براساس مصوبه دولت، ظرف یک‌ماه، چهار دستگاه اجرایی وزارت کار، وزارت کشور، وزارت ارتباطات و سازمان برنامه و بودجه، موظف هستند پیگیری‌های لازم را درخصوص شناسایی...

همراه‌ و همگام با دیگر عاشورایی‌ها وخادم‌های عرصه جاده، اکیپی متشکل از عوامل وماشین‌آلات راهداری قم به‌منطقه عمومی مرز مهران اعزام شد...

 دیروز منابع آگاه از احتمال موافقت رئیس جمهوری آمریکا با اعطای خط اعتباری «۱۵ میلیارد دلاری» به ایران خبر دادند. به گزارش عصرایران به نقل از «یورونیوز»، پایگاه خبری آمریکایی «دیلی‌بیست» در مقاله‌ای به نقل از چهار منبع آگاه نوشت: «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا در هفته‌های اخیر نسبت به طرح پاریس برای راه‌اندازی یک خط اعتباری ۱۵ میلیارد دلاری با ضمانت پول نفت به ایران، ابراز تمایل کرده است. طبق این گزارش مقام‌های وزارت خارجه آمریکا، اعضای دولت ترامپ و همین‌طور کسانی‌که در مذاکرات با ایران نقش دارند، از رفتار رئیس جمهوری آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که «دونالد ترامپ» برای بازگشت ایران به اجرای کامل تعهدهای توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ در حال در نظر گرفتن طرح فرانسه است. چندی پیش خبرگزاری رویترز گزارش داده بود که فرانسه به دنبال اختصاص خط اعتباری «۱۵ میلیارد دلاری» به ایران در ازای اجرای کامل تعهدهای برجامی از سوی تهران است. اما به گفته منابع دیپلماتیک فرانسوی و ایرانی، اجرای این طرح منوط به عدم مخالفت آمریکاست. «کریس مورفی» سناتور دموکرات و از مخالفان خروج آمریکا از برجام در حساب توئیتری خود با لحنی کنایه‌آمیز به این خبر واکنش نشان داد. مورفی نوشت: «پس ترامپ قصد دارد به ایران ۱۵ میلیارد دلار دهد...

«کریستیانو رونالدو» ستاره 34 ساله تیم ملی فوتبال پرتغال و مرد رکوردهای جاودانه دنیای فوتبال در فاصله 16 گل تا رسیدن به علی دایی، بهترین گلزن ملی تاریخ قرارگرفته و بعد از درخشش او در آخرین دیدار پرتغال و به ثمر رساندن چهار گل در یک مسابقه این گمانه مطرح شده است که عنوان بهترین گلزن تاریخ ملی را از آن خود خواهد کرد...

طی این روزها که سینمای ایران در سراشیبی کاهش فروش پیش می‌رود و هیچ‌کسی و هیچ چیزی جلودارش نیست، شاید مروری بر آمار هفتگی گیشه بتواند چراغ راهی باشد برای آنکه منشأ و دلایل این مسئله را یافت.سومین هفته از شهریورماه در حالی بر سینمای ایران گذشت که با تعطیلات تاسوعا و عاشورای حسینی مقارن شد و به جهت تعطیلی چند روزه سینماها...

 «فوتبال» به‌‌عنوان محبوب‌ترین ورزش جهان، همواره با حواشی بسیاری همراه بوده است. ماجراهای این ورزش مهیج شاید هیچ‌گاه تمامی نداشته باشد؛ از داوری‌های عادلانه یا ناعادلانه تا بزن‌بزن‌های داخل استادیوم، از بلیت‌های بازار سیاه تا کل‌کل‌های هوادارها بر سر نتیجه رقابت‌ها. این‌ها همان‌قدر که می‌تواند چاشنی فوتبال باشد، گاهی هم می‌تواند ابزار سوءاستفاده واقع شود.  اما حاشیه جدید این روزها، فوت دختری است که گفته می‌شود از هوادارهای تیم استقلال بوده و در جریان قانون منع ورود بانوان به ورزشگاه آزادی، اقدام به خودسوزی کرده است.
گفته می‌شود این فرد در اسفندماه سال ۹۷ و درحالی‌که پوشش نامناسبی داشته است، با مأمورهای نیروی انتظامی درگیر می‌شود و به آن‌ها توهین می‌کند بر همین اساس برای متهم مورد اشاره با عنوان جریحه‌دارکردن عفت عمومی و توهین به مأموران، پرونده قضایی تشکیل شد. در نهایت روز دادگاه، درحالی‌که جلسه‌ای برگزار نشده و قاضی پرونده‌اش به مرخصی رفته بود، خودش را سوزاند و بعد از آن در بیمارستان بستری بود که در روزهای گذشته رسانه‌ها خبر فوت او را منتشر کردند. این دختر با نام «سحر» در رسانه‌ها شناخته می‌شود؛ اما گویا این نام مستعار است. کاربرهای شبکه‌های اجتماعی نام «دختر آبی» را برای او در نظر گرفتند. این خبر بازتاب فراوانی در فضای مجازی و رسانه‌های خارجی داشته است. از ورزشکارها و سلبریتی‌ها تا سیاست‌مدارها، با انتشار پست‌های توئیتری و اینستاگرامی به این اتفاق واکنش نشان داده‌اند و هر کسی از ظن خود به این ماجرا پرداخته و ابراز تأسف کرده است. برخی تحت تأثیر جو پیش آمده، همه چیز را زیرسؤال برده و به تمام نهادهای قضایی و امنیتی حمله کرده‌اند
آیا خودسوزی دختر جوان، مسئله‌ای سیاسی است؟
هر جامعه‌ای «مسئله»های خودش را دارد و هیچ جامعه‌ای بی‌مسئله نیست؛ آنچه مهم است نوع برخورد آن جامعه با مسائل است. نخستین قدم در حل مسائل یک جامعه نیز پذیرش مسئله بودن آن‌هاست. هر چند امروزه برخی جامعه‌شناس‌ها از «برساخته» بودن واقعیت اجتماعی و لاجرم «برساخته» شدن مسائل اجتماعی سخن می‌گویند، به این معنی که آنچه «مسئله» تلقی می‌شود، تابعی از خواست قدرت گروه‌ها و جریان‌های اجتماعی قدرتمند در یک جامعه است و این طبقات قدرتمند اجتماعی‌اند که تعیین می‌کنند چه چیزی مسئله و چه چیزی مسئله نیست. اما افراط در این بینش، موجب حذف «واقعیت»ها از عرصه جامعه و نوعی هرج‌ومرج «معرفتی» می‌شود. برساختن و پروردن یک مسئله یک چیز است و واقعیت‌هایی که موجب ظهور و پیدایی مسائل می‌شوند، چیز دیگر. هر موضوعی را نمی‌توان تبدیل به «مسئله» کرد و هر مسئله‌ای از پشتوانه و ظرفیت‌های لازم موجود در واقعیت بهره می‌برد؛ وگرنه مورد پذیرش بین‌الاذهانی قرار نمی‌گیرد. با این مقدمات باید پرسید خودسوزی دختر جوان موسوم به دخترآبی آیا یک «مسئله» اجتماعی در جامعه ماست؟! پاسخ به‌قطع مثبت است. نیمی از جمعیت کشور را زن‌ها تشکیل می‌دهند که سنتی‌ترین آن‌ها نیز نسبت‌به پدران و مادران خود دارای سلایق و بعضاً باورهای مختلفی هستند. نمی‌شود به آن‌ها سلایق و باورهای اجتماعی گذشته را تحمیل کرد؛ زیرا  عرف‌ها تغییر می‌کنند. این واقعیتی است که در بزرگ‌ترین رسانه رسمی در کشور نیز که حساسیت‌های مضاعفی درباره آن اعمال می‌شود، محل اعتناست. مقایسه کنید نحوه پوشش مجری‌ها و بازیگرها و نحوه سخن گفتن آن‌ها و فرم و محتوای تولیدات آن را با گذشته همین رسانه. اما آیا خودسوزی یا فوت دختر جوان علاقه‌مند به فوتبال یک مسئله سیاسی است؟! پاسخ به‌قطع منفی است. هر چند سلایق مختلفی در حاکمیت سیاسی کشور، نسبت‌به این موضوع روی خوشی نشان نمی‌دهند و با معیارهای گذشته به این موضوع‌می‌نگرند، اما حاکمیت فقط در این سلیقه‌ها خلاصه نمی‌شود؛ در همین حاکمیت سیاسی، زنان برای رفتن به تماشای اغلب مسابقات ورزشی و انجام سایر فعالیت‌های اجتماعی که در گذشته همین جامعه از لحاظ عرفی یا حتی شرعی محدودیت درباره آن‌ها وجود داشت، منعی ندارند. بنابراین تسری دادن این منع‌های محدود به همه حوزه‌های اجتماعی و تصویرسازی غیرواقعی از این مسائل، چیزی جز فرصت‌طلبی سیاسی نیست و اساساً همین فرصت‌طلبی‌هاست که از این مسئله‌های اجتماعی، مسئله‌های سیاسی زودگذر می‌سازد و مانع طرح درست آن‌ها می‌شود. حجاب، ورزشگاه رفتن زنان و مسائل اجتماعی دیگری از این قبیل، هر چند مانند هر پدیده دیگر اجتماعی محل نزاع‌های سیاسی قرار می‌گیرد، اما ماهیت آن‌ها در حوزه سیاست و قدرت تعریف نمی‌شود. اراده‌های صرفاً سیاسی در معنای متعارف سیاست، ناتوان از تشخیص، طرح و حل مسائل اجتماعی‌اند. نه آن اراده‌هایی که در عرصه حاکمیت سیاسی خواهان تحمیل عرف‌های گذشته اجتماعی به زنان هستند (اگر چنین اراده‌ای معیار باشد تمام زنان جامعه باید به خانه‌هایشان بازگردند!‌) و نه اراده‌های سیاسی که از هر فرصتی برای بهره‌برداری سیاسی از این مسائل اجتماعی استفاده می‌کنند، هیچ‌کدام خدمتی به حل آن‌ها نمی‌کنند. این مشکل را شاید بتوان تحت عنوان «فقدان عقلانیت و تدبیر در اداره امور» شناسایی کرد؛ مشکلی که بر اساس آن مسائل مختلف اجتماعی نه فرصت طرح درست را می‌یابند و نه مجال گفت‌وگوی مؤثر و راه‌گشا را. به محض طرح مسائلی از این دست، دهان‌های باز سیاست در داخل و خارج آن‌ها را می‌بلعند و در دستگاه گوارش خود هضم می‌کنند. در یک سوی این ماجرا هر مسئله خرد و کلان اجتماعی را «دشمنانی» بدخواه، برای بدنامی «نظام» طراحی کرده‌اند و در سوی دیگر «رژیم» ایران قرار دارد که دشمن زنان است! حتی برخی جریان سیاسی داخلی نیز نمی‌توانند از منافع زودگذر چنین فرصت‌هایی برای موقعیت‌هایی سیاسی خود چشم‌پوشی کنند. درحالی‌که باید پاسخ‌گوی مسئولیت‌های خود در گذشته و حال درباره حل مسائل مختلف دیگری نیز باشند، مسائلی که مهم‌تر از استادیوم رفتن زنان است و حل آنان برای خود زنان نیز در اولویت است، با آویختن به این ریسمان کهنه دنبال احیای موقعیت از دست رفته خودهستند.  این قبیل فرصت‌طلبی‌ها مسائل بزرگ اجتماعی را خواسته یا ناخواسته به مسائل کوچک تنزل می‌دهد.

 ایران امروز در موقعیتی تازه قرار دارد؛ موقعیتی که به تغییر فضای اقتصادی ایران منجرخواهد شد.
برنامه امروز ایران نه فاصله‌گیری از نفت که خداحافظی با اقتصاد تک‌محصولی است. هر کالایی که سهمی بالاتر از ۵۰ درصد را در سبد صادراتی به خود اختصاص دهد، بالقوه خطری بزرگ برای اقتصاد کشور بدل می‌شود؛ اما پرهیز از صادرات، راهکار کاهش سهم نیست؛ بلکه تلاش برای افزایش میزان صادرات کالاهای غیرنفتی است. این‌جاست که باید روشن شود خداحافظی با اقتصاد نفتی به معنای پرهیز از صادرات نفت نیست و ایران لازم است از جایگاه استراتژیک و قدرت نفتی‌اش دفاع تمام و تام کند.
 در توضیح این عبارت باید تاکید داشت که اقتصاد ایران توانایی لازم برای تنوع سبد تولید و صادرات خود را  داراست؛ به این ترتیب فاصله‌گیری از نفت به معنای افزایش توان صادراتی ایران  است...

«ماکت سفید» سر میز شام گذاشته شد. هر کسی به اندازه تصورش از سفیدی، سیاهی ذهن را ورق می‌زد؛ تا این‌که انسانی برخاست و شعر سرود.
شبهه فرم
در ادامه یادداشت نخست با محوریتِ «نزول فرهنگ در سینمای ایران»، گرایش انسان نسبت به ایده شکل‌گرفته در ذهن خود فرم – شخصیت نامیده می‌شود. «فرم» همانند خمیر ورزیده می‌شود و انسان می‌تواند با تجربیات زیسته و اکتسابی، سروشکل دلخواه را تداعی کند. هنرمند، استعدادی افزون‌بر اطرافیان خود ندارد؛ بلکه مدیوم را نسبت‌به خمیرمایه ذهن سوق می‌دهد. هنر در فرم لذت‌بخش تعریف می‌شود و هنرمند، وظیفه دارد فرم لذت‌‌بخش و بدیعی به مخاطب ارائه دهد. سینمای ایران از فرم ذهن مؤلف تبعیت نمی‌کند...

از نظر روان‌شناختی هرگونه اقدام، برنامه‌ریزی یا رفتار آسیب به خود یا دیگری نشانه تشخیص یک اختلال روان‌شناختی یا حداقل رگه‌هایی از آن در فرد مورد نظر است که البته با درمان تخصصی می‌توان آن‌ها را برطرف ساخت. ممکن است این توضیح معادل برچسب زدن براساس یک نشانه قلمداد شود؛ اما در واقع داشتن افکار خودکشی یا دگرکشی نشانه‌ای قوی است تا هر روان‌شناسی را موظف کند تمام اختلالات مرتبط را بررسی و هم‌زمان اقدامات لازم برای تأمین امنیت مراجعه کننده را انجام دهد. ناپسند دانستن برچسب‌های تشخیص روان‌پزشکی و استفاده از آن‌ها به عنوان زبانی مشترک و راهی برای دستیابی به اطلاعات بیشتر در واقع دو روی یک سکه هستند که از نظر من نگاه دوم بیشتر راه‌گشا خواهد بود؛ به‌خصوص وقتی صحبت از مرگ و زندگی یک انسان است. درصورتی‌که...

زنان در قانون کشور ما حقوقی مانند مهریه، نفقه، اجرالمثل ایام زوجیت، حق نحله، تنصیف دارایی، دستمزد حضانت فرزندان مشترک و احتمالاً استرداد جهیزیه و هدایای ...