در سمینار بینالمللی نوزدهمین جشنواره نمایشهای آیینیوسنتی
تعداد بازدید : 2
بیضایی، مهمترین جایزه هنری خود را گرفت
«بهرام بیضایی» جایزه جلالستاری را از سمینار بینالمللی نوزدهمین جشنواره نمایشهای آیینی و سنتی، دریافت کرد. محمد رحمانیان که برای دریافت این جایزه روی صحنه آمده بود، تاکید کرد؛ به نظرش این مهمترین جایزهای است که در یک جشنواره به بیضایی اهدا شده است.هفتمین سمینار بینالمللی نمایشهای آیینی و سنتی، بعد از دو روز برگزاری در سالن شهرداری شهر قمصر، طی مراسمی به پایان رسید. اهدای جایزه جلال ستاری به چهار پژوهشگر ایرانی و خارجی از جمله بهرام بیضایی، جزو بخشهای این مراسم بود.در این مراسم، جایزه جلال ستاری به محمدرضا اصلانی، بهرام بیضایی، «آنتونیوسالرنو» و محمدحسین ناصربخت، پژوهشگران حوزه نمایشهای آیینی تعلق گرفت. حمیدرضا اردلان، دبیر بخش سمینار جشنواره در ابتدا درباره تأثیر ستاری بر فرهنگ و هنر کشور بیان کرد: «فرهنگ ما از طریق ستاری، با بسیاری از متفکران جهان آشنا شد. وی چند کار مهم انجام داده است که اولینش این بود که اسطوره را به زبان فارسی توضیح داد. وی حدود ۱۰۰ جلد کتاب درباره فلسفه، زیباییشناسی، پدیدارشناسی و ... تدوین کرده است.» وی ادامه داد: «لاله تقیان، همسر وی که به دلیل بیماری آقای ستاری نتوانست در این مراسم حضور یابد، پیامی از ستاری برای ما ارسال کرده است.» در پیام ستاری آمده بود: «توسعه فرهنگ با شناخت آیینهایی است که پایگاه اندیشه دوستداران فرهنگ و مورد احترام مردم است. »
اصلانی؛ نسبت بین زبان معاصر ایران و اندیشه آیینی
نخستین جایزه این مراسم در حضور فتحعلیبیگی، به محمدرضا اصلانی تعلق گرفت. اردلان، درباره اصلانی بیان کرد: « اصلانی، شاعر، فیلمساز و متفکر ایرانی و جزو بنیانگذاران جریان «شعردیگر» است و اصلاً مانیفست «شعردیگر» توسط او نوشته شده است.» وی ادامه داد: «اصلانی در سینما پیرو زمان دهری است و در آثارش توانسته بین زبان معاصر ایران و اندیشه آیینی نسبت درستی برگزار کند.»
بیضایی؛ هویت ایرانی معاصر
در ادامه، دومین جایزه جلال ستاری به بهرام بیضایی اهدا شد. اردلان با اشاره به فعالیتهای بیضایی در حوزه سینما، تئاتر و نمایشهای ایران یادآور شد: «نکته کلیدی در کارهای بیضایی طرح مسئله هویت انسان ایرانی معاصر است که تاکنون کمتر به آن توجه شده است.» رحمانیان در این زمینه عنوان کرد: «باین جایزه میتواند مهمترین جایزهای باشد که در یک جشنواره به بیضایی اهدا شود؛ چون دیدگاهی که بیضایی نسبت به نمایشهای ایرانی دارد، در این جشنواره موارد توجه قرار میگیرد.» وی ادامه داد: «آقای بیضایی در جلساتی که با ما داشت، تلاش میکرد تأویل و بازگشت به نقطه اولیه را برای ما توضیح دهد و بارها بر این نکته تاکید داشت که نمایشهای تقلید، کمدی و تعزیه یک نوع نمایشی هستند. او شاید تنها نویسندهای است که برای بیان فرضیههایش از نمایشهای ایرانی کمک میگیرد.» این کارگردان درباره فعالیتهای جدید بیضایی یادآور شد: «بیضایی در سفر است و مشغول نوشتن نمایشنامه «داشآکل» که براساس داستان «صادق هدایت» آن را مینویسد؛ اما این بار اتفاقات از زبان مرجان روایت میشود.»
ناصربخت؛ نورانداختن برنقاط فراموششده نمایش ایرانی
«آنتونیو سالرنو» سومین محققی بود که جایزه جلال ستاری را از دستان اردلان، دریافت کرد. وی گفت: «برای من لحظه مهمی است که اینجا باشم و درباره فرهنگ ایرانی یاد بگیرم. با این شاهکاری که به من میدهید، فرهنگ ایران در من زنده و همراه من خواهد بود.» ناصربخت، آخرین پژوهشگری بود که جایزه جلال ستاری را دریافت کرد. اردلان، با اشاره به پژوهشهای ناصربخت درباره نقاط فراموش شده نمایشهای ایرانی و تأثیر وی در برگزاری ۱۹دوره از جشنواره نمایشهای آیینی و سنتی از «یولانداکاپریگ لیونه» درخواست کرد جایزه ناصربخت را اهدا کند.