ایلنا: سرمربی تیم میلان به عصبانیت مهاجم سوئدی این تیم واکنش نشان داد. دقیقه 61 بازی مقابل بولونیا بود که استفانو پیولی سرمربی میلان زلاتان را از زمین بیرون کشید تا لیائوی برزیلی وارد میدان شود. اتفاقی که به مذاق ستاره سوئدی خوش نیامد و او که به خاطر تعویض عصبانی بود، از پیولی توضیح خواست. زلاتان رو به مربی خود گفت که دفعه بعد بازیکنی دیگر را تعویض کند چون او می‌خواهد در زمین بماند و گلزنی کند. پیولی در مورد اعتراضات زلاتان به تعویض گفت: زلاتان یک چیزهایی می‌گفت ولی صادقانه بگویم که دقیقاً متوجه حرف‌هایش نشدم. درهر صورت من مربی هستم و به دلیل فشردگی و تعداد زیاد بازی‌ها باید شرایط بدنی زلاتان را مدیریت کنم و همه بازیکنان را در وضعیتی ایده‌آل نگاه دارم. باید به همه بازی برسد و معتقدم واکنش زلاتان هم طبیعی بود.

خبرآنلاین: یک باشگاه روسیه‌ای خواهان خرید علی علیپور مهاجم تیم پرسپولیس شده است. علی علیپور در سال‌های گذشته توانست با گلزنی‌های خود نقش مهمی در موفقیت پرسپولیس داشته باشد. با وجود جدایی طارمی گلزنی این بازیکن باعث نشد تا جای خالی طارمی دیده شود. علیپور که در این فصل با شدیدترین انتقادات از سوی هواداران هم روبه‌رو شده در سال‌های گذشته با پیشنهادات مختلف خارجی روبه‌رو بود، اما به خاطر مخالفت باشگاه این اتفاق هرگز رخ نداد. یکی از مهم‌ترین پیشنهادات این بازیکن از کشور روسیه بود. علیپور حتی در آستانه پیوستن به این تیم روسی هم قرار گرفت که در نهایت این اتفاق رخ نداد. حالا با گذشت مدتی، شنیده می‌شود که این باشگاه یکبار دیگر خواهان به خدمت‌گیری علیپور شده و حالا باید دید مهاجم پرسپولیس این بار چه پاسخی به این پیشنهاد خواهد داد.
 

نشست سالانه هفته گذشته کمیته بین‌المللی المپیک باز هم با ادامه حسرت کشورمان برای داشتن یک کرسی در IOC همراه بود، آن هم در شرایطی که در بین پنج عضو جدید کمیته بین‌المللی المپیک، دو آسیایی نیز دیده می‌شوند؛ یک عربستانی و یک مغولستانی، اما کشورمان همچنان پس از 16 سال نماینده‌ای در IOC ندارد و از نداشتن کرسی تأثیرگذار در سازمان‌های بین‌المللی ورزش رنج می‌برد. خبرآنلاین در گفت‌وگو با مصطفی هاشمی‌طبا آخرین عضو ایرانی IOC، درباره دلایل موفق نبودن کشورمان در دیپلماسی ورزشی در کسب کرسی‌های حساس بین‌المللی در ورزش صحبت کرده است؛ که می‌خوانید.
 عضویت در IOC برای سیاسی‌ها مهم نیست
هاشمی‌طبا در ابتدای صحبت‌هایش، عضویت در کمیته بین‌المللی المپیک را نتیجه سال‌ها رایزنی و فعالیت می‌داند: «سال‌ها فعال بودیم و کمیته بین‌المللی المپیک فعالیت‌های ایران را رصد می‌کرد. ما ارتباطات مداومی با مسئولان IOC داشتیم و مداوم آن‌ها را به ایران دعوت می‌کردیم تا از نزدیک شاهد فعالیت‌های ورزشی کشورمان باشند. تلاش‌ها برای عضویت در کمیته بین‌المللی المپیک از سال 65 که به عنوان رئیس کمیته ملی المپیک فعالیت می‌کردم، آغاز شد تا اینکه در سال 2000 به عضویت IOC درآمدم و چهار سال عضو هیئت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک بودم.»
در حالی هاشمی‌طبا سال 79 به عنوان عضو کمیته بین‌المللی المپیک انتخاب شد که این اتفاق می‌توانست 12 سال زودتر بیفتد، اما سنگ‌اندازی‌های داخلی مانع آن شد: «اگر حمایت‌های داخلی بود خیلی سریع‌تر این اتفاق می‌افتاد، اما سال 67 بعضی از افراد در سفری که سامارانش، رئیس وقت کمیته بین‌المللی المپیک به تهران داشت به ایشان گفته بودند که هاشمی‌طبا مسئله‌دار است و قابل اعتماد نیست.»
رئیس سابق کمیته ملی المپیک درباره حمایت‌های داخلی از خودش برای عضویت در IOC به نکته قابل تأملی اشاره می‌کند: «در انتخابات اعضای IOC، علاوه بر شخصیت و تجربه فردی که نامزد شده، حمایت‌های سیاسی و مالی نیز تقریباً تأثیرگذار است. با این حال آن روزها حمایت خاصی از سوی مسئولان کشوری نشدم و فقط یک نامه از رئیس‌جمهور وقت داشتم که ایشان مرا تأیید کرده بود و این را به عنوان اینکه مورد اعتماد مقامات هستم به کمیته بین‌المللی المپیک ارائه دادم. وگرنه آن روزها هم مسئولان سیاسی آن زمان زیاد به چنین فعالیت‌هایی و گرفتن پست در سازمان‌های بین‌المللی ورزش اهمیت نمی‌دادند.»
 جلوی حذف ایران از المپیک آتن را گرفتم
هاشمی‌طبا درباره تأثیرات حضور یک ایرانی در سازمان مهمی همچون کمیته بین‌المللی المپیک هم این‌طور توضیح می‌دهد: «کسی که به عضویت کمیته بین‌المللی المپیک درمی‌آید باید برای ورزش جهان مؤثر باشد و این‌طور نیست که برای کشورش کار کند و این فعالیت یک کار بین‌المللی است. البته در کنار وظیفه اصلی که اعضای IOC دارند، حضور یک مدیر ایرانی خیلی هم می‌تواند تأثیرگذار باشد. به عنوان نمونه وقتی من به عنوان یک عضو ایرانی کمیته بین‌المللی المپیک در جریان یک مسابقه حضور داشتم، رئیس آن فدراسیون جهانی دید دیگری به تیم کشورمان داشت یا اینکه داوران نمی‌توانستند خیلی اعمال نفوذ کنند.»
وی در ادامه با ذکر مثال‌هایی افشا می‌کند که اگر او سال 2004 عضو IOC نبود، کاروان ایران از المپیک آتن کنار گذاشته می‌شد: «در المپیک 2004 آتن و پس از ماجرای آرش میراسماعیلی و حریف رژیم صهیونیستی، فشاری به کمیته بین‌المللی المپیک آورده شد که کاروان ایران را اخراج کند. این گزارش را به من به عنوان یک عضو IOC برای بررسی دادند و من هم گزارش لازم را دادم و این مسئله حل و فصل شد. البته نمی‌گویم اگر یک ایرانی عضو IOC نبود، حتماً کاروان ایران حذف می‌شد، اما اگر نماینده نداشتیم، شاید ایران از المپیک کنار گذاشته می‌شد.»
از داخل ضربه می‌خوریم
اختلافات داخلی اما در سال 83 این پست حساس و مهم را از ورزش ایران گرفت و این مسئله سبب شده تا کشورمان در این سال‌ها در المپیک و آسیایی سر اینکه نماینده‌ای در IOC نداشتیم، ضربات زیادی بخورد و حق‌خوری‌هایی در حق ورزشکاران کشورمان با توجه به نداشتن نماینده یا نفوذ در سازمان‌های بین‌المللی ورزش صورت بگیرد. هاشمی‌طبا درباره چگونگی از دست رفتن کرسی ایران در IOC می‌گوید: «در سال 83 با توجه به اینکه تدوام حضورم در IOC، به ادامه کارم در کمیته ملی المپیک برمی‌گشت و من هم در دوره جدید انتخاب نشده بودم، این کرسی از ایران گرفته شد. ادعا کردند که شش ماهه دوباره پست ایران را در کمیته بین‌المللی المپیک پس می‌گیرند، الان نه شش ماه، نه شش سال، بلکه 16 سال از آن روز می‌گذرد و هنوز ایران در IOC نتوانسته نماینده‌ای داشته باشد. در داخل خودمان به خودمان و نه به شخص من، بلکه به ورزش کشورمان ضربات زیادی زده‌ایم و کسی هم رسیدگی نمی‌کند.»
 گفتند پول بدهید و کرسی بگیرید
آخرین عضو ایرانی عضو کمیته بین‌المللی المپیک معتقد است که حضور دوباره در IOC سخت است و به موانعی که در این باره وجود دارد، می‌پردازد: «کشورهای دیگر از نماینده خود می‌خواهند عضو کمیته بین‌المللی المپیک شود و از او حمایت می‌کنند، پول خرج می‌کنند. این کار را عربستان، قطر و کشورهای دیگر نیز انجام می‌دهند و برای داشتن پست در کمیته بین‌المللی المپیک پول‌پاشی می‌کنند. مثل عربستان که سال‌ها پیش یک پول کلان برای عضویت در IOC پرداخت کرده بود.»
هاشمی‌طبا در پایان به پیشنهادهای عجیب سارامانش برای دادن یک کرسی به ایران در کمیته بین‌المللی المپیک اشاره می‌کند: «به من گفتند که اگر این رقم را ایران به کمیته بین‌المللی المپیک کمک کند، می‌توانید در IOC عضو شوید. سامارانش توقعاتی دیگری از ما داشت و سال 67 که عضویت ما اتفاق نیفتاد به ما گفت یک ملوان اسپانیایی را که در ایران زندانی است آزاد کنید، من تلاش می‌کنم که در IOC ایران پست بگیرد.»

گلزنی کریستیانو رونالدو در شب پیروزی خانگی تیمش مقابل لاتزیو برای او یک رکورد دیگر به همراه داشت. کریستیانو رونالدو با به ثمر رساندن هر دو گل پیروزی دو بر یک بامداد سه‌شنبه یوونتوس مقابل لاتزیو در هفته سی‌وچهارم سری A، ضمن نزدیک‌تر کردن بانوی پیر به نهمین قهرمانی متوالی‌اش در لیگ دسته اول فوتبال ایتالیا، به نخستین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تبدیل شد که در سه لیگ، سری A، لالیگا و لیگ برتر انگلیس حداقل 50 گل زده است.
ستاره پرتغالی یوونتوس با دو گلی که در عرض سه دقیقه به ثمر رساند و یکی از آن‌ها هم از روی نقطه پنالتی بود، شمار گل‌های این فصل خود در سری A را به 30 گل افزایش داد تا با چیرو ایموبیله مهاجم لاتزیو که او نیز در این بازی از روی نقطه پنالتی گلزنی کرد، به طور مشترک پیشتاز کورس آقای گلی سری A باشد.
این نخستین بار از فصل 51-1950 و تنها دومین بار در تاریخ فوتبال ایتالیاست که در کورس کسب عنوان آقای گل سری A دو بازیکن 30 گله با یکدیگر رقابتی شانه به شانه دارند. در آن فصل گونار نودال از میلان و ایستوان نایرز از اینتر با یکدیگر برای کسب عنوان آقای گلی رقابت داشتند. نکته جالب درباره رقابت رونالدو و ایموبیله آن است که هر دو بازیکن 12 تا از گل‌های این فصل خود در سری A را از روی نقطه پنالتی به ثمر رسانده‌اند. هم رونالدو هم ایموبیله این شانس را دارند که رکورد 36 گل گونسالو ایگواین در فصل 16-2015 برای ثبت بیشترین گل در یک فصل سری A را بشکنند. همچنین هر دو بازیکن با زدن پنج گل دیگر می‌توانند از روبرت لواندوفسکی، مهاجم لهستانی بایرن مونیخ که پیشتاز کورس کسب کفش طلای اروپاست سبقت بگیرند.ایموبیله در این بازی به پنجمین بازیکن ایتالیایی تاریخ سری A تبدیل شد که در این فصل این رقابت‌ها حداقل 30 گل می‌زند. جوزپه مه‌آتزا در فصل 30- 1929، فلیچه بورل در فصل 34-1933، آنتونیو آنجلیلو در فصل 59-1958 و لوکا تونی در فصل 06-2005 چهار بازیکن قبلی بودند. رونالدو هم در همین حال به سومین بازی تاریح یوونتوس تبدیل شد که در یک فصل سری A حداقل 30 گل می‌زند. بورل در فصل 34-1933 و جان هانسن در فصل 52-1951 نفرات قبلی بودند.