حجت‌الاسلام حسن روحانی، صبح سه‌شنبه هر چند در مراسم آغاز عملیات اجرایی ساخت ۱۱۰ هزار واحد مسکونی سخن می‌گفت، اما طبق روال این روزها پیامی به همتای آمریکایی‌اش داد. مهم‌ترین بخش این پیام این بود: آمریکا باید از تحریم‌ها برگردد و دنبال عکس گرفتن با کسی نیستیم. در ادامه بخش‌های مهمی از این سخنرانی را مرور می‌کنیم.
* سیاست جمهوری اسلامی ایران در دولت دوازدهم نسبت به روابط خارجی با دنیا تغییری نکرده است. ما از روز اول که آمدیم شعار تعامل سازنده با جهان را مطرح کردیم. چهار ساله دولت یازدهم را با همین شعار و دو سال طی شده از دولت دوازدهم را هم با همین شعار پیش رفتیم. مقام معظم رهبری هم بیان کردند که تعامل گسترده با جهان رویکرد ماست، یعنی ایشان یک گام هم فراتر از آنچه ما مطرح کردیم مبنی بر تعامل سازنده با جهان را مطرح کردند.
* ما خواهان تنش با دنیا نیستیم، خواهان امنیت در منطقه و جهان هستیم. ما آماده همکاری با همسایگان و همه کشورهایی هستیم که می‌خواهند با ما تعامل داشته باشند. ما آماده هستیم که به همه مقررات بین‌المللی در چارچوب منافع و امنیت ملی خود حرکت کنیم.
* بر اساس این است که ما مسیری به نام توانمند کردن ایران و قدرت ملی را انتخاب کردیم، هر چه این قدرت افزایش پیدا کند امید دشمنان به توطئه علیه ایران کاهش پیدا می‌کند و هر چه قدرت ما خدای ناکرده کاسته شود، دشمنان طمع و امید بیشتری نسبت به کشورمان خواهند داشت.
* اگر رونق تولید در کشور به وجود آمد و ما توانمند و ثروتمند شدیم، می‌توانیم به راحتی از این پیچ و خم‌ها عبور کنیم.
* یکی از قدرت‌های ما قدرت دیپلماسی و قدرت سیاسی است، ما با دیگران صحبت می‌کنیم، مذاکره می‌کنیم تا منافع مردم و حقوق ملت را تأمین کنیم. ما بارها تاکید کردیم، آن‌هایی که این ظلم را بر مردم منطقه را روا داشتند و اقدام به تروریسم اقتصادی کردند، باید بدانند که هرگونه تحول در رفتار ما با توبه آن‌ها آغاز خواهد شد.  آن‌ها باید مسیر اشتباهی که انتخاب کردند را عوض کنند و با احترام متقابل و با تکریم متقابل، انقلاب ما را، نظام ما را و حقوق ملت ما را به رسمیت بشناسند و از خطاهای خود باز گردند.
* بدون آنکه آمریکا از تحریم‌ها دست بردارد و  روی مسیر غلط که انتخاب کرده است خط بکشد، ما شاهد هیچ تحول مثبتی نخواهیم بود. کلید تحولات مثبت در اختیار واشنگتن است.
* اگر آن‌ها می‌خواهند در منطقه بزرگ ما از امنیت بیشتری برخوردار باشند و اگر آن طور که ادعا می‌کنند می‌خواهند با کشورهای منطقه روابط بهتری داشته باشند و باز آن طور که ادعا می‌کنند که می‌گویند از ایران هیچ چیز نمی‌خواهیم، جز آنکه بمب اتم نسازد که این هم به گفته آن‌ها نیست که ما بمب اتم داشته باشیم یا نداشته باشیم. ما کلاً نمی‌خواهیم بمب اتم داشته باشیم، باید از مسیر اشتباه خود برگردند.دکترین نظامی ما بر پایه سلاح‌های متعارف است و ما به دنبال سلاح‌های کشتار جمعی نه از نوع هسته‌ای، نه شیمیایی، نه میکروبی و نه دیگر سلاح‌های کشتار جمعی نیستیم. این‌که ما سلاح هسته‌ای نمی‌سازیم، به خاطر حرف شما نیست؛ بلکه به دلیل اعتقاد و امنیت ملی خود و همچنین براساس فتوای رهبر انقلاب است. اگر راست می‌گویید و فقط نگرانی شما این است که ما سلاح هسته‌ای نداشته باشیم، این نگرانی برطرف شده است. پس از اولین قدم را بردارید و بدانید که بدون قدم شما، این قفل باز نخواهد شد و قدم شما آن است که از تحریم‌ها برگردید. تمام تحریم‌های ظالمانه، غیرقانونی و اشتباه علیه ملت ایران باید برداشته شود.
اگر کسی بخواهد صرفاً با حسن روحانی عکس بگیرد این کار امکان پذیر نیست
* مواضع ما روشن است، اگر آن‌ها به تعهدات خود بازگشتند؛ ما هم به تعهدات خود ادامه می‌دهیم. اگر آن‌ها راه دیگری را برگزیدند ما هم مسیر و مواضع خود را داریم. ما به دنبال راه حل مشکلات هستیم، اما اگر کسی بخواهد صرفاً با حسن روحانی عکس بگیرد، این کار امکان پذیر نیست؛ فتوشاپ آن امکان پذیر است؛ اما در واقعیت چنین چیزی نخواهد شد، مگر آن که یک روزی از تمام تحریم‌های ظالمانه خود دست برداشته و به حقوق ملت ایران احترام بگذارند، آن وقت شرایط جدیدی به وجود خواهد آمد و می‌توان نسبت به وضعیت جدید فکر کرد.
 

شهردار اسبق تهران  به اظهارات حسن روحانی درباره مذاکره واکنش نشان داد و از آن به عنوان «بازی مذاکره» یاد کرد.
محمدباقر قالیباف که در جریان انتخابات ۹۲ و ۹۶ یکی از رقبای حسن روحانی برای کرسی ریاست جمهوری بود، به اظهارات دیروز رئیس جمهور درباره مذاکره واکنش نشان داد.  شهردار اسبق تهران، در حساب کاربری‌اش در توئیتر با هشتگ # بازی مذاکره نوشت: امیدوار بودیم فهمیده باشند که اقتصاد را نباید به خارج از کشور پیوند زد. به‌نظر می‌رسد هدف از وعده مذاکره، ساختن دوقطبی‌سیاسی برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت است نتیجه‌اش هم شرطی‌سازی اقتصاد می‌شود و ناامیدی بیشتر مردم. مذاکره با ترامپ اگر هم انجام شود  پر ضرر است. گفتنی است از زمان برگزاری اجلاس جی 7 از طرف رؤسای جمهور فرانسه و آمریکا پالس های متفاوتی درباره مذاکره ارسال می شود.

دستیار ویژه رئیس و مدیرکل بین‌الملل مجلس شورای اسلامی در توئیتی، تجاوز «تل‌آویو» به بیروت را خطای محاسباتی نتانیاهو دانست. حسین امیرعبداللهیان، در واکنش به حملات اخیر اسرائیل به سوریه، عراق و لبنان، در توئیتی نوشت: تجاوز تل‌آویو به بیروت، خطای محاسباتی بزرگ «نتانیاهو» بود. پیش بینی می‌شود که پاسخ، شوک‌آور و فلج کننده خواهد بود. بی‌تردید صهیونیست‌ها تاوان سنگینی برای تجاوزات خود به لبنان، سوریه و عراق پرداخت خواهند کرد. معادله تغییر خواهد کرد. حفظ امنیت پایدار، خط قرمز منطقه است. سیدحسن نصـــراله، دبیر کل حزب الله لبنان، حملات پهپادی رژیم صهیونیستی به خاک لبنان را تحول خطرناکی عنوان کرد و گفت: حزب‌اله با همه امکاناتی که در دست دارد هرگز اجازه نخواهد داد این‌گونه تجاوزها تکرار شود.
 

این روزها موضوع وزارت‌خانه‌شدن میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری از اخبار مهم در دستگاه اجرایی کشور است. افکار عمومی منتظر است ببیند رئیس‌جمهور چه کسی را به عنوان نخستین وزیر پیشنهادی این وزارت‌خانه پیشنهاد می‌کند؟ به نظر من کسی که می‌خواهد وزیر شود، باید اهمیت ویژه‌ای به بخش خصوصی بدهد و برای تقویت تاسیسات گردشگری و تفویض اختیارات دولت به آن‌ها برنامه داشته باشد. موضوعی که در قانون برنامه ششم توسعه به آن تصریح شده است.
 اول از همه باید شجاع باشد
وزیری که قرار است عهده‌دار مدیریت عالی صنعت گردشگری شود، باید فردی شجاع باشد. گردشگری صنعتی فرابخشی است و ارتباط تنگاتنگی با خیلی از سازمان‌ها، نهادها و وزارت‌خانه‌ها دارد. وزیرمربوطه باید در این روابط برون‌سازمانی، منافع سازمانی را به منافع شخصی ترجیح دهد و منافع کلان صنعت گردشگری باید در اولویت باشد. در واقع باید کاری کند که سازمان‌ها در جریان نقشی که در صنعت گردشگری دارند، به صورت سلیقه‌ای و جزیره‌ای عمل نکنند و مشکلاتی که امروز بر اثر این نوع عمل کردن داریم، برطرف شود.
  لطفاً سیاسی انتخاب نکنید
نکته دیگری که در این میان اهمیت دارد و در انتخاب وزیر باید مورد توجه قرار بگیرد، این است که وزیر مربوطه از بدنه صنعت گردشگری انتخاب و سوابق کاری و تحصیلاتش با این صنعت مرتبط باشد. از نظر جایگاه اجتماعی و نوع ارتباطاتی که دارد، حرفش در دولت نفوذ داشته باشد. متاسفانه در گذشته معمولاً آدم‌هایی با سوابق و روابط صرفاً سیاسی به‌عنوان رئیس سازمان میراث فرهنگی انتخاب می‌شدند. یعنی اکثر روسای سازمان وابسته به جریان‌ها و طیف‌های سیاسی خاص بودند و این، به کار سازمان لطمه می‌زد. گردشگری ماهیتاً غیرسیاسی است و این معنا نباید در انتخاب وزیر فراموش شود. ما شخصیت‌های کارآمد، بانفوذ و خوشنامی داریم که توانایی و سواد این کار را دارند و می‌توانند به عنوان وزیر انتخاب شوند.
  وزیر انتخابی باید آشنا به حوزه و کارشناس باشد
اما مسئله‌ای که همیشه مورد تاکید فعالان و دست‌اندرکاران گردشگری بوده، این است که در انتخاب مدیران، از نظرات فعالان در بخش خصوصی و تشکل‌ها هم استفاده شود؛ چیزی که کمتر شاهد آن بوده‌ایم. متاسفانه در گذشته درمورد رئیس سازمان از نظر دست‌اندرکاران واقعی صنعت گردشگری استفاده نشد و هر وقت هم که رئیس سازمان می‌خواست معاون گردشگری انتخاب کند، گرچه ظاهراً نظر بخش خصوصی را جویا می‌شد، اما در نهایت راه خودش را می‌رفت؛ طوری که گویا این نظرخواهی جنبه صوری دارد. بنابراین انتظار داریم اولاً در انتخاب شخص وزیر و ثانیاً پس از انتخاب وزیر در انتصاب معاونانش با تشکل‌ها مشورت شود؛ زیرا این امر بی‌شک به توسعه بخش گردشگری کشور کمک می‌کند.
در بخش خصوصی ظرفیت‌های خوبی برای بررسی و کارشناسی داریم و ارتباط‌ ما به‌خصوص با مجلس شورای اسلامی بسیار خوب است و می‌توانیم در این تعاملات، افراد ذی‌صلاح و کارآمدی را برای تصدی وزارت‌خانه پیشنهاد بدهیم.
  سالم‌سازی اماکن اقامتی اهم کارهای وزیر باشد
درمورد بخش اقامت‌گاهی هم انتظار داریم وزیر آینده، سالم‌سازی محیط و مراکز اقامتی رادر دستور کار قرار دهد. متاسفانه در گذشته دستگاه‌های مختلف از جمله خود سازمان میراث‌فرهنگی به دلایل گوناگون دنبال فراگیر کردن مراکز معتبر و غیررسمی خود بوده‌اند؛از این جهت به اقامت‌گاه‌های رسمی و حرفه‌ای لطمه زده‌اند. انتظار است وزیر آینده مثل سایر کشورها بیاید و به مراکز اقامتی رسمی بها بدهد و مراکز غیررسمی را از محوریت خارج کند؛ چراکه این امر ارتباط مستقیم با کیفیت خدمات و رضایت میهمانان، مسافران و گردشگران دارد. این اقتضای رشد و توسعه صنعت گردشگری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین و درآمدزاترین صنایع کشور است و امیدواریم مورد توجه همه نهادها به ویژه وزارت میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری قرار بگیرد.
 

شفافیت آرای  نمایندگان، طرحی بود که طی چند روز گذشته در صحن بهارستان به راه افتاد. موضوع از این قرار است که بااجرای این طرح برای عموم جامعه، چه آن‌ها که پای صندوق‌های رأی آمدند وچه آن‌ها که به هردلیل نتوانستند بیایند، رأی‌های مثبت و منفی و ممتنع آشکارمی‌شود؛ دیگرآنکه نمایندگان چقدر فعال بوده‌اند و قس علی هذه. اما طرح شفافیت آرا، مخالفانی هم داشت. سیدحمایت میرزاده سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، ازجمله نمایندگی است که رسانه ای شدن آرای نمایندگان را امری بیهوده می‌داند. وی در گفت‌وگوی اختصاصی باما عنوان کرد: بسیاری از کشورها،  رسانه‌ای کردن برخی از مسائلی که در جامعه‌ رخ می‌دهد را ضروری نمی‌دانند. ما نیزآن موضوعاتی را که برای شفافیت آرا حساسیتی ندارند، علنی می‌کنیم اما پاره‌ای ازموارد است که هیچ لزومی برای رسانه‌ای کردن ندارند. وی اضافه کرد: بدون شک صددرصد مردمی که به ما رأی داده‌اند موافق یا مخالف نیستند و تضاد نظرهمیشه بوده و هست؛ چه در شهرها و چه در روستاها. میرزاده گفت: درموقع تبلیغات انتخاباتی می‌توان راجع مسائل به طورکاملا شفاف صحبت کرد، اما وقتی می‌خواهیم برای ملت قانون تصویب کنیم نیازی به شفافیت آرا نیست؛ زیرا نماینده خود تشخیص کارشناسی می‌دهد.
سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: بدون شک انجام شفافیت آرا  فقط و فقط منجر به ایجاد مشکل، بگومگو، اختلاف و حتی اختلال امنیت می‌شود.
وی دراین باره توضیح داد: با شفافیت آرا، عده‌ای ازمردم می‌گویند چرا به ضرر ما رای دادی؟ و گروه دیگرنیز صحبت‌های دیگر می‌کنند. با این مردم چه باید کرد؟ ما نماینده همه هستیم، چه راست چه چپ، چه مخالف چه موافق. میرزاده یادآورشد: بااین تفاسیرآیا نتیجه‌ای جزاختلاف‌افکنی بین مردم خواهد داشت؟ البته نمی‌گوییم حتماً و قطعاً تشخیص نماینده خوب و شایسته بوده، اما مطمئن باشید هیچ نماینده‌ای علیه مردمش تصمیم‌گیری نمی‌کند. هیچ نماینده‌ای صرفاً برای اکثریت مردم تصمیم نخواهد گرفت. سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، مخالفت خود را  با تصویب طرح شفافیت آرا،  این‌گونه ادامه داد: اصلاً رأی نمایندگان شفاف شود، چه گره‌ای ازمشکلات جامعه بازمی‌کند؟ چه دردی ازمردم دوا می‌کند؟
وی خاطرنشان کرد: مردم خیال‌شان راحت؛ نمایندگان براساس تشخیص خودشان آنچه به نفع ملت و جامعه است را عمل می‌کنند. شفاف سازی آرا فقط مشکل‌سازمی شود.

روسای جمهوری فرانسه و برزیل که درروزهای گذشته برسرآتش‌سوزی گسترده در جنگل‌های آمازون برزیل، جنگ کلامی داشتندف حالا با پیش کشیده شدن موضوع همسر رئیس جمهوری فرانسه به وسط دعوا، اختلافاتشان تشدید شده و «جنبه ناموسی» پیدا کرده است! در تازه‌ترین تحول در روابط فرانسه و برزیل، دولت برزیل اعلام کرد کمک 22 میلیون دلاری ارائه شده از سوی رهبران گروه هفت کشور صنعتی برای خاموش کردن آتش‌سوزی گسترده در جنگل‌های آمازون را نمی‌پذیرد. این کمک مالی ازمصوبات اجلاس اخیر رهبران هفت کشور صنعتی در شهر «بیاریتز» فرانسه بود وبه پیشنهاد «امانوئل ماکرون» رئیس جمهوری فرانسه موضوع آتش‌سوزی گسترده درجنگل‌های آمازون در دستور کار نشست سران «جی 7» قرار گرفته بود. اخیراً امانوئل ماکرون در نشست خبری مشترک با ترامپ در پایان کار نشست «جی هفت» دربیاریتز، ازاظهار نظر به گفته او «گستاخانه وبی‌ادبانه» رئیس جمهوری برزیل درباره همسرش «بریژیت ماکرون» به شدت انتقاد کرد. ماجرا از این قرار است که یکی از حامیان «ژایر بولسونارو» رئیس جمهوری برزیل اختلاف سنی 24 ساله ماکرون با همسرش بریژیت را مسخره کرده بود و با انتشار عکس‌هایی ازهمسرجوان بولسونارو و همسر پا به سن گذاشته ماکرون در فیس‌بوک، نوشته بود: حالا شما می‌فهمید که چرا مکرون، بولسونارو را اذیت می‌کند.
بولسوناروهم در واکنش این پست فیسبوکی نوشته بود: دیگر تحقیرش نکنید، ها ها ها. بعد از این اتفاق خبرنگاران نظر ماکرون را درباره این اظهارنظر همتای برزیلی جویا شدند و او در واکنش، این کار بولسونارو را گستاخانه و بی‌ادبانه توصیف کرد. ماکرون گفت: او (بولسونارو) حرف‌های بسیار گستاخانه و بی‌ادبانه‌ای درباره همسرم زده است. من برای مردم برزیل خیلی احترام قائل هستم و فقط می‌توانم امیدوار باشم که هر چه زودتر رئیس جمهوری داشته باشند که مناسب این سمت باشد. ماکرون همچنین گفت: زنان برزیلی بدون شک به‌خاطر اظهارات «ژائیر بولسونارو»، رئیس جمهوری این کشور احساس شرم می‌کنند. گفتنی است بولسونارو پیش‌تر نیز به دلیل لغو برنامه دیدار با وزیر خارجه فرانسه و در عوض آن رفتن به آرایشگاه برای کوتاه کردن موهایش، جنجال‌سازشده بود. بولسونارو، پس از لغو ملاقات با «ژان ایو لودریان» وزیر خارجه فرانسه به آرایشگاه رفت و کوتاه کردن موهای سرش را از طریق ویدئوی زنده در فیس‌بوک به نمایش گذاشت. دولت فرانسه این اقدام رئیس جمهوری برزیل را نوعی بی‌احترامی به خود تلقی کرد. گفتنی است همسران روسای جمهوری برزیل و فرانسه اختلاف سنی زیادی با آن‌ها دارند و در حالی که همسر رئیس جمهوری فرانسه از او 24 سال مُسن‌تر است اما همسر 37 ساله بولسونارو از او 28 سال جوان‌تر است.
 

ادامه از صفحه یک ...
اروپایی وابسته بوده است. اکنون به علت بدشدن روابط آمریکا و اتحادیه اروپا، تأمین نیروی نظامی اروپایی سخت شده است. یک نمونه در این مورد، «دانمارک» است. مسئله خرید «گرینلند» توسط آمریکا، موجب به هم خوردن روابط آمریکا و دانمارک شده است. آمریکا طی درگیری‌هایش در خلیج‌فارس، حساب ویژه‌ای روی نیروهای دانمارکی باز می‌کرده است؛ اما اکنون، شرایط تغییر کرده و نمی‌تواند روی این نیروها حساب کند. درحال حاضر، آمریکا به هیچ وجه قادر به جنگ با ایران نیست. ایالات متحده یک بار درجنگ با عراق، جنگی عظیم را تجربه کرد و هنوز در حال پرداختنِ هزینه آن است. ایران به لحاظ موشکی هم به قدرتی رسیده که می‌تواند دردسر بسیاری برای آمریکا ایجاد سازد. همچنین در دریا، ایران با توان کشتی‌ها و قایق‌های تندرویش می‌تواند مشکلات بسیاری برای نیروهای آمریکایی به وجود بیاورد.
2-تحریم: طبق برآوردهای مراکز معتبر جهانی و با توجه به مقاومت ایران، تحریم‌ها در بلندمدت کارایی و اثرگذاری خود را از دست خواهند داد.
3- مذاکره: راه‌حلی که گاه توسط سیاست‌مداران آمریکایی پیشنهاد می‌شود.
چرا مذاکره؟
پیشنهاد مذاکره با ایران از طرف مقامات آمریکایی، اگرچه از ابتدای انقلاب تا به امروز ادامه داشته است، اما طی سال‌های اخیر شدت بیشتری گرفته است. پرسش آن اســت که چرا مقامات آمریکایی تا این حد اصرار به مذاکره با ایران دارند و از طریق رابطه‌ها و واسطه‌های مختلف، دائماً آمادگی خود را برای این امر اظهار می‌کنند؟ درپاسخ به چرایی اصرار آن‌ها به مذاکره با ایران، حداقل چند محور کلی را می‌توان بیان کرد:
نخست: گرفتن ژست ابرقدرتی
نظم جهانی حداقل در یک دهه اخیر تغییر کرده است و جهان، آن گونه که ایالات متحده و استراتژیست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آن تصور می‌کردند، به‌سمت «نظام تک‌قطبی» مبتنی‌بر الگوی «لیبرال دموکراســی» پیش نرفت. قدرت‌های نوظهور منطقه‌ای و بین‌المللی موجب افــول قــدرت هژمونیــک آمریــکا در جهان شــده‌اند؛ به‌طــوری‌کــه برخــی از تحلیل‌گــران، از «افول موریانه‌وار» آمریکا سخن گفته‌اند. اداره تحقیقات وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) در گزارشی اعلام کرد: «آمریکا در سال ۲۰۳۵ احتمالاخود را در محیطی می‌یابد که روسیه یا چین با این کشــور برابری می‌کنند یا حتی در برخی زمینه‌های اقتصادی و نظامی از غرب پیشی گرفته‌اند.» بنابراین ایالات متحده نیازمند آن اســت که نشان دهد هم‌چنان ابرقدرت دنیاســت و برای این کار، چاره‌ای ندارد که مذاکره با ایران را در دستور کار قرار دهد.
دوم: گرفتن عناصر اقتدار از ایران
«ترامپ» معتقد است: برجام، آن‌چنان که باید موجب محدودیت ایران نشده است و هم‌چنان برنامه موشکی و سیاست‌های منطقه‌ای ایران با قوت درحال انجام است. «پمپئو» در بیانیه‌ای گفت: «به [جمهوری‌اسلامی] توصیه می‌کنیم در این پرتاب‌های [موشــکی] تحریک‌آمیز تجدیدنظر کند و تمام فعالیت‌های مربوط به موشک‌های بالیستیک را متوقف سازد تا بیش از این دچار انزوای عمیق اقتصادی و دیپلماتیک نشــود.» او در سفری که چندی پیش به منطقه داشت نیز درباره نفوذ ایران در منطقه گفته بود: «گسترش نفوذ ایران در منطقه خطرناک است. اندیشــکده بروکینگز، در یادداشتی یادآور می‌شود: هیچ حکومتی طی دوران معاصر به اندازه ایران نتوانسته به ما در خاورمیانه ضربه بزند. بنابراین باید برنامه محدودیت و کنترل ایران را به جریان بیندازیم.» یکی از اهداف آمریکایی‌ها از طرح مجدد مذاکره، تهی کردن ایران از مؤلفه‌های قدرت اســت.
سوم: خریدن زمان برای پیروزی در انتخابات
اگر «ترامپ» بتواند از طریق یک نمایش و با دادن پالسه‌ای مثبت به ایران، مدتی خلیج‌فارس را به نفع خود آرام نگه دارد، می‌تواند به پیروزی در انتخابات امیدوار باشد. «ترامپ» برای پیروزی در انتخابات باید در سیاست خارجی خود تغییر ایجاد کرده، روابط خود را با ایران بهتر کند. هرچند او دستاوردهایی در سیاست خارجی داشته که مهم‌ترینش ملاقات با «کیم‌جونگ اون» (رهبر کره‌شمالی) است، اما افزایش فشار ایران بر ایالات متحده باعث می‌شود شرایط انتخابات پیش رو به هم بریزد. ترامپ، برای کسب پیروزی در انتخابات بعد، باید خود را به عنوان رهبر جهانی نشان دهد و احتمالاً در این چند ماه مانده به انتخابات، تغییر رفتار زیادی از او خواهیم دید. شاید فرستادن پالس‌های مذاکره به ایران نیز درهمین جهت باشد. آنچه مشخص است این است که «ترامپ» ممکن است بعد از انتخابات 2020 و پیروزی در آن، به موضع قبلی خود یعنی فشار حداکثری بازگردد. واضح است چنین شخص نامتعادلی که به راحتی زیر یک توافق بین‌المللی زد به راحتی می‌تواند تعهدات دیگر خود را هم انکار کند.