این بار مثل همیشه نبود. هنوز فراموش نکرده‌ایم که می‌خواستند ظریف و صالحی را در راکتور اتمی اراک، دفن کنند و روی‌شان سیمان بریزند! یا این‌که اعتقاد داشتند دیدار و دست دادن ظریف با کری و اوباما، «غلط زیادی» بوده است! شاید تصور عموم بر این بود که سفر ناگهانی و غیرمنتظره وزیرخارجه کشورمان به فرانسه و حضور در محل اجلاسی که «ترامپ» هم در آن حضور داشت، باز منجر به ایجاد جنجالی بزرگ شود؛ اما نشد. این بار مثل همیشه نبود! شاید به تعبیر «عباس عبدی» به این خاطر است، آن‌هایی که همیشه منتظر چنین فرصت‌هایی بوده‌اند، بهتر از همه می‌دانند ظریف «سرخود» و «بدون‌هماهنگی» به محل اجلاس«جی7» نرفته است. شاید هم دیگر دل‌ودماغ قبل را ندارند! درواقع با این‌که طی روزهای اخیر صحبت‌هایی درباره مذاکره بین ایران و آمریکا مطرح شد، اما مخالفان جدی دولت آن‌طورکه در مذاکرات «برجام» و موضوع «FATF» نشان دادند، عمل نکردند و می‌توان گفت بیشتر سعی کردند با طعنه و کنایه‌های محترمانه از کنار موضوع عبور کنند. این روزها همه از قوت گرفتن احتمال دیدار ترامپ و روحانی حرف می‌زنند. این گمانه در رسانه‌های داخلی کشورمان مطرح می‌شود و شدت واکنش‌ها به احتمال به واقعیت پیوستن آن، به اندازه قبل نیست. گویا تمام دنیا منتظرند تا اتفاقی رخ دهد! دیروز در خبرها داشتیم که «شینزو آبه» نخست‌وزیر ژاپن، ابراز تمایل کرده تا با حسن روحانی رئیس‌جمهور کشورمان در راستای بحث درخصوص راهکارهای رفع تنش در خاورمیانه دیدار و گفت و گو کند. از سویی اصرار فرانسه به میانجی‌گری بین ایران و آمریکا، لحن روسای‌جمهور دوکشور را در اتخاذ مواضع نرم‌تر کرد و حتی این احتمال را قوت بخشید که شاید پیشنهادهای «مکرون»، به یک خروجی ملموس و عملی برای تنش‌زدایی میان تهران و واشنگتن هم ختم شود.
البته عده‌ای معتقدند تلاش‌های دیپلماتیک فرانسه در این باره، خیلی هم نتایج ملموسی نخواهد داشت و شاید به همین خاطر منتقدان آن را «خیلی جدی نمی‌گیرند». فلاحت‌پیشه، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در این باره می‌گوید: «به هر حال موضوعی تحت عنوان مذاکره، شکل نگرفت و قرار نبود شکل بگیرد. آن‌چه مطرح شد یک تعارف دیپلماتیک بود؛ ادبیات آقای روحانی در ایران نیز همانی بود که مکرون بنیانش را گذاشته است. می دانیم و بر کسی پوشیده نیست که نفس تصمیم رئیس‌جمهور برای مذاکره با آمریکا یا مذاکره جدید با قدرت‌های دنیا، کفایت نمی‌کند. این تصمیم باید در سطح بالاتری در شورای عالی امنیت ملی با اذن رهبر معظم انقلاب اتخاذ ‌شود. مشخص بود کسی در ایران باور نمی‌کند در شرایط کنونی امکان مذاکراتی تازه‌ای شکل بگیرد.» روحانی چندی پیش در اظهاراتی جالب توجه گفت: «اگر منافع ملی اقتضا کند من مذاکره می‌کنم»، اما فلاحت پیشه می‌گوید: «الان منافع ملی اقتضا نمی‌کند و او هم نمی‌تواند مذاکره کند.»
یک فعال سیاسی اصولگرا هم نظری مشابه فلاحت‌پیشه دارد و معتقد است: «مذاکره‌ای صورت نخواهد گرفت حداقل در شرایط فعلی» و البته ادبیات متفاوت‌تری هم در این باره به کار برده و می‌گوید: تغییر ادبیات آمریکا درواقع روش شیطان است. حسین انواری، عضو حزب موتلفه اسلامی، ضمن اشاره به تغییرات دیدگاه‌های دو طرف مذاکره می‌گوید: «یکی از روش‌های ورود شیطان روش «درب باغ سبز نشان دادن» است. اغوا کردن یکی از روش‌های دیپلماسی غربی‌هاست و در سیاست خارجی دنیا کشوری می‌تواند برتر باشد که در این اغوا کردن، قوی‌تر عمل بکند. اما اصول سیاست خارجی ایران بر صداقت و درست‌کاری است. در منطق مقام معظم رهبری نیز اصولی را داریم که تضمین‌کننده ثبات در موضع‌گیری‌ها و سیاست‌های خارجی ماست. رهبری تاکید داشتند، در شرایط فعلی مذاکره هیچ مزیتی ندارد و به‌نظرم دولت درباره آمریکا باید به نظر ایشان رجوع کند. حرف آخر را در روابط خارجی، مقام رهبری می‌زند و اتفاقاً این است که می‌تواند حیله دشمن را خنثی سازد.»
 فعلاً بحث «چراغ سبز» داغ است. مجمع عمومی سازمان ملل هم نزدیک است. حساسیت‌ها نسبت به دیدار مقامات ایران و آمریکا یا واقعاً کمتر شده یا کسی باور نمی‌کند این دیدار درنهایت انجام بشود؛ اما به هرحال رسانه‌های بین‌المللی و سران دنیا منتظر قاب عکس دونفره‌ای هستند که چهل سال است برخی در انتظار آن و برخی دیگر در هشدار و انتقاد نسبت‌به آن زندگی کرده‌اند. روحانی گفته است، هرکسی می‌خواهد با او سلفی بگیرد، اول تحریم‌ها را بردارد. ترامپ اما نشان داده هراندازه «تاجر» و «معامله‌گر» خوبی است، دیپلمات خوبی نیست!
 

این‌روزها طرح «دوفوریتی شفافیت آرا» وجدانِ کاری تعدادی از موافق‌ها را بیدارترکرده و ازسوی دیگر، درددل بسیاری از مخالف‌های آن را برای بیان برخی مگوها بازتر ساخته است. شاید هم مانند هر پایان و شروع دیگری از دوره‌های مجلس، چنین حال‌وهوایی لازم باشد.  نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی نیز مانند سایر مخالف‌های این طرح که معتقدند، چنین طرحی درواقع نوعی خودزنی است و برای بهارستان‌نشین‌ها، نتیجه‌ای جز وقت‌کشی و دردسر ندارد، درگفت‌وگوی اختصاصی با ما می‌گوید: از این‌که درزمینه‌های مختلف آرای خودم را اعلام کنم، هیچ مشکل و ابایی ندارم؛ اما موضوع این است که دربعضی از موارد، آرا به گونه‌ای است که نیاز به اطلاع‌رسانی دربیرون از صحن ندارد. این عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس دهم، تصریح می‌کند: «بنده با شفافیتی که به سمت‌وسوهای سیاسی آلوده باشد، مخالف هستم». داوود محمدی، با بیان این‌که همیشه شفافیت آرا لازم و ضروری نیست، عنوان می‌کند: به همکارانم گفتم، وقتی آرا شفاف‌سازی شود، این احتمال هم وجود دارد که درجامعه معضلاتی به وجود آید که جمع کردنش سال‌ها به طول انجامد. عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس دهم در توضیح بیشترمخالفت خود با طرح شفافیت آرای نمایندگان، می‌گوید: شاید نماینده‌ای به اعتبار کار کارشناسی، رأی مخالف یا موافقی بدهد که مورد رضایت و پسند مردم و شهروندان حوزه انتخابیه‌اش نباشد، آن‌وقت جنجال‌ها به پا می‌شود. اصلاً ممکن است نماینده‌ای به خاطر همین اعتراض‌ها و آشوب‌هایی که به پا می‌شود، مجبور شود از چهارچوب وظایف خود عدول کند؛ آیا هدف از شفاف‌سازی این چیزهاست؟! این نماینده مردم تهران، صحبت‌هایش را این‌گونه ادامه می‌دهد: علاوه برهمه این موارد، موضوع دیگری را همان روز به دوستان متذکر شدم: «درحال‌حاضر در آیین‌نامه مجلس، سازوکاری وجود دارد که طبق آن، اسامی غایبان در جلسه علنی قرائت می‌شود و شفاف‌سازی در این‌باره وجود دارد؛ بنابراین به‌جای آنکه وقت مجلس را برای این طرح‌ها بگیرید، به‌دنبال حل مشکلات و مسائل اقتصادی مردم و ریشه‌کن کردن فساد باشید و مردم را از مشکلات اقتصادی نجات دهید».

ترس‌ها و کابوس‌های اسرائیل در رابطه با ایران، تمامی ندارد. این بار سفر «ظریف» به فرانسه و حضور در حاشیه اجلاس «جی7»به کابوسی تازه برای «نتانیاهو» تبدیل شد که خبرگزاری «اکسیوس»، روایت جالبی از تقلای نخست‌وزیر اسرائیل برای جلوگیری از دیدار احتمالی ظریف و ترامپ، در این سفر غیرمنتظره نقل کرده است. آکسیوس می‌نویسد: وزیر امورخارجه ایران برای حضور غافل‌گیرکننده در نشست سران گروه هفت، راهی «بیاریتز» فرانسه شد، «بنیامین نتانیاهو» و تیمش تقلاهای فراوانی کردند تا اطمینان پیدا کنند که دیداری میان ظریف و ترامپ انجام نشود.
بر اساس ادعای این سایت، پس از انتشار خبر سفر ظریف به فرانسه، نتانیاهو در ابتدا به صورت سراسیمه تلاش کرد با ترامپ تماس برقرار کند؛ اما ترامپ که برنامه فشرده‌ای داشته، تلفن خود را پاسخ نمی‌دهد. پس از این دفتر نتانیاهو با چندین مقام بلندپایه دولت ترامپ تماس گرفت تا امکان برقرار مکالمه تلفنی میان این دو را فراهم کنند.
نگرانی مقام‌های اسرائیلی از این بود که ترامپ بابت علاقه زیادی که به دیدارهای غیرمتعارف دارد؛ شاید این بار «امانوئل‌مکرون» رئیس جمهوری فرانسه، ترامپ را راضی کند که دیداری برنامه‌ریزی نشده با ظریف داشته باشد. نگرانی دیگر اسرائیلی‌ها این بوده است که ملاقات ظریف و ترامپ، باعث شود که ترامپ برای ملاقات در آینده نزدیک با حسن روحانی متقاعد شود.
از نظر آکسیوس، مکرون با دعوت ظریف به بیاریتز، توپی را در زمین آمریکایی‌ها انداخت که حتی موجب عصبانیت برخی مقام‌های دولت ترامپ شده بود. مقام‌های آمریکایی در این ارتباط گفتند که نمی‌خواستند برنامه ترامپ را عوض کنند و ظریف را با او سر یک میز بنشانند؛ زیرا چنین دیداری به دلایل برخی ملاحظات سیاسی درست نبود. البته پیش از این هم وقتی خبر دعوت مکرون از روحانی برای حضور در «جی7» منتشر شد -که البته تهران و الیزه آن را تأیید نکردند-، ترامپ از رئیس‌جمهور فرانسه خواسته بود به‌جای ایالات متحده تصمیم نگیرد و در کاری که به او مربوط نیست، دخالت نکند!
حالا نگرانی اصلی نتانیاهو این بوده است که ظریف با ترامپ یا یکی دیگر از مقامات آمریکایی دیدار کند؛ بنابراین در تلاش بوده که به‌سرعت با ترامپ تماس تلفنی برقرار نماید. این خبرگزاری همچنین می‌نویسد، برخی مقامات رسمی آمریکایی گفته‌اند، علت عدم‌ملاقات ترامپ با ظریف، پیام نتانیاهو نبوده است.
 آمریکایی‌ها هنگامی که نشست «جی7» به پایان رسید، از اسرائیلی‌ها خواستند در صورت نیاز، تماس تلفنی بین نتانیاهو و ترامپ برقرار سازند؛ اما اسرائیلی‌ها پاسخ داده‌اند دیگر نیاز نیست؛ زیرا ترامپ تصمیم گرفته است ملاقاتی با ظریف انجام ندهد. با این حال اسرائیل هم‌چنان از احتمال ملاقات میان روحانی و ترامپ در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل در ماه سپتامبر ترس و واهمه دارند.
 

تکاپوی دیپلماتیک فرانسه با تصمیم‌ها و تحریم‌های جدید آمریکا نقش برآب می‌شود! درحالی‌که «مکرون» تلاش‌های فشرده‌ای برای ترتیب دیداری میان روسای‌جمهور ایران و آمریکا انجام داد، وزارت خزانه‌داری آمریکا تحریم‌های جدیدی علیه چندین نهاد و فرد ایرانی اعمال کرد. این وزارت‌خانه مدعی شد، دو شبکه مرتبط با برنامه موشکی ایران را تحریم کرده است. این تحریم‌ها، علیه پنج فرد و پنج شرکت اعمال شده‌اند؛ پنج شهروند ایران هم در این فهرست قرار گرفته‌اند.
هم‌زمان، مقام‌های ناشناس آمریکایی، به روزنامه نیویورک‌تایمز گفتند؛ حدود دو ماه پیش، آمریکا به طورسری به پایگاه داده‌های سپاه پاسداران حمله سایبری کرد. این مقامات ادعا کردند: سپاه از این داده‌ها برای طراحی حملات به نفت‌کش‌ها در خلیج‌فارس استفاده کرده، ولی حملات سایبری آمریکا، موقتاً توانمندی تهران برای طراحی چنین حملاتی را تضعیف کرد.
هم‌زمان با کارشکنی‌های آمریکا، اسرائیل نیز بیکار ننشست و در اقدامی کم‌سابقه، به چندین گروه نزدیک به ایران در کشورهای سوریه، عراق و لبنان حمله کرد؛ حمله‌ای که واکنش سیدحسن نصراله را هم به‌دنبال داشت و وعده انتقام سخت داد.
همه این اتفاق‌ها، پازل‌وار موجب شده تحلیل‌های تازه‌ای شکل بگیرد. شاید در نگاه نخست چنین به نظر بیاید که تحریم‌های موشکی، اعلام حمله سایبری و حملات اسرائیل هیچ ارتباطی با هم ندارند. اما برخی تحلیل‌گرها معتقدند: واکاوی جوانب این رویدادها نشان می‌دهد که همه این اقدام‌ها ممکن است با جدی‌ترشدن احتمال مصالحه میان تهران و واشنگتن از طریق دیدار روسای‌جمهور ایران و آمریکا ارتباط داشته باشند.
تحریم‌های موشکی درحالی اعلام شد که ایران مذاکره با آمریکا را به رفع تحریم‌ها مشروط کرده است. از سوی دیگر، رئیس‌جمهور کشورمان به‌تازگی در اظهاراتی شاید چندپهلو و مبهم گفت، برای منافع کشورش حاضر است با هر شخصی دیدار کند؛ هرچند 24 ساعت بعد تلاش کرد سخنان خود را شفاف‌تر سازد!  او گفت: هرگونه تحول مثبت در روابط ایران و آمریکا به رفع تمام تحریم‌های آمریکا بستگی دارد. ظریف نیز بیان کرد، دیداری با ترامپ نخواهیم داشت؛ اما در عین حال «مکرون» رئیس جمهور فرانسه، ابراز امیدواری کرده این دیدار در آینده نزدیک شکل بگیرد و حتی ادعا کرد که روحانی به او گفته است از دیدار با ترامپ استقبال می‌کند!
حالا محافل محافظه‌کار آمریکا و اسرائیل که از دیدار با روحانی نگران شده‌اند، برای ناکام کردن تلاش‌های فرانسه، دست به کار شده‌اند. وزارت خزانه‌داری آمریکا تحریم‌های جدیدی اعمال کرد و اسرائیل هم تنش‌ها با حزب‌اله را بالا برد.
خیلی عجیب هم نیست. عادت کرده‌ایم به این الگوی مضحک نخ نما شده که تقریباً هروقت ترامپ به طور جدی از دیدار یا مذاکره با ایران سخن می‌گوید، وزارت خزانه‌داری آمریکا تحریم‌هایی علیه ایران اعمال می‌کند! فقط این بار اسرائیلی‌ها هم دست به کار شده‌اند.
 

در افغانستان می‌مانیم
«ترامپ»، در گفت‌وگو با شبکه تلویزیونی «فاکس‌نیوز» عنوان کرد، حضور نیروهای نظامی کشورش در افغانستان را حتی پس از اجرایی‌شدن توافق صلح با طالبان ادامه خواهد داد. رئیس‌جمهوری آمریکا، گفت در ابتدا، شمار نیروهای ایالات متحده در افغانستان را به هشت هزار و ۶۰۰ نفر خواهد کاست.

«ناهید1» حالش خوب است
در پی ادعای رادیو ملی آمریکا (NPR) مبنی بر تغییر رنگ سکوی پرتاب موشک در «پایگاه فضایی امام خمینی» در جنوب سمنان و احتمال انفجار در زمان پرتاب ماهواره، آذری‌جهرمی وزیر ارتباطات ایران در توئیتر نوشت: ظاهراً اخباری منتشر شده که سومین تلاش برای استقرار ماهواره در مدار ناموفق بوده است. راستش «ناهید1» حالش خوب است؛ الان هم در آزمایشگاه مستقر است؛ برای شفاف‌سازی، خبرنگاران می‌توانند بازدید کنند.

خدا تو رو از ما نگیره!
محمود احمدی‌نژاد، در اکانت توئیترش تولد «مایکل‌جکسون» خواننده پرحاشیه آمریکایی را با انتشار یکی از ترانه‌هایش تبریک گفت! این اتفاق، واکنش‌های زیادی را در فضای مجازی به دنبال داشت؛ از آن‌جمله توئیت  سردبیر سایت ورزش سه که نوشت: «روزنامه همشهری در هفته اول انتشار در دهه ۷۰ شمسی بابت انتشار خبری در صفحه آخر بابت صدرنشینی ترانه heal the world مایکل‌جکسون در چارت بریتانیا تذکر جدی دریافت کرد و وادار به عذرخواهی شد. بیست سال بعد رئیس‌جمهوری سابق ما تولد مایکل جکسون را تبریک می‌گوید! » کاربری در واکنش به پیام تبریک احمدی‌نژاد نوشت: خدا تورو از ما نگیره که این قدر می‌خندونیمون!

هاشمی خیلی فداکار بود
علی مطهری، نماینده مجلس در نخستین سالگرد افتتاح خانه موزه آیت‌اله اکبر هاشمی‌رفسنجانی گفت: مرحوم هاشمی‌رفسنجانی چیزی را که به مصلحت جامعه تشخیص می‌داد، آبروی خود را پای آن می‌گذاشت و این کار او مصداق جمله شهید مطهری است که فرمود: مصلح، کسی است که ضعف‌های جامعه را ببیند و مطرح کند حتی اگر به قیمت از دست دادن محبوبیتش تمام شود. او حاضر شد تمام مسئولیت پذیرش قطع‌نامه ۵۹۸ را به عهده بگیرد و خود را سپر بلای امام و انقلاب کند. پذیرش مسئولت قطع‌نامه نمونه از خودگذشتگی مرحوم هاشمی بود.

 به این 3 دلیل
بعد از سفر دوم «ظریف» به فرانسه، احتمال دیدار دکتر «روحانی» و «ترامپ» در حاشیه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل مطرح شد. این خبر با واکنش‌هایی از سوی منتقدهای دولت مواجه شد. عباس عبدی، در پاسخ به این پرسش که «بعد از طرح احتمال دیدار ترامپ و روحانی در نیویورک، واکنش‌های زیادی در رسانه‌ها و فضای سیاسی مطرح شد، اما به نظر رسید این بار منتقدان دولت به شکل دیگری با روحانی و ظریف مواجه شدند. دلیل این اتفاق چیست؟»، گفت: سه دلیل می‌تواند داشته باشد، نخست این‌که فکر می‌کنند این طور رفتارها اثر معکوس دارد، دوم آن‌که امکان دارد خودشان هم کم‌کم دل و دماغ این کارها را از دست بدهند. سوم آن‌که آن‌ها فکر می‌کنند یا به آنان اطلاع دادند یا تحلیل‌شان به این نقطه رسیده که این کار با هماهنگی انجام شده و نمی‌تواند بدون هماهنگی و موافقت مقامات کشور انجام گرفته باشد.

فروش آرشیو صداوسیما به آن طرفی‌ها
رئیس اسبق صداوسیما گفت: به ما گزارش دادند که بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ شوهای خوانندگان زن قبل از انقلاب را از سازمان خارج کردند تا معدوم کنند؛ اما این‌ها به شبکه‌های خارجی فروخته شد. مورد دیگر هم خروج غیرقانونی آرشیو توسط یکی - دو کارمند آرشیو مرکزی بود. در جلسه‌ای که با مدیرکل وزارت اطلاعات در سال ۱۳۹۴ داشتم، به من اعلام کرد؛ مدت‌ها روی بحث خروج تصاویر آرشیوی به خارج کشور کار کرده و درنهایت یک نفر دستیار تهیه‌کننده را هنگام خروج نوارها همراه هارد دیسک‌هایی که شماره اموال صداوسیما داشتند، در فرودگاه بازداشت کرده بودند!
 

ادامه از صفحه یک ...
جنگ تجاری، نقش بانک مرکزی است. بانک مرکزی چین به دلیل ابزارهای متعدد و متنوع پولی و مالی، امکان اثرگذاری دلخواه و سریع را در بازار ارز دارد و همراهی بانک مرکزی با سیاست‌های دولت، عملاً قدرت مانور دولت چین در جنگ تجاری با آمریکا را افزایش داده است. اما در آمریکا شرایط درخصوص روابط بانک مرکزی و بانک‌های تجاری بزرگ با دولت، متفاوت است. در آمریکا بانک مرکزی که «فدرال رزرو» نام دارد، ادعای استقلال از دولت می‌کند و سردمداران آن معتقدند سیاست‌های پولی باید مستقل از سیاست‌های مدنظر دولت تعیین شود. این مسئله در ماه‌های اخیر، به یک چالش جدی برای دولت آمریکا تبدیل شده و قدرت مانور این کشور در جنگ تجاری را کاهش داده است.
 فشار ترامپ بر چینی‌ها
«ترامپ» ابتدا بر این باور بود که با وضع تعرفه واردات، می‌تواند چین را به پذیرش خواسته‌های کاخ سفید وادار سازد؛ اما این ترفند با اقدام متقابل چشم‌بادامی‌ها و ایجاد محدودیت‌هایی برای واردات کالاهای آمریکایی ناکام ماند. ایجاد محدودیت برای سرمایه‌گذاری بنگاه‌های اقتصادی غرب به ویژه آمریکایی در چین و وادارکردن شرکت‌های بزرگ به خروج از چین، جزو دیگر سیاست‌هایی بود که رئیس‌جمهوری آمریکا بر اجرای آن‌ها تاکید کرده است؛ اما تحلیل‌گرها تاکید می‌کنند تعرفه‌گذاری راه‌حلی نیست که بتوان در بلندمدت به اجرای آن ادامه داد و تنها برای دوره‌ای کوتاه قابل استفاده است. در همین راستا دولت «ترامپ» فشار بر شرکت‌های آمریکایی را که در چین مشغول کار هستند بیشتر کرده و آن‌ها را مجبور به خروج از این کشور می‌کند. این سیاست‌ها با مقاومت شرکت‌های آمریکایی هم روبه‌رو شد که اعلام کردند افزایش تعرفه بر کالاهای چینی باعث زیان آن‌ها می‌شود و ممکن است موجب کاهش تولید و اشتغال به‌ویژه در شرکت‌های کوچک ایالات متحده شود. از طرف دیگر جابه‌جایی سرمایه‌گذاری‌ها و خروج از چین نیز زمان‌بر و پرهزینه است. علاوه بر این «ترامپ» چین را متهم کرد که با پایین نگاه داشتن ارزش پول ملی خود (دامپینگ)، نه تنها زمینه صادرات بیشتر کالاهای خود را فراهم می‌کند، بلکه در بازارهای جهانی نسبت‌به رقبای غربی خود امتیازهای بیشتری را مخصوصاً در حوزه قیمت‌های رقابتی به مشتریان عرضه می‌دارد.
 هراس از قدرت چین
گفتنی است منازعه«کاخ سفید» با «پکن»، برجسته‌تر از دیگر سیاست‌های اقتصادی رئیس‌جمهوری آمریکا بود. به اعتقاد برخی کارشناسان، هدف اصلی و پشت پرده کاخ سفید، دست‌یابی به مقاصد سیاسی است. نگرانی واشنگتن نسبت به روند پرشتاب رشد اقتصادی چین که متعاقب آن به تحکیم قدرت سیاسی و بین‌المللی این کشور منجر می‌شود، رهبران آمریکا را به این فکر انداخته است که به هر نحوممکن به مقابله با چین بپردازند. هراس واقعی ایالات متحده این است که براساس برآوردهای گوناگون، چین حداکثر تا سال ۲۰۵۰ در ابعاد سیاسی، اقتصادی و نظامی، واشنگتن را پشت سر می‌گذارد و خود را به‌عنوان قدرت برتر جهان حتی بر غرب تحمیل خواهد کرد. در صورت واقعیت یافتن چنین پیش‌بینی‌هایی، با توجه به نگرش‌های متفاوت و غیراستعماری که چین برخلاف غربی‌ها دنبال می‌کند، پذیرش برتری و خط‌مشی چین از سوی افکار عمومی جهان نیز راحت‌تر صورت می‌گیرد و همین امر عرصه را برای آمریکا و دیگر قدرت‌ها تنگ‌تر هم خواهد ساخت. اگرچه در رابطه چین با برخی کشورهای همسایه، مشکلاتی وجود دارد، اما سرمایه‌گذاری‌های این کشور به‌ویژه در ابرپروژه «جاده ابریشم» جدید که موجب اتصال این کشور تا خاورمیانه و قلب اروپا می‌شود، نوعی وابستگی متقابل اقتصادی را به بار می‌آورد که حتی کشورهای غربی را نسبت‌به آینده قدرت پکن نگران کرده است. این نگرانی در سخنان رهبران کشورهای غربی بازتاب داشته است که با صراحت اذعان می‌کنند، چین با استفاده از غفلت آن‌ها در دو دهه اخیر، از ظرفیت اقتصادی غرب بهره برده و توانسته است به قدرتی روبه‌رشد تبدیل شود که نه تنها با نیازهای اقتصادی آن‌ها منافع تجاری خود را تأمین کرد، بلکه قادر شد پیشرفته‌ترین فناوری‌ها در غرب را نیز به دست آورد. در هر صورت هراس واشنگتن و جدیت پکن در این مسیر، غیرقابل چشم‌پوشی است. سیاست‌های «ترامپ» و حدود هجده‌ماه جنگ تعرفه‌ای و تجاری موجب شده است تا پکن بر تلاش خود بیفزاید و روابط خود را با دیگر کشورها تقویت کند تا هم از میزان وابستگی خود به اقتصاد آمریکا بکاهد و هم کمتر تحت‌تأثیر سیاست‌های تهاجمی این کشور قرار بگیرد. این واکنش پکن در کنار تمرکز بر اقتصاد و مصرف داخلی موجب می‌شود حتی انجام مذاکرات تجاری با کاخ سفید هم تغییر چندانی را در رویکرد این کشور ایجاد نکند؛ به همین دلیل گفت‌وگو نمی‌تواند دستاورد قابل توجهی را برای ایالات متحده داشته باشد.
 

محمدعلی وکیلی، عضو هیئت رئیسه مجلس گفت: تناقض در کلمات «ترامپ» چیز جدیدی نیست؛ زیرا او از یک سو خط‎ونشان می‌کشد و از سوی دیگر، اصرار بر پیگیری مذاکرات جدید دارد.
 ترامپ و هیئت حاکمه آمریکا از ایران انتظار مذاکرات برجامی دیگری به‌ویژه در حوزه موشکی دارند که حتماً این موضوع، خط قرمز ماست و پاسخ این حرف تکراری آن‌ها بارها داده شده است. عضو هیئت رئیسه مجلس تصریح کرد: ترامپ از یک‌سو از دولت و ملت ایران تعریف می‌کند و از سوی دیگر برای ما خط و نشان می‌کشد.

سخنگوی پیشین وزارت خارجه گفت: آنچه مشخص است، فرانسه باید به واقعیت‌های موجود توجه کند. جمهوری اسلامی در مسیری قدم گذاشته است که تا به حقوق خودش نرسد، از مسیری که انتخاب کرده دست برنمی‌دارد. حمیدرضا آصفی افزود: فرانسه و اروپا در مقابل نیز باید حقوق ایران را به رسمیت بشناسند، ضمن این‌که آن‌ها دیگر نمی‌توانند با انگیزه‌های کم و به قول معروف «شیرینی‌دادن»، ایران را از مسیر اصلی خود خارج کنند. اگر فرانسه و اروپا بتوانند کاری کنند که اقتصاد ایران عادی شده، تحریم‌های ظالمانه برداشته شود، می‌توان به طرح فرانسه امیدوار بود.

وزیر دفاع آمریکا در نخستین کنفرانس خبری رسمی پس از منصوب شدنش گفت: به‌دنبال درگیری با ایران نیستیم و می‌خواهیم از طریق دیپلماسی با آن‌ها تعامل داشته باشیم. «مارک اسپر» با اشاره به ابراز تمایل دوباره «دونالد ترامپ» در نشست «جی۷» برای دیدار با مقامات کشورمان افزود: رئیس‌جمهور بار دیگر گفته است خواهان دیدار با مقامات ایران است؛ امیدواریم ایرانی‌ها موافقت کنند که دیدار و مذاکره‌ای انجام بشود و به ما کمک کنند تا این مسئله را حل‌وفصل کنیم. وی همچنین گفت: می‌خواهیم با ایران مذاکره و درباره یک مسیر دیپلماتیک رو به جلو صحبت کنیم.