فیلم سینمایی «درساژ» اولین کار بلند سینمایی پویا بادکوبه به تهیه‌کنندگی روح ا... و سمیرا برادری، اواخر هفته گذشته درمهرشهر کرج کلید خورد.فیلمنامه «درساژ» توسط حامد رجبی به نگارش در آمده است که پیش از این نویسندگی فیلمنامه‌هایی همچون «فصل باران های موسمی»، «پرویز» و «پریدن از ارتفاع کم» را در کارنامه خود دارد.همچنین او برای فیلم «پریدن از ارتفاع کم» از شصت و پنجمین دوره جشنواره بین المللی برلین جایزه بخش داوران بین المللی منتقدان فیلم (فیبرشی) را دریافت کرده است.«درساژ» داستان زندگی دختری 16ساله‌ای است که در دوراهی ایستاده است.

نمایش «سیزده به گور» به نویسندگی و کارگردانی محمد رضایی مقدم در تماشاخانه سه نقطه تا 8 شهریور ساعت 19:30 به روی صحنه می رود . در این نمایش: ئاژار، رسپینا و منوچهرساکی به ایفای نقش می پردازند. در خلاصه این نمایش آمده است که فضایی در ناکجاآباد و نامعلوم در زمان.فردی که آنقدر افسار فکرمسمومش را رها ساخته که اینک فکر هنجارشکن شده و افسار شخص را در دست گرفته و آن را هدایت می کند و به ناکجای نامعلوم می‌کشاند. سیزده به گور نقیضه ای در عنوان خود دارد که باید در اجرا به درستی پرداخت شود .

آلبوم «در مسیر فصل ها» شامل قطعاتی با عناوین در انتظار بهار، دفتر نخست، ترنم بهار، جامه دران، جوشش چشمه ساران، شیشه پنجره را باران شست، شهابی، آواز داد و بیداد، تبسم شرق، سر چوبی، گذرگاه خزا و باغ بی برگی است.قطعات این آلبوم برای سازهای کمانچه، سه تار و سازهای کوبه ای طراحی و اجرا شده است و هومان رومی(کمانچه)، علیرضا راستین‌فر(سه تار) و حمید قنبری(تنبک و بندیر) به اجرای موسیقی پرداختند.  شیشه پنجره را باران شست / از دل من اما، چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟

عرض اندام
نکته جالب توجه آن است که چهره‌هایی مانند شهاب حسینی که همواره او را مرد معرفت سینمای ایران می‌دانند، بیشترین تعداد بادیگارد را اطراف خود می‌بیند؛ با در نظر گرفتن این فرضیه که عدم وجود چنین بادیگاردهایی موجب اغتشاش در برگزاری برنامه مربوطه می‌شود، می‌توانیم اینگونه بنویسیم که نیروهای امنیتی پلیس حاضر در محل یا توان کنترل برنامه را دارا نیستند یا از طرف هنرمندان دارای صلاحیت نیستند. مسلما نیروهای امنیتی کشورمان در همه حال ثابت کرده‌اند که از آمادگی بالایی برخوردارند و ما نمی‌توانیم با این فرض، انگاره‌ای را به اشتراک بگذاریم؛ اما در اینکه ممکن است بادیگاردها به طور اختصاصی از طرف نیروهای امنیتی برای حفاظت از چهره‌های سینمایی و ... انتخاب شده‌اند این فرضیه نیز زیر سوال می‌رود؛ چرا که محدودیت تحت هرشرایطی که برای مردم ناراحتی به وجود آورد، آن هم در یک برنامه از پیش دعوت شده به نوعی توهین به شرکت‌کنندگان است. به عنوان مثال مراسم اختتامیه فصل اول سریال «شهرزاد» را در نظر می‌گیریم. در این مراسم چهره‌ها با تعدد بادیگاردهای مختلفی به روی صحنه آمدند که شاخص‌ترین آنان شهاب حسینی بود. نه اینکه بخواهیم این بازیگر را خطاب قرار دهیم؛ اما شاید گرفتن یک عکس سلفی با وی، دلگرمی خاصی به هوادارش ببخشد. اگر چه این دلگرمی، کاذب خواهد بود؛ اما می‌تواند خود تبلیغی برای دوستی جامعه و هنر باشد. به این ترتیب چهره خوبی ندارد که هنرمند ایرانی را در خاک کشورش با تعدادی بادیگارد مشاهده کنیم؛ چرا که این عمل همان سوژه‌ای است که بیگانگان به دنبال آن می‌دوند.
بادیگارد کیست؟
تعریف بادیگارد در برخورد با افراد مطرح و چهره‌های هنری و دیگری، معنای جامعه شناسانه‌ای را در بر ندارد؛ اما بادیگارد برای افراد سیاسی، زندانیان و ... اینگونه توصیف می‌شود: افرادی ترسناک، دارای دوربازوی قابل توجه و بعضا سبیل‌هایی بنا گوش در رفته که وظیفه‌شان، ترساندن مردم از فرد مورد حمایت است. در اینجا این سوال مطرح می‌شود که آیا ما باید از چهره‌هایی مانند محمد رضا گلزار دست و پای خود را به لرزه اندازیم؟ جامعه ما، جامعه‌ای است که ریشه‌های فرهنگی بالایی دارد و به خوبی می‌تواند تشخیص حریم خصوصی از محبوبیت فردی را تفکیک کند. جا دارد یادی از احمد ایراندوست (غول برره) کنیم و اینگونه بنویسیم: وی در دوره‌ای بادیگارد شخصی چهره‌های مطرحی مانند جنیفر لوپز و ... بوده است و در کشورمان نیز بادیگاردی افرادی را برعهده داشته با این حال هیچگاه قدرت خود را برای جلوگیری از عرض ارادت مردم به فرد مذکور استفاده نکرده است. این گونه ما نیز می‌توانیم برای رسیدن به خواسته هایمان یکی از این مردان آهنین را استخدام کنیم و سریع‌تر به مقصد برسیم. همه این تفاسیر و کشش‌های برون متنی به این دلیل است که این مسئله مهم در جامعه کاهش یابد و آداب رفتار هنرمندان در برابر مردم و بالعکس به بلوغ فکری نزدیک شود.

بهرام رادان بازیگر سینما ، ابراز امیدواری کرد ، مسئولان حوزه هنری کمی به مخاطب احترام بگذارند و فیلم ها را زود قضاوت نکنند.وی که در نمایش «زادبوم» در پردیس ملت حاضر بود، با اشاره به توقیف چندساله زادبوم ادامه داد: این فیلم بعد از هشت سال بدون حذف هیچ پلانی این روزها به نمایش درآمده است.او با اشاره به توقیف فیلم سنتوری در سال‌های قبل یادآور شد: فیلم سنتوری هم بدون حذف هیچ پلانی در اکران مردمی اما در خانه‌ها به نمایش درآمد و هیچ اتفاق خاصی هم نیفتاد.

هاروکی موراکامی نویسنده نام آشنای ژاپنی که در ایران هواداران زیادی دارد، با نگارش این کتاب وسعت اندیشه خود را در ابعاد دراماتیک به رخ رقیبان کشیده است. پس لرزه در واقع مجموعه ای از تخیلات نویسنده ای است که دچار زلزله ذهنی شده و با به کارگیری چند داستان به هم پیوسته یک فرم جدید را به مخاطب ارائه داده است. گویا موراکامی به همان اندازه که می نویسد می تواند اندیشه خود را به فلسفه شرقی الصاق کند و بهتر است این کتاب را یک تحلیل روانشناختی بر تخیل آدمی قلمداد کنیم .

مهدی سالم مدیر شبکه امید گفت : بعد از افتتاح رسمی این شبکه روزانه بین شش تا شش ساعت و نیم برنامه تولیدی به مخاطبانش ارائه می‌کند. همچنین آثاری در دست تولید است که شامل برنامه‌های نمایشی و غیرنمایشی است و حداکثر تا چهار ماه آینده نتیجه این برنامه‌سازی‌ها را خواهیم دید. وی افزود : متاسفانه در زمینه برنامه سازی برای کودک و نوجوان نیروی متخصص کم داریم و شاید مهم‌ترین چالش ما در حوزه تولید برنامه، همین مسئله باشد. زمانی برنامه‌سازان متخصص در این زمینه کم نبودند؛ اما در حال حاضر با کمبود نیرو مواجه هستیم .
 

مرا یک هنرمند می‌خوانند! نوازنده‌ام؛ ساز بر دل صد پاره از هزار زخم نهان می‌نهم تا شادی، معرفت، بینایی، عشق، مهربانی، دوستی، هنر، توانایی و اندیشه‌های کم نظیر هدیه کنم به همه‌ کسانی که خواهان این همه‌اند. سال‌ها مرارت و مشقت و رنج و سختی برده‌ام تا کوله باری از تحصیل، مطالعه، تفکر، تعمق، صبوری و تجربه بردارم و در عمق احساس، شور، هیجان، غنا و عاطفه قدم بزنم؛ بلکه مایه‌ای از آنچه سهم من از این همه است، در طبق اخلاص تقدیم شما کنم. من بخشندگی را از کسی آموخته‌ام که بخشنده‌ترین است و خلاقیت را از خالق همه چیز به ارث برده‌ام و قناعتم را و کمال گرایی ام را از آنکه کمال همه چیز است، وام گرفته‌ام. من انسانی ویژه‌ام که او نگاه ویژه‌ای به من داشته؛ خاصم که لایق خلوت خاص بوده‌ام و برگزیده‌ انبوه مردمانم که پاگشای خداوند در بین ایشانم. رسولم که رسالتی زیبا در دستان من است؛ پیغامبر مهربانی و راهبر صلحم. مرا تمام قد با چشمانی باز بنگرید که جمع اضدادم. سیبی که نصیب من شد، هزار پاره در کف می‌گذارم به هزار طرح و هزار رنگ و هزار نقش می‌بخشم به شما تا بی نصیب از این نعمت مختص به من نباشید. فروتن و تکیده و افتاده و قانع و درویش و ساده‌ام. مثل شما دغدغه‌هایی دارم که نیمی از آن متعلق به شماست. نانم را با شما قسمت می‌کنم، راهم را با شما همراه می‌شوم، قلبم را برایتان می‌شکافم و در برکه احساس شما که آکنده از درد و رنج و غم و محنت و زخم و خدشه و خون است، می‌شکوفم. بی‌غروری که نمی‌خواهمش، بی منیتی که نمی‌ستایمش، بی کبری که برنمی تابمش. در آسمان با شما، در بهشت با شما، در پیشگاه قدسی خلوت خاص با شمایم. دوزختان از آن من، دردهایتان زخم‌هایتان اشک‌هایتان غم‌هایتان همه از آن من. آرزوهایم، سرافرازی‌هایم، افتخاراتم و پیروزمندی‌هایم همه از آن شماست. این همه آن چیزی است که در عمق وجود هنرمند در تک تک سلول‌های حیاتی‌اش ساری و جاری است. این همه را که گفتم یک سو بگذارید و یک بار شما چون من باشید تا کلامی چند راوی درد دلی باشم که سنگ صبور ندارد!
پارازیت
مردم! خوش آمدید؛ اینجا صحنه‌ اجرای کنسرت است. گالری عکاسی نیست. فلاش دوربین‌هایتان زخم شمشیری است بر چشمان من و آسمان پر ستاره‌ای که از نور گوشی‌های تلفنتان به من هدیه می‌کنید ترکش خمپاره‌های پی در پی جنگ است. من حقیقی‌ام و با شما به حقیقت سخن می گویم مرا در قعر دنیای مجازیتان غرق نکنید. اینجا آرامش و آسایش و فراغت بر سفره‌ دل‌های شما می‌گذارم پچ پچه هایتان سفره‌ام را برمی چیند. اینجا صحنه‌ کنسرت است کافی شاپ جای دیگری است! کودکان شما پاره‌ جگر من هستند جگر گوشه‌هایتان بند دلم را می‌برند وقتی بی قراری می‌کنند. اینجا صحنه‌ کنسرت است جای شادی است؛ اما کاباره نیست! تا به حال اندیشیده‌اید چرا در عروسی گریه نمی‌کنند، در استخر عکاسی نمی‌کنند، در هواپیما سیگار نمی‌کشند، در کاهدان آتش روشن نمی‌کنند، در ماه محرم عروسی نمی‌گیرند و در پیشگاه خدا با وضو می‌ایستند؟ آگاهی از آنچه در حوزه‌ وظایف شماست بر عهده‌ شماست، من یک نوازنده‌ام، اینجا صحنه‌ اجرای کنسرت است، اگر جز آنچه شما انتظار داشته‌اید در این صحنه انجام دهم ترکم می‌کنید؛ انتظار زیادی است اگر بخواهم به آنچه خواسته خود شما از اجرای یک کنسرت است احترام بگذارید؟ خواسته بی جایی است اگر بخواهم بر دشواری‌های اجرای کنسرت اضافه نکنید؟ شما که حامی بنده نوازنده هستید کمر همت بر ارتقای کیفیت خواسته‌ها و انتظارات خودتان در اجرای یک کنسرت ببندید. اینجا مجلس عروسی نیست، اینجا میدان فوتبال نیست؛ مرا به توپ نبندید! شما از من دقیقه‌ای آرامش و ساعتی آسایش خاطر خواسته‌اید به خواسته‌هایتان دامن بزنید. جامه عمل بپوشید بر تن تمدنی که برآمده از آنید و خواهنده آن. اینجا صحنه‌ اجرای کنسرت است بازار مکاره جای دیگری است! من همدل شمایم همراه من باشید.