کمتر سریالی طی سال‌های اخیر مثل «فارگو» اثر «نوآ هاولی» با چنین جرئت و شجاعتی، چنین با سبک و سیاق خودش بازی کرده است. سریال Fargo در فصل اول چیزی شبیه به یک بازی موش و گربه جنایی بود و بعد سراغ گروه‌های خلاف‌کاری رفت. با این حال تمام داستان‌های شگفت‌انگیزی که این سریال طی سال‌های اخیر روایت کرده، هیچ چیز به اندازه فصل چهارم Fargo جاه‌طلبانه و جنون‌آمیز نیست.
حال اینکه این حد از جاه‌طلبی نکته خوبی است یا نه، بستگی به دیدگاه شما و دلیل اصلی‌تان برای تماشای این سریال دارد. فصل چهارم فارگو، دیگر مختص یک گروه خلاف‌کاری نیست؛ بلکه حالا تاریخ تمام گانگسترهای یک شهر را روایت می‌کند.
طی دهه‌های متعددی که در کانزاس‌سیتیِ خیالی سپری شده، قدرتمندترین خلاف‌کاران شهر به یک سنت عجیب پایبند هستند: دو تا از بزرگ‌ترین روسای گانگستری پسرهای خود را با یکدیگر معاوضه می‌کنند. این سنت با این عقیده بنا شده که چنین معامله‌ای توازن قدرت ایجاد نموده و بین گروه‌ها صلح برقرار می‌سازد.
اما طی تمام این سال‌ها سنت مذکور فقط وسیله‌ای بوده تا خانواده‌های خلاف‌کار در کانزاس‌سیتی با روش‌های خلاقانه‌تری یکدیگر را نابود کنند.
به هیچ وجه نمی‌شود این حقیقت را نادیده گرفت که فصل جدید «فارگو» پر از نام‌های بزرگ است؛ نام‌های بزرگ، کاراکترهای بزرگ و جزئیات فوق‌العاده‌ای که ساعت‌ها طول می‌کشد تا همه‌شان را بررسی کنید.
گروه سیاه‌پوستانِ لوی‌ کانون
(کریس‌راک) و گنگ ایتالیایی جوستو فادا (جیسون‌شوارتزمن) هرکدام با کاراکترهای کلیدی خود وارد میدان می‌شوند؛ کاراکترهایی که به شدت منحصر به فرد هستند و حتی عادات و خلق و خوی مخصوص خودشان را دارند.
حال اینکه کلکسیون گسترده خلاف‌کاران این فصل تنها بخش کوچکی از شخصیت‌های اصلی فارگو محسوب می‌شود و Ethelrida Pearl Smutny (با هنرپیشگی امیری کراچ‌فیلد)، Oraetta Mayflower (با هنرپیشگی جسی باکلی)، Zelmare Roulette (کارن الدریج) و Swanee Capps (کلسی چو) در کنار Deafy Wickware (تیموتی اولفینت) روح و جان تازه‌ای به تیم بازیگری فصل چهارم بخشیده‌اند.
گرچه اگر معمولاً اسامی و تاریخچه شخصیت‌ها یادتان می‌رود و به خوبی نمی‌توانید داستان تعداد بی‌شماری کاراکتر متنوع را همزمان دنبال کنید،احتمالاً فصل جدید فارگو کمی برایتان دردسرساز باشد. با این حال تمام این شلوغی و جنون بی‌حد و مرز کاری می‌کند تا ما به عنوان مخاطب لحظه‌ای توقف کنیم و هسته و قلب فارگو را مورد واکاوی قرار دهیم.
اصلاً چرا ما مردم به داستان‌های خلاف‌کاری و جنایی این‌قدر علاقه داریم؟ چرا هواداران ماجراهای گانگستری و جنگ‌های خونین میان آن‌ها زیاد است؟ و مهم‌تر اینکه در این بلبشو کدام شخصیت‌ها دل مخاطب را به‌دست می‌آورند و کدام زیر چکمه‌های تنفر و تعصب ما خرد می‌شوند (و چرا)؟
از بسیاری از جنبه‌ها، فصل چهارم سریال Fargo مثل یک بتل رویال گسترده است که نهایتاً جایزه آن‌چنانی به کسی نمی‌دهد. برندگان جنگ گانگستری به عنوان «آمریکایی» شناخته می‌شوند و کمی آزادی به دست می‌آورند اما بازنده‌ها در سایه مرگبار «بقیه» بودن گم می‌شوند و هویت اصلی خود را می‌بازند.
فارگو، در اینکه لوی کانون دقیقاً کجای این جنگ ایستاده، اصلاً مرتکب اشتباه نمی‌شود. او و مردانش به خاطر رنگ پوست‌شان سوی بازنده میدان هستند و تاریخ دهه ۵۰ میلادی بر همین مسئله گواه است. اما با این اوصاف آن‌ها هم‌چنان باید پا به میدان مبارزه بگذارند و با جان و دل برای پیروزی تلاش کنند.
به نقل از «کایلا کاب» نویسنده وب‌سایت Decider «فصل چهارم Fargo به هم ریخته و پر از آشوب است؛ چراکه آمریکا به هم ریخته و پر از آشوب است». در اواسط قرن بیستم واقعاً هرکسی حق صحبت یا حتی «آمریکایی بودن» نداشت و رنگ پوست یا در پاره‌ای از موارد، جنسیت این موضوع را تعیین می‌کرد.
اما احتمالاً به تصویر کشیدن این آشوب و جنگ‌های نابرابر مفید و بعضاً ضروری به نظر می‌رسد. سازندگان فارگو نیز به خوبی این مسئله را درک کرده‌اند و با هنری هرچه تمام‌تر آن را به تصویر کشیده‌اند.
فصل چهارم سریال Fargo خواسته‌های جاه‌طلبانه و خارج از عرفی دارد و تا حد بسیاری موفق به حصول آنان شده است. اگر احیاناً این سریال را تا پایان فصل سوم دنبال کرده‌اید و به آن علاقه دارید، پس از دست دادن فصل چهارم که نقطه اوج سریال است، منطقی به نظر نمی‌رسد.
Fargo مجموعه‌ای در ژانر کمدی سیاه، جنایی و درام است که بر اساس فیلمی به همین نام (اثر برادران کوئن) ساخته شده است. کارگردانی این مجموعه تلویزیونی بر عهده «نوآ هاولی» است و خود «برادران کوئن» تهیه‌کنندگی آن را بر عهده دارند.
این سریال بازیگران فوق‌العاده مطرح و باکیفیتی چون بیلی باب تورنتون،‌ مارتین فریمن، آلیسون تولمن، کالین هنکس،‌ کریستین دانست، باب ادنکیرک، یوان مک‌گرگور، پاتریک ویلسون و کری‌کون را در خود می‌بیند.

 

مهر: فیلم سینمایی اقتباسی «همه نت‌های نواخته شده» با اقتباس از رمان «لیساجنووا» با بازی «آنجلینا جولی» و «کریستوف والتس» ساخته می‌شود. دراین رمان که داستانش در فضای معاصر رخ می‌دهد، جولی در نقش «کارینا» ظاهر می‌شود که همسر سابق یک پیانیست موفق به نام «ریچارد» با بازی والتس است. «مایکل سوسی» برای کارگردانی این فیلم انتخاب شده است. ازسوابق کاری وی می‌توان به ساخت «به ۱۳دلیل» و «واو» با بازی ریچل مک‌آدامز و چنینگ تیتوم اشاره کرد. مونه کلیتون که ازتهیه کنندگان فیلم است در کنار دیوید مندل، فیلم‌نامه فیلم را نوشته است.

 

ایلنا: هوشنگ جاوید (موسیقی پژوه) در صفحه شخصی خود از ابتلای یکی از شمشال نوازان موسیقی نواحی خبر داده است.
هوشنگ جاوید نوشته است: عزیز ساوق‌آوایی، شمشال‌نواز کرد به دلیل ابتلا به کرونا در یکی از بیمارستان‌های شهر جوانرود واقع در استان کرمانشاه بستری است. عزیز ساوق‌آوایی در بیمارستان برای تقویت روحیه بیماران و کادر درمان شمشال می‌نوازد. شِمشال، نوعی ساز بادی و گونه‌ای نی فلزی است و از سازهای قدیمی و نسبتاً مقدس در منطقه کردستان به‌شمار می‌رود.

 

ایسنا: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صنوف همکار، براساس مصوبه جدیدستاد مقابله با کرونای تهران از محدودیت‌های اعمال شده در پایتخت برای مقابله با بیماری کرونا تبعیت و به مدت یک هفته دیگر تعطیلی مراکز فرهنگی هنری را تمدید کرد. باتوجه به تصمیم ستاد مقابله با کرونای تهران تعطیلی مراکز محل تجمع چون سینماها، کتابخانه‌ها سالن‌های نمایش، آموزشگاه‌های هنری و... برای یک هفته دیگر تمدید شد. وزارت فرهنگ و ارشاد نیز به منظورصیانت از سلامت جامعه، از محدودیت‌های اعلام شده تبعیت می‌کند؛ بنابراین این مراکز به مدت یک هفته دیگر یعنی از ۱۹ تا ۲۵ مهرماه تعطیل خواهد بود.

 

 نصرت‌اله وحدت هم مثل زنده‌یادان فردین، ملک‌مطیعی و چندین نفر دیگر قربانی قضاوت‌های نادرست شدند. قضاوت‌هایی که ناشی از یک شور انقلابی در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ بود و خیلی‌ها را خانه‌نشین و گوشه‌نشین و حتی به اعتقاد من دق‌مرگ کرد. در حالی‌که خیلی از هم‌نسلان این‌ها توانستند با بندبازی از این مهلکه نجات پیدا کنند و خودشان را به فضای بعد از انقلاب برسانند و جایگاه‌شان را تثبیت کنند و حتی در بعضی موارد نورچشمی بعضی مقامات هم شدند.
در مورد آقای وحدت هنوز هم قضاوت‌ها توام با آگاهی و طمأنینه نیست و گاهی از سر کینه و گاهی هم از سر دوست داشتن یک‌طرفه است و گاهی هم تا حدودی منطقی.
وحدت کمدین بود؛ یک تیپ نسبتاً ثابت که تلفیقی بود از تیپ‌هایی که در کمدی‌های ایتالیایی می‌دیدیم به اضافه چیزی که در تاریخ تئاتر ایران موسوم است به کمدی سبک اصفهان. یعنی در واقع نوعی کمدی که تکیه‌اش بر حرکت و موقعیت به آن معنا نیست و بیشتر بر کلام متکی است. یعنی کمدی کلام به تعبیر دکتر پرویز ممنون که یکی از محققان تئاتر اصفهان است در کتاب تاریخ تئاتر اصفهان، تکیه این سبک بر دیالوگ و حرف است. همان سبکی که زنده‌یاد ارحام صدر دوست دیرینه آقای وحدت داشت؛ یا مثل کارهایی که الان برخی از شاگردان آقای ارحام‌صدر مثل آقای حسن اکلیلی، رشید و... انجام می‌دهند. نمایش‌هایی که از این افراد در تلویزیون پخش شده اگر بدون صدا ببینید هیچ موقعیت خنده‌داری ندارد. درحقیقت کمدی موقعیت و حرکت نیست. بیشتر حرف‌هاست که بامزه و خنده‌دار است. شکل رشدیافته، درست و منطقی این سبک کمدی «قصه‌های مجید» آقای پوراحمد است که خیلی متأثر از سبک اصفهانی بود.
آقای وحدت، کمدینی بود که با تلفیقی از این جنبه‌ها توانسته بود به یک هویت فردی برسد و برای صنعت سینما همین کافی بود. ما در سینما دو مشکل اساسی داریم؛ یک اینکه کمدین‌هایمان را خیلی جدی نمی‌گیریم درحالی‌که «انیشتین» درباره بزرگ‌ترین کمدین تاریخ سینما «چارلی‌چاپلین» می‌گوید: او از من خدمت بیشتری به بشریت کرده است. نمی‌گویم نصرت‌اله وحدت، با کمدی‌هایی که می‌ساخت به جامعه خدمت می‌کرد ولی یک موضع انتقادی داشت که متاسفانه رفتاری که نقد می‌کرد به اسم خودش تمام شد. فکر کردند خودش این طور آدمی است؛ یک مرد زن‌باره هوس‌ران که دچار مخمصه می‌شود. درحالی‌که برخلاف فیلم‌هایش خود وحدت آدم خانواده‌دوست و خانواده‌داری بوده او درواقع با این فیلم‌ها به نقد جامعه مردسالار ما در آن روز و روزگار پرداخته که این به نظرم نکته قابل بحثی است. این درست همان اتهامی است که به زنده‌یاد نصرت‌کریمی زدند. درحالی‌که او هم با کمدی‌هایی که می‌ساخت، در واقع با موضع انتقادی به روابط زناشویی و روابط خانوادگی آن روز نگاه می‌کرد. فیلم‌های وحدت هم رویکرد انتقادی داشت برای مردها و بعضی زن‌هایی که مشکل اخلاقی داشتند. این نکته‌ای است که متاسفانه کمتر به آن توجه شده و باعث شد که او را خانه‌نشین کردند.
این درحالی‌است که وحدت می‌توانست با خلق فیلم‌هایی که در فضای بعد از انقلاب شاید یک مقدار جدی‌تر هم می‌شد، به صنعت سینمای ایران کمک کند.
نمی‌دانم واقعاً چه کسانی تصمیم گرفتند که این افراد باید حذف شوند و برخی دیگر که نوچه‌های این‌ها بودند ادامه بدهند. من روزهایی را به یاد می‌آورم که در اداره تئاتر رفت‌وآمد داشتم و شنیدم که یک تعداد از بازیگران قدیمی تئاتر با مدیر اداره تئاتر جلسه دارند. این‌ها کسانی بودند که چون در سینما ممنوع‌الفعالیت شده بودند، در لاله‌زار تئاترهای لاله‌زاری اجرا می‌کردند. آقای وحدت، بهمن مفید، مرتضی عقیلی، اصغرسمسارزاده و خیلی‌های دیگر بودند. از اتاق آن مدیر وقت صدای شعار الله اکبر بلند شد، وقتی در باز شد این‌ها را دیدم که همه با حالت افسرده و غمگین و شرم‌زده بیرون آمدند. این‌ها آمده بودند آنجا که صحبت کنند که اجازه بگیرند تا تنها منبع درآمد زندگی‌شان که همین کارگردانی و بازیگری در تئاتر است را ادامه بدهند. بعد از آن من دو، سه باری آقای وحدت را دیدم که آخرین بار در جشن منتقدان چندسال پیش بود.
نصرت‌اله وحدت، یک ستون از ستون‌های صنعت سینمای ایران بود و می‌توانست ادامه بدهد. اینکه می‌گویم صنعت سینما ما نباید در واقع در کاری که اسمش صنعت است فقط به نخبه‌گرایی توجه کنیم. صنعت سینما یعنی همه فیلم‌ها حتی فیلم‌هایی که عامه مردم را می‌تواند سرگرم کند.
واقعیت این است که من نیز بعد از انقلاب جزو مخالفان آقای وحدت و امثال ایشان بودم و فکر می‌کردم این‌ها ضدسینما و ضدهنر کار کردند و باید محکوم شوند ولی داریم می‌بینیم که یک عده بی‌هنرتر و بی‌سوادتر و بی‌کمالات‌تر آمدند و حتی گاهی عقب‌تر از آن‌ها هم سیر می‌کنند و از آن‌ها حمایت هم می‌شود. وحدت هم مثل فردین و ملک‌مطیعی سرمایه‌هایی بودند که سینمای ایران آن‌ها را به راحتی از دست داد.
منبع: خبرآنلاین

 

سی نما: «دووین جانسون» این هفته از ۲۰۰ میلیون دنبال‌کننده در اینستاگرام عبور کرد. او هشت اکتبر با ارسال ویدئویی، رسیدن به این سطح و تبدیل شدن به اولین مرد آمریکایی با بیش از ۲۰۰ میلیون دنبال‌کننده را جشن گرفت. به‌گزارش ۳۰ نما، در حال حاضر «کریستیانو رونالدو» با ۲۳۸ میلیون دنبال‌کننده در صدر ایستاده و «آریانا گرانده» با ۲۰۳میلیون دنبال‌کننده اینستاگرام در میان زنان رتبه اول را در اختیار دارد. جانسون در این پست از هواداران قدردانی می‌کند و می‌گوید: «همیشه حقیقت را به زبان آورید و سعی کنید با همدردی حقیقت را بگویید، با کمی تواضع، با کمی وقار، با احترام و همدلی. حتی وقتی به زبان آوردن حقیقت موجب ایجاد بحث‌هایی شود که کمی دیگران را ناراحت کند.» جانسون به روشنی به حمایت اخیر خود از «بایدن» ارجاع می‌دهد. او برای اولین بار از یک نامزد ریاست جمهوری به پشتیبانی می‌پرداخت. پس از این اقدام، بسیاری از مخاطبین او که طرفدار «دونالدترامپ» بودند برآشفتند و صفحه اینستاگرامش را مورد هجوم قرار دادند. جانسون در یکی از پست‌های اینستاگرامش از نحوه مقابله دولت آمریکا با ویروس کرونا انتقاد می‌کند. ترامپ اخیراً در صفحه توئیترش خطاب به مردم نوشت که نباید از ویروس کرونا بترسند. این در حالی است که ویروس در این کشور بیش از ۲۱۰ هزار قربانی گرفته است! جانسون محبوب با این حمایت به اقدام خطیری دست زد و میان هوادارانش دو دستگی انداخت. با این حال، در این دوران سخت چنین فعالیت‌هایی از سوی سلبریتی‌هایی با این همه هوادار، قابل ستایش است.

 

«همیشه شیطان» ساخته «آنتونیوکمپوس» یکی از مهم‌ترین فیلم‌های سال 2020 است. فیلم به مثابه یک مکافات قبل از جنایت رویدادها را پیش می‌برد که این بزرگ‌ترین تفاوت در ژانر است. بازسازی قصه براساس یک رمان همواره با چالش‌های فراوانی روبه‌روست که مؤلف تا حدودی از پس برانگیختگن درست احساسات بیننده بر آمده است. فیلم اشاره عمیقی به ساختار دوار هستی دارد و به خوبی نشان می‌دهد سرگذشت پدر یا مادر چگونه برای فرزندان تکرار می‌شود و مانند ژنی به نسل‌های بعد منتقل خواهد شد.
 کشیش
در سکانس‌های ابتدایی فیلم می‌بینیم که کشیش متوهمانه با خدا سخن می‌گوید، با این توهم شیشه‌ای پر از عنکبوت را روی خود خالی می‌کند، خود را به مدت چند روز در اتاق تاریک و تنگی زندانی می‌کند و مدام او را صدا می‌زند، همسرش را به قتل می‌رساند با این باور که خدا این قربانی را پذیرا می‌شود و به او جان تازه می‌بخشد. قربانی کردن و قربانی شدن تم فیلم است. «همیشه شیطان» نه کشیش است که با بازی نسبتاً خوب رابرت پترسون همراه شده و نه انتقام جویی بر اساس یک هیجان روانی؛بلکه ناآگاهی و تنهایی آدم‌هایی است که به جای تفکر به توسل تکیه می‌کنند. کاراکترهایی که نه تعریف درستی از خدا دارند و نه باور صادقانه‌ای. برای لذتجویی کسی را به زور اسلحه وادار به عکس گرفتن می‌کنند. البته فیلم نامه هم‌چنان در بیان چرایی‌های رمان ابتر است اما اشاره درستی به موعظه گران دارد؛ آنان که موعظه می‌کنند خود بیش از هر کس دیگری به موعظه نیازمندند.
 ساختار
فیلم‌نامه «همیشه شیطان» دارای جاهای خالی بسیاری است که بیننده از پر کردن آن عاجز می‌ماند. اساس قتل‌های سریالی که مرد و زنی با سوار کردن افراد کنار جاده مانده چیست؟ شاید شکل جدیدی از سینما در ژانر نوآر باشد؛ اما یک ژانر هیجان‌انگیز بیش از هر قصه‌ای نیاز به پاسخ دارد. ساده‌گویی در تولید و پایداری یک عشق از نقاط قوت فیلم‌نامه است. سرباز به سادگی عاشق خانم مهماندار می‌شود با او ازدواج می‌کند و بعد از آگاهی از بیماری او دست به دامن باورها می‌شود و  سگ را در پیشگاه خدا قربانی می‌کند؛ او را از دست می‌دهد و در آخر خودکشی می‌کند. یک داستان عاشقانه که زوائد آن زده شده و سرآمد خرده پیرنگ‌هایی است که راوی با نریشن به موقع آن‌ها را تعریف می‌کند. اما دقیقاً کامل بودن این خرده پیرنگ، ناقص بودن دیگر خرده پیرنگ‌ها را زیر سؤال می‌برد و از طرفی پیرنگ اصلی که شناخت شخصیت پسر بچه‌ای است که محصول یک عشق افسرده بوده را سخت می‌سازد. در این لحظات است که قدرت ادبیات بر فیلم‌نامه‌ای که از آن اقتباس شده، می‌چربد. اقتباس به همان اندازه که لذت‌بخش و معناگراست می‌تواند ناکافی باشد. به همین دلیل است که بسیاری از رمان‌نویسان ازجمله «همینگوی» اصرار داشتند بر فیلم‌نامه نظارت کنند. جدای از بحث محتوایی فیلم‌نامه، دکوپاژ اثر، انسان را یاد آثار «پل‌توماس‌اندرسون» می‌اندازد که مشخصاً «خون به پا خواهد شد» یکی از نزدیک‌ترین اشاراتی است که مؤلف به انباشت تجربی سینمایی خود داشته است.
 مسیحیت و سینما
رشد عقلایی مسیحیت در رسانه سینما وابسته به نقد ریشه‌ای آن است. مسیحیت و باور به توسل، یکی از جاذبه‌هایی است که کارگردانان را مجاب به ساختن می‌کند. علاوه بر آنکه خود این مسئله دارای جذابیت است، قداست دین و مذهب را در نقدپذیری آن عنوان می‌کند. در «همیشه‌شیطان» قربانیانی وجود دارند که هنوز ماهیت خود را کشف نکرده، به بهانه نزدیکی با خدا شکنجه می‌شوند. نقد بزرگ فیلم به قداستی است که برای موعظه‌گران و کشیشان قائل می‌شوند. فیلم «تردید» ساخته جان پاتریک شنلی، با بازی زیبای‌سیمورهافمن به خوبی این عدم قداست واعظان را به نمایش می‌گذارد. «همیشه شیطان» با تکیه بر فرم چنین آثاری و بهره‌گیری از قصه یک رمان که آن را با لکنت بیان می‌کند، توانسته اثری خلق کند که با تجریبات گذشته سینما در این حوزه متفاوت باشد.

ایسنا: فیلم سینمایی «یلدا» به نویسندگی و کارگردانی مسعودبخشی، پس از درخشش در جشنواره‌های جهانی، این هفته در ۸۷ سینما در فرانسه و لهستان روی پرده می‌رود.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از اسکرین، شرکت فرانسوی پیرامید حق پخش این فیلم تحسین‌شده را بر عهده دارد و اگر «یلدا» پس از نمایش جهانی و بین‌المللی در ایران هم اکران شود، می‌تواند یکی از گزینه‌های حضور در رقابت اسکار ۲۰۲۱ به نمایندگی از سینمای ایران باشد. هر چند آلمان، سوئیس، لوکزامبورگ و لبنان هم جز ایران و فرانسه در تولید «یلدا» نقش داشته‌اند.
بخشی در این درام اجتماعی سراغ یک موضوع ملتهب رفته و به نظر می‌رسد شیفتگی جشنواره‌هایی چون برلین و ساندنس و کارلووی‌واری و ونکوور و ورشو به «یلدا» ناشی از به تصویر کشیدن این داستان درباره قتل و قصاص باشد. ماجرا درباره دختری ۲۲ساله به نام مریم است که شوهر ۶۵ خود ناصر را می‌کشد و به اعدام محکوم می‌شود. تنها کسی که می‌تواند مریم را از طناب دار و قصاص برهاند مونا، دختر ۳۷ ساله مقتول است.
در این میان، مونا باید در یک برنامه محبوب و پربیننده تلویزیونی حضور یابد و برابر دیدگان بینندگان قاتل پدر خود را ببخشد؛ اما این پایان ماجرا نیست و... یکی از ایده‌های ابتدایی برای نگارش داستان و فیلم‌نامه «یلدا» به احتمال زیاد «ماه عسل» است و تصاویری که از حضور قهرمانان داستان در فیلم منتشر شده، بیننده را یاد برنامه جنجالی احسان علیخانی می‌اندازد. صداف عسگری، بهناز جعفری بابک کریمی، فرشته صدرعرفایی، فروغ قجابگلی، آرمان درویش و فرشته حسینی بازیگران «یلدا» هستند.
فیلم ۸۹ دقیقه‌ای «یلدا» جایزه بزرگ هیئت داوران جشنواره معتبر ساندنس را برده و در یکی از بخش‌های رقابتی جشنواره برلین هم به نمایش درآمده است. جایزه بهترین فیلم‌نامه از جشنواره صوفیا دیگر افتخار بین‌المللی فیلم است که علی مصفا در جمع تهیه‌کنندگان آن حضور دارد و فقیهه سلطانی و بهرام افشاری هم در «یلدا» ایفای نقش کرده‌اند. فیلم بخشی، از چند روز پیش در فرانسه به نمایش عمومی درآمده و از روز جمعه در لهستان نیز روی پرده می‌رود.

 

همشهری آنلاین: رمان «بند محکومین» نوشته کیهان خانجانی توسط احمد حیدری، به زبان عربی ترجمه و توسط انتشارات تکوین کویت منتشر شد. ناشر کپی‌رایت ترجمه را با وجود تحریم‌ها پرداخت کرده است.
رمان «بند محکومین» نوشته کیهان خانجانی توسط احمد حیدری مترجم سرشناس عرب به زبان عربی ترجمه و توسط انتشارات «تکوین» کویت و با همکاری انتشارات «الرافدین» چاپ شد و از ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۰ در کشورهای عرب‌زبان پخش خواهد شد.
احمد حیدری، مترجم این رمان که خود متولد کویت بوده، پیش از این آثار دیگری را از فارسی به عربی ترجمه و نشر داده است ازجمله «سفرنامه اصفهان نصف جهان» اثر صادق هدایت، «چشم‌هایش» اثر بزرگ علوی، «دایی‌جان ناپلئون» اثر ایرج پزشکزاد، «زندگی‌نامه ادبی فروغ» اثر فرزانه میلانی، «نوشتن با دوربین» گفت‌وگو با ابراهیم گلستان و... . کیهان خانجانی در خصوص این خبر گفت: ترجمه این رمان دو سال طول کشید و در طول این مدت مترجم تماس می‌گرفت و درباره برخی از اصطلاحات صحبت می‌کردیم. با توجه به لحن‌محور بودن این اثر، سه ویراستار آن از کشورهای مختلف عرب‌زبان بودند تا رمان زبانی قابل درک برای تمام عرب‌زبانان داشته باشد. خوشحالم که یکی از بهترین مترجمان و ناشران عرب ترجمه و چاپ این رمان را بر عهده داشته‌اند. با اینکه متأسفانه کشور ما عضو قانون کپی‌رایت نیست؛ اما ناشر اخلاق حرفه‌ای را رعایت کرد و قراردادی در دو نسخه عربی و انگلیسی فرستاد و حق‌التالیف چاپ اول را با وجود تحریم‌ها به دستم رساند. انتشارات «تکوین» به شکل تخصصی به ترجمه و نشر آثار ادبی و فلسفی نویسندگان جهان پرداخته است؛ ازجمله کافکا، سیلویاپلات اریک‌امانوئل اشمیت، تولستوی، اسکار وایلد، مارک تواین، نیچه، یونگ، فروید، جوزف کمبل و غیره؛ و از میان آثار فارسی، گزیده شعرهای سهراب سپهری را منتشر کرده است. ترجمه احمد حیدری از رمان «دایی‌جان ناپلئون» به عنوان بهترین رمان ترجمه شده به عربی انتخاب شد. مقاله‌های وی در روزنامه‌های عربی منتشر می‌شود ازجمله: روزنامه الدستور اردن، روزنامه القبس کویت، روزنامه بلد لبنان، روزنامه العرب قطر، مجله مسرحیون، مجله شارع المتنبی، مجله التراث امارات و مجله المشاهد در لندن و غیره.

 

مهر: مدیر شرکت پخش «نمایش گستران» از اکران محدود «جنایت بی‌دقت» در شهرستان‌ها در صورت ادامه تعطیلی سینماها در تهران خبر داد. امیرحسین حیدری، مدیر شرکت پخش «نمایش گستران» درباره اکران فیلم سینمایی «جنایت بی دقت» گفت: در تلاش هستیم بعد از دریافت پروانه نمایش «جنایت بی‌دقت» به کارگردانی شهرام مکری را در اولین فرصت در سینماها اکران کنیم.
وی با تاکید بر اینکه درخواست پروانه نمایش از طرف تهیه‌کننده این فیلم داده شده است، توضیح داد: مقدمات اکران «جنایت بی‌دقت» در حال انجام است و فکر می‌کنم این فیلم در اکران عمومی موفق باشد. البته فرض بر اینکه شرایط کشور به ثبات رسیده باشد و اتفاقات دیگری درباره شیوع ویروس کرونا رخ ندهد. مدیر شرکت پخش «نمایش گستران» با اشاره به تعطیلی سینماها در تهران بیان کرد: گویا به غیر از سینماها و باغ وحش‌ها همه جا باز است؛ البته سینماها در شهرستان‌ها هنوز تعطیل نشده است. وی تاکید کرد: اگر سینماها در تهران هم‌چنان تعطیل باشد حتماً این فیلم را در شهرستان‌ها به صورت محدود اکران می‌کنیم تا فیلم این شانس را داشته باشد در لیست گزینه‌های نماینده ایران در اسکار باشد. این مدیر پخش در پاسخ به اینکه آیا احتمال اکران آنلاین فیلم در صورت استمرار تعطیلی سینماها وجود دارد، توضیح داد: با توجه به اینکه «جنایت بی‌دقت» قرار است هم‌چنان در جشنواره‌های بین‌المللی نمایش داده شود، پخش‌کننده بین‌المللی فیلم اجازه اکران آنلاین را به ما نداده است. حیدری گفت: این فیلم در ادامه کارهای شهرام مکری است، البته تفاوت‌هایی نسبت به آثار قبلی دارد و مانند کارهای قبلی این کارگردان تجربی نیست و در این فیلم نگاهی به مخاطب عام نیز داشته است. وی درباره ظرفیت فیلم برای نمایندگی سینمای ایران در مراسم اسکار امسال هم توضیح داد: معتقدم این فیلم می‌تواند گزینه مناسبی برای اسکار باشد؛با توجه به سابقه این کارگردان و موفقیتی که در جشنواره فیلم ونیز داشته و جشنواره‌های بین‌المللی که پیش رو خواهد داشت، می‌تواند جزو شانس‌های خوب برای حضور در اسکار باشد. حیدری تأکید کرد: خوشبختانه این فیلم پخش‌کننده بین‌المللی خوبی دارد و فکر می‌کنم یکی از مولفه‌هایی که فیلم‌ها می‌توانند شانس حضور در اسکار را داشته باشند، یک پخش‌کننده بین‌المللی خوب است.