«چله نوا»؛ ویژه برنامه‌ای موسیقایی به مناسبت پاسداشت آئین «شب یلدا» با حمایت دفتر امور موسیقی توسط انجمن موسیقی ایران و فرهنگسرای بهمن‌ برگزار می‌شود.به گزارش خبرگزاری مهر، «چله نوا» عنوان ویژه برنامه‌ای موسیقایی به مناسبت پاسداشت آئین «شب یلدا» است که امروز با حمایت دفتر امور موسیقی توسط انجمن موسیقی ایران و فرهنگسرای بهمن‌ پیش روی شهروندان قرار می گیرد.
آغاز این رویداد از ساعت ۱۵ با اجرای موسیقی میدانی در کنار غرفه‌های یلدایی در محوطه فضای باز فرهنگسرای بهمن است و از ساعت ۱۸ تا ۲۰ گروه‌های موسیقی در سالن‌ مرکز همایش‌های بین‌المللی شهید آوینی اجرا دارند.بر اساس برنامه ارائه شده، گروه‌های نوای سیمره (موسیقی لری)، رهاب (موسیقی آذری)، خاطره‌ها (موسیقی پاپ)، ارکستر سازهای بادی تهران و گروه کر فرهنگسرای بهمن در این رویداد برای مخاطبان می‌نوازند.

فیلمبرداری فیلم‌ نیمه بلند «جان مریم» به نویسندگی و کارگردانی فرانک فروتن که روایتی شاعرانه از زندگی همسر شهید مهدی شرع‌پسند است به پایان رسید.به گزارش خبرگزاری مهر، فیلمبرداری فیلم نیمه بلند «جان مریم» به نویسندگی و کارگردانی فرانک فروتن به پایان رسید. این اثر روایتی شاعرانه از زندگی همسر شهید مهدی شرع‌پسند از فرماندهان سپاه در جنگ تحمیلی است که در کمیته هنری کنگره ملی شهدا در استان البرز تهیه شده است.کارگردان سعی کرده است با برداشتی آزاد از خاطرات همسر این شهید تصویری شاعرانه از لحظات زندگی ساده آنها در ایام جنگ بسازد. «جان مریم» سه بزنگاه زندگی مریم را به تصویر می کشد؛ خواستگاری و انتخاب مهدی شرع پسند، پذیرش ساده زیستی در زندگی با او و سرانجام سال ها زندگی پس از شهادت همسر.

«بهار شیراز» با بازی سودابه بیضایی اول زمستان به تلویزیون می‌آید
سریال کمدی «بهار شیراز» به کارگردانی حسن وارسته و طراحی و تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفری از شب اول زمستان هر شب ساعت ۲۱.۱۵ روی آنتن شبکه دو سیما می‌رود.
به گزارش خبرگزاری مهر، پخش سریال «بهار شیراز» ساخته حسن وارسته از شامگاه دوشنبه اول دی ساعت ۲۱:۱۵ پخش خود را از شبکه دو سیما آغاز می‌کند.این سریال، حکایت خانواده آقای نادر معدل و همسرش «پوران نظافت» است که در هر قسمت درگیر یک ماجرا شیرین و جذاب می‌شوند.نقش «نادر معدل» را قربان نجفی و همسرش «پوران» را سودابه بیضایی بازی می‌کنند.

داریوش فرهنگ بازیگر  سریال «دو نیمه ماه» شد
داریوش فرهنگ با حضور در سریال تاریخی ـ اجتماعی «دو نیمه ماه»، داستان دو نوجوان را در بستر سه دهه پرتنش ۴۰ تا ۶۰ شمسی روایت می‌کند.به گزارش ایسنا، داریوش فرهنگ که اخیرا در سریال «سلمان فارسی» ایفاگر نقشی تاریخی بوده، این روزها در سریال «دو نیمه ماه» به ایفای نقش می‌پردازد.این مجموعه ۳۰ قسمتی بخشی از تصویربرداری خود را در محل سابق زندان رجایی‌شهر انجام داده است. ین مجموعه تاریخی ـ اجتماعی که به تهیه‌کنندگی محمد مصری‌پور و کارگردانی احمد معظمی ساخته می‌شود، داستان دو نوجوان به نام‌های آذر و وحید را روایت می‌کند که در مسیر زندگی با خشونت‌های ساواک و فشارهای سازمان مجاهدین خلق مواجه می‌شوند.

جشنواره «نور و نگار» از همان آغاز، خود را نه به‌عنوان یک نمایشگاه معمول، بلکه به‌مثابه فضایی برای مکث و تأمل معرفی می‌کرد؛ مکثی در هیاهوی صنعت، و تأملی در نسبت فراموش‌شده طلا و هنر. این رویداد، جشن بود؛ جشنی برای بازگشت نگاه هنرمندانه به صنعتی که سال‌ها زیر سایه بازار، وزن و قیمت نفس کشیده بود. «نور و نگار» با کنار هم نشاندن نمایش آثار هنرجویان و برگزاری مسابقه‌ای برای انتخاب بهترین طرح، بستری ساخت که در آن، تجربه و آموزش، جسارت و خلاقیت، در گفت‌وگویی زنده با یکدیگر قرار گرفتند.
در این فضا، طلا دیگر صرفاً ماده‌ای گران‌بها نبود؛ بلکه به رسانه‌ای بدل شده بود برای بیان. هر اثر، پیشنهادی بود برای دیدن جهان از زاویه‌ای تازه؛ پیشنهادی که پیش از آنکه به فکر فروش باشد، به فکر گفتن بود. جشنواره، آگاهانه از نگاه تجاری فاصله گرفته و به قلمرویی نزدیک شده بود که در آن، طراحی نه تکرار الگوهای موفق، بلکه جست‌وجوی معناست. حضور هنرجویان، روحی تازه به این جهان بخشیده بود. آثار آنان خام، صادق و گاه جسورانه بودند؛ نه به این معنا که بی‌تجربه، بلکه از آن جهت که هنوز خود را به قواعد تثبیت‌شده نسپرده بودند. مسابقه بهترین طرح، در این میان، نقشی فراتر از رقابت داشت؛ انگیزه‌ای برای دیدن دقیق‌تر، فکر کردن عمیق‌تر و باور کردن این امکان که طلا می‌تواند دوباره زبان هنر شود. این جایگاه میانی، میان آموزش و حرفه، همان نقطه‌ای بود که جشنواره «نور و نگار» را معنادار می‌کرد.
در دل این آثار، هنر بر صنعت غلبه داشت. نگاه‌ها بیشتر از آنکه به بازار انبوه و تولید سری‌دوزی‌شده دوخته شده باشند، به روایت، به فرم و به ایده وفادار مانده بودند. طلا در اینجا می‌درخشید، اما نه از صیقلی‌بودن؛ از معنا. هر قطعه، حامل حافظه‌ای بود که از دل فرهنگ، طبیعت و تاریخ بیرون آمده بود.ترک‌های زاینده‌رود خشک، به‌عنوان زخمی جمعی، بر سطح فلز نشسته بودند؛ خطوطی که هم نشانه فقدان بودند و هم نشانه پایداری. این ترک‌ها، طلا را از سکوت ویترین بیرون می‌کشیدند و به آن صدا می‌بخشیدند. کاشی‌های مسجد شیخ لطف‌الله، با هندسه آرام و نظم درونی‌شان، به فرم‌هایی تبدیل شده بودند که نه تقلید گذشته، بلکه بازخوانی آن بودند؛ ترجمه‌ای معاصر از سکون، تعادل و معنویت.طبیعت، حضوری شاعرانه و گاه رازآلود داشت. عروس‌های دریایی، با بدن‌های شفاف و حرکت معلقشان، الهام‌بخش آثاری شده بودند که مرز میان سختی فلز و نرمی حرکت را در هم می‌شکستند. این تضاد، طلا را از قطعیت بیرون می‌آورد و به تجربه‌ای حسی بدل می‌کرد؛ تجربه‌ای که مخاطب را به درون خود می‌کشاند.سنجاق‌سینه‌هایی که ریشه در نقوش دوران صفوی و طرح‌های فرش داشتند، نمونه روشن پیوند میان هنرهای سنتی و طراحی معاصر بودند. فرش، که قرن‌ها رسانه روایت بوده، در این آثار به حجمی کوچک و شخصی تبدیل شده بود؛ گویی داستانی که همیشه گسترده بوده، حالا نزدیک شده است. این نزدیکی، رابطه‌ای تازه میان انسان و زیور می‌ساخت.بسیاری از طراحان، پیشینه‌ای در نقاشی، فرش یا دیگر هنرهای تجسمی داشتند و این امر به‌وضوح در زبان بصری آثار دیده می‌شد. طلا برای آنان نه نقطه آغاز، بلکه ادامه مسیری هنری بود. همین پیشینه، باعث شده بود که هر اثر، ساختاری روایی داشته باشد؛ گویی با فیلم کوتاهی روبه‌رو هستیم که آغاز، تعلیق و پایان خود را دارد. از منظر جامعه‌شناسی هنر، این جشنواره نشانه تغییری تدریجی اما مهم است. طلا، که سال‌ها در ذهن جمعی معادل سرمایه و امنیت اقتصادی بوده، در اینجا به حامل معنا و احساس تبدیل می‌شود. چنین تغییری، رابطه فرد با زیورآلات را از مالکیت صرف، به تجربه زیباشناختی و هویتی سوق می‌دهد.از دید روان‌شناسی هنر، هر قطعه امکانی است برای هم‌ذات‌پنداری. مخاطب، خود را در روایت اثر پیدا می‌کند؛ در ترک‌ها، در موج‌ها، در نقش‌ها. این تجربه، اثر را ماندگار می‌کند؛ نه در صندوق، بلکه در ذهن.در میانه این نگاه، طنین یک معنا شنیده می‌شود؛ معنایی که می‌توان آن را با این بیت به یاد آورد:
خورشید گر از بام فلک عشق فشاند خورشید شما، عشق شما، بام شمایید
در «نور و نگار»، طلا نه انعکاس نور، که خود بام نور بود؛ نه حامل عشق، که سرچشمه آن. این جشنواره، یادآور شد که اگر هنر دوباره به صنعت بازگردد، طلا می‌تواند بیش از درخشش، معنا بیافریند. 
«نور و نگار» نه فقط یک رویداد، بلکه پیشنهادی بود برای آینده‌ای که در آن، طراحی طلا و جواهر دوباره از دل هنر متولد می‌شود.

شایعه خروج گنبد سلطانیه از فهرست میراث جهانی صحت ندارد
سرپرست پایگاه جهانی گنبد سلطانیه شایعات مطرح‌ شده درباره خروج این اثر تاریخی از فهرست میراث جهانی یونسکو را تکذیب کرد.در پی انتشار اخباری مبنی بر خروج گنبد سلطانیه از ثبت جهانی، مهدی غلامی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به انتشار اخباری در برخی رسانه‌ها و فضای مجازی درباره تهدید ثبت جهانی گنبد سلطانیه به‌دلیل ساخت‌وسازهای غیرمجاز در حریم این اثر، اظهار کرد: هیچ‌گونه موضوعی در سطح ملی یا جهانی که تهدیدکننده ثبت جهانی گنبد سلطانیه باشد مطرح نیست و شایعه خروج این اثر از فهرست میراث جهانی به‌طور کامل نادرست است.

موزه روستایی گلستان نوروز ۱۴۰۵ میزبان گردشگران می‌شود
موزه روستایی گلستان پس از موزه روستایی گیلان به معرفی جاذبه های معماری و روستایی این استان می پردازد و ارائه خدمات رفاهی و گردشگری نیز بخشی از فعالیت آن در پارک جنگلی قرق است.به گزارش خبرنگار مهر، دهکده گردشگری پارک جنگلی قرق با عنوان موزه روستایی گلستان، از ده سال پیش تا کنون درحال اجرا شدن است اما همیشه منتظر اعتبار بوده است. ایده ایجاد موزه میراث روستایی گلستان از سال ۱۳۸۹ و پس از الگوبرداری از موزه مشابه در گیلان شکل گرفت. فاز اول این موزه ۸۰ درصد پیشرفت داشته است و در ۶ ماه اخیر قائم مقام وزارت میراث فرهنگی و شخص وزیر از اینجا بازدید کردند و قول مساعدت از محل اعتبارات ملی را دادند تا فازهای بعدی آن تکمیل شود.

ثبت ۳ اثر تاریخی دوره اشکانی و ساسانی از املش در فهرست آثار ملی
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان گیلان از ثبت سه اثر ارزشمند تاریخی متعلق به دوران اشکانی - ساسانی در فهرست آثار ملی کشور خبر داد.یوسف سلمان خواه اظهار کرد: سه قطعه مهره‌آویز از جنس خمیر شیشه در رنگ‌های آبی و سبز فیروزه‌ای شامل آویز مهره‌ای به شکل لاک‌پشت (شماره ثبت ملی ۱۷۵۷۰)، آویز مهره‌ای به شکل پیکرک انسانی «الهه مادر» (شماره ثبت ملی ۱۷۵۷۳) و آویز مهره‌ای به شکل دست مشت‌شده (شماره ثبت ملی ۱۷۵۶۹) در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.