کافه سینما: از میان ۴۰ نماینده که می‌خواهند برخی شبکه‌های اجتماعی خارجی را ببندند و برای فیلترشکن مجازات بگذارند، ۲۹‌ نفرشان در توئیتر حساب دارند! روزنامه فرهیختگان، روزنامه دانشگاه آزاد و نزدیک‌به اصول‌گرایان، گزارش کرده از میان ۴۰ نماینده که می‌خواهند برخی شبکه‌های اجتماعی خارجی را ببندند و برای فیلترشکن مجازات بگذارند، ۲۹ نفرشان با استفاده از همین امکان در توئیتر حساب دارند و فعالیت می‌کنند. کریمی قدوسی، حسن نوروزی، جبار کوچکی‌نژاد، علی خضریان، امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی، زهره‌سادات لاجوردی، ابوالفضل ابوترابی، کاظم دلخوش، حسینعلی حاجی دلیگانی و احمد امیرآبادی فراهانی از جمله امضاکنندگان این طرح هستند که همگی با فیلترشکن یا وی‌پی‌ان در توئیتر حساب شخصی دارند. ۴۰ نماینده طرحی با نام «ساماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی» در چهار فصل و ۲۱ ماده را امضا کرده‌اند که در ماده ۱۷ آن برای تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان فیلترشکن در ایران کیفر زندان و جریمه تعیین شده است.

 

ایلنا:فرمانده نیروی زمینی ارتش گفت: نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در چرخه دفاعی روی پای خود ایستاده و به هیچ کشوری وابسته نیستند. امیر سرتیپ کیومرث حیدری، در حاشیه بازدید از قرارگاه لشکر ۱۶ زرهی قزوین گفت: نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی به‌عنوان یک مجموعه محوری با تدابیر فرماندهی کل قوا نامگذاری شد، زیرا محور عملیات این نیرو در زمین است و امروز با عنایت الهی و اطاعت محض از فرامین مقام معظم رهبری، نیروی زمینی با آمادگی بالای خود توانمندی این را دارد که با همکاری سایر نیروهای مسلح پوزه هر تهدیدکننده‌ای را در کمترین زمان به خاک بمالد. وی با اشاره به ۲۳ رسته پیچیده در نیروی زمینی ارتش افزود: پیچیده‌ترین این رسته‌ها نیز بخش متحرک هوایی و هوانیروز است که به یاری خدا در این حوزه نیز قطع وابستگی کامل را داریم.

 

«مصطفی الکاظمی» نخست‌وزیر عراق یک روز پس از پایان سفر پنج روزه‌اش به آمریکا از پروژه جدیدش با نام «شام جدید» پرده برداشت. این طرح مبتنی بر دادن نفت در مقابل جذب سرمایه‌های دو کشور اردن و مصر است. در واقع با اجرای این طرح تبادل سرمایه و فناوری بین سه کشور عراق و اردن و مصر به صورت آزاد انجام خواهد شد.
 ویژگی‌های طرح
گمان می‌رود در طرح جدید مصر با «منبع مهم جمعیتی»، عراق با «منبع مهم نفتی» و اردن به عنوان پل یا حلقه ارتباط جغرافیایی میان این دو کشور به حکم جایگاهش مورد توجه باشد. اعتقاد بر این است که سه کشور عراق، اردن و مصر دارای تولید ناخالص داخلی به ارزش ۵۰۰ میلیارد دلار هستند در حالی که حجم تبادلات تجاری بین سه کشور بسیار پایین و ضعیف است. عراق در این راستا، حجم مبادلات عراق و مصر را یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار و با اردن کمتر از یک میلیارد دلار و بین دو کشور مصر و اردن نیز کمتر از یک میلیارد دلار اعلام کرده است این در حالی است که جمعیت سه کشور فراتر از ۱۵۰ میلیون نفر است. در چارچوب این طرح، انتظار می‌رود که در بحث‌های اقتصادی سران سه کشور، موضوع خط لوله نفتی بصره به بندر «عقبه» در اردن و از آنجا به مصر با هزینه ۱۸ میلیارد دلار را مطرح کنند. مصر و اردن تمایل دارند که نفت را از عراق با تخفیف ۱۶ دلار در مقایسه با قیمت نفت برنت خریداری کنند. در مقابل عراق آمادگی خود را برای واردات برق از مصر و اردن از طریق ارتباط شبکه‌های برق سه کشور ابراز داشته است و انتظار می‌رود که اردن نیز بر اجرای توافق‌های صورت گرفته در دوره دولت پیشین (عادل عبدالمهدی) در بخش انرژی، تبادلات بازرگانی و سرمایه‌گذاری بین دو کشور تاکید کند. اما واقعیت این است که طرح جدید نخست‌وزیر عراق به نام «شام جدید» به مفهوم رویکرد عراق به سمت اقتصاد آمریکایی، شیخ‌نشین‌های حوزه خلیج‌فارس، مصر و اردن است و این به معنای صرف نظر کردن از توافقنامه با چین است که دولت عادل عبدالمهدی با پکن در ۲۰۱۹ امضا کرده است. همچنین اجرای این رویکرد اقتصادی، با توجه به ادامه ناامنی‌ها در عراق و گسترش فساد و وجود کاغذ بازی دست و پا گیر، مسئله ورود شرکت‌های بزرگ برای سرمایه‌گذاری در عراق را با مشکل مواجه کرده است.
 ابهامات طرح
در حالی که تجمع‌های عربی و منطقه‌ای و حتی اتحادیه عرب که کشورهای عربی را گرد هم آورده است تلوتلو می‌خورند، به ناگاه نخست‌وزیر جدید عراق ایده پروژه «سرزمین شام جدید» را مطرح می‌کند. باید توجه داشت اطلاعاتی که درباره بستر سیاسی، ایدئولوژیک و اقتصادی که این مجموعه منطقه‌ای جدید بر آن قرار می‌گیرد همچنان مبهم و پوشیده است، دلایل و انگیزه‌هایی که باعث شد این پروژه به شکل ناگهانی و سریع و بدون هیچ‌گونه مقدماتی راه‌اندازی شود نیز مبهم است ولی چند نکته قابل توجه وجود دارد که باید درباره آن‌ها درنگ کنیم.
نخست اینکه آقای الکاظمی صاحب ایده و پدر روحی و معنوی‌اش، آن را پس از بازگشت از سفرش به واشنگتن اعلام کرد همان جایی که با استقبال گرم «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا، «مایک پمپئو» وزیر خارجه و تعدادی از مسئولان سیاسی و امنیتی آمریکا روبه‌رو شد. دوم؛ سه کشور عضو این مجموعه جدید را یک ایدئولوژی گرد هم می‌آورد یعنی صفت «اعتدال» و قرار گرفتن زیر چتر آمریکاست و دو کشور نیز دارای معاهده‌های صلح با دولت اشغالگر اسرائیل (مصر و اردن) هستند، حالا آیا پیوستن عراق به آن‌ها مقدمه رفتن به همان راه و آمادگی برای امضای توافقنامه صلح با این دولت اشغالگر به مانند توافقنامه اخیر امارات است که آقای الکاظمی به شیوه غیرمستقیم و زمانی که گفت که این تصمیم حاکمیتی است، از آن استقبال کرد؟ سوم؛ این گروه منطقه‌ای ما را به یاد اتحادیه چهارجانبه می‌اندازد که «صدام حسین» رئیس‌جمهور (معدوم) عراق قبل از جنگ دوم خلیج‌فارس (اشغال کویت) اعلام کرد و مصر، اردن، یمن و عراق را شامل شد ولی عمرش به دلیل اختلاف‌های شخصی و سیاسی روسای جمهور عراق و مصر و رقابت بر رهبری‌اش چندان طول نکشید و در گهواره خود مرد. چهارم؛ این گروه که «پروژه سرزمین شام جدید» نام دارد کشوری که به لحاظ تاریخی نام شام دارد یعنی سوریه را در بر نمی‌گیرد در حالی که این کشور همجوار مهم اردن و عراق است و هم‌پیمان تاریخی مصر و عراق است حالا چرا این کشور به طور کلی از این گروه دور شد و دعوت به این گروه نشد؟ پنجم؛ آیا این گروه که احتمالاً جایگزین شورای همکاری کشورهای حاشیه خلیج‌فارس چند پاره شده است، به منظور رویارویی با ایران و ترکیه دو قدرت منطقه‌ای صعود کرده در منطقه خاورمیانه تشکیل شده است و مقدمه پروژه عربی سوم با حمایت آمریکا خواهد بود؟ واقعیت این است که جوابی برای همه این پنج نکته و پرسش‌هایی که از دل آن‌ها بیرون می‌آید نداریم زیرا اطلاعات اندک است و تجمع جدید به شکل ناگهانی آشکار شد ولی بعید نمی‌دانیم که آمریکا از آن استقبال کرده است زیرا الکاظمی از حمایت آمریکا برخوردار است و در واشنگتن به گرمی مورد استقبال قرار گرفت؛ استقبالی که هیچ کدام از نخست‌وزیران سابق عراقی از زمان اشغال عراق توسط آمریکا در سال 2003 از آن برخوردار نشدند. بی‌تردید این تجمع منطقه‌ای جدید اسباب و ادوات قدرت را دارد و ادغام اقتصادی مهمی بین ثروت نفتی و گازی عراق با منبع انسانی مصر را متجسد می‌کند و وجوه اشتراک زیادی وجود دارد که بارزترین آن‌ها گروهی «فرا طایفه‌ای است» و دو ضلع اساسی و مرکزی که تاریخ قدیم و جدید منطقه بر آن پایه‌ریزی شده است را در بر می‌گیرد، اما مستثنی کردن ضلع سوم آن یعنی سوریه سوال برانگیز است و علامت سوال‌های زیادی درباره نیت‌های واقعی پشت آن و احتمال‌ فرصت‌های موفقیت یا پایداری آن و اجتنابش از سرنوشت «اتحادیه عربی» که بر ویرانه‌های آن پایه‌ریزی می‌شود، یعنی فروپاشی‌اش، بر می‌انگیزد. نمی‌خواهیم از روی نتایج جهش کرده و حکم‌های عجولانه‌ و زودهنگام صادر کنیم و باید منتظر جزئیات بیشتر بمانیم؛ امری که باعث می‌شود ما به فضیلت صبر و انتظار تا فهمیدن نیت‌ها، دلایل و خاستگاه‌های این مجموعه از سخنان و بیانیه‌های تأسیسی که در پایان نشست سه جانبه امان صادر شد، پایبندمی‌شویم.

 

ایام ماه محرم و سوگواری امام حسین(ع) فرار رسید. حسین، شخصیتی که دلدادگان بسیاری دارد و شیعیان عالم و بسیاری از آزادی‌خواهان مجذوب حسین(ع) به عنوان معلم بزرگ اصلاح‌جویی و آزادی‌خواهی هستند و به طور طبیعی افراد زیادی ازماه‌ها قبل منتظر چنین ایامی بودند و لحظه‌شماری می‌کردند که مراسم سوگواری سالار شهیدان را عین سال قبل برگزارکنند. شیوع کرونا در ایران و بسیاری ازکشورها، تغییر و تحولات جدیدی در سبک زندگی و نوع نگاه ایجادکرده است که شاید برخی از تغییرات هنوز به صورت کامل رویت نشده باشند. تحولات نو و تغییر روش زندگی وکسب و کار به واسطه گسترش کرونا یک بحثی است و بحث دیگر نحوه ایجاد توازن و عادت کردن (وپذیرفتن این تغییرات) به شرایط جدید ودرزمان گسترش کروناست. نحوه برگزاری مناسک مذهبی از قبیل نماز جمعه، عید قربان، عید غدیر، حج و ماه محرم و ایام سوگواری امام حسین(ع) ازجمله موضوعاتی است که دستخوش تغییرات اساسی شده است؛ به گونه‌ای که نحوه برگزاری هریک ازمناسک مذهبی را به قبل و بعد از شیوع کرونا بایستی تقسیم کرد. شیوع کرونا و ادامه وضعیت قرمزکرونایی دربسیاری از شهرهای ایران و مصادف شدن این بیماری با ایام محرم، یکی از موضوعات چالش‌برانگیز این روزهاست و در مجموع دو نوع تفکر نسبت به نحوه برگزاری مناسک محرم شگل گرفته است. گروهی ازمداحان، منبری‌ها، وعاظ و هیئتی‌ها تمایلی ندارند که درشکل و نحوه بر گزاری مراسم محرم نسبت به سال و سال‌های گذشته تفاوت و تغییرات ایجاد کنند.
این گروه بر این باوراست عزاداری ماه محرم بایستی با شکوه بر گزار شود و شیوع کرونا نباید هیچ تاثیری در شکل و شمایل سوگواری ایجاد کند. البته در برخی از مواقع و از سوی برخی از منبری‌ها و مداحان این‌گونه القا می‌شود که شرکت در مراسم سوگواری امام حسین(ع) حتی در شرایط کرونایی ضروری است و اگر اتفاقی هم بیفتد و به واسطه سرایت بیماری کرونا فردی فوت کند، این گونه مردن ارزشمند است. صحبت‌های آقای روحانی در چند هفته اخیر که به برگزاری باشکوه مراسم ماه محرم تاکید کرده بود، یکی از عوامل فربه شدن این طیف از مداحان و منبری‌هاست و این موضع‌گیری آقای روحانی در کنار برخی از نظرات وی تعجب‌برانگیز است. تفکر دوم و نوع نگرش دیگری نسبت به برگزاری مراسم ماه محرم متولد شده و به نظر معقول‌تر است. این طیف که برخی از علما و هیئتی‌ها را در بر می‌گیرد، بر این عقیده است که راه و منش امام حسین(ع) تا همیشه تاریخ پابرجا و جاویدان است ولی به جهت رعایت پروتکل‌های بهداشتی که برگزاری هر گونه تجمع به هر عنوانی (چه مجلس عزا و چه مجلس عروسی و چه دورهمی و نشست‌های صنفی و خانوادگی) را ممنوع اعلام کرده است؛ بایستی شیوه‌های نوین و بی‌خطری را جایگزین مناسک و عزاداری سال‌های قبل کرد. شاید طرح «هر خانه یک حسینیه» و همچنین برگزاری مراسم عزاداری درمحوطه و فضای باز درهمین راستا قابل ارزیابی باشد. کشمکش بین طیف اول و طیف دوم که به نوعی هر دو گروه هیئتی محسوب می‌شوند همچنان ادامه دارد ولی در این میان موضع ستاد ملی کرونا نسبت به جانبداری از یک گروه و طرد گروه دیگر اهمیت خاصی دارد. ستاد ملی مبارزه با کرونا به عنوان یک نهاد متأثر از شیوع کرونا و تازه تأسیس، به خوبی می‌تواند نقش میانجی را بازی کند و به مجادلات دو گروه پایان دهد. شواهد نشان می‌دهد که مسئولان بهداشتی با تفکرات طیف اول موافق نیستند و ادامه رفتارهای این گروه را عامل به خطر افتادن سلامتی مردم می‌دانند و به شکل‌های مختلف این موضوع را بیان می‌کنند. درسوی دیگر ماجرا، به نظرمی‌رسد که ستاد ملی کرونا نیز نظرات مقامات بهداشتی را تأیید و از آن‌ها حمایت می‌کند ولی به جهت حساسیتی که برخی از هیئتی‌ها و نیروهای مذهبی نسبت به برگزاری مراسم ماه محرم دارند، تلاش می‌کند با این طیف محافظه‌کارانه بر خورد کند و به صورت تدریجی و در یک فرایند گفت‌وگو محور، آن‌ها را مجاب کند که با روش معقول و مسئولانه طیف دوم، هم جهت باشند.

 

ادامه از صفحه یک ...
این کار را تسریع کنند، ثبت واکسن اسپوتنیک در روسیه این نگرانی را ایجاد کرده است که برخی مراحل را میان‌بر زده باشند. توماس بولیکی مدیر برنامه سلامت جهانی در «شورای روابط خارجی» آمریکاست، یک نهاد مستقل غیرسیاسی، بین المللی.
 او هم به بی‌بی‌سی گفت: بی‌تردید میان‌برهایی زده شده به خصوص در مورد واکسن روسیه. ساختن واکسن کار سختی نیست اما ثابت کردن اینکه واکسن بی‌ضرر و موثر است سخت است. اگر کشوری فقط علاقه‌مند به ساختن باشد، می‌تواند بقیه را میان‌بر بزند. ثبت واکسن اسپوتنیک در روسیه بدون کارآزمایی‌های بزرگ و نهایی و بدون انتشار اطلاعات مربوط، باعث انتقاد غرب شده است. دکتر آنتونی فائوچی، یکی از ارشدترین اعضای ستاد کرونای کاخ سفید «تردیدهای جدی دارد» که روسیه ثابت کرده باشد واکسنش بی‌ضرر و مؤثر است. مسکو این نگرانی‌ها را «حسادت» می‌خواند. سازندگان واکسن اسپوتنیک هم گفته‌اند به زودی داده‌ها را در یک نشریه مهم علمی بین‌المللی منتشر می‌کنند. چین هم برخی مراحل ساخت واکسن را سرعت بخشیده است.
شرکت‌های داروسازی چین می‌گویند مدیران ارشد به آن‌ها اجازه «پیش‌آزمایی» واکسن‌شان را داده‌اند، اقدامی که نشان می‌دهد تصمیم‌گیرندگان مایلند خطر و حتی فدا کنند. ولادیمیر پوتین گفته است واکسن اسپوتنیک به دخترش تزریق شده است.
بنا به گزارش‌ها، هم روسیه هم چین قصد دارند واکسن‌شان را در نیروهای مسلح‌شان آزمایش کنند که این ملاحظاتی اخلاقی را مطرح کرده است؛ کسانی که آزمایش می‌شوند احتمالاً قادر نخواهند بود با رضایت واقعی این کار را انجام دهند. واکسن شرکت چینی کنسینو درماه ژوئن، پیش ازمرحله سوم کارآزمایی بالینی، در ارتش آزادی‌بخش خلق، ارتش چین، آزمایش شده است. پروفسور گوستین می‌گوید: ما برای کسانی که در آزمایش‌های انسانی شرکت می‌کنند مجموعه ملاحظاتی اخلاقی را در نظر می‌گیریم که برای جلوگیری از سوءاستفاده تنظیم شده‌اند.
اما طی نشدن تمام مراحل تولید واکسن و شتاب بخشیدن به روند آن ممکن است باعث اعتماد به نفس بیش از حد مردم و شیوع بیشتر کرونا شود. علاوه بر این، واکسنی که عوارض جانبی جدی داشته باشد آتش حرکت‌های ضدواکسن را شعله‌ورتر می‌کند.
بیشتر برنامه‌های تولید واکسن معامله‌هایی تجاری هستند و اغلب با همکاری بین‌المللی انجام می‌شوند اما این سبب نمی‌شود دولت‌ها ساخت واکسن را نماد اعتبار ملی و توانمندی علمی نبینند و آن را راهی برای مقابله با انتقادهایی ندانند که از مدیریت آن‌ها در بحران کرونا می‌شود. آقای بولیکی می‌گوید: آنچه بعضی کشورها را به رقابت شدید در ساخت واکسن کشانده بیشتر نگرانی‌های داخلی‌شان است از اینکه چه برداشتی از عملکرد آن‌ها در این همه‌گیری وجود دارد.
برای مثال دولت دونالد ترامپ در سال انتخابات ریاست جمهوری زیر فشاری عظیم قرار دارد. این دولت هم مثل دولت کرملین در تشبیه‌های فضایی کم نیاورده و برنامه تولید واکسنش را «سرعت مافوق‌نور» نامیده است، برگرفته از سریال تلویزیونی پیشتازان فضا.
در بریتانیا هم تولید یک واکسن موفق داخلی کمکی است به بوریس جانسون نخست‌وزیر که او هم زیر آتش انتقادهاست. مت هنکوک وزیر بهداشت او گفته است در ساخت واکسن، «بریتانیا همچنان در دنیا پیشتاز است». بریتانیا هم مثل بقیه کشورها برای اینکه دست خود را باز گذاشته باشد قراردادهایی را برای خرید واکسن‌های دیگر-در صورت موفقیت‌شان- بسته است، اما این خود نگرانی‌های دیگری را در مورد این مسابقه واکسن‌سازی برانگیخته است.
توماس بولیکی می‌گوید: تردیدی نیست که در کشورهای غربی یک ملی‌گرایی واکسنی وجود دارد. می‌بینید که در آمریکا و بریتانیا مسئله انحصاری کردن بخش بزرگی از نخستین واکسن‌های تولیدی مطرح است.
با وجود تمام صحبت‌هایی که درباره توزیع بین‌المللی واکسن می‌شود، کشورهای سازنده واکسن ممکن است ابتدا بخواهند مطمئن شوند که نجات جان مردم و به حرکت افتادن اقتصاد خودشان در اولویت است. از طرف دیگر ناکامی در تأمین واکسن هم می‌تواند باعث خشم عمومی و مطرح شدن مسئله کفایت و کارآمدی شود. رئیس سازمان بهداشت جهانی هفته پیش فراخوانش به کشورهای ثروتمند را دوباره تکرار کرد و از آن‌ها خواست به یک برنامه جهانی برای سهیم کردن کشورهای فقیر در واکسن تولیدشده بپیوندند: باید از ملی‌گرایی واکسنی جلوگیری کنیم. با این حال دولت‌ها ممکن است وسوسه شوند تأمین واکسن برای کشورهای دیگر را به عنوان ابزار دیپلماسی یا در ازای لطف متقابل یا برای جلب حمایت به کار گیرند. نخستین واکسن بازار الزاماً به معنای موثرترین واکسن نیست و کارشناسان هشدار می‌دهند ساخت واکسن نباید مسابقه‌ای تلقی شود که برنده آن فقط کسی است که زودتر از همه از خط پایان می‌گذرد، اما شاید رقابت بر سر ساخت و تأمین واکسن کرونا تازه شروع شده باشد.