدعی این فصل جشن بگیرد، اما در نهایت همه چیز آن طور که سرخهای پایتخت انتظار داشتند پیش نرفت. جالب اینکه «قلعهنویی» بعد از هشت سال دوباره به «کالدرون» رسیده بود. این دو پیش از این در لیگ قهرمانان آسیا برابر یکدیگر قرار گرفته بودند که قلعهنویی موفق شده بود الهلال با هدایت کالدرون را شکست دهد و انگار بردن این مربی آرژانتینی تخصص قلعهنویی است!
با کمی چاشنی اغراق باید گفت برای پرسپولیسیها، دیدار با سپاهان به اندازه دربی حساس و حیثیتی است. حداقل در چند سال گذشته این دیدار که «آل کلاسیکو» ایران هم لقب گرفته، تا این اندازه برای طرفداران دو تیم اهمیت پیدا کرده و وقتی سرمربی تیم رقیب، نامش «امیر قلعهنویی» است، میزان حساسیت و حیثیتی بودن بازی هم برای سرخپوشان چندبرابر میشود. ورزشگاه آزادی یک سال و نیم تبدیل به قلعهای شکستناپذیر برای پرسپولیس شده بود. این تیم آخرین بار در بازی برگشت لیگ هفدهم و برابر سایپا شکست خورده بود. این بازی در تاریخ 9 فروردین سال 1397 در آزادی برگزار شد و سایپا با نتیجه دو بر یک به برتری رسید، اما حالا این امیر قلعه است که بر قله ایستاده آن هم به یُمن پیروزی دو بر صفر تیمش برابر پرسپولیس.
سپاهان با دو گل استنلی کیروش و محمد محبی طلسم پرسپولیس در آزادی را شکست. این بار این دیدار به اندازه تقابلهای گذشته دو تیم، حاشیه نداشت. جالب اینکه اتفاقات تلخ دیدار رفت سال گذشته بین دو تیم پرسپولیس و سپاهان باعث شد تا زردپوشان با کمترین هواداران در تهران و ورزشگاه آزادی حضور پیدا کنند. با این حال مدیرعامل تیم طلاییپوش پس از پایان این دیدار همچنان از اتفاقات روی سکوها
شاکی بود و به کنایه گفت که برخی فحاشها گروه کُر روی سکوها تشکیل داده و مدام هم به قلعهنویی توهین میکردند.
وضعیت فنی این دیدار را هم شاید بتوان در چند خط خلاصه کرد: «سرخ پوشان در حالی که نیمه اول را با حملات فراوان روی دروازه سپاهان به قصد باز کردن دروازه این تیم گذراندند، در نهایت نتوانستند به هدف خود برسند، اما در نیمه دوم سپاهانیها توانستند شرایط را به نفع خود تغییر دهند و در نهایت نیز در 10 دقیقه پایانی دو بار دو شوت دیدنی، اولی از پشت محوطه جریمه و دومی نیز از زاویه بسته راهی دروازه پرسپولیس کردند تا دو بار دروازه این تیم را باز کنند و در نهایت سه امتیاز مهم بازی را به دست بیاورند.»
روی سکوها نیز اوضاع هرچه پیش رفتیم، جالبتر شد. سپاهانیها در نیمه اول و در برابر حملات فراوان حریف، حس و حال زیادی برای تشویق تیم خود نداشتند و به همین دلیل با کمترین واکنش بازی تیم خود را پیگیری میکردند، اما در نیمه دوم آرام آرام شرایط به سود آنها پیش رفت و زمانی که وارد 10 دقیقه پایانی شدیم دیگر رسماً آنها حاکم ورزشگاه آزادی شده بودند. پس از گل دوم سپاهان، هواداران این تیم آنقدر از خود بیخود شده بودند که چیزی نمانده بود تا در مراسم شادی گل، از روی نردهها به داخل زمین چمن ورزشگاه وارد شوند.
و خب حق هم دارند. بردن پرسپولیس بدجور به سپاهانیها میچسبد. پرسپولیسی که این روزها هیچ نشانی از تیم باطراوتی که تا فینال آسیا پیش رفت، ندارد. برخی جداییها واقعاً خانمانسوز است. کات کردن رابطه میان پرسپولیس و برانکو، نه به نفع برانکو شد و نه پرسپولیس. هردو طلسم شدهاند. طلسمی که به نظر میرسد «کالدرون» از پس شکستن آن برنمیآید و در بهترین حالت همان نسخه «شفر» استقلال است!