رئیسجمهور ایالات متحده، فقط توانست نظارهگر باشد. تور تودهانی به «ترامپ» حالا به شرق آسیا رسیده است؛ آن هم پس از سفر «ظریفِ» تحریمشده به شبهجزیره اسکاندیناوی و سپس حضور در کاخ الیزه و حالا هم چین، ژاپن و مالزی. «با وجود تلاشهای آمریکا برای نابودی دیپلماسی، با مکرون و وزیر خارجه فرانسه دیدار و رایزنی کردم. همچنین با یورونیوز، خبرگزاری فرانسه و فرانس ۲۴ مصاحبه کردم. چندجانبهگرایی باید حفظ شود. گام بعدی بعد از یک روز توقف در تهران، پکن، توکیو و کوالالامپور است.»
این توئیت دیپلماتی است که آمریکا تمام تلاش خود را کرد تا او را محدود سازد؛ اما جواب عکس گرفت. چندی پیش بود که پس از قوت گرفتن شایعهها درباره تحریم ظریف، سناتور «تام کاتن» در گفتوگو با «فاکسنیوز» به کنایه گفت: ظریف میتواند هرچهقدر میخواهد از تهران توئیت کند؛ چون از چندروز دیگر که تحریم شود، نمیتواند به اروپا و آمریکا سفر کند! و حالا وزیر تحریم شده، در فاصله چندروز تور اروپاگردی خود را با حضور در «کاخ الیزه» به پایان رسانده و آماده میشود تا راهی سفر آسیایشرقی خود شود. وزیرخارجه کشورمان، در حالی راهی کاخ الیزه شد که نخستین سیاستمدار در سطح وزیر است که پا به این کاخ میگذارد و با رئیسجمهور فرانسه دیدار میکند. تا پیش از این، تنها روسایجمهور و نخستوزیرهای میهمان ضیافتهای اینچنینی، در الیزه جمعشده بودند که همین موضوع اهمیت حضور ظریف را نشان میدهد. سفرهای ظریف به کشورهای اسکاندیناوی هم از اهمیت ویژهای برخوردار بود؛ زیرا کشورهای حوزه اسکاندیناوی بهخصوص سوئد و نروژ هر دو کشورهایی هستند که درعرصه سیاست خارجی اتحادیه، اروپا نقش محوری دارند. نقش محوری سوئد و نروژ درگذشته هم خود را نشان داده است؛ درواقع استکهلم و اسلو، هر دو بازیگرانی هستند که تلاش میکنند در منازعات، مناقشات و معادلات بینالمللی نقش پررنگی را ایفا کنند. ظریف در روزگار تحریم و تهدید، تقویت همزمان دیپلماسی منطقهای و دیپلماسی اروپایی را در دستور کار قرار داده است. سفر او به آسیایشرقی، نشان میدهد که او نمیخواهد صرفاً بر حوزه غرب تمرکز کند؛ بلکه از ظرفیتهای منطقهای و اروپایی به صورت همزمان در حوزه سیاست خارجی کشورمان استفاده میکند که نتایج آن در آیندهای نه چندان دور، بهتر مشخص خواهدشد. مهم این است که تروئیکای اروپایی (انگلیس، آلمان و فرانسه) و بسیاری از بازیگران اروپایی، این نکته را بهخوبی میدانند که خروج ایالات متحده آمریکا از« برجام» یک خروج غیرقانونی بود و کاهش تعهدات برجامی از سوی ایران، حداقلیترین و برحقترین نوع واکنشی بود که تهران میتوانست در مقابل طرف برجامی انجام دهد و هیچ وقعی هم به تحریم رئیس دستگاه کشورمان توسط آمریکا ننهادند و با آغوش باز، میزبان ظریف شدند. موضوعی که نشان دهنده همراه نبودن اکثر بازیگران بینالمللی و اروپایی با تحریمهای آمریکا علیه تهران است تا «ترامپ» خود را تنهاتر از هر زمان دیگری ببیند و بفهمد دوران قلدرمآبی، یکجانبهگرایی و تعیین تکلیف برای تمام جهان به پایان رسیده است. ظریف در پاسخ به پرسش خبرنگاری در جریان سفر به اسکاندیناوی درباره سیاست تحریم خودش از سوی آمریکا و تاثیری که این تحریم روی ادامه فعالیت او دارد، با خنده و کنایه گفت: من کارم را میکنم؛ فقط احتمالاً زمانی که به آمریکا بیایم، محدودیتی بیشتر از سه ساختمان برایم درنظر خواهند گرفت! دقیقاً او کار خودش را میکند. از فرانسه این پیام را به ترامپ داد که: «امکان بازگشت ایالات متحده به میز مذاکره هرگز غیر محتمل تصور نشده است. ما میز مذاکرهای داریم که خیلی وقت است وجود دارد و ایالات متحده آمریکا خود میز مذاکره را ترک کرده است.» آقای وزیر گفتوگوهای خود با «مکرون» را هم سازنده خواند و در مورد سفر خود به چین و ژاپن و اینکه آیا در سفر به شرق آسیا به کرهشمالی نیز سفر خواهد کرد، گفت: آنچه ما فعلاً در این مرحله طراحی کردیم، سفر به چین و ژاپن و چند کشور دیگر است؛ در این مرحله هنوز سفری برای کرهشمالی طراحی نکردیم ولی آمادگی سفر به آنجا را داریم. خلاصه تورتودهانی به «ترامپ» ادامه دارد؛ آن هم در شرایطی که «تیمB » بدجور ساکت شده و صدایشان درنمیآید. صدایشان هم دربیاید، اتفاقی رخ نمیدهد. قدرت دیپلماسی آقای وزیر، فعلاً تمام معادلات را به هم ریخته است!