مهر: فیلمنامه‌نویس مجموعه تلویزیونی «اوشین» در ۹۵ سالگی از دنیا رفت. هاشیدا سوگاکو فیلمنامه‌نویس مشهور ژاپنی به دلیل سرطان شدید لنفوم در ۹۵ سالگی از دنیا رفت. او بیشتر از همه به خاطر نوشتن فیلمنامه سریال محبوب «اوشین» شناخته می‌شد که در ایران با عنوان «سال‌های دور از خانه» روی آنتن می‌رفت. هاشیدا در سال ۱۹۲۵ در سئول کره جنوبی به دنیا آمد. او در سال ۱۹۴۹ به استودیو معروف ژاپنی شوچیکو پیوست و بعدها تبدیل به فیلمنامه‌نویس برنامه‌های درام تلویزیونی شد. طولانی‌ترین سریال او با عنوان «Wataru Seken wa Oni Bakari» از دهه ۱۹۹۰ میلادی آغاز به کار کرد و بیش از ۵۰۰ اپیزود آن روی آنتن رفت. او همچنین فیلمنامه‌نویس تعدادی از سریال‌های درام شبکه ان‌اچ‌کی بود.

کافه سینما: بیژن اشتری، مترجم کتاب‌های سینمایی و تاریخی، در بیمارستانبیژن اشتری در بیمارستان بستری شد. نشر ثالث در صفحه خود در فضای مجازی از بستری شدن این مترجم در بیمارستان به دلیل مشکلات قلبی خبر داده است. بیژن اشتری متولد سال ۱۳۴۴ در تهران و کارشناس ارشد میکروب‌شناسی است که در زمینه سینما و تاریخ جهان به کار ترجمه مشغول است. «تیم برتون»، «سینمای انگلستان»، «فرهنگ سینمای معاصر آمریکا» در دو مجلد، «زندگی‌نامه بیل کلینتون» و «زندگی‌نامه هیلاری کلینتون»، «حرمسرای قذافی»، «فرمانده؛ ونزوئلای هوگو چاوز»، «انور خوجه»، «دختر استالین»، «استالین؛ دربار تزار سرخ»، «لنین»‌، «ادبیات علیه استبداد»، «دست‌نوشته‌ها نمی‌سوزند»، «امید علیه امید» و «رفیق؛ زندگی و مرگ ارنستو چه گوارا» از آثار ترجمه‌ای او هستند.

مهر: انجمن بازیگران آمریکا برندگان جوایز ۲۰۲۱ خود را معرفی کرد. بیست و هفتمین دوره جوایز انجمن بازیگران آمریکا (SAG) که به دلیل پاندمی به صورت مجازی برگزارشد برندگان خود را شناخت. با اهدای این جوایز نتفلیکس برنده بزرگ شب بود چون «دادگاه شیکاگو ۷»، «تاج» و «شیتس کریک» متعلق به این کمپانی هستند. چادویک بوزمن برای «بلک باتم ما رینی» به عنوان بهترین بازیگر مرد انتخاب شد. وایولا دیویس هم که برای پنجمین بار با دریافت جایزه بهترین بازیگر زن سال تجلیل شد. درعین حال برای نخستین بار در اهدای جوایز بازیگران، هر چهار بازیگر اصلی برنده از میان بازیگران رنگین پوست انتخاب شدند که شامل وایولا دیویس، چادویک بوزمن، دانیل کالویا و یو-جونگ یون می‌شود.

سینما خر (مشمشه) فیلمی به کارگردانی شاهد احمدلو است که شکل آفرینش حشو به زبان سینما را خوب یاد گرفته. شخصیت‌های این فیلم بیش از آنکه درگیر مسئله باشند دچار طرح مسئله می‌شوند و می‌خواهند موانع و مشکلات در داستان را به زبان غیر داستانی مرتفع کنند که ابداً امکان پذیر نیست. خود این چگونگی حل مسئله در فیلم به یک شوخی جذاب و نوآورانه تبدیل شده است.

• انقد سنگ خرت و به سینه نزن

داستان فیلم از مد روز سینمای ایران تبعیت می‌کند. سینما برای سینما. سینمایی که داستان را از دل پشت صحنه خود درست می‌کند مانند «سوءتفاهم» با این تفاوت که ساختار آن فیلم با توسل به قواعد پیچشی فیلمنامه پیش می‌رفت اما در فیلم «سینما خر» داستان گسترش فلسفی یافته و تا حدودی کارکرد اخلاقی پیدا می‌کند. شاهد احمدلو بی شعار و بی ادعا حرف بزرگی می زند. در این داستان رابطه‌ای که بین انسان و حیوان شکل می‌گیرد جذابیت خاصی دارد که در عین تکراری بودن تازه به نظر می‌رسد. گروه تولیدی که به دنبال یک الاغ برای صحنه می‌گردند و با هر ترفندی آن را پیدا و رنگ می‌کنند نماینده بخش بزرگی از جامعه هنری است. بازی‌ها و روابط پشت صحنه یک اثر سینمایی متاسفانه تاثیرگذار و تا حد بالایی درست واکاوی شده است. مانند پرسوناژهای متفاوتی که از عوامل پشت صحنه یک اثر سینمایی ساخته: از آقای طراح گریم تا فیلم برداری که شباهت ظاهری به جک نیکلسون دارد. تاسفی که می‌خورم از آن است که سازندگان یک اثر سینمایی مانند هر فعالیت فرهنگی و یا اقتصادی دیگری در یک بستر اجتماعی نمایندگان جامعه‌ای هستند که قرار است خودشان منتقد آن باشند. اینگونه عمل کردن مانند شمشیری دولبه است که هم خودی را زخمی می‌کند و هم بی خودی را. در پلان‌های ابتدایی فیلم هنگامی که پیرمرد در حال صحبت با پسربچه برای راضی کردن او به دل کندن از حیوانی است که به او وابستگی پیداکرده جمله‌ای می‌شنویم: انقد سنگ خرت و به سینه نزن. البته که با واژه خر در این اثر بارها و بارها چه در لفافه و چه صریح شوخی شده اما این جمله جدای از همه گفت و گوهای فیلم است.

• هر خری نباید وارد سینما شود

سینمایی «سینما خر» ارتباطی تنگاتنگ با ناخودآگاه مؤلف برقرار کرده است. فیلم ساز نگاه فاشیستی‌ای نه نسبت به نژاد بلکه نسبت به فعالیت خود دارد و آن نگاه در هنگام نگارش این اثر تبدیل به خودآگاه برتر شده است. او دعواهای تصنعی میان مدیر تولید که فرزند تهیه کننده است به راه می‌اندازد اما زیر پوستی حامل این پیام می‌شود که: هر خری از بابا ننش قهر می کنه میاد تو سینما. نقد در این فیلم بسیار اخلاقی است مخصوصاً برای سازندگان یک اثر سینمایی، یک نقد آسیب شناسانه نسبت به نیاز عاطفی و مورد توجه قرارگرفتن انسان امروزی در جامعه‌ای مانند ایران است. نگاه متفاوت و بدور از شعار احمدلو در این فیلم باعث شده تا تیکه انداختن‌های او حتی به همکاران خود یک شوخی تلقی شود که قطعاً شوخی است اما این شوخی قبل از آنکه کمدی بسازد، اثری دراماتیک تولید می‌کند که حرف جدی مهمی در خود دارد. پیرمرد عاجزانه با الاغ صحبت می‌کند و از گرفتاری‌های خاص خود می‌گوید، علاوه برآن که نمونه‌ای استعاری از گزارشاتی است که خبرنگاران از وضعیت زندگی مردم تهیه می‌کنند از اهمیت احساسات دو جاندار به یک دیگر می‌گوید. حیوانات زبان ادمیزاد نمی‌فهمند اما احساسات اورا که از طریق وابستگی، ستایش و وفاداری می‌باشد درک می‌کنند در بعضی حیوانات مانند سگ این قدرت بیشتر از و در بعضی مانند الاغ نیاز به تکرار دارد. نکته مهمی که باید به آن اشاره کنم شاهد احمدلو در «سینما خر (مشمشه)» با استفاده از چهره‌های جدید نشان داد که فیلمنامه همچنان جایگاه اول در جذابیت یک اثر سینمایی دارد و اتفاقاً این فیلم نامه به چهره و ستاره نیاز ندارد و چهره‌های برگزیده در این فیلم هرکدام بکر بودن و تازگی خاص خودر را دارند. تماشای این فیلم بیش از سرگرم کردن مخاطب او را به فکر وا می‌دارد و این مسئله نیاز اولیه یک رسانه به ابعاد سینما در جامعه ایران است.

ادامه از صفحه یک

این ۲۸ سال، نظر خودش را درباره افکار او ابراز کند، فیلمش را بسازد یا نوشته‌اش را منتشر کند. ما می‌شنویم و بعد، نظر خودمان را می‌گوییم، بدیهی است که اگر اختلاف‌نظری شکل بگیرد، اعتراض و شکایت قانونی در پی نخواهد داشت. الان داریم درباره جزئیات زندگی خصوصی یک شهید مشهور صحبت می‌کنیم که تا وقتی در قید حیات بوده، بدون اجازه خودش و بعد از آن هم بدون اجازه و تأیید وارث قانونی‌اش نمی‌شود بر اساس این جزئیات منتشرنشده و خصوصی، فیلم ساخت. چطور می‌شود به حرف‌هایی که شاید کسی نقل کرده اکتفا و استناد کرد؟ شاید هر کسی هر نسبت دروغینی به ایشان بدهد؛ این کفایت می‌کند برای نمایشی‌کردن زندگی خصوصی این شخصیت؟ تازه این یک وجه ماجراست، وجه دیگر موضوع، تعرض به زندگی خصوصی خانواده و تبعات ارائه این چهره جعلی در زندگی تک‌تک اعضای خانواده اوست.

حرف‌هایم فهم نمی‌شود. برایم روشن می‌شود وقتی سازمان اوج، تهیه‌کننده فیلمفارسی شهید آوینی باشد، مرزهای بی‌اخلاقی، بی‌قانونی، پرده‌دری، و ابتذال می‌تواند جابه‌جا شود. تلویزیون هم صرفاً پخش‌کننده است و مدیرانش می‌گویند با وجود احترام بی‌حدوحصری که نه تنها برای شهید آوینی بلکه برای همه خانواده‌های شهدا قائل‌اند، به پخش این برنامه مبتذل ادامه خواهند داد! در کشوری زندگی می‌کنیم که مرجع تأیید آن‌چه درباره زندگی خصوصی سیدمرتضی آوینی نمایش می‌دهند، من نیستم که همسرش بوده‌ام و صاحب قانونی آن‌چه از او بازمانده. بلکه برنامه‌ساز سازمان اوج است که اجازه دارد قرائت جعلی خودش را برای میلیون‌ها مخاطب به نمایش بگذارد و آنها را به این باور برساند که آوینی همین بوده که ما مقابل چشم‌تان قرار داده‌ایم.

منبع: خبرآنلاین

یک منتقد سینما به نقل از یکی از دوستان جک نیکلسون دلیل کناره گیری این ستاره بزرگ سینما از دنیای بازیگری را فاش کرد.

تقریباً به مدت ۱۰ سال است که شایعاتی مبنی بر کناره گیری جک نیکلسون از دنیای بازیگری ادامه دارد، اما هیچ وقت این بازیگر افسانه‌ای خودش این موضوع را تأیید نکرده است. آخرین حضور جک نیکلسون در دنیای سینما مربوط به فیلم سال ۲۰۱۰ «از کجا می دانی» ساخته جیمز آل. بروکس است. در این سال‌ها شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه نیکلسون افسانه‌ای بازیگری را به دلیل ضعف و زوال حافظه رها کرده و او دیگر قادر به این نیست که روی صحنه دیالوگ‌ها را به یاد بیاورد.

حالا اما یک منتقد و تحلیلگر فیلم در وبلاگ شخصی‌اش دلیل اصلی خداحافظی غیررسمی ستاره «محله چینی‌ها» و «پرواز برفراز آشیانه فاخته» را اعلام کرده است.

جردن ریمی منتقد سینما در صفحه شخصی‌اش به نقل از یکی از دوستان نزدیک نیکلسون در این سال‌ها می‌گوید دلیل غیبت نیکلسون از دنیای بازیگری خسته شدن این بازیگر از این صنعت است.

ریمی در این باره می‌نویسد: نیکلسون از دیدن تغییرات شدید و توفانی صنعت هالیوود که در این چند سال رخ داده، خسته شده است، او کارش را به پایان رسانده و دیگر کاری با این صنعت تغییر یافته ندارد.

چهار سال پیش نیز پیتر فوندا بازیگر فقید هالیوود و دوست نیکلسون در مصاحبه‌ای با نیویورک پست از بازنشستگی این بازیگر خبر داده بود. پیتر فوندا در آن مصاحبه گفته بود: فکر می‌کنم او بازنشسته شده است، نمی‌خواهم از جانب او (جک نیکلسون) صحبت کنم اما او کارهای زیادی انجام داده و موفقیت مالی زیادی را نیز بدست آورده است.

جک نیکلسون ستاره بزرگ هالیوود است که اکنون ۸۳ سال دارد، نیکلسون در فیلم‌های مهمی چون «ایزی رایدر»، «پنج قطعه آسان»، «آخرین مأموریت»، «محله چینی‌ها»، «پرواز برفراز آشیانه فاخته»، «درخشش»، «سرخ‌ها»، «اخبار شبکه»، «بهتر از این نمیشه»، «درباره اشمیت» و «رفتگان» بازی کرده است.

نیکلسون در حال حاضر با ۱۲ نامزدی اسکار در میان بازیگران مرد رکورددار است. او سه بار این جایزه را برای فیلم «پرواز برفراز آشیانه فاخته»، «دوران مهرورزی» و «بهتر از این نمیشه» دریافت کرده است.