خیلی رسم نیست برای قسمت اول یک برنامه چیزی بنویسند چون کار سختی است. چون کم نبودند مجموعه‌هایی که در بخش‌های آغازین ترکاندند و در ادامه ترکیدند. با این قرار ولی حیفم آمد از «ام‌شو» مجید صالحی ننویسیم و قد خودمان تبلیغ کارش را نکنیم. «ام‌شو» مجید صالحی را بخرید و ببینید، چرا؟ چون کار درست و حسابی است. برنامه جسم و جان داری است؛ آن هم در ایامی که «ساسی»ها از بیرون و «سرباز»ها از درون مخاطب را نشانه رفته‌اند، دم مجید صالحی‌ها گرم و گلباران. اولین قسمت از برنامه مفرح «ام‌شو» با اجرا و کارگردانی مجید صالحی سوم خرداد به مناسبت عید فطر و با حضور دو چهره شاخص طنز به صورت زنده پخش شد. چه سوالات خوبی؟ ( منظورم فان بودن است و مخاطب‌پسندی) . چه اجرای گرم و متواضعانه‌ای ( نه مثل مدیری و دورهمی کذایی‌اش که تفرعن و تفاخر از آن می‌بارد و وقتی میهمانش فراستی و فولادوند هستند «آچمز» می‌ماند). چه تکه کلام‌ها و متلک‌های به روزی؟ ( ازسحر قریشی تا محمود احمدی‌نژادو ...) تازه با این همه فان بودن و موج سواری بر حوادث پیرامون فضای ملتهب مجازی ما «ام‌شو» مجید صالحی مناسبت را هم حفظ کرده و به سوم خردادی‌ها ادای دین می‌کند.  از همه این موارد که بگذریم قسمت اول «ام‌شو» به صورت زنده در اینستاگرام و یوتیوب ساعت ۹:۰۰ پخش شد و سازندگان (بی‌هماهنگی با جواد جان جهرمی) از این بستر فراهم !!! نترسیدند.  
در خبراولی که از این برنامه منتشر شد نوشته بود: «ام شو» با هدف ایجاد نشاط و امید در ایام کرونا ساخته می‌شود که در نیم نگاهی به فضای سالم خانواده و دغدغه‌های پیش روی آن‌ها در فضای مجازی می‌پردازد. اتفاقا  برد این برنامه همین بود. نه به ورطه گنده‌گویی افتاد و نه در وادی جدیت که حال آدم را خراب کند. اصلا مخاطب وقتی می‌داند اساس کار با مجید صالحی است می‌داند نباید قضاوت کند و قرار است با چه کاری طرف بشود؟ ولی بعد از دیدن می‌فهمد وقتش تلف نشده، حداقل خندیده آن هم درست؛ یکبار به گلنار و یکبار به گوهر. یکجا به سوالات چند پهلو و جای دیگر به ترانه رپی که میهمانان نوشتند. با همین ایده‌هاست که نوازده بانو هم دارند و به کسی بر نمی خورد. برگ برنده کارگردان بی‌ادعایی اوست، چه در کارگردانی سینمایی «زیرنظر» و چه در اجرا و تولید «ام‌شو». قسمت بعدی هم ظاهرا شنبه منتشر می‌شود. یادتان نرود فعلا دنبال آقای عصبانی چند شنبه‌ها هم نباشید، ایالت خود مختار و خود خوانده سیما و صدای وطنی هم دیدن ندارد پس به قول شاعر احتمالا «ام‌شو» شوِشِ...

کافه سینما: به نظر می‌رسد که عامل یکی از بی‌رحمانه‌ترین قتل‌های زنجیره‌ای در کره‌جنوبی به گناهان خود اعتراف کرده است. به‌گزارش روزیاتو، در جریان قتل‌های زنجیره‌ای بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۱ میلادی۱۰ زن در منطقه Hwaseong استان گیونگی کره جنوبی پس از آنکه مورد تجاوز قرار گرفتند به طرز فجیعی به قتل رسیدند. بعد از سال‌ها مردی در کره جنوبی به قتل این زنان و چند قربانی ناشناخته دیگر اعتراف کرده است.با این حال پلیس محلی اعلام کرده به خاطر این اعترافات قصد ندارد پرونده قضایی تازه‌ای را در دادگاه‌های کره به جریان بیندازد چراکه این مرد حدودا ۵۰ ساله همین حالا به اتهام تجاوز به خواهر کوچک همسرش و سپس قتل او به حبس ابد محکوم شده و در زندان به سر می‌برد.
ماه گذشته پلیس محلی گیونگی اعلام کرده که عامل قتل‌های زنجیره‌ای سی سال پیش در کره را شناسایی کرده است. حالا پلیس خبر داده که مظنون به ۹ مورد از این قتل‌ها اعتراف کرده و همچنین پنج قتل دیگر و البته ۳۰ مورد تجاوز را هم بر گردن گرفته است.این مظنون مدت‌ها بود که تحت بازجویی قرار داشت، اما در هفته گذشته نظرش تغییر کرد و جزئیات تازه‌ای از اعمال بی‌رحمانه خود را به پلیس ارائه کرد. پلیس گیونگی گفته است که گرچه مظنون به این قتل‌ها اعتراف کرده اما حالا قصد دارد ادعاهای او را مجددا بررسی کند تا از صحت این اعترافات مطمئن شود.مقامات پلیس کره جنوبی اعلام کردند: به طور طبیعی پلیس باید به جرائم رسیدگی کند و این پرونده به خاطر اهمیت زیادش و پرسش‌هایی که در سراسر کره ایجاد کرده به طور ویژه رسیدگی خواهد شد.  حالا خانواده قربانیان قویا خواستار روشن شدن حقیقت هستند. فرقی ندارد که چقدر زمان گذشته، در هر حال پلیس اینجاست تا پرده از راز این قتل‌ها کنار بزند. گفتنی است؛ خانواده قربانیان نمی‌توانند پرونده جدیدی را علیه فرد اعتراف کننده باز کنند چراکه طبق قوانین کره گشودن پرونده قضایی صرفا در بازه ۱۰ سال از وقوع جرم ممکن خواهد بود.
 

همشهری آنلاین: آخرین فیلم بلند سینمایی سیروس الوند با بازی پرویز پرستویی به صورت آنلاین اکران می‌شود. سیروس الوند کارگردان سینما، درباره آخرین وضعیت اکران فیلم سینمایی «آنجا همان ساعت» گفت: این فیلم را به صورت آنلاین نمایش می‌دهیم و تصمیمی برای اکران عمومی آن نداریم. در خلاصه داستان «آنجا همان ساعت» آمده است: رعنا معلم مقطع ابتدایی و امیر کارگر کارگاه بلورسازی زندگی عاشقانه خود را در محله‌ای قدیمی و در حاشیه شهر آغاز کرده‌اند؛ غافل از آنکه شیطنتی جنون‌آمیز خوشبختی ساده آن‌ها را نشانه رفته است. در فیلم سینمایی «آنجا همان ساعت» ساخته سیروس الوند بازیگرانی چون پرویز پرستویی، ماهور الوند، شهرام حقیقت‌دوست، امیرحسین فتحی، شاهرخ فروتنیان، یوسف فروتن و... نقش‌آفرینی می‌کنند.

جام جم آنلاین: مدیران یوتیوب مستند پرحاشیه «سیاره انسان‌ها» را که به تهیه‌کنندگی مایکل مور تولید شده است، به دلیل نقض احتمالی حقوق یک عکاس بریتانیایی محیط زیست از روی سایت خود برداشتند. «سیاره انسان‌ها» به کارگردانی جف گیبز و تهیه‌کنندگی مستندسازی آمریکایی برنده اسکار پیش‌تر از سوی دانشمندان و فعالان محیط زیست به دلیل ارائه اطلاعات نادرست محکوم شده بود، حالا متهم است بدون اجازه توبی اسمیت یکی از ویدئوهای زیست‌محیطی او را استفاده کرده است.
ضمن اینکه در مستند هم هیچ اشاره‌ای به سازنده و مالک این ویدئو نشده است. از سوی دیگر، سازندگان «سیاره انسان‌ها» منتقدان و مخالفان فیلم خود را به تحمیل سانسور نظام‌مند و اجباری علیه خود متهم کرده‌اند.   

 

کافه سینما: محبوب‌ترین سریال‌های تلویزیونی در ایالت‌های مختلف آمریکا در دوران شیوع ویروس کرونا تعیین شدند.با شیوع ویروس کرونا و خانه‌نشینی مردم آمریکا در ماه‌های اخیر، برنامه‌های تلویزیونی آنلاین بیش از همیشه هوادار پیدا کرده‌اند و تماشای دوباره برنامه‌های محبوب خانواده‌ها داغ بوده است.
«کیبل تی‌وی» اخیراً دست به تلاشی برای کشف محبوب‌ترین برنامه در ۵۰ ایالت آمریکا زد و این اطلاعات را با نظرسنجی از حدود هفت هزار تماشاگر کسب کرده است. نتیجه نشان داده سریال «فرندز» یا «دوستان» در مجموع محبوب‌ترین سریالی بوده که مردم در ایالت‌های مختلف به تماشای دوباره آن نشسته‌اند. این سریال محبوب‌ترین سریال در میان ۱۱ ایالت آمریکا بود که کالیفرنیا، تگزاس، فلوریدا، نیویورک، کارولینای شمالی، جورجیا و اوهایو از جمله آن‌ها بودند.
«ریک و مارتی» در چهار ایالت اولین شد و جایگاه دوم را در میان محبوب‌ترین‌ها کسب کرد. آلاسکا، آریزونا، کلرادو و نوادا ایالت‌هایی بودند که بیش از هر سریال دیگری به تماشای این سریال نشستند.«برکینگ بد» در نیومکزیکو محبوب‌ترین سریال شد و در میزوری مردم بیشتر به تماشای «اوزارک» نشستند. در ایلینویز نیز سریال «شیکاگو پی.دی» محبوب‌ترین سریال شد.
 

یکی از بزرگ‌ترین آژانس‌های بازیگری جهان مشتری تازه‌ای پیدا کرده است. این مشتری که به نظر دختری ۱۹ ساله است، تهدیدی جدید برای تمام بازیگران در جهان به شمار می‌رود.آژانس بازیگری «CAA» که مشتریان نامداری مثل اسکارلت جوهانسون، استیون اسپیلبرگ و ویل اسمیت دارد، چهره‌ای را به فهرست مشتریانش اضافه کرده است که واقعی نیست! این شرکت چندی پیش با هنرمندی به نام «میکلا» قرارداد بست که ۱۹ سال دارد، مدلی آمریکایی برزیلی، خواننده، سلبریتی اینستاگرامی و آن‌طور که خودش می‌گوید: «رباتی در پی تغییرات تدریجی است». نکته جالب ماجرا اینجاست. «میکلا» انسان نیست، یک ربات در فضای مجازی است.
 این محصول تازه فناوری سال ۲۰۱۶ در یک شرکت کالیفرنیایی متولد شد، با دو میلیون دنبال‌کننده در اینستاگرام در دوران انزوای کرونایی واقعی‌تر از هر زمانی به نظر می‌رسد.از نگاه صاحبان صنعت سرگرمی، این پدیده بسیار وسوسه‌انگیز و فریبنده است. بازیگران مجازی انعطاف بسیار بالایی دارند، همیشه در بهترین شرایط برای فیلم‌برداری قرار دارند، در هر شرایطی حتی شیوع خطرناک کنونی قادر به نقش‌آفرینی هستند، جاه‌طلب نیستند، و در موردی مثل «میکلا» پایگاه هواداران بزرگی دارند.حال پرسش این است، آیا «میکلا» پیش‌قراول لشکری از بازیگران مجازی است که به زودی تهدید جدیدی برای بازیگران واقعی می‌شوند؟
 

 سینماروزان: اینکه چهره‌های هنری توقع داشته باشند چندین دهه مورد توجه و تایید مخاطبان باشند از آن موارد عجیب است که اغلب در ایران مشاهده می‌شود. اگر قرار بود مردم به چیزهایی که قبلا دوست داشتند هنوز گوش می‌دادند نوبت شما هم نمی‌رسید آقای خواننده. گل کردن و محبوبیت هر خواننده محصول شرایط و وضعیت خاص اجتماعی و فرهنگی آن دوره است. بعد از انقلاب با حذف خوانندگان پاپ و خانم‌های خواننده و در یک شرایط گلخانه‌ای، شجریان و شهرام ناظری جلوه کردند. در دهه هفتاد و هشتاد هم با باز شدن مسیر، موسیقی پاپ دوباره اوج گرفت و خوانندگانی چون اصفهانی و افتخاری با شعرهای مرحوم قیصر امین‌پور که مفاهیم سنتی را با زبان تازه و مورد طبع نسل جدید می‌خواندند با استقبال مواجه شدند. علیرضا عصار هم شعر مولوی را با حال و هوای جدید می‌خواند که فارغ از موسیقی سنتی ایران و البته قابل فهم برای مخاطبان معاصر بود. با وجود استحکام و قدرت فنی هر سه خواننده محبوب سال‌های نه چندان دور چرا به یکباره این نسل از خوانندگان از منظر عمومی دچار فراموشی شدند؟آقای افتخاری تصور می‌کند یک تصادم سیاسی منجر به حذفش شده و ده سال است قصه آن تصادم را تکرار می‌کند بدون اینکه بگوید در این ده سال کدام تحول را در کار خود ایجاد کرده است؟ بماند که اگر فرض ایشان را درست بدانیم پس حذف اصفهانی و عصار و قاسم افشار و خشایار اعتمادی و دیگران نتیجه کدام تصادم بوده است؟؟ موسیقی دوران جنگ با موسیقی دوران صلح متفاوت است همان‌طوری که ته موسیقی غمناک مصیبت‌‌خوان انتظارگرای نفرین‌آلود چاووشی به هپی‌لایف ساسی منجر شد تا دگرگونی جامعه را به رخ کنشگران فرهنگی بکشاند.موسیقی، مردمی‌ترین هنر مردمان در تاریخ بوده است؛ اگر شاعران صله‌بگیر پادشاهان شدند و نقاشان تصویرگر ثروتمندان بودند این موسیقی بود که از زمین‌های کشاورزی تا کارخانه‌های صنعتی و از مجالس اعیان و اشراف تا دورهمی‌های خانوادگی از مجالس تعزیه تا تشییع جنازه با توده‌های مردمی زندگی کرده است. موسیقی بر مردم نیست؛ از مردم هست و برای همین نشانه روحیات عمومی جامعه است.چه خوشتان بیاید چه نیاید ساسی و تتلو برآیند جامعه‌ای است که تمامی درها را به روی خود بسته می‌پندارد پس فقط در لحظه زندگی می‌کند و از لذت‌های دم دستی‌اش نهایت استفاده را می‌برد.

«کِوین هارت» هنرپیشه و کمدین هالیوودی که امروز فیلم جدیدش با عنوان «اِلِن» منتشر می‌شود، از دوره قرنطینه خانگی و احساس خانواده‌اش گفت. «کِوین هارت» 40 ساله، هنرپیشه و کمدین سرشناس هالیوودی 24 ماه می(یکشنبه چهارم خرداد) در برنامه پربیننده «اِلِن» حاضر شد و از نارضایتی خانواده از او در قرنطینه خانگی گفت.
هارت، که به طور معمول یا در تور است یا در حال کار است و قادر به گذراندن مدت طولانی در خانه نیست، روز دوشنبه در برنامه «شوی الن دی جنر» ظاهر شد و گفت که همسر باردار وی، «انیکو پَریش» ، از بودن هارت در خانه در زمان بارداری‌اش تشکر می‌کند.
وی گفت: او از این واقعیت که طی این مراحل من اینجا هستم بسیار خوشحال است. چون من به طور معمول مدام در رفت و آمد کاری هستم. بنابراین این یک نعمت واقعی است که در این ماه‌ها با هم در کنار هم باشیم و صحبت کنیم و فقط در کنار خانواده باشیم. این نخستین باری است که این مدت در دوره بارداری همسرم به طور کامل در خانه و در کنارش بوده‌ام. از این رو خستگی از تنم بیرون می‌رود.
به گفته این کمدین، با این وجود، این بدین معنا نیست که همسر و بچه‌های او شامل دخترش «هِوِن» و پسرانش «هندریکس» و «کنزو»، از هر دقیقه با او بودن لذت ببرند. هارت درباره همسرش گفت: او فعلا از من عصبی نشده اما می‌گوید من کم‌کم دارم اعصابش را تحریک می‌کنم. من در این مورد مجادله نمی‌کنم، حتما آزار دهنده هستم! فرزندانم هم همین نظر را دارند. چیزی که خانواده‌ام می‌گویند این است که زیاد در خانه مانده‌ام. فرزندانم می‌گویند: بابا شما همیشه دنبال انجام دادن کارهای خودت هستی... و من اینجوری دوست دارم چون به آرامش می‌رسم.او گفت: آن‌ها از من خواستند تا بازی کنم و فکر کنم طولانی‌ترین اجرایم بود. همچنین با بچه‌ها  در حیاط پشتی یک چادر  زدیم و تفریح کردیم و کلی جوک برایشان تعریف کردم.
کوین هارت گفت: با وجود تمام تفریحات و گپ و گفت‌ها و خوش‌گذرانی‌ها اما به دلیل طولانی شدن دوره قرنطینه خانگی، به تدریج ماندن من در خانه برایشان تکراری شده است و خودم هم احساس می‌کنم که حضورم دارد آزار دهنده می‌شود.
 

ظاهراً هنر به معنای حرفه، فن، کار برجسته و صنعت است که افرادی به انجام آن مشغول هستند، اما اصل و واقعیت آن دارای ویژگی‌ها و ارزش‌های گوناگون علمی و اجتماعی است که از مقام و مرتبه‌ای بالا برخوردار است و در واقع، احساسی است که نماهای احساس شده را، نه فقط بیان که به  ارزش‌ها و اندازه‌های آن نیز وفادار است. پس می‌توان گفت که عظمت آن به همه  زمان و موجودات و محیط و بازتاب‌ها و شرح ساختارها و عملکردهای اجتماعی و علت‌ها و انگیزه‌ها، مربوط می‌شود که از دقت و کنجکاوی و هوشمندی آغاز و ابهام را می‌شکند و به تشخیص و حضور و قضاوت می‌رسد. به این ترتیب آثار هنری، نه فقط تازگی و طراوت دارد بلکه دارای شاخه‌های گوناگون است و جنبه‌های ذوق و صیقل نگاه و نظر را در خود حفظ و حراست کرده است. در همین ارتباط، برخی از اهل نظر باورشان بر آن است که موسیقی عالی‌ترین نوع هنر است زیرا که زودتر از سایر هنرها بر مخاطب اثر می‌گذارد، اما ناگفته پیداست که به این علت نمی توان از نقش و تاثیر سایر هنرها و انواع آن غافل ماند، چرا که هر کدام ارزش‌های مخصوص به خود را دارد و در واقع شاخه‌ای از این درخت تنومند و پربار است که میوه‌هایش متنوع و معطر و ارزشمند است و به زبانی فاخر با مردم جهان سخن می‌گوید.
با توجه به همین موضوع خوب است که نظر چند بزرگ را با هم بخوانیم. ارسطو فیلسوف یونانی «322تا 384 ق.م» می‌گوید: هنر تصفیه کردن عواطف است و هر قدر خلوص بیشتر باشد اثرات کار عمیق‌تر و ماندگارتر است یا لئوتولستوی نویسنده روسی «1828 تا 1910 م» می‌گوید: هنر فعالیتی انسانی و اجتماعی است که فرد هنرمند، بعضی نشانه‌های خارجی و احساساتی را که در ضمیر خود تجربه کرده است را بیان می‌کند و دیگران نیز از آن متاثر و آن را تجربه می‌کنند یا پاپلوپیکاسو «1881 تا 1973 م» نقاش اسپانیایی که مهم‌ترین نقاش معاصر محسوب می‌شود. به گواه او هنر نه گذاشته‌ای دارد و نه آینده‌ای، اما هنری که نتواند در زمان جا داشته باشد، هرگز به جایی نمی‌رسد و هم اوست که می‌گوید: نقاشانی هستند که خورشید را به یک نقطه زرد تبدیل می‌کنند، اما نقاشانی هم هستند که از برکت نبوغ و هوش سرشار خود، یک نقطه زرد را به یک خورشید تبدیل می‌کنند. پس با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت که هنر برشی از دیده‌های احساس شده و انعکاس آن است. از این رو هنر واقعی متعلق به کسی است که صادقانه و به دور از هر نوع تعصب و گرایش‌های نامربوط، دقت و دریافت خود از شناخت زوایای ناشناخته و پنهان و مبنا و تحول در نگرش ها را شیوه کار خود بداند و در اصل چکیده و به قول ارسطو تصفیه شده  خود را به نمایش بگذارد. در ادامه  همین توضیحات، مردم غرب، شرق را به لحاظ هنر و پدیده‌های هنری، سرزمین اسرار و عجایب می‌دانند لذا انواع بیان در نکته‌ها و تشخیص‌ها و باورها و آثار بجا مانده از تهاجم‌ها وحوادث گوناگون که به صورت نقاشی و سنگ نوشته‌ها و بناها و ابزارهای گوناگون دیده شده است، در نحوه پیدایش و شکل‌گیری این هنر، هنوز جای سخن‌ها دارد که خود نمایان‌گر موقعیت‌ها و مناسبت‌ها در این منطقه از زمین است و بعد از قرن‌ها و هزاره‌ها هنوز عجیب می‌نماید که به گواه محققان و باستان‌شناسان در کشور چین از قرن 13 قبل از میلاد آغاز شده است و لذا کمتر و شاید هیچ سرزمینی غنای هنر چینی را نداشته باشد، اما روح این هنر هنوز غریب و دور می‌نماید که باعث کنجکاوی و تفکر می‌شود. به همین علت بسیاری از آثار هنری در سرزمین‌های شرقی ناشناخته یا از جنبه‌های گوناگون نیاز به تحقیق و بررسی بیشتر را می‌طلبد.
در هر حال، هنر مجموعه‌ای از واقعیت‌های قابل تشخیص و بیان است که با عقلانیت آزاداندیشانه خود، نسبت به محیط و آنچه در آن گذشته و می‌گذرد، پیوسته در حال واکنش است که جلوه‌اش به شکل کارهای هنری در کار هنرمند، خود را می‌نماید و در اصل عامل بسیار مهم در انتقال فرهنگ و تمدن بشر از دوره ای به دوره بعد است و در این رفت و برگشت‌ها، همه  این مجموعه نسبت به هم تاثیر گذار و تاثیرپذیر است.
 

همشهری آنلاین: سریالی که در ماه رمضان امسال گل کرد و در پخش اول بیش از دیگر مجموعه‌ها بیننده داشت، «زیرخاکی» جلیل سامان بود؛ پروژه‌ای که فقط یک گام تا حذف شدن از جدول پخش فاصله داشت و حاشیه‌های شخصی یکی از بازیگران اصلی (گوهر خیراندیش) می‌توانست به بایگانی شدن همیشگی آن در تاریکخانه تلویزیون بینجامد. شاید چیزی شبیه آن بلا که سر «سرزمین کهن» کمال تبریزی آمد و آن را تا امروز از آنتن دور نگه داشت.
«زیرخاکی» به لطف ترکیب خوب بازیگران و پیشینه درست کارگردان به دل مردم نشست. هر چند با به نیمه رسیدن سریال، داستان از رمق افتاد و زندان افتادن‌های تکراری شخصیت اصلی (پژمان جمشیدی) چنان پیش‌بینی‌پذیر و بی‌مزه جلوه کرد که حتی شیوه عجیب حرف زدن فوتبالیست پیشین و بازیگر امروز هم نتوانست جانی تازه به قصه ببخشد.
ساده بودن بیش از اندازه و ماجراهای دم دستی درون زندان عملا سریال را از کمدی موقعیت به کمدی کلامی رساند و با ورود شخصیت اسکندر (نادر فلاح) به داستان با آن شیوه حرف زدن عجیب‌تر از فریبرز، ورق را دست‌کم در نوع سخن گفتن به سود او برگرداند.
«زیرخاکی» بسان همه سریال‌های تلویزیون نقاط قوت داشت و البته ضعف‌هایی که شاید بتوان آن‌ها را به کار کردن در زمانه کرونا و فشار و سختی ناشی از آن ربط داد. هر چند دیدن برخی ضعف‌ها از کارگردانی چون جلیل سامان اساسا باورناپذیر است. اینکه دو تا سه قسمت سریال برای آشنا شدن سه شخصیت خانواده فریبرز با خانه ویلایی پر از زیرخاکی و عتیقه بگذرد، نوعی آب بستن است که می‌شود آن را زیر پوسته شیرین‌زبانی‌های کودک، «کجای کاری»های فریبرز و گریه‌ها و خنده‌های پریچهرخانم پنهان کرد، اما نمی‌توان از تماشاگران خواست این کش دادن و کش آمدن را نبینند. «سرباز» هادی مقدم‌دوست روی دیگر سکه سریال‌های ماه رمضان امسال بود (و هنوز هست)؛ مجموعه‌ای پربازیگر که البته سنگینی ماجراها و روایت آن روی دوش دو شخصیت اصلی است با بازی الیکا عبدالرزاقی و آرش مجیدی. یحیی پزشک است و در آستانه رفتن به سربازی و یلدا که دانشجوی انصرافی پزشکی یا پرستاری است و نامزد یحیی. بسان بسیاری از نامزدها، رابطه میان این دو فراز و نشیب دارد و البته نشیب‌هایش بیش از فرازها و کامیابی‌ها. در این میان، سربازی رفتن یحیی به خاطر پسردایی‌اش شهاب (علی عامل هاشمی) رابطه او را با یلدا پرچالش‌تر می‌کند.
ترکیب بازیگران «سرباز» به اندازه «زیرخاکی» جذاب نیست و کسی هم انتظار ندارد جمشیدی و صامتی و حجازی‌فر و خیراندیش برابر مجیدی و عبدالرزاقی و رویا تیموریان و اسماعیل محرابی کم بیاورند. از این نظر، کفه به سود سریال طنز شبکه یک سنگینی می‌کند، اما شاید آنچه باعث شده «سرباز» پایین‌تر از «زیرخاکی» و «بچه‌مهندس» شبکه دو سومین سریال پربیننده ماه رمضان باشد، روایت کُند ماجراهاست و صحنه‌هایی که علاوه بر صدای راوی اصلی (ناصر طهماسب) گاهی دو تا سه یا چهار راوی هم از میان شخصیت‌های حاضر در قاب تصویر دارند. داستان و ماجراهای «زیرخاکی» در یک فضای فانتزی پیش از انقلاب می‌گذرد و باور کردن اتفاق‌هایی که سر فریبرز و خانواده‌اش می‌آید، جز در آن ساختار اندکی سخت و بعید به نظر می‌رسد. نگاه کنید به صحنه تعمیر موشک در بیابان که فانتزی محض است. از آن سو، «سرباز» سر صبر و حوصله یک زندگی امروزی را روایت می‌کند و از برخی ساختارهای تازه چون پیامک دادن و صدا فرستادن هم در تولید آن استفاده شده است.  این از نگاه برخی می‌تواند به آب بستن و کش دادن تعبیر شود و برخی هم آن را دوست دارند. گروهی واقعیت محض می‌پسندند و عده‌ای از سختی‌های زندگی به فانتزی و خیال پناه می‌برند. تاب آوردن واقعیت‌های زندگی سخت است و دل سپردن به خیال آسان و پسندیده. این شاید راز تفاوت حدود ۲۰ درصدی در میزان مخاطبان «زیرخاکی» با «سرباز» باشد.

 

فارس: بازیگران جدیدی به سریال «بوم و بانو » به کارگردانی سعید سلطانی پیوستند.تصویربرداری سریال «بوم و بانو » در حالی آغاز خواهد شد که بازیگرانی به این سریال اضافه شده اند.جدیدترین بازیگری که به این سریال پیوسته است، خیام
وقار کاشانی است که این شب ها در سریال «بچه مهندس »۳ به ایفای نقش پرداخته است. همچنین تصویربرداری این سریال به زودی آغاز خواهد شد. این سریال در شهرک سینمایی، زندان قصر و ... مقابل دوربین رفته است. «بوم و بانو » به قلم شعله شریعتی و اعظم بهروز و کارگردانی سعید سلطانی عاشقانه ای در هزار توی تاریخ است که در ۳۵ قسمت برای پخش از شبکه دو سیما تولید خواهد شد.