«48 ساعت است که هرچه دروغ خواستند گفتند؛ برای برخی داخلی‌ها واقعاً متاسفم. نمی‌دانم چگونه اسم خود را مدیر نظام جمهوری اسلامی می‌گذارند و آتش‌بیار معرکه بیگانگان می‌شوند! امشب در بیست‌وسی همه چیز را درباره دروغ دخترآبی خواهید دید؛ تشت رسوایی دروغ‌پردازان خواهد افتاد». این گزارشی بودکه سیدمهرداد سیدمهدی، رئیس خبرگزاری صداوسیما وعده‌اش را داده بود و درنهایت در بخش خبری وعده داده شده پخش شد. گزارشی که صدای خیلی‌ها را درآورد؛ از روزنامه‌نگارها تا فعال‌های اصولگرا، حتی مجری‌های سیما، به این گزارش اشکال‌های متعددی وارد دانستند. گزارشی که خانم خبرنگار پشت میز ساختمان شیشه‌ای صداوسیما نشسته و آن را تهیه کرده بود؛ البته لابه‌لای گزارش، تماسی هم با پدر «سحرخدایاری» گرفته شد و پدر داغ‌دیده هم در این تماس و گزارشِ تصویری تاکید کرد که دخترش بیمار عصبی بوده، قرص می‌خورده، زود عصبانی می‌شده و از هیچ‌کسی هم خط نگرفته که این حرف‌ها را بزند و پشت نظام ایستاده و نیازی ندارد که بقیه برای او و خانواده و دختر ازدست‌رفته‌اش کاسه‌های داغ‌تر از آش بشوند. گزارش با چندکنایه و متلک خانم خبرنگار به چهره‌ها و سیاسیونی که با تاکید بر «خواسته» یا «ناخواسته» واردشدن به بازی دشمن، هیزم‌بیار این آتش شده‌اند، تمام شد اما...، اما فوج واکنش‌های منفی بود که آغاز شد. این بار حتی اصولگراها هم شاکی شدند. گزارش بیست‌وسی، با حمله به «خبرآنلاین» آغاز و این‌طور عنوان شد که این خبرگزاری استارت ماجرای «خودسوزی» سحر را با خبر دروغ «محکومیت دختر جوان به 6 ماه زندان» زد. محمد مهاجری، فعال اصولگرا که سردبیر خبرآنلاین است، درواکنش به گزارش بیست‌وسی، در حساب توئیتری خود نوشت: «از وقتی گزارش دروغ ومضحک بیست‌وسی درمورد فوت سحرخدایاری علیه خبرآنلاین منتشر شده، عده‌ای مرگ و توقیف خبرآنلاین را خواستارند. قصه کودکی یادم آمد که دعا می‌کرد معلمش بمیرد و راحت شود. معلم صدایش را شنید. گفت دعا کن پدرت بمیرد تا دیگرمدرسه نیایی. این معرکه‌گیرها هم به جای دعا برای مرگ یک رسانه، دعا کنند فرزندان رشید و بصیر ملت بمیرند که هرکدام‌شان یک رسانه‌اند؛ هم‌چون خبرآنلاین، این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید/ نوبت ز ناکسان شما نیز بگذرد»! مجید رفیعی، معاون پیشین فرهنگی و اجتماعی شهرداری قم و از روزنامه‌نگارهای اصولگرای نزدیک به تیم قالیباف نیز از بزرگی تشت و صدایش گفت؛ از این‌که باید آیت‌الکرسی خواند برای چنین گزارشی. حسن روزی‌طلب، از نویسنده‌های «رجانیوز» با طعنه به فاصله نخستین واکنش از فوت سحر نوشت: «۴۸ ساعت زود است؛ بگذارید ۷۲ ساعت دیگر سر فرصت». این گزارش حتی صدای مرتضی‌فاطمی، مجری برنامه «اختیاریه» را هم درآورد و واکنش تند او را به دنبال داشت: «اگر سناریو هم می‌نویسید، درست بنویسید. در فرهنگ ایرانی، سخت پشت متوفی حرف می‌زنند چه برسد به بدگویی‌های مکرر یک پدر پشت سرِ بچه تازه مرحوم‌اش. سناریویی ننویسید که این‌قدر سوراخ داشته باشد. طوری نگویید که انگار هیچ برخورد قضایی نشده که ملت احساس کند به شعورش توهین می‌شود».یکی از کسانی که در گزارش بیست‌وسی موردحمله و کنایه قرار گرفت پروانه‌سلحشور، نماینده مجلس است که از نخستین سیاسیونی بود که نسبت‌به داستان خودسوزی سحر واکنش نشان داد و به تعبیر برخی رسانه‌های اصولگرا، حتی به این بهانه مردم را به «شورش» هم فراخوانده بود! بیست‌وسی چنین نتیجه گرفت که پیگیری داستان سحر توسط نمایندگان مجلس، بیشتر جنبه تبلیغاتی آن هم در آستانه انتخابات مجلس دارد!
سلحشوری نیز در واکنش به این گزارش در توئیتی نوشت: «ما که به این سناریوسازی‌ها و فحش شنیدن‌ها عادت داریم؛ اما با جعلی‌خواندن مرگ یک دختر فوتبال‌دوست، شرافت، آخرت و انسانیت خود را فدای انگ‌زدن به آن دختر، به قصد تخریب و ضدانقلاب خواندن دیگران نکنید». در این میان موضوعی که پدر سحر مطرح کرد مبنی بر این‌که «اصلاً حکم 6 ماه زندان دخترش نیامده بود و اعلام نشده بود و هیچ‌کسی به آنیها نگفته بود که سحر محکوم شده است»، خود به موضوعی محل مناقشه تبدیل شد. علی مطهری، در پست جدیدی پس از گزارش بیست‌وسی، اذعان کرد: برای سحر خدایاری، دادگاهی برگزار نشده و حکمی نیز برای او صادر نشده بود؛ اما درعین‌حال نوشت که فرد غیرمسئول دیگری در دادگاه به او گفته بود که 6 ماه زندان برایش بریده‌اند و این خبر قطعی است. همین توئیت، واکنش سردبیر خبرگزاری «میزان» را در پی داشت. آقای سردبیر خبرگزاری قوه قضائیه در واکنش به اظهارات تازه مطهری نوشت: «آقای مطهری! برای جبران خلاف‌گویی قبلی دوباره دروغ گفتید. فرد غیرمسئول هم به سحرخدایاری نگفته به شش ماه حبس محکوم شدی. او در پاسخ به این سؤال که حکم قانونی‌ام در صورت محکومیت چیست گفت: اگر دادگاه برگزار و جرمی برای شما احراز شود، حداکثر مجازات قانونی آن ۶ ماه حبس است». چندتن مسئولان قوه قضاییه، البته به نمایندگی از رئیس این قوه در خانه مانایاد سحر، حاضر شدند و با خانواده او دیدار و پیام تسلیت رئیس قوه قضاییه را هم به این خانواده رساندند. حجت‌الاسلام زائری، پیش از این در توئیتی مدعی شد: مرحومه سحر اهل قم بوده، اما در گزارش پخش شده از رسانه ملی درخصوص بازدید قوه قضاییه‌ای‌ها از خانواده سحر، گفته شد که محل سکونت‌شان «شهرکرد» است و پدرسحر هم در گزارش بیست وسی این‌طور عنوان کرد که سحر در وصیت خود خواسته بود در قم دفن شود. 

ادامه از صفحه یک...  تا به توافقی بازگردند که خود آن را پاره کرد؛زیرا به نظر او بدترین توافقی بود که شاهد آن بوده است؟» بلومبرگ نوشته بود؛ وزیرخزانه‌داری آمریکا ازتصمیم ترامپ برای کاهش تحریم‌ها حمایت کرده است. سناتورجمهوری‌خواه آمریکایی درمصاحبه‌ای با بلومبرگ گفت: کاهش تحریم‌ها برای گرفتن قرار ملاقات با رئیس‌جمهوری ایران «اشتباه خطرناک» است.  مشاور امنیت ملی دولت اوباما نیز درحساب توئیتری خود نوشت: «اوباما تحریم‌ها را برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران، کاهش داد. حال ترامپ می‌خواهد تحریم‌ها را برای گرفتن قرار ملاقات برای بازگشت به توافقی که پاره کرد، کاهش دهد؛ یک معامله درخشان»!

«عمر ناظم‌دباغ» نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران، طی ارتباط با سفر «مقتدی‌صدر» به ایران و حضور او درکنار رهبر معظم انقلاب گفت: سفر مقتدی صدر، مسئله‌ای غریب و عجیب نیست. دباغ اظهارداشت: «در عرصه سیاست، هیچ‌گاه نمی‌توان به شکل مطلق بر تنش یا دوستی انگشت گذاشت. همان‌گونه که در برخی شرایط مقتدی صدر سطحی از اختلاف‌نظر را با ایران داشته، در موقعیت جدید سطحی از منافع مشترک، او را راهی تهران کرده است. مطمئناً می‌توان سفر مقتدی صدر به ایران را گامی مهم در راستای نزدیکی بیشتر میان ایران با ائتلاف سائرون در پارلمان عراق ارزیابی کرد».

 رئیس جمهوری آمریکا اظهار کرد؛ «بولتون» را به‌خاطر «فجایع درباره سیاست کره‌شمالی، افراط درباره ونزوئلا، همچنین به دلیل کنار نیامدنش با مسئولان دولت» اخراج کرده است.
«دونالد ترامپ» افزود: من بولتون را برکنار کردم؛ چون او «باهوش» نبود؛ به‌خصوص از بابت اظهاراتی که تهدیدی برای رهبر کره‌شمالی تلقی شد.
ترامپ بیان کرد: جان بولتون، مرتکب اشتباهات بزرگی شده بود به‌خصوص با تهمت زدن به «کیم جونگ اون» و درخواست از وی برای انجام دادن «مدل لیبی» و تحویل دادن تمام سلاح‌های هسته‌ای.
 

اشکنه را هم از مردم گرفتیم
احمد توکلی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: زمان جنگ از کوپن دفاع می‌کردم و معتقدم کوپنیسم، کمونیسم نیست. اگر کوپنیسم، کمونیسم هم بود باید به آن عمل شود؛ چون آبگوشت که جای خود دارد، اشکنه را هم از مردم گرفتیم.

مذاکره به صلاح نیست
حجت‌الاسلام احمد سالک،؛ نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، با اشاره به برخی اظهارنظرها مبنی بر مذاکره با آمریکایی‌ها، گفت: معتقدم هرگونه مذاکره با آمریکایی‌ها مردود و بازی دو سر باخت است. آمریکایی‌ها در طول تاریخ نشان داده‌اند که دولتی بدعهد و ناقض هرگونه عهد و پیمانی، اعم از دو یا چندجانبه هستند.

با ادبیات فاخر امر به معروف کنید
حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مروی، در گردهمایی تجلیل از فعالان امر به معروف و نهی از منکر با تأکید بر این‌که امر به معروف و نهی از منکر تنها معطوف به حجاب نیست و آن را نباید تنها در بدحجابی حبس کنیم، گفت: تذکر به خانم‌های بدحجاب در جای خود محفوظ، اما امر به معروف و نهی از منکر را نباید در چند مورد دسته چندم حبس و محدود کنیم. در امر به معروف و نهی از منکر، باید با خلق نیکو، بیان و ادبیات درست افراد را هدایت کرد، نه مجبور؛ باید از ادبیات فاخر استفاده کنیم؛ زیرا تندی مردم را از دین گریزان می‌کند.

 ملکه افشا می‌کند
«اوکسانا ووئوودینا» ملکه زیبایی روسیه و همسر مطلقه پادشاه سابق مالزی، پس از انتشار یک عکس به‌همراه همسر سابقش محمدپنجم، جنجالی شد. اوکسانا، با انتشار این عکس گفته  است که تمایل دارد رازهای رنج آور و دردناکی را در رابطه با زندگی، ارتباط و جدایی‌اش افشا کند. «ووئوودینا» در پیامی که به نظر می‌رسد برای محمدپنجم همسر سابقش نوشته، می‌گوید: می‌دانم همه می‌خواهند بدانند که چه اتفاقی برای ما رخ داد... قبلاً آمادگی افشای داستان‌مان را نداشتم... شاید اگر حقیقت را افشا کنم، حالم بهتر شود، البته نمی‌خواهم کسی را اذیت کنم... چنین کاری ناراحت‌کننده خواهد بود.

واعظی حرف‌هایش را پس‌گرفت
رئیس دفتر رئیس‌جمهور، با انتشار فیلم گفت‌وگوی خود با خبرنگارهای دولت در اینستاگرام نوشت: چهارشنبه گذشته در حیاط دولت در تأیید حضور خانم‌ها در ورزشگاه‌ها سخن گفتم. حتی در آن قسمت که عنوان کردم در شرایط فعلی به دلیل وجود فحاشی در استادیوم‌ها این حضور را به مصلحت نمی‌دانم، بلافاصله از تمهید وزارت ورزش و جوانان برای تغییر شرایط سخن گفتم و تأکید کردم که دولت وزیر ورزش را مأمور کرده تا همین شرایط را نیز مدیریت کند تا خانم‌های محترمه علاقه‌مند به حضور در ورزشگاه‌ها بتوانند در شرایطی مناسب، مسابقات را در استادیوم تماشا کنند؛ لذا عمده اظهارات، ایجابی و در راستای تحقق این مطالبه بود.

جزئیات تخلف‌های دخترآقای وزیر سابق!
شبنم نعمت‌زاده، دختر وزیر اسبق صنعت، معدن و تجارت روز ۲۵ شهریورماه به اتهام اخلال عمده در نظام اقتصادی کشور، محاکمه می‌شود.  «تسنیم» نوشت: ️اتهامات نعمت‌زاده، فرزند محمدرضا، دایر بر مشارکت در اخلال عمده در نظام اقتصادی کشور از طریق اخلال در امر توزیع مایحتاج عمومی (دارو) به منظور ایجاد انحصار و اخلال در نظام تولیدی کشور از طریق تخلف از تعهدات مربوط در قبال تأمین‌کنندگان دارو با علم به مؤثر بودن اقدام‌ها در ضربه به نظام جمهوری اسلامی ایران منجر به کسب منفعت، ️مشارکت در اخلال در نظام توزیع دارویی کشور، فعالیت غیرمجاز در شبکه دارویی استان البرز از طریق ایجاد مؤسسه پزشکی در استان مزبور بدون مجوز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و نگه‌داری غیرمجاز دارو (قاچاق) بدون انجام تشریفات قانونی است.

از ماه‌ها پیش، سطحی از تنش‌ها میان «بولتون» و «ترامپ» وجود داشته است و براساس گزارش‌های موجود، در واپسین ملاقات، مشاجره‌ای شدید رخ داده که بر اساس روایت، «بولتون» استعفا داده و تصمیم به فردا موکول شده؛ اما ترامپ تصمیم به اخراج مشاور امنیت ملی خود می‌گیرد. موارد اختلافی میان ترامپ و بولتون در سطحی کلان به نوع نگاه طرفین مرتبط است؛ به گونه‌ای که بولتون در مقام شخصیتی رادیکال، تهاجمی، ضدمشارکت جهانی، مخالف نهادهای بین‌المللی و طرفدار سیاست مشت آهنین درقبال رقبای آمریکا در تمام سطوح بود. بر خلاف این رویه، ترامپ به‌اندازه مشاور امنیت ملی خود، خواهان بهره‌گیری از قدرت قهریه و رادیکالیسم نبود. زمانی که راهبرد بولتون برای کره‌شمالی، ایران، ونزوئلا، افغانستان با پاسخ‌گویی لازم همراه نشد، دیدگاه‌های او مورد تردید قرار گرفت. در واپسین مورد نیز مخالفت‌های بولتون با مذاکره با طالبان به اندازه‌ای بود که در بسیاری از نشست‌ها در این زمینه به مذاکرات دعوت نمی‌شد. این‌که یک شخصیت تندرو جایگاه خود را در یکی از کلیدی‌ترین مناصب نظام سیاسی آمریکا از دست بدهد، خود می‌تواند رخدادی مثبت باشد؛ اما این اتفاق به شرایط بعد از برکناری بولتون بستگی دارد. بدین معنا که شخص جایگزین او چه کسی باشد و چگونه عمل کند و چه مواضعی داشته باشد، بسیار مهم و حیاتی است. اگر به عنوان نمونه سابقه وزارت خارجه آمریکا را در نظر بگیریم، شاهد بودیم با کنار گذاشته شدن «تیلرسون»، شخصی تندروتر همانند «پمپئو» جایگزین شد. اکنون چنین سناریویی حتی برای پست مشاور امنیت ملی آمریکا، قابل تصور است. تعیین کننده اصلی سیاست خارجی آمریکا، شخص رئیس‌جمهور است و حضور اشخاص تندرو بدون تأثیر بر کنش رئیس کاخ سفید نیست. اگر ترامپ با همین شیوه سیاست خارجی آمریکا را مدیریت کند، به هیچ عنوان شاهد رویکرد ایجابی در استراتژی آمریکا نسبت به خاورمیانه و کلیت نظم جهانی نخواهیم بود. جانشین بولتون چه کسی خواهد بود و تا چه اندازه سیاست خارجی آمریکا را تغییر می‌دهد، بسیار مهم است. (گفته شده ممکن است پمپئو با حفظ سمت، مشاور امنیت ملی آمریکا نیز بشود.) از سوی دیگر، درخصوص افزایش احتمال دیدار ترامپ-روحانی پس از برکناری بولتون، باید گفت هر چند وزیر امورخارجه کشورمان، اصطلاح «گروه B» را ابداع و مورد استقبال نیز قرار گرفت و بولتون یکی از اعضای چهارگانه این گروه بود، اما تقلیل دستگاه سیاست خارجی آمریکا به یک شخص، نمی‌تواند تمام روند را تحلیل کند. واقعیت این است که عمق اختلافات میان تهران و واشنگتن گسترده‌تر از آن است که با برکناری یک شخص رفع شود. از نظر عرف دیپلماتیک، بعید به نظر می‌رسدکه ترامپ یکی از مقامات مهم دولت خود را برای جلب‌نظر یک کشور دیگر برکنار کند. در حقیقت، ترامپ مشکلی با دیدار با روحانی ندارد؛ برای او دیدار برای دیدار است و برای ایران دیدار برای حصول نتیجه و دستاورد.

مهرداد خدیر/عصر ایران: برکناری «جان بولتون» مشاور امنیت ملی «دونالد ترامپ»، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های داخلی و خارجی داشت؛ ولی دیدگاهی براین باور است که آمدن و رفتن آدم‌ها در آمریکا نباید در نگاه و تحلیل ما تأثیر بگذارد. اما آیا تفاوت نمی‌کند سبیلوی عبوس جنگ‌طلب، همنشین و مشاور رئیس‌جمهوری آمریکا باشد یا هر کسی دیگر؟ «تغییرات شکلی در هیئت حاکمه آمریکا، تاثیری بر اِدراک ایران ندارد.» این سخن را «علی شمخانی» دبیر شورای عالی امنیت ملی در واکنش به برکناری جان بولتون، مشاور جنجالی امنیت ملی رئیس‌جمهوری آمریکا بیان داشته است. این در حالی است که برکناری یا اخراج بولتون از کاخ سفید از غروب سه‌شنبه به این‌سو، یکی از مهم‌ترین خبرهای جهان بوده و تحلیل‌ها و تفسیرهای مختلفی درباره آن انتشار یافته و کنار رفتن سومین مشاور امنیت ملی و به تعبیری رئیس شورای امنیت ملی در آمریکا، مهم ارزیابی شده است. (اولی «مایکل فلین» بود که به خاطر دروغ گفتن به اف‌بی‌آی و دادگاه مقصر دانسته و اخراج شد و دومی هم «اچ ارمک مستر» بود که در مخالفت با خروج از برجام کنار رفت و پس از این دو ترامپ، جان بولتون را آورد که به توسعه‌طلبی به جای معامله باور داشت.)  جالب‌ترین و صریح‌ترین واکنش در این‌باره البته توئیت «الیزابت وارن» سناتور شاخص دموکرات و منتقد جدی دونالد ترامپ است که نوشت: «برای آمریکایی‌ها خوب شد که جان بولتون دیگر در کاخ سفید نیست. برای جهانیان هم بهتر خواهد شد اگر کسی که بولتون را بر سر کار آورده بود نیز برود». اگر منظور آقای شمخانی این باشد که اصل کاری که همان «دونالد ترامپ» باشد هم‌چنان در کاخ سفید است، یا به کمتر از رفع تحریم‌ها رضایت نمی‌دهیم، سخن درستی است؛ اما اگر از این باور و انگاره حکایت کند که آدم‌ها هیچ نقشی ندارند یا نقش روی دیوار سیاست‌اند، از این رو متقابلاً یک سیاست واحد را در هر حالت باید در پیش گرفت، با اقتضائات سیاست‌ورزی منفعت‌گرایانه انطباق ندارد؛ زیرا سیاست، فن اولویت‌ها و علم مقدورات است و همین به ما می‌گوید بین جان بولتون که در میتینگ‌های مجاهدین خلق سخنرانی و پول دریافت می‌کرد و آشکارا از براندازی سخن می‌گفت، با اسلاف او تفاوت بود و چه بسا با خلف او باشد و مهم‌تر این که به عنوان نماد جنگ، آتش‌افروزی و اجتناب از راه‌حل‌های دیگر شناخته می‌شد. اگر آدم‌ها با هم تفاوت نداشتند مربیان فوتبال را این قدر تغییر نمی‌دادند. مثال دیگر در تفاوت اشخاص وضعیت مجمع تشخیص مصلحت نظام در حیات و ممات مرحوم هاشمی‌رفسنجانی است.آیا مجمع پس از مرگ او و در قریب سه سال که عملاً به محاق رفته، با قبل از 95 قابل قیاس است؟ مگر چه اتفاقی افتاده جز خروج یک نفر؟ اگر آدم‌ها تأثیر ندارند، چرا رسانه‌ها بعد از روی کار آمدن آقای رئیسی اکنون به‌نسبت، آزادانه مطالب مربوط به قوه قضاییه را منتشر می‌کنند و در زمان صادق لاریجانی کسی جرئت نداشت درباره این دستگاه، نازک‌تر از گل بگوید؟
 

ادامه از صفحه یک ...
بر همین اساس برای متهم مورد اشاره با عنوان جریحه‌دارکردن عفت عمومی و توهین به مأموران، پرونده قضایی تشکیل شد. در نهایت روز دادگاه، درحالی‌که جلسه‌ای برگزار نشده و قاضی پرونده‌اش به مرخصی رفته بود، خودش را سوزاند و بعد از آن در بیمارستان بستری بود که در روزهای گذشته رسانه‌ها خبر فوت او را منتشر کردند. این دختر با نام «سحر» در رسانه‌ها شناخته می‌شود؛ اما گویا این نام مستعار است. کاربرهای شبکه‌های اجتماعی نام «دختر آبی» را برای او در نظر گرفتند. این خبر بازتاب فراوانی در فضای مجازی و رسانه‌های خارجی داشته است. از ورزشکارها و سلبریتی‌ها تا سیاست‌مدارها، با انتشار پست‌های توئیتری و اینستاگرامی به این اتفاق واکنش نشان داده‌اند و هر کسی از ظن خود به این ماجرا پرداخته و ابراز تأسف کرده است. برخی تحت تأثیر جو پیش آمده، همه چیز را زیرسؤال برده و به تمام نهادهای قضایی و امنیتی حمله کرده‌اند
آیا خودسوزی دختر جوان، مسئله‌ای سیاسی است؟
هر جامعه‌ای «مسئله»های خودش را دارد و هیچ جامعه‌ای بی‌مسئله نیست؛ آنچه مهم است نوع برخورد آن جامعه با مسائل است. نخستین قدم در حل مسائل یک جامعه نیز پذیرش مسئله بودن آن‌هاست. هر چند امروزه برخی جامعه‌شناس‌ها از «برساخته» بودن واقعیت اجتماعی و لاجرم «برساخته» شدن مسائل اجتماعی سخن می‌گویند، به این معنی که آنچه «مسئله» تلقی می‌شود، تابعی از خواست قدرت گروه‌ها و جریان‌های اجتماعی قدرتمند در یک جامعه است و این طبقات قدرتمند اجتماعی‌اند که تعیین می‌کنند چه چیزی مسئله و چه چیزی مسئله نیست. اما افراط در این بینش، موجب حذف «واقعیت»ها از عرصه جامعه و نوعی هرج‌ومرج «معرفتی» می‌شود. برساختن و پروردن یک مسئله یک چیز است و واقعیت‌هایی که موجب ظهور و پیدایی مسائل می‌شوند، چیز دیگر. هر موضوعی را نمی‌توان تبدیل به «مسئله» کرد و هر مسئله‌ای از پشتوانه و ظرفیت‌های لازم موجود در واقعیت بهره می‌برد؛ وگرنه مورد پذیرش بین‌الاذهانی قرار نمی‌گیرد. با این مقدمات باید پرسید خودسوزی دختر جوان موسوم به دخترآبی آیا یک «مسئله» اجتماعی در جامعه ماست؟! پاسخ به‌قطع مثبت است. نیمی از جمعیت کشور را زن‌ها تشکیل می‌دهند که سنتی‌ترین آن‌ها نیز نسبت‌به پدران و مادران خود دارای سلایق و بعضاً باورهای مختلفی هستند. نمی‌شود به آن‌ها سلایق و باورهای اجتماعی گذشته را تحمیل کرد؛ زیرا  عرف‌ها تغییر می‌کنند. این واقعیتی است که در بزرگ‌ترین رسانه رسمی در کشور نیز که حساسیت‌های مضاعفی درباره آن اعمال می‌شود، محل اعتناست. مقایسه کنید نحوه پوشش مجری‌ها و بازیگرها و نحوه سخن گفتن آن‌ها و فرم و محتوای تولیدات آن را با گذشته همین رسانه. اما آیا خودسوزی یا فوت دختر جوان علاقه‌مند به فوتبال یک مسئله سیاسی است؟! پاسخ به‌قطع منفی است. هر چند سلایق مختلفی در حاکمیت سیاسی کشور، نسبت‌به این موضوع روی خوشی نشان نمی‌دهند و با معیارهای گذشته به این موضوع‌می‌نگرند، اما حاکمیت فقط در این سلیقه‌ها خلاصه نمی‌شود؛ در همین حاکمیت سیاسی، زنان برای رفتن به تماشای اغلب مسابقات ورزشی و انجام سایر فعالیت‌های اجتماعی که در گذشته همین جامعه از لحاظ عرفی یا حتی شرعی محدودیت درباره آن‌ها وجود داشت، منعی ندارند. بنابراین تسری دادن این منع‌های محدود به همه حوزه‌های اجتماعی و تصویرسازی غیرواقعی از این مسائل، چیزی جز فرصت‌طلبی سیاسی نیست و اساساً همین فرصت‌طلبی‌هاست که از این مسئله‌های اجتماعی، مسئله‌های سیاسی زودگذر می‌سازد و مانع طرح درست آن‌ها می‌شود. حجاب، ورزشگاه رفتن زنان و مسائل اجتماعی دیگری از این قبیل، هر چند مانند هر پدیده دیگر اجتماعی محل نزاع‌های سیاسی قرار می‌گیرد، اما ماهیت آن‌ها در حوزه سیاست و قدرت تعریف نمی‌شود. اراده‌های صرفاً سیاسی در معنای متعارف سیاست، ناتوان از تشخیص، طرح و حل مسائل اجتماعی‌اند. نه آن اراده‌هایی که در عرصه حاکمیت سیاسی خواهان تحمیل عرف‌های گذشته اجتماعی به زنان هستند (اگر چنین اراده‌ای معیار باشد تمام زنان جامعه باید به خانه‌هایشان بازگردند!‌) و نه اراده‌های سیاسی که از هر فرصتی برای بهره‌برداری سیاسی از این مسائل اجتماعی استفاده می‌کنند، هیچ‌کدام خدمتی به حل آن‌ها نمی‌کنند. این مشکل را شاید بتوان تحت عنوان «فقدان عقلانیت و تدبیر در اداره امور» شناسایی کرد؛ مشکلی که بر اساس آن مسائل مختلف اجتماعی نه فرصت طرح درست را می‌یابند و نه مجال گفت‌وگوی مؤثر و راه‌گشا را. به محض طرح مسائلی از این دست، دهان‌های باز سیاست در داخل و خارج آن‌ها را می‌بلعند و در دستگاه گوارش خود هضم می‌کنند. در یک سوی این ماجرا هر مسئله خرد و کلان اجتماعی را «دشمنانی» بدخواه، برای بدنامی «نظام» طراحی کرده‌اند و در سوی دیگر «رژیم» ایران قرار دارد که دشمن زنان است! حتی برخی جریان سیاسی داخلی نیز نمی‌توانند از منافع زودگذر چنین فرصت‌هایی برای موقعیت‌هایی سیاسی خود چشم‌پوشی کنند. درحالی‌که باید پاسخ‌گوی مسئولیت‌های خود در گذشته و حال درباره حل مسائل مختلف دیگری نیز باشند، مسائلی که مهم‌تر از استادیوم رفتن زنان است و حل آنان برای خود زنان نیز در اولویت است، با آویختن به این ریسمان کهنه دنبال احیای موقعیت از دست رفته خودهستند.  این قبیل فرصت‌طلبی‌ها مسائل بزرگ اجتماعی را خواسته یا ناخواسته به مسائل کوچک تنزل می‌دهد.