این روزها رسانه‌های داخلی کشورمان بیش از هر زمان دیگری، هم زیر ذره‌بین دستگاه‌های نظارتی هستند وهم مورد مطالبه عموم جامعه. از طرفی باید صدای مردم باشند و از سوی دیگر بازوی کمکی سکان‌داران مملکت، اما از نگاه علمی و حرفه‌ای در شرایط کنونی چه خط و مشی را دنبال کنند که از تعهدات و رسالت واقعی‌شان به بیراهه نیفتند. به عبارتی نه از این‌طرف بام بیفتند و نه از آن‌طرف. دراین‌باره با امید علی مسعودی رئیس دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه سوره به گفتگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:

• در وضعیت اعتراضات فعلی که به‌هرحال حدود یک ماه است با آن مواجهیم، خبرنگاران و رسانه‌ها چگونه بنویسند و اخبار را منتشر کنند که هم از سوی دستگاه‌های مربوطه مورد مواخذه و توقیف واقع نشوند، هم حرف دل مردم و هم وقایع را آن‌گونه که هست به سمع و نظر مدیران و مسئولان خرد و کلان برسانند؟

روزنامه‌نگاری ما باید توسعه محور باشد درحالی‌که روزنامه‌نگاری رویداد مدار است. یعنی یک حادثه‌ای اتفاق می‌افتد یکجایی یک اعتراضی می‌شود، می‌آیند کارش می‌کنند چون فکر می‌کنند باید فقط به همین موضوع بپردازند. درحالی‌که هیچ‌وقت نیامدیم خبر و گزارشی از کارهای بزرگی که در مملکت شده تهیه و منتشر کنیم.

• آن‌که در بحث جهاد تبیین در حال انجام است و حتی قبل‌تر از آن‌هم در قالب‌های مختلف صورت می‌گرفت. اما بدون تعارف، در شرایط بحران فعلی منه خبرنگار چه بنویسم که نه رسانه من توقیف بشود و نه از سمت مخاطب و مردم، بُزدل خطاب شوم؟

شما باید نیازهایی که این مردم‌دارند را کارکنید. خود مقام معظم رهبری هم فرمودند که مشکلات زیادی داریم و مشکلات را ببینیم. متأسفانه فکر می‌کنیم باید مثلاً فرد آن‌قدر کتاب و مقاله داشته باشد تا بتواند مشکلی را حل کند، درحالی‌که خود رهبری فرمودند" بر اساس کارهایی که انجام می‌دهند نمره و ارتقاء بدهید". همین سخنرانی چند شب پیش رهبری هم همین بود، می‌گفتند کارهایی که کردید را معرفی کنید، مشکلات را بگوئید. منتهی یک‌وقت هست که طرف می‌آید بی‌اخلاقی می‌کند. بنابراین باید به مشکلات مردم بپردازید.

• جناب دکتر، ببخشید من پاسخ دقیق و واضح سؤالم را دریافت نکردم. بحث این است که الآن یک روزنامه‌نگار چگونه بنویسد که هم حرف مردم و مشکلات و مطالباتشان را مطرح کند و هم بازداشت نشود؟

ببینید، ما یک‌صد مشکل در این مملکت داریم.

• یعنی از این بخش از مشکلات مردم چشم‌پوشی کنیم؟

ببینید، ما بحران آب‌داریم. بحران هواداریم. بحران اقتصادی داریم. بحث معیشت و حقوق، شما به این مسائل بپردازید. اینکه حقوقی که اضافه‌شده چه تأثیری دارد. گفتند از اول مهرماه، این میزان به حقوق اضافه می‌شود، خب چند نفر کارشناس بیایند بنشینند و طرح را کالبدشکافی کنند.

• نظر شما به‌عنوان رئیس دانشکده فرهنگ و ارتباطات همچنین متخصص و استاد حوزه ارتباطات و رسانه، راجع به اتفاقات و حوادث اخیر چیست؟ چه نوع واکنش رسانه‌ای باید نسبت به اعتراضات دهه هفتادی و هشتادی که به‌هرحال حضور پررنگ‌تری در مطالبه گری ها دارند، داشته باشیم؟

به‌هرحال ما یکسری مشکلات در جامعه داریم که این‌ها حل‌نشده. یا مطالباتی داریم که جوان‌های ما دارند، همین دهه هفتادی و هشتادی که اشاره کردید. خب ما باید بررسی کنیم ببینیم این مشکلات چیست. خودم را مثال می‌زنم که به کسی برنخورد، من در دانشکده خودم کلاس‌هایمان دایر است و بچه‌ها هم می‌آیند هم سر کلاس و هم حرفشان را می‌زنند. علتش این است که من به‌عنوان مسئول موظفم صدای افرادی که با بنده سروکار دارند را بشنوم. در هرجایی که مدیران ما صدای مردم را نمی‌شنود دچار مشکل می‌شویم. خب مشکلات برجای خودش هست و البته گاهی هم به‌تنهایی نمی‌توانم همه مشکلات را حل کنم و یک توانی داریم. ما باید بگوییم به‌اندازه توانمان مشکلات را حل می‌کنیم. جایی که ناتوان هستیم به مردم بگوییم و از خود مردم کمک بگیریم. اگر ما معتقدیم که این جامعه توسط خود مردم باید اداره شود و بپذیریم که واقعاً ما وکیل مردم هستیم باید از خود مردم هم کمک بگیریم. ببینید، من برای رفع مشکلات دانشجوها یا خیلی قبل‌تر، برای اینکه مشکلاتی که دودیگر دانشگاه‌ها رخ داد پیش نیاید، گفتیم بیایید انجمن علمی تشکیل بدهید، گروه‌های مختلف تشکیل دادیم تا بچه‌ها بیایند حرف بزنند. اتفاقاً چند شب پیش دریکی از گروه‌های مجلس شورای اسلامی بودیم و گفتیم که آبان سال گذشته گوشزد کردیم که مشکل فرهنگی داریم، جوان‌های ما یکسری نیازهایی دارند و باید در بعضی از جاها واقعاً این مشکلات را جواب بدهیم. بالاخره نسل جدید نسلی است که مرجع فکرش دارد جابجا می‌شود.

• آیا اتفاق‌هایی که اعمال می‌شود به‌جاست؟

ببینید، سرکوب موقع است که شما می‌روید در خیابان و اعتراضی می‌کنید و به شما تیر جنگی شلیک می‌کنند. اما در خیابان‌های ما این اتفاق نیفتاده، من خودم دیدم که پینت بال پرتاب می‌کنند که متفرق بشوند، خودم دیدم که گلوله‌شان پلاستیکی بود. ما نباید اسیر جوسازی‌ها بشویم. دیگر این حداقلش است و اسمش سرکوب نیست. موقع که افراد می‌خواهند به یکجایی حمله کنند خب مجبور هستند که متفرقشان کنند. گرچه معتقدم طبق قانون اساسی هرکسی حق اعتراض دارد، اگر عضو حزب است حزبش باید برود طبق ماده 2 از اصل 123 قانون اساسی برود مجوز بگیرد. حالا اگر وزارت کشور مجوز نمی‌دهد و بعد این‌ها به خیابان می‌آیند، باید بررسی شود که آیا وزارت کشور مقصر بوده؟ آیا درست بوده که مجوز نداده؟ آیا می‌شود از سال 1367 تا الآن به هیچ‌کسی مجوز ندهیم؟ خب این‌ها احزاب رسمی خود ما هستند. اگر مردم در قالب احزاب و نهادها وان جی اوها جلو بیایند مشکل حل می‌شود. این پراکندگی هم که در اعتراضات می‌بینید و خساراتی هم که در کشور شاهدش هستیم ناشی از همین پراکندگی است.

• مسئولان چه سهمی در این ماجراها دارند؟

خب هم می‌خواهیم به‌گونه‌ای جلوه بدهیم که ما حرف شمارا نمی‌شنویم، درحالی‌که حرف‌ها شنیده‌شده وهم زیر بار نمی‌رویم. مثلاً در همین دانشگاه‌ها قانونا بچه‌ها باید کانون‌های علمی فرهنگی داشته باشند، بیایند حرف بزنند. باید درِ اتاق رئیس دانشگاه و دانشکده باید باز باشد. این بچه‌ها آینده‌ساز مملکت تند، دو روز دیگر من کنار می‌روم و شما باید جای من اینجا را اداره کنید. متأسفانه بعضی از مدیران اجرایی فکر می‌کنند تا موقع که بهشت‌زهرا می‌روند مدیر هستند، خب این تفکر غلط است. هر مدیری باید خودش را آن‌چنان آماده کند که انگار همین الآن دارد از دنیا می‌رود و باید آن‌طرف پاسخگو باشد. مطمئناً اگر این‌گونه باشیم همه مشکلات حل می‌شود.

فیلم جنگی «در جبهه غرب خبری نیست» داستانی بی انتها از غم، مبارزه و مرگ در جبهه‌های جنگ جهانی اول را روایت می‌کند. اثری تماشایی که واقعیت عینی یک نبرد مخوف را نشان می‌دهد. تصویری هولناک از وحشیگری جنگ قرن بیستم که از چشمان ناباور یک سرباز آلمانی نوجوان دیده می‌شود.

ما در طول تاریخ سینما فیلم‌های جنگی زیادی دیده‌ایم. بسیاری تمایل دارند داستان‌های مشابهی از قهرمانی، شجاعت، و مردانگی را در مواجهه با شانس‌های بسیار زیاد تعریف کنند که به پیروزی منجر می‌شود. اما «در جبهه غرب خبری نیست» که بر اساس رمانی کلاسیک در سال 1929 از اریش ماریا رمارک تولید شده است؛ در بسیاری از موارد برای اولین بار، وحشت واقعی آنچه را که میلیون‌ها مرد جوان در حین حرکت با حسی نادرست تجربه کردند را به جهان نشان می‌دهد.

رمان انقلابی اریش ماریا رمارک یعنی «در جبهه غرب خبری نیست»، از زمان انتشار خود در تقریباً یک قرن پیش، سه بار جداگانه اقتباس شده است. اولین مورد ماجراجویی سینمایی برنده جایزه اسکار لوئیس مایل استون بود که تنها دو سال پس از انتشار کتاب به پرده سینما آمد؛ پس از آن پروژه احیا شده و اقتباسی دلبرت مان در اواخر دهه 70 میلادی در چارچوب یک اثر تلویزیونی به نمایش درآٰمد، و اکنون، اقتباس پرهزینه ادوارد برگر از نتفلیکس است که این کتاب را محور داستان مرکزی خود قرار داده است.

درون این اثر سینمایی لحظاتی وجود دارد که تقریباً هیچ اتفاقی نمی‌افتد، و لحظاتی نیز وجود دارد که تصور اینکه اتفاق دیگری ممکن است رخ دهد، دشوار است. اما همین ساختار ویژه یکی از هیجان‌انگیزترین و وسوسه‌انگیزترین تجربه‌های تماشای خاطرات اخیر ما از یک رویداد واقعی در دل تاریخ را ایجاد می‌کند. در هر فریم از فیلم «در جبهه غرب خبری نیست»، می‌توانید احساس کنید که چقدر کار برای ساخت فیلم انجام شده است.

برای مثال در بخش فنی مربوط به فیلمبرداری، ادوارد برگر و فیلمبردارش از فیلم‌هایی مانند نجات سرباز رایان و 1917 الهام می‌گیرند و با حرکات پویا دوربین، سکانس‌های جنگی گسترده و لحظات صمیمی و احساسی که واقعاً داستان را به واقعیت تبدیل می‌کند، به نمایش می‌گذارند. در واقع دوربین در این فیلم نگاهی عمیق به زندگی یک سرباز ارائه می‌کند. از سوی دیگر، اجرای اصلی فیلیکس کامر در نقش پل برای نگه داشتن مخاطب در هر لحظه‌ای که او ظاهر می‌شود کافی است، و بازی سکوت و حیرت او تجربه این سطح از آسیب پذیری و بی دفاعی در سینما را فراتر از هنر خود ارتقا می‌دهد.

این اثر بدون شک تاکنون دستاورد فنی سال است؛ اما چرا؟ چون «در جبهه غرب خبری نیست» نوعی فیلم است که التماس می‌کند روی پرده بزرگ دیده شود، و این واقعیت که بسیاری از مخاطبان از جمله خود من نمی‌توانند آن را به این شکل تجربه کنند مایه شرمساری واقعی است. در این روزگار بدون هنر، فیلم‌های کمی هستند که سزاوار این فرصت و موقعیت باشند. اما از منظر فنی تنها مشکلی که در مورد سکانس‌های اکشن فوق‌العاده و جذاب فیلم وجود دارد این است که صحنه‌های ساکت‌تر و کم‌اکشن اغلب در مقایسه با آن‌ها هیجان‌انگیزتر به نظر می‌رسند.

شاید جابجایی مداوم بین اتمسفرها می‌تواند کمی برای مخاطب عام آزاردهنده باشد، اما تدوین به‌موقع فیلم برای تحت کنترل نگه داشتن این کار بسیار عالی عمل می‌کند. به غیر از این، درون این اثر چیز بسیار کمی برای انتقاد وجود دارد. این اقتباسی درخشان از رمان است که تمام جزئیات مهم را ثابت نگه می‌دارد و در عین حال تغییرات زیرکانه کافی برای توجیه وجود خود ایجاد می‌کند. کسانی که واقعاً به پیامدهای اخلاقی این بخش از تاریخ علاقه دارند، به راحتی در این آخرین نسخه نتفلیکس چیزی برای دوست داشتن پیدا می‌کنند و برای بسیاری، این فیلم به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های جنگی قرن جدید شناخته می‌شود.

در پایان باید گفت: تصویر برگر از جنگ جهانی اول کیفرخواستی آغشته به خون از درگیری بین نیروهای درگیر در تمام ابعاد جنگ است. در واقع این فیلمی است که از تصاویر گرافیکی مردان بی‌اندام که به طرز وحشتناکی در دل هیاهوی جنگ جان خود را از دست می‌دهند، یا اجسادی که بی‌روحانه در چنگال سیم‌خاردار آویزان هستند، ابایی ندارد. اما چرا؟ چون می‌خواهد بگوید جنگ قدرت و جنگ سیاست، اول و آخرش مرگ است.

مثال تصویری این گفته شخص پل جوان به عنوان عنصر مرکزی داستان است. او نشانه عفت و پاکدامنی از بین رفته فیلم است. از ظاهر تازه و مشتاق صورتش با پوسته درخشان جوان گرفته تا نمای بیرونی گلی و خون آلود مردی ناشناخته که از ظلم نفرت‌انگیز آنچه که نه تنها دیده، بلکه به انجام آن متعهد شده، غرق شده است. این خود گویای معصومیت جوانان و نجاست جنگ در جبهه غرب است.

«تهران تا تیرانا» خاطرات مسعود خدابنده، سرتیم حفاظت از مسعود رجوی توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شد. این کتاب اطلاعاتی جدید و تاکنون گفته نشده از منافقین را در اختیار مخاطبان می‌گذارد. انتشارات شهید کاظمی کتاب «تهران تا تیرانا: خاطرات مسعود خدابنده، عضو سابق سازمان مجاهدین خلق و سرتیم حفاظت از مسعود رجوی» با تدوین محمد جعفربگلو را با شمارگان ۱۲۵۰ نسخه، ۱۶۰ صفحه و بهای ۵۰ هزار تومان منتشر کرد. بدون تردید، روایت و واگویه‌های تاریخی از سوی اعضای سازمان می‌تواند گره‌های تاریخی متعددی را بگشاید. مسعود خدابنده یکی از همین شخصیت‌هاست. او سابقه دو دهه حضور در جمع منافقین را در کارنامه دارد. این حضور دو دهه‌ای در سازمان مجاهدین خلق و ارتباط نزدیک با سران سازمان، وی را به گونه‌ای جعبه سیاه مجاهدین خلق تبدیل کرده است. خدابنده به دلیل مسئولیتش در سازمان (سرتیم حفاظت از رجوی، عضو شورای مرکزی و فرمانده ارتش آزادی‌بخش) اطلاعاتی بدیع از درون سازمان مجاهدین خلق دارد.

او که با نام مستعار «رسول» در سازمان فعالیت می‌کرد، در تابستان ۱۳۶۰ مسئول مستقیم انتقال محمدرضا کلاهی و مسعود کشمیری (عاملین انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری و دفتر نخست‌وزیری) بود. خدابنده درباره انتقال کلاهی و کشمیری از ایران می‌گوید: «هم‌زمان با ورود مسعود رجوی و ابوالحسن بنی‌صدر به فرانسه (مرداد ۱۳۶۰)، من از لندن به پاریس اعزام شدم و سپس همراه سعید شاهسوندی برای انتقال یک فرستنده رادیویی ده کیلوواتی و سایر وسایل ارتباطی از مونیخ به بغداد و ازآنجا به مرز کردستان ایران و از طریق کوهستان به دره زیر سردشت منتقل شدم. مدتی از حضور در کردستان نگذشته بود که این مقر تبدیل به محل وصل نفرات داخل کشور به فرانسه شد. بسیاری از اعضا در آن سال‌ها به‌ویژه بعد از شکست سی خرداد ۶۰ از طریق مقر ما که آن زمان هم‌جوار مقر حزب دموکرات بود، به دفتر بغداد و از طریق اردن به فرانسه منتقل شدند. ازجمله این‌ها مهدی ابریشمچی و جلال گنجه‌ای بودند که همه آنها را خودم از مرز تحویل گرفتم. محمدرضا کلاهی (عامل انفجار دفتر حزب جمهوری) و مسعود کشمیری (عمل انفجار ۸ شهریور) هم در همین زمان و البته با فاصله زمانی کمی به مقر ما منتقل شدند. مشخص بود که هیچ‌کدام را به خاطر سابقه نمی‌توانستیم به اروپا بفرستیم و دستور، نگه‌داشتن و مراقبت از آنها بود. کلاهی (با نام سازمانی کریم رادیو) را که به لحاظ فنی در ایستگاه رادیو قابل‌استفاده بود در کردستان نگه داشتیم و مسعود کشمیری (با نام سازمانی باقرروابط) را که عربی بلد بود به دفتربغداد فرستادیم…»خدابنده اطلاعات و تحلیل‌های جالبی درباره حیات یا ممات کشمیری و کلاهی دارد. اطلاعات خدابنده از پیشینه سازمان، روابط تشکیلاتی، طرح‌های عملیاتی گوناگون، کمپ اشرف، منابع مالی سازمان مجاهدین خلق و پشت‌پرده روابط مسعود رجوی با افراد و گروه‌های مختلف، خواندنی و جالب است. روایت‌های او از جلسات داخلی سازمان، بدیع و خواندنی است. مثلاً او ذیل مبحثی با عنوان «نشست معاصی» می‌گوید: «من جزو اولین کسانی بودم که در نشست‌های طلاق مریم عضدانلو از مهدی ابریشمچی و ازدواجش با مسعود رجوی شرکت کردم. آن زمان این جلسات به‌عنوان «نشست معاصی» مشهور بود. جوان‌ترین اعضای حاضر در آن جلسات من بودم و لذا بیشتر ناظر بودم تا فعال. جوهره این نشست‌ها این بود که مسعود با همسر دوستش یعنی مهدی رابطه جنسی برقرار کرده ولی این معصیت و گناه نیست. چون مسعود رهبر است…» وی درباره خصوصیات مسعود رجوی نیز می‌گوید: «مسعود به اصطلاح «روز خواب» بود. او حدود یک یا دو بعدازظهر با یک لیوان آب لیموشیرین از خواب بیدار می‌شد. حدود دو تا سه عصر ناهار می‌خورد که همیشه چه به لحاظ شخصیتی و چه حفاظتی به‌صورت جداگانه پخت می‌شد. غذایی که دوست داشت برنج با یک سیخ کباب‌برگ و در کنارش مقداری خورش قیمه‌بادمجان بود. به چای غلیظ و خرما علاقه داشت و پی‌درپی سیگار می‌کشید. او به لحاظ جسمانی بسیار ضعیف است. آرتروز گردن، قند و چند مرض دیگر دارد. معمولاً بعد از ناهار کارهایی مثل چک کردن نوشته‌ها (که توحیدی یا جابرزاده برایش می‌نوشتند) را انجام می‌داد و سپس برای برگزاری نشست با مسئولین بالاتر آماده می‌شد. او معمولاً کمتر از اتاقش خارج می‌شد و تنها با اصرار پزشک حاضر می‌شد چند قدم پیاده‌روی کند.» کتاب خاطرات مسعود خدابنده با عنوان «تهران تا تیرانا» به کوشش محمد جعفربگلو و از سوی انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است. این کتاب ۱۶۰ صفحه‌ای، در قطع رقعی منتشر شده است.

وحید جلال زاده، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی درگفت و گو با ما بر نقش رسانه‌ها و احزاب مختلف در بازگشت آرامش به کشور تاکید کرد و گفت: رسانه‌ها تیغ دولبه هستند و احزاب هم همینطور، یعنی هم می‌توانند درجهت ثبات امنیت اجتماعی کار کنند و درکنارش هم می‌توانند ضعف‌ها و کاستی‌ها را دربستر منطق و قوانین و مقررات پیگیری کنند تا بتوانند به گوش مسئولان برسانند.

وی افزود: برسر مسائل اینروزهای کشورمان، با دستگاههای مختلف درحال گفتگو و بررسی هستیم و باید بیایند و موضوع مطالبه گری مردم و اقشار مختلف را جدی بگیرند.

جلال زاده تاکید کرد: باید برنامه‌های گفتمانی درجامعه افزایش پیدا کند تا همانطور که رهبری گفتند با جهاد تبیین به طور کامل و دقیق بسیاری از ابهامات به ویژه برای نسل جوان برطرف شود.

رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس یازدهم باردیگر به نقش رسانه‌ها و احزاب مردمی اشاره کرد و گفت: قطعاً هردو گروه می‌توانند نقش منفی یا نقش مثبتی ایفا کنند. به نظرم باید به وضعیت فعلی جامعه نگاهی منطقی داشته باشیم و براحساسات غلبه شود. مطمئناً برخوردهای احساسی با جریانات و اتفاقات اخیر، از طرف هرکسی که باشد خانمان برانداز خواهد بود.

جلال زاده همچنین خاطر نشان کرد: بارها گفته‌ام بازهم می گویم که به دهه هشتادی‌ها ظلم شده است. در تحلیل‌ها عموماً دهه هشتادی‌ها را با یک چوب راندیم در حالی که اینطور نیست.

وی بیان داشت: یادمان نرود که درهمه نسل‌ها عده‌ای پای انقلاب ایستادند و عده‌ای مخالف بودند، لذا اینطور نیست که بگوییم دهه هشتادی‌ها از دست رفتند، این یک ظلم است. درهمین مراسم راهپیمایی روز گذشته بسیاری از دهه هشتادی‌ها، المپیادی، ها و پیشگامان حوزه دانش آموزی و دانشگاهی حضور داشتند. دهه هشتادی‌ها پیشران توسعه جمهوری اسلامی ایران هستند.

«تاریخ بیهقی به روایتی دیگر» به چاپ دوم رسید

مهر: چاپ دوم کتاب «تاریخ بیهقی به روایتی دیگر» بازنویسی محمدرضا مرعشی‌پور از متن ابوالفضل بیهقی توسط نشر نیلوفر منتشر شد. چاپ دوم کتاب «تاریخ بیهقی به روایتی دیگر» اثر محمدرضا مرعشی‌پور در ۵۵۱ صفحه و بهای ۲۲۵ هزار تومان توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. چاپ پیشین این کتاب به سال ۱۳۹۵ با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و بهای ۳۳ هزار تومان روانه کتابفروشی‌ها شده بود. این بازنویسی یکی از تالیفات مهم مرعشی‌پور است. از دیگر آثار مهم او می‌توان به ترجمه نسخه بولاق مصر «هزار و یکشب» اشاره کرد.

«پری‌سا» نامزد بهترین فیلم درام جشنواره یونیورسال

صبا: فیلم سینمایی «پری‌سا» در جشنواره یونیورسال آمریکا نامزد بهترین فیلم بلند درام شد. فیلم سینمایی «پری‌سا» به کارگردانی محمدرضا رحمانی و تهیه کنندگی سعید سعدی توانست در سیزدهمین جشنواره یونیورسال آمریکا نامزد بهترین فیلم بلند درام شود. این جشنواره که مقر آن در نیویورک آمریکا است در تاریخ ۱۰ تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۲ (۱۹ تا ۲۱ آبان ۱۴۰۱) برگزار می‌شود. در خلاصه فیلم سینمایی «پری‌سا» آمده است: پری‌سا دختر جوان و زیبایی است که به دلیل ظاهر جذابش به عنوان مدل برای معرفی برندهای لوازم آرایشی و بهداشتی کار می‌کند، اما فرد ناشناسی ناغافل روی صورتش اسید می‌پاشد و نصف صورت پری‌سا می‌سوزد و یک چشمش را از دست می‌دهد و… عباس غزالی، بهاره افشاری، حمید گودرزی، ترلان پروانه، شقایق فراهانی، مارال فرجاد، صحرا اسداللهی در این فیلم سینمایی ایفای نقش می‌کنند.

«بخارست» به زودی اکران می‌شود

ایسنا: فیلم کمدی «بخارست» به کارگردانی مسعود اطیابی به زودی در سینماها اکران می‌شود. در جلسه یکشنبه شورای صنفی نمایش قرارداد سرگروه سینمایی فیلم «بخارست» به ثبت رسید. در این جلسه بعد از بررسِی درخواست‌ها، قرارداد فیلم «بخارست» به کارگردانی مسعود اطیابی و تهیه‌کنندگی علی طلوعی برای اکران در سرگروه پردیس آزادی ثبت شده است. در فیلم کمدی «بخارست» حسین یاری، پژمان جمشیدی، امیرحسین آرمان، هادی کاظمی، پونه عاشورپور، غزال نظر، ایمان صفا، وحید آقاپور، عرفان ابراهیمی، رضا بهبودی، غلامرضا نیکخواه و بابک کریمی در «بخارست» ایفای نقش کرده‌اند. در جلسه شورای صنفی نمایش درباره مدل اجرایی پخش مسابقه‌های جام جهانی فوتبال در سینماها و بسته حمایتی از فیلم‌های جدید روی پرده نیز، بحث شده است.

«جنگ جهانی سوم» به کجا می‌رود؟

ایسنا: فیلم سینمایی «جنگ جهانی سوم» در ادامه حضور بین‌المللی خود در جشنواره «شب‌های سیاه تالین» کشور استونی به روی پرده می‌رود. فیلم «جنگ جهانی سوم» ساخته هومن سیدی در بخش "بهترین‌های جشنواره" جشنواره بین‌المللی فیلم‌های شب‌های سیاه تالین در کشور استونی به نمایش گذاشته می‌شود.این فیلم که اخیراً جایزه ویژه هیات داوران سی و پنجمین جشنواره فیلم توکیو را کسب کرده، نماینده رسمی سینمای ایران در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی اسکار ۲۰۲۳ است و نخستین نمایش جهانی خود را در بخش افق‌های جشنواره ونیز تجربه کرد و جایزه بهترین فیلم و بازیگر مرد (محسن تنابنده) را به خود اختصاص داد. در فیلم «جنگ جهانی سوم» بازیگرانی چون محسن تنابنده، ندا جبرئیلی، مهسا حجازی، نوید نصرتی، لطف‌الله سیفی و حاتم مشمولی به ایفای نقش پرداخته‌اند و پخش بین‌المللی این فیلم بر عهده محمد اطبایی کمپانی مستقل‌های ایرانی است.

حمایت ملاله یوسف زای از نماینده پاکستان در اسکار

مهر: ملاله یوسف زای از فیلم «جوی‌لند» که به عنوان نماینده پاکستان در اسکار بین‌المللی معرفی شده است، حمایت کرد. پس از نخستین نمایش فیلم «جوی‌لند» ساخته سایم صدیق که در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد، این فیلم جوایز مختلفی از جشنواره‌های جهانی دریافت کرده و حالا به دریافت اسکار بین‌المللی چشم دارد. داستان «جوی‌لند» در لاهور پاکستان رخ می‌دهد و شخصیت اصلی آن حیدر، کوچک‌ترین پسر خانواده پدرسالار رعناست. در حالی که این خانواده در آرزوی تولد یک نوزاد پسر هستند، حیدر مخفیانه به یک تئاتر رقص می‌پیوندد و با رقصنده‌ای آشنا می‌شود. اما این تنها راز خانواده رعنا نیست و چیزهای دیگری برای روشن شدن وجود دارد. اکنون ملاله یوسف زای فعال اجتماعی و برنده جایزه نوبل، پس از اینکه از موفقیت فیلم به عنوان اولین فیلم پاکستانی که در بخش رسمی جشنواره کن به نمایش درآمد مطلع شد، پس از تماشای آن به عنوان تهیه کننده اجرایی نام خود را به فیلم داد و آن را به عنوان نخستین پروژه کمپانی تولید فیلم و برنامه‌های تلویزیون کمپانی خودش «اکستراکوریکولار پروداکشنز» معرفی کرده است.

ترجمه فارسی گلستان ژاپنی منتشر شد

ایبنا: کتاب «تسوُره زوُزه‌گوُسا» که اثر مثل گلستان سعدی است، با ترجمه هاشم رجب‌زاده توسط انتشارات جهان کتاب منتشر و راهی بازار نشر شد. کتاب «تسوُره زوُزه‌گوُسا» اثر یوشیدا کِنکو که اثر مثل گلستان سعدی است، به‌تازگی با ترجمه هاشم رجب‌زاده توسط انتشارات جهان کتاب منتشر و راهی بازار نشر شده است. این‌کتاب هفتمین‌عنوان مجموعه «تمدن و فرهنگ» است که این‌ناشر منتشر می‌کند. متن فارسی پیش‌رو، ۳ فصل اصلی دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از «سخنی در آغاز کتاب: گلستان سعدی و تسوره زوره گوسا»، «متن گلستان ژاپنی» و «فهرست عنوان‌ها». گلستان ژاپنی ۲۴۳ پاره‌نوشته یا قطعه را در خود جا داده است.