عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفت: اتهام زنی مقام آلمانی علیه کشورمان مبنی بر اینکه تحرکات روزافزون و بلندمدت سیاست هسته‌ای ایران نگران است صرفاً سبب افزایش دیوار بی اعتمادی میان جمهوری اسلامی و غربی‌ها می‌شود.
فداحسین مالکی در واکنش به اتهام زنی جدید مقام آلمانی علیه کشورمان مبنی بر اینکه تحرکات روزافزون و بلندمدت سیاست هسته‌ای ایران نگران است، گفت: مقامات برلین باید پاسخ دهند چرا انگشت اتهامات واهی را به سمت جمهوری اسلامی می‌گیرند در حالی که خودشان باید پاسخگوی عدم تحقق مفاد برجام باشند.
نماینده مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی در این زمینه، اظهار کرد: متاسفانه اروپایی‌ها سیاست یک بام و دوهوا دارند لذا بدون اشاره به بدعهدی‌های خودشان در توافق هسته‌ای، صرفاً ایران را متهم می‌خوانند و این امر در حالیست که کشورمان به تمامی تعهدات برجامی خودش عمل کرده است.
وی با اشاره به اینکه آلمانی‌ها نقش تخریب کننده در روند گفتمان برجامی بر عهده گرفته‌اند، ادامه داد: در واقع به نظر می‌رسد آن‌ها می‌خواهند میز مذاکره را برهم بزنند زیرا غربی‌ها پایبند به تعهداتشان نیستند.
این نماینده مردم در مجلس یازدهم ضمن بیان اینکه مسیر پیشرفت هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران کاملاً شفاف بوده و در چارچوب قوانین بین المللی پیگیری می‌شود، افزود: برخورداری از صنعت هسته‌ای صلح آمیز حق همه کشورهای دنیا است و غربی‌ها نمی‌توانند این موضوع را در انحصار خود داشته باشند.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: متاسفانه باید اذعان کرد اتهام زنی مقام آلمانی علیه کشورمان مبنی بر اینکه تحرکات روزافزون و بلندمدت سیاست هسته‌ای ایران نگران است صرفاً سبب افزایش دیوار بی اعتمادی میان جمهوری اسلامی و غربی‌ها می‌شود.

پس از گذشت یک سال ازآغازجنگ اوکراین، این بحرانِ به تمام معنا بین المللی، افت و خیزهای فراوانی را تجربه کرده و تحلیل و تفسیرهای مختلفی درمورد روند تحولات جنگ مذکوروالبته آینده آن مطرح شده است. با این حال، درماه‌های اخیر، روس‌ها در چهارچوب جنگ اوکراین شاهد یک تحول معنادار بوده‌اند. این تحول نیزچیزی جز پررنگ شدن و برجسته شدنِ بیش از پیش فعالیت‌ها و اقدامات «گروه نظامی واگنر» (به عنوان یک گروه نظامی خصوصی روسی) در قالب جنگ اوکراین و سیاست رسمی دولت روسیه در قبال جنگ مذکور نیست. مساله ای که عملاً سبب شده تا شرکت نظامی خصوصی واگنر از پسِ پرده جنگ اوکراین خارج شود و مدلِ بازیگری صریح و آشکاری را به ویژه در چهارچوب معادلات سیاسی و نظامی روسیه در دستورکار قرار دهد. این گزاره به حدی جدی است که بسیاری ازتحلیلگران معتقدند «یوگنی پریگوژین»، رئیس گروه نظامی واگنر می‌تواند از جمله چهره‌های مهم شکل دهنده به آینده معادلات سیاسی و نظامی در روسیه باشد. در این میان، یک سؤال اساسی مطرح می‌شود و آن این است که دلیل رسیدنِ گروه نظامی واگنر و رئیس آن به این سطح از قدرتِ کنشگری در قالب معادلات کلان حکمرانی روسیه چیست؟ پاسخ به این سؤال کاملاً روشن است: زیرا این گروه توانسته در روسیه و به ویژه نزد افکار عمومی آن برای خود محبوبیت قابل ملاحظه‌ای را در بحبوحه جنگ اوکراین دست و پا کند. محبوبیتی که البته توضیحِ ریشه‌های آن کاملاً ضروری است. برای شروع، می‌توان به این مساله اشاره کرد که نیروهای ارتش روسیه تا حد زیادی در بُعد تبلیغاتی و ظاهری، در قالب جنگ با اوکراین شکست خورده‌اند. این نیروها به مثابه کنشگرانی که از فقدان انگیزه رنج می‌برند (به ویژه در ابتدای جنگ که برخی سربازان روس نسبت به آتش گشودن روی هم‌زبانان خود در خاک اوکراین تردید داشتند)، عملاً تصویری منفی و نه چندان کارآمد را از خود نزد افکار عمومی روسیه برسازی کرده‌اند. این مساله به ویژه با توجه به اینکه اوکراینی‌ها عمده تمرکز خود را بر دفاع از مرزهایشان (و نه حمله به غیرنظامیان) متمرکز ساخته‌اند از ابعاد جدی‌تری برخوردار می‌شود. این در حالی است که نیروهای گروه واگنر به هیچ عنوان از حیث انگیزه مشکل ندارند. آن‌ها ماهر هستند و البته دستمزدهای خوبی دریافت می‌کنند و همین موضوع انگیزه مثبتی را به آن‌ها می‌دهد. درکنارهمه این‌ها باید توجه داشته باشیم که دامنه فعالیت‌های گروه واگنربسیار گسترده است. این گروه در کشورهایی نظیر لیبی، جمهوری آفریقای مرکزی، مالی وسودان فعالیت جدی دارد. نیروهای این گروه همچنین درقیاس با سربازان ارتش روسیه با مهارت‌ترنیزهستند. موضوعی که سبب شده تا گروه واگنر و فعالیت‌های آن در میدان‌های جنگ اوکراین توجهات زیادی را نه فقط از سوی روس‌ها، بلکه از سوی جامعه بین المللی جلب کند و همین مساله تا حدی بر چهره ناکارآمد ارتش روسیه در قالب جنگ با اوکراین سرپوش بگذارد. اضافه بر این‌ها، پریگوژین شخصاً افرادی را با بازدید از زندان‌های مختلف به استخدام گروه واگنر درآورده است. گروه واگنر نیروهای باتجربه کافی در خاک اوکراین در اختیار دارد با این حال، نیاز به استخدام مزدوران بیشتری دارد. از این رو در شبکه‌های اجتماعی، ویدئوهایی از پریگوژین منتشر شده که نشان می دهند وی در حال صحبت با برخی زندانیان است. او به آن ها قول می دهد که این افراد می توانند با عضویت در گروه واگنر، آزادی خود رابه دست آورند و پول خوبی نیز به جیب بزنند. مساله ای که سبب شده تا بر اساس برخی گزارش های موثق، هزاران نفر داوطلب عضویت در گروه نظامی واگنر شوند. وضعیت پرداختی بسیار خوبِ گروه واگنر عملا در نقطه مقابل وضعیت نه چندان مساعد ارتش روسیه در این رابطه قرار دارد. در عین حال باید توجه داشته باشیم که بخشی از محبوبیت گروه واگنر به این دلیل است که این گروه مجبور نیست همچون دولت روسیه، آمارهای تلفات نیروهای خود را منتشر سازد. مساله ای که حداقل فشارهای قابل توجهی را به دولت روسیه وارد کرده است.
 اضافه بر این ها، واکنش های عمومی به تلفات و خسارت های گروه واگنر در قیاس با ارتش روسیه، از ماهیت احساسی کمتری برخوردار است. و در نهایت باید گفت یکی دیگر از دلایل محبوبیت گروه واگنر این است که اعضای آن به راحتی قوانین جنگی را زیر پا می گذارند و حد اعلای خشونت را از خود نشان می‌دهند. در این راستا، دولت روسیه به این نتیجه رسیده که بایبستی آن دسته از عملیاتی های خود را که می توانند تاثیری منفی را بر وجهه آن داشته باشند، توسط گروه واگنر انجام دهد و از این طریق خود را از شرّ پاسخگویی به افکار عمومی برهاند.
 موضوعی که عملا فضای مانور مناسبی را برای گروه واگنر ایجاد کرده است. درست به همین دلایل است که شاهدیم که رئیس گروه واگنر یعنی پریگوژین محبوبیت زیادی را در روسیه کسب کرده و بسیاری معتقدند او می تواند نقشی قابل تامل را در شکل دهی به معادلات آتی سیاسی در روسیه داشته باشد.

 یک مقام ارشد اوکراینی روز چهارشنبه از اعزام نیروهای کمکی به شهر باخموت پس از تشدید حملات ارتش روسیه برای تصرف این شهر خبر داد. به گفته این مقام بلند پایه اوکراینی شدت درگیری‌ها در این شهر کلیدی واقع در جبهه شرقی پس از تنگ‌تر شدن تدریجی حلقه محاصره ارتش روسیه افزایش یافته است.
هانا مالیار، معاون وزیر دفاع اوکراین که سخنانش از شبکه‌های تلویزیونی این کشور پخش می‌شد به تعداد سربازان اعزامی و هدف انجام این مأموریت اشاره دقیقی نکرد.
بر این اساس مشخص نیست که آیا این نیروهای کمکی برای پوشش یا پشتیبانی لجستیکی در صورت عقب‌نشینی اوکراینی‌ها از باخموت به منطقه اعزام شده‌اند یا آنکه بخشی از تلاش جاری برای تقویت بنیه دفاعی و مقاومت در برابر پیشروی ارتش روسیه هستند تا نیروهای متجاوز نتوانند به خطوط دیگر نبرد منتقل شوند.
سربازان اوکراینی ماه‌ها است که در باهموت ایستادگی می‌کنند و شمار تلفات میان دو طرف درگیری‌ها در اطراف این شهر بسیار زیاد بوده است.
واگنر: قسمت شرقی باخموت درکنترل کامل نیروهای این سازمان
این خبر در حالی منتشر شده که کمپانی نظامی روسی واگنر، اعلام کرد که نیروهای این سازمان کنترل کامل قسمت شرقی باخموت را به دست گرفته‌اند. این در حالی است که آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد برای تمدید قرارداد غلات وارد اوکراین شده است.
جنگ روسیه و اوکراین در شهر باخموت اوج گرفته است. روسیه با تمام توان سعی دارد این شهر استراتژیک را فتح کند و اوکراین هم بیشترین تلاش را می‌کند که از سقوط این شهر مهم جلوگیری کند. الجزیره قطر در گزارشی به آخرین اخبار مربوط به این شهر و به طور کلی، اوضاع و احوال جنگ پرداخته است.
به گزارش الجزیره، یوگنی پریگوژین، رئیس کمپانی نظامی روسی واگنر، اعلام کرد که نیروهای این سازمان کنترل کامل قسمت شرقی باخموت را به دست گرفته‌اند. این در حالی است که آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد برای تمدید قرارداد غلات وارد اوکراین شده است. پریگوژین در حساب رسمی خود در تلگرام نوشت که سرتاسر قسمت شرقی رودخانه پاخموتکا تحت کنترل نیروهای واگنر قرار گرفته است.
سرگئی شویگو وزیر دفاع روسیه گفته که عملیات نظامی در شهر ادامه دارد و کنترل این شهر به نیروهای روس اجازه می‌دهد تا به عمق خط دفاعی اوکراین حمله کنند. از سوی دیگر، سرگئی شریواتی، سخنگوی فرماندهی نیروهای اوکراینی در جبهه شرقی به الجزیره گفت که نیروهای مسلح اوکراین تصمیم گرفته‌اند که عقب نشینی نکرده و در داخل شهر بمانند و مقاومت کنند.
ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، در یک مصاحبه تلویزیونی که روز چهارشنبه پخش شد، هشدار داد که اگر نیروهای روسی باخموت را تصرف کنند، «راه برای تصرف بسیاری از شهرهای شرقی این کشور توسط نیروهای مسکو باز خواهد شد».
زلنسکی به سیان ان (CNN) گفت: ما مطمئنیم (روس‌ها) پس از باخموت (گستره حملات خود را) فراتر می‌برند. آن‌ها می‌توانند به کراماتورسک حمله کنند، می‌توانند به اسلوویانسک بروند، راه ورود روس‌ها به شهرهای دیگر اوکراین باز خواهد شد. رئیس جمهور اوکراین تاکید کرد که دفاع از شهر باخموت "یک موضوع استراتژیک بسیار مهم است.
 وی افزود که نیروهایش برای دفاع از شهر و جلوگیری از سقوط آن مصمم هستند. اما تعدادی از کارشناسان و ناظران اهمیت استراتژیک این شهر را زیر سؤال برده و می‌برند. همچنین، در روزهای اخیر گمانه زنی‌هایی مبنی بر خروج نیروهای اوکراینی از این شهر مطرح شده است. بخشی از صحبت‌های زلنسکی این گمان را تقویت می‌کند. او گفته است: «البته، ما باید به جان سربازان خود فکر کنیم. ... ما در حالی که سلاح و تدارکات دریافت می‌کنیم، برای یک ضد حمله آماده می‌شویم.»
به نظر می‌رسد باخموت پس از آنکه نیروهای روسی علیرغم بیش از 7 ماه نبردهای سخت نتوانستند آن را کنترل کنند، اهمیت نمادین و تاکتیکی پیدا کرده است.
به گفته فرحان حق، معاون سخنگوی دبیرکل سازمان ملل، در این وضعیت، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد وارد اوکراین شده است. فرحان حق گفت که گوترش اکنون در اوکراین است و برای دیدار با رئیس جمهور ولودیمیر زلنسکی جهت تمدید توافقنامه غلات عازم کی‌اف است. فرحان حق خاطرنشان کرد که دبیرکل سازمان ملل پس از سفر به اوکراین قصد ندارد به روسیه سفر کند و پنجشنبه به نیویورک بازخواهد گشت.
از سوی دیگر، اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا اعلام کرد که اتحادیه اروپا تاکنون 12 میلیارد یورو کمک نظامی به اوکراین کرده است. فون در لاین در کنفرانس خبری‌اش با جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا گفت که اتحادیه اروپا قصد دارد تا پایان سال جاری ۳۰۰ هزار نیروی اوکراینی را آموزش نظامی دهد. ترودو هم گفت که کشورش به همکاری با اتحادیه اروپا جهت حمایت از اوکراین ادامه خواهد داد.
در مقابل، اخباری در رابطه با حمایت پنهانی و احتمالی چین از روسیه منتشر شده است. واشنگتن هشدار خود را به چین در مورد ارسال سلاح به روسیه تکرار کرده و جان کربی، هماهنگ کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی گفت که پکن در صورت انجام این کار با عواقبی جدی مواجه خواهد شد.
در حالی که درگیری‌ها در باخموت شدید است، ریاست جمهوری اوکراین از تکمیل قرارداد جدید مبادله اسرا با نیروهای روس خبر داد. مدیر دفتر ریاست جمهوری اوکراین، آندری یرماک، گفت که کشورش موفق شده است 130 نظامی را به اوکراین بازگرداند که بسیاری از آنها از شهر ماریوپل دفاع می‌کردند و هنگام جنگ به اسارت درآمده بودند. لازم به ذکر است که تعداد اسرای اوکراینی که از زمان آغاز جنگ آزاد شده‌اند به بیش از 1900 نفر رسیده است.
تبادل اسیر می‌تواند زمینه ساز مذاکرات دو جانبه باشد
بسیاری معتقدند تبادل اسیر می‌تواند زمینه ساز مذاکرات دو جانبه باشد. در همین راستا، الکسی دانیلوف، دبیر شورای امنیت ملی و دفاع اوکراین گفت که کرملین متوجه شده است که نمی‌تواند در میدان نبرد پیروز شود، بنابراین به آماده شدن برای مذاکره با اوکراین ادامه می‌دهد. با این حال، هم روس‌ها و هم اوکراین تاکید کرده‌اند که مذاکره نخواهند کرد و در میدان جنگ پاسخ دشمن را می‌دهند. در همین راستا، دانیلوف گفت که کشورش با روسیه مذاکره نخواهد کرد، به ویژه اینکه قطعنامه شورای امنیت و دفاع ملی از هرگونه مذاکره با پوتین جلوگیری می‌کند.
ناتو: اوکراین در «دراز مدت» به عضویت این پیمان در خواهد آمد
رییس ائتلاف نظامی کشورهای غربی در بحبوحه تهاجم روسیه به اوکراین گفت: «اوکراین در دراز مدت به عضویت ناتو درخواهد آمد.» ینس استولتنبرگ، دبیر کل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) همچنین بر این موضوع تاکید کرد که مساله فوری این است که اوکراین یک کشور مستقل از روسیه باقی بماند. دبیرکل ناتو در جریان بازدید از هلسینکی، پایتخت فنلاند به خبرنگاران گفت: «متحدان ناتو توافق کرده‌اند که اوکراین به عضویت این گروه درآید، اما چشم‌انداز آن بلندمدت است.»او ادامه داد: «اکنون مساله این است که اوکراین به عنوان یک کشور مستقل پیروز شود و ما هم باید از این کشور حمایت کنیم.» پس از تهاجم روسیه، ولادیمیر زلنسکی، رییس جمهوری اوکراین از این ائتلاف نظامی خواسته بود که به کشورش امکان «عضویت سریع» بدهد. ینس استولتنبرگ در کنفرانسی مطبوعاتی با سانا مارین، نخست وزیر فنلاند گفت که وقتی جنگ تمام شد، «ما باید اطمینان حاصل کنیم که تاریخ تکرار نخواهد شد». نخست‌وزیر فنلاند هم ادامه داد: «من می‌بینم که در آینده، اوکراین بخشی از اتحادیه اروپا و همچنین عضوی از ناتو خواهد بود.»
واکنش‌ها به پیشنهاد آتش‌بس پکن برای جنگ اوکراین
پیشنهاد چین برای توقف درگیری‌ها، آتش‌بس و از سرگیری گفتگوهای مستقیم میان روسیه و اوکراین که در قالب یک سند ۱۲ ماده‌ای از سوی وزارت خارجه چین منتشر شد با واکنش‌های متفاوت غرب روبرو شد.
بلومبرگ در گزارشی این پیشنهاد را مداراجویانه برای روسیه قلمداد کرده و مدعی شده است که درخواست چین از بخت کمی برای جلب حمایت گسترده در غرب برخوردار است. در این گزارش آمده است که برخی پیشنهادهای مطرح شده در قالب سندی که بیشتر بیانگر موضع چین است در صورت اجرا، مزایای آشکاری را برای ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه به همراه خواهد داشت. از جمله این پیشنهادها آتش‌بسی است که نیروهای روسیه را در خاک اوکراین نگاه خواهد داشت. درخواست برای پایان فوری همه تحریم‌هایی که با توجه به حق وتوی روسیه به تأیید توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد نرسیده از جمله دیگر پیشنهادهای گنجانده شده در این سند است. نیل توماس، تحلیلگر ارشد گروه اوراسیا به بلومبرگ می‌گوید: این بسته پیشنهادی بدون شک برای ایالات متحده و اکثر کشورهای اروپایی نقطه آغاز نخواهد بود.
مصوبه شورای ملی سوئیس: صدور تسلیحات به اوکراین در صورت عدم مخالفت روسیه
شورای ملی سوئیس روز چهارشنبه به صدور تسلیحات ساخت این کشور به اوکراین در صورت عدم مخالفت روسیه با این اقدام رأی داد.
این مصوبه با اکثریتی شکننده و با موافقت ۹۸ نماینده این مجلس به تصویب رسید. در مقابل ۹۶ نماینده به آن رأی منفی و دو نفر نیز رأی ممتنع دادند. در این طرح اجازه صادرات تسلیحات ساخت سوئیس به اوکراین در صورت موافقت شورای امنیت سازمان ملل متحد داده شده است. این در حالی است که روسیه به عنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد دارای حق وتو در این شورا است.
به این ترتیب صدور تسلیحات ساخت سوئیس به اوکراین در عمل به موافقت مسکو بستگی دارد، امری که غیرممکن به نظر می‌رسد.در مصوبه شورای ملی سوئیس (مجلس سفلا در قوه مقننه این کشور) تهاجم نظامی روسیه به اوکراین خلاف حقوق بین‌الملل خوانده شده است.
فضای سیاسی سوئیس از بیش از یک سال پیش و در پی حمله روسیه به اوکراین تحت تأثیر بحث بر سر سیاست تاریخی «بی‌طرفی» «برن» قرار گرفته است.
سوئیس هرچند عضو اتحادیه اروپا نیست اما به همراه ۲۷ کشور عضو این اتحادیه با تحریم‌های وضع‌شده علیه مسکو همراهی کرده است. با این حال برن تاکنون در مقابل تلاش‌ها برای تغییر سیاست «بی‌طرفی» نظامی خود انعطافی نشان نداده است.

تاریخ روابط دیپلماتیک بین بوسنی و هرزگوین و جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 31 مارس 1992 همزمان با به رسمیت شناختن استقلال بوسنی توسط ایران به طور رسمی آغاز شد و بدین سان ایران بین چند کشور جهان قرار گرفت که از استقلال بوسنی و هرزگوین حمایت کردند. تاریخ بسیار مهم دیگر در زمینه روابط دیپلماتیک دو کشور، 25 ژانویه 1993 است که روابط دیپلماتیک ایران و بوسنی و هرزگوین به طور رسمی برقرار شد. برای بوسنی و هرزگوین، این اقدام اهمیت فوق‌العاده‌ای داشت، زیرا در واقع تأییدی بود بر اینکه بوسنی و هرزگوین سیاست خارجی خود را به طور مساوی به سمت شرق و غرب در پیش می‌گیرد و این برای کشور تازه مستقل شده بسیار مهم بود.
اولین سفیر بوسنی در ایران آقای عمر بهمن و اولین سفیر ایران در بوسنی آقای محمد ابراهیم طاهریان بودند. بر اساس یادداشت آقای طاهریان که در کتاب «شیر بوسنیایی؛ زندگینامه حسن چنگیچ»، آمده، می‌توان نتیجه گرفت که در ماه‌های اول پس از اعلام استقلال بوسنی و هرزگوین، این ارتباط دیپلماتیک برای هر دو طرف تا چه حدی مهم بوده است.
اگر چه دو کشور پس از اعلام استقلال بوسنی و هرزگوین ارتباطات رسمی دیپلماتیک برقرار کردند، اما توجه به این نکته بسیار مهم است که ارتباطات بین نمایندگان سیاسی و فرهنگی و روشنفکران دو کشور حتی قبل از سال 1992 نیز وجود داشت و فعالیت‌های دیپلماتیک اولین رئیس‌جمهوری بوسنی و هرزگوین؛ علی عزت‌بگویچ، که یک سال قبل از اعلام رسمی استقلال انجام شد، بر این نکته تأیید می‌کنند.
در طول سال 1991، عزت بگویچ به بسیاری از کشورها سفر کرد. یکی از سفرهای دیپلماتیک او به تهران بود. عزت بگوویچ در تمام جلساتی که در سال 1991 انجام شد، مقامات جهانی را در مورد وضعیت یوگسلاوی سابق که در آن زمان بوسنی و هرزگوین جزء آن بود، آگاه می‌کرد. به گفته خود علی عزت بگویچ که در کتاب «خاطرات» خود ثبت کرده است، او در تهران بسیار صمیمانه مورد استقبال مقامات عالی رتبه ایران با بالاترین تشریفات دولتی قرار گرفت.
پس از اعلام استقلال بوسنی و هرزگوین، حمله صربها با همراهی ارتش یوگسلاوی سابق به این کشور رخ داد. علاوه بر این، بوشنیاک ها و صرب‌ها و کروات‌های طرفدار بوسنی نتوانستند به اندازه کافی از خود و کشور در برابر این حمله دفاع کنند، زیرا تحریم تسلیحاتی بر بوسنی تحمیل شد. و این امر موقعیت بسیار حساس و نامشخص بوشنیاک ها و دولت بوسنی و هرزگوین را دشوارتر کرد.
در آن زمان، ایران سعی کرد موقعیت بوسنی و هرزگوین را تسهیل کند و به آنها کمک کرد تا سلاح‌هایی را برای خود فراهم کنند تا بتوانند از خود دفاع کنند. کمک نظامی ایران به سختی به مقصد نهایی می‌رسید و اغلب در راه تا ارتش جمهوری بوسنی و هرزگوین، تنها نیروی نظامی قانونی در قلمرو بوسنی و هرزگوین در طول جنگ، توسط گروه‌های دیگر برده می‌شد. تلاش‌های ایران قابل توجه است زیرا در آن زمان ایران تازه از جنگ طولانی‌مدت با عراق بیرون آمده بود و آن جنگ از نظر اقتصادی بسیار طاقت‌فرسا بود.
باید در نظر گرفت که به دلیل اختلاف نظر با ایالات متحده آمریکا موقعیت بین المللی ایران در آن زمان «ایده آل» نبود. با این وجود وقتی صحبت از بوسنی و هرزگوین به میان می‌آید، در بعضی اوقات منافع ایالات متحده آمریکا و ایران به طور غیررسمی منطبق شد. این موضوع امکان این را می‌دهد تا درک بهتری از حضور ایران در جنگ بوسنی داشته باشیم. علی اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه وقت ایران، با تلاش‌های دیپلماتیک خود نقش مهمی برای بوسنی و هرزگوین داشت.البته بقیه مقامات سیاسی وقت ایران نیز از بوسنی و هرزگوین حمایت فداکارانه کردند. مرحوم حسن چنگیچ نیز در راستای تحکیم روابط دو کشور تلاش زیادی کرد. احترامی که پس از درگذشت وی با برگزار کردن مراسم بزرگداشت او در تهران به وی ابراز شد، نیز نمایانگر آن است.
منبع : دیپلماسی ایرانی