با توجه به نشست ویژه مسئولان کمیته ملی المپیک، فدراسیون وزنه‌برداری و فدراسیون پزشکی ورزشی، سهراب مرادی برای عمل جراحی به آلمان اعزام خواهد شد.
سهراب مرادی ملی‌پوش وزنه‌برداری کشورمان که از ناحیه دیسک کمر دچار مشکل شده به دنبال درمان خود در آلمان بود. وی دیروز یکشنبه در همین راستا جلسه‌ای با رئیس کمیته ملی المپیک داشت که در نهایت مقرر شد این وزنه‌بردار برای معاینه و درمان به آلمان اعزام شود.در این نشست صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک، علی مرادی رئیس فدراسیون وزنه‌برداری، دکتر نوروزی رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی، دکتر باقری، محمد شروین اسبقیان به عنوان نماینده وزارت ورزش و همچنین تعدادی از پزشکان حضور داشتند. در این جلسه مقرر شد هر چه سریع‌تر کارهای اخذ ویزا برای این وزنه‌بردار انجام شود.

تیم کشتی آزاد زیر ۲۳ سال ایران روز پنج‌شنبه هفته جاری برای حضور در رقابت‌های جام جهانی کشتی آزاد عازم کشور روسیه می‌شود. رقابت‌های جام جهانی کشتی آزاد سال ۲۰۱۹ میلادی با حضور هشت تیم برتر دنیا در دو گروه چهار تیمی روزهای ۲۵ و ۲۶ اسفندماه در شهر «یاکوتسک» روسیه برگزار می‌شود. یاکوتسک از سردترین شهرهای جهان است که در حال حاضر دمای هوا تا ۳۰ - درجه هم پایین می‌آید. البته اوج سرمای این شهر ماه گذشته بود که تا ۴۵ - درجه هم دما پایین آمده بود.
در گروه یک این مسابقات تیم‌های روسیه، کوبا، ژاپن و ترکیه و در گروه دو این رقابت‌ها تیم‌های ایران، آمریکا، مغولستان و گرجستان حضور دارند. اختلاف ساعت ایران با یاکوتسک پنج و نیم ساعت است به طوری که ساعت ۱۱ به وقت یاکوتسک ۵:۳۰ صبح به وقت ایران است.

«رومنیگه» معتقد است «رودریگس» مشکلی با سرمربی بایرن ندارد و فصل بعد هم در این تیم خواهد  ماند.
رئیس هیئت مدیره باشگاه آلمانی بایرن مونیخ، کارل هاینتس رومنیگه، معتقد است خامس رودریگس برای همیشه در این تیم خواهد ماند.
هافبک تهاجمی کلمبیایی به اواخر دوران قرضی دوساله‌اش در این تیم نزدیک شده است و رئال مادرید می‌خواهد هرچه زودتر تکلیف او را مشخص کند. رومنیگه اما در این باره می‌گوید: من کاملاً معتقدم که خامس رودریگس فصل بعد هم در بایرن مونیخ بازی خواهد کرد. مطمئن هستم نیکو کواچ، سرمربی تیممان، قدر ارزش‌های او را می‌داند.
وی ادامه داد: بین این دو هم هیچ مشکلی وجود ندارد. من شخصاً یکی از هواداران جدی خامس هستم. به نظرم او پای چپ فوق‌العاده‌ای دارد، یک سوپراستار است و باید انتخاب کنیم که او را می‌خواهیم یا نه، تا ۱۵ ژوئن هم زمان داریم.

سرمربی تاتنهام مدعی شده دوست دارد روزی به اسپانیا بازگردد و فوتبالی ارائه دهد که مردم آن را دوست دارند.یکی از اسامی‌ که از او به عنوان سرمربی فصل آینده تیم فوتبال رئال مادرید یاد می‌شود، «مائوریسیو پوچتینو» است. او که سابقه کار در اسپانیا و تیم فوتبال اسپانیول را دارد، در حال حاضر سرمربی تاتنهام انگلیس است و توانسته با این تیم عملکرد خوبی داشته باشد. پوچتینو اخیراً این چنین گفته است: البته که بازخواهم گشت. مردم همیشه دوست دارند پروژه‌های جدید داشته باشند. من هم دوست دارم روزی به آنجا بازگردم و فوتبالی را ارائه دهم تا برنده باشد و مردم دوست داشته باشند.هدف از این سوال خبرنگاران بحرانی است که در رئال مادرید وجود دارد و پوچتینو در واکنش به این موضوع این چنین گفته است: ما هم‌تیمی هستیم و من به او احترام می‌گذارم. می‌دانم که آن داخل چه اتفاقاتی افتاده است.

مهاجم بارسلونا توانست رکورد هافبک سابق آبی‌اناری‌ها را در تعداد بازی بشکند.پیروزی سه بر یک بارسلونا مقابل رایووایکانو در هفته بیست و هفتم لالیگا باعث شد لیونل مسی رکوردشکنی کند و این تیم یک گام به قهرمانی در این رقابت‌ها نزدیک شود. این دیدار چهارصد و چهل و سومین بازی مسی با پیراهن بارسلونا بود. مهاجم آرژانتینی توانست از رکورد ۴۴۲ بازی آندرس اینیستا پیشی بگیرد. مسی اکنون دومین بازیکن با بیشترین بازی برای بارسلونا در لالیگا است. بالاتر از او ژاوی ارناندس با ۵۰۵ دیدار است.از طرفی دیدار اخیر سیصد و سی و سومین پیروزی مسی در لالیگا بود. ستاره آبی‌اناری‌ها پشت سر «زوبی زارتا» با ۳۳۳ برد و «ایکر کاسیاس» با ۳۳۴ پیروزی قرار دارد. او می‌تواند به زودی از این رکوردها پیشی بگیرد.

هافبک سابق چلسی شرایط بازی در لیگ چین را در حد آماتور توصیف کرد. «جان اوبی میکل» که سابقه یازده سال بازی در لیگ برتر برای چلسی را داشت، بعد از مقطعی بازی در «تیان جین» چین در حال حاضر در «میدلزبورو» توپ می‌زند. اوبی میکل درباره تجربه بازی در لیگ چین گفت‌: وقتی به لیگ چین رفتم، دچار یک شوک فرهنگی شدم. یازده سال در باشگاه بزرگی همچون چلسی حضور داشتم و خیلی برایم سخت بود که بتوانم با شرایط کار در چین خودم را وفق دهم. شفاف‌تر بگویم که سطح فوتبال چین اصلاً بالا نبود. زمین‌ها بی‌کیفیت بودند و ورزشگاه‌ها نیز تعریفی نداشتند. امکانات پزشکی اصلاً در آن سطحی قرار نداشت که من در جای دیگر دیده بودم. هافبک نیجریه‌ای که در جام جهانی برای تیم ملی فوتبال کشورش بازی کرد، در ادامه صحبت‌های خود اضافه کرد: من به هیچ وجه به بازیکنان زیر ۳۰ سال توصیه نخواهم کرد که به لیگ چین بروند چون پشیمان می‌شوند. باید تا پایان فوتبالتان صبر کنید. به هر حال ممکن است رقم چک و صفرهای آن هر کسی را وسوسه کند، ولی اصلاً به دردسرش نمی‌ارزد. البته باید این را بگویم که من پشیمان نیستم، دوستان خوبی در آنجا پیدا کردم و هم تیمی‌های خوبی داشتم.

با ناکامی‌های اخیر رئال، رسانه‌های زیادی در دنیا از وضعیت این روزهای رئال مادرید تحلیل هایی نوشته اند. آنالیزهایی که شاید بسیاری از آن‌ها از واقعیت تیم رئال هم  به دور است.
تیترهایی که رفتن «رونالدو» و زوال رئال در آن‌ها به چشم می خورد. موضوعاتی که بیش از آنکه مبتنی بر یک تحلیل واقع‌گرایانه باشد، به دنبال جلب مخاطب است.
بگذارید قبل از پرداختن به علل و زمینه‌های شکل‌گیری وضع موجود در خصوص رئال مادرید به یک نکته اشاره کنیم و آن اینکه، با گسترش تعداد شبکه‌ها و وب‌سایت‌های خبررسان و اضافه شدن زمین‌های جدید بازی نظیر شبکه‌های مجازی، رسانه‌ها برای بیشتر دیده شدن چاره‌ای به جز تولید هر چه بیشتر محتوا ندارند و در این رویه، به صورت خود به خودی، برای جلب مخاطب بیشتر می کوشند تا به جای کنار زدن پرده‌ها و نشان دادن سیمای واقعیت، به واقعیت‌انگاریِ باورهایِ عموم بپردازند و در اصطلاح سوار بر اریکه احساسات عام شوند و از این طریق به جذب حداکثری مخاطب بپردازد و اطمینان داشته باشند که محتواهای تولید شده آن‌ها هزاران هزار بار در فضای مجازی توئیت می شود و آن‌ها هم بالا می‌آیند.
مثلا طی روزهای اخیر می‌شنویم که این افول، بیانگر پایان یک عصر است؛ حال آنکه بسیاری از عناصر این تیم نظیر واران، کارواخال، کاسمیرو، کروس، آسنسیو و ایسکو در میانه‌های دوران خود هستند و حتی امثال ناواس، راموس، مودریچ و بنزما را نیز نمی‌توان حتی نزدیکی‌های بازنشستگی دانست یا مثلا صدها و بلکه هزاران محتوای گرافیکی درخصوص اثر مستقیمِ رفتن رونالدو در وضع موجود رئال دیده ایم که این نیز یک برداشت تقلیل‌گرایانه و سطحی است. تصاویری از کریستیانو که با رفتنش تاج پادشاهی رئال را نیز می برد، تنها صفحه‌ای از آلبوم عکس ها و محتواهای تولید شده در روزهای اخیر است. این رویه نظر به دگرگونی ذائقه هوادارانِ نسلِ جدیدِ فوتبال و شکل‌گیری فرقه‌های نوظهوری نظیر بازیکن-هوادار منطقی به نظر می آید، چه برای یک هوادار کم سن و سال که دل در گرو عشق ابرستاره‌ای نظیر کریستیانو رونالدو دارد، در توضیح وضعیت فعلی رئال مادرید چه قرائتی بهتر از اینکه: «رئال مادرید پیش از رونالدو تیمی بود که در یک هشتم نهایی حذف می شد، رونالدو آمد و این تیم را به چهار قهرمانی رساند و حالا پس از رفتن یگانه منجی عالم، برنابئو شاهد بازگشت رئال به اصل خویشتن هستیم.»
قرائتی که طرفدارانش احتمالا نباید پاسخی درخصوص موفقیت‌های پیشین رئال مادرید نظیر 9 قهرمانی در اروپا و بیش از 30 قهرمانی در لیگ داشته باشند؛ چرا که عمر هواداری آن‌ها به انگشتان دو دست نمی‌رسد و اساسا درک درستی از فوتبال ماقبل چند سال اخیر ندارند.
برای پرهیز از سوءتفاهمِ احتمالی، باید در اینجا نقطه نظر خود را در خصوص رونالدو و نقش بسزای او در موفقیت‌ها رئال مادرید و تصمیم پرز در قبال فروش او بگویم و آن اینکه بی‌تردید، فروش رونالدو با هیچ متر و معیاری تصمیم درستی نبوده و هیچ توجیهی نمی‌توان برای آن پیدا کرد.  فروش ستاره ای که تضمینی برای زدن پنجاه-شصت گل در فصل است و دارای قرابت حداکثری شخصیتی با باشگاه است و یکی از المان‌های هویتی آن به حساب می‌آید، به راستی چگونه توجیهی می‌تواند داشته باشد آن هم  زمانی که برخورد باشگاه هایی نظیر منچستریونایتد، چلسی یا بایرن مونیخ را در موقعیت هایی تقریبا مشابه با ستاره‌هایی مثل دخیا، هازارد و لواندوسکی می‌بینیم. علاوه بر این‌ها، رونالدو چنان‌که گفتیم به جز بی شمار فواید فنی که دارد، یک اِلمانِ هویتی برای برنابئو به حساب می‌آید که حضورش می‌توانست دست بالاتری به رئال مادرید در بسیاری از چانه‌زنی‌ها بدهد. مثلا در همین ماه گذشته دیدیم که «دی‌یانگ» در مصاحبه ای پس از پیوستن به بارسلونا اعلام کرد؛ برای بازی در کنار مسی لحظه‌شماری می‌کند. بدیهی است که حتما هستند دیگرانی نظیر امباپه که چنین حسی را در قبال رونالدو داشته باشند. به جز این‌ها رد پای رونالدو در تک‌تک موفقیت‌های تیمی رئال‌مادرید دیده می‌شود و تصور هر کدام از موفقیت‌های اخیر رئال بدون رونالدو همان‌قدر محال است که تصور موفقیت‌های فردی رونالدو بدون رئال مادرید.
به‌رغم همه این‌ها، اما توجه به چند نکته درخصوص نتایج رئال و رونالدو نیز خالی از لطف نیست. مثلا رئال مادرید در حضور 9 ساله رونالدو و تحت سرمربی‌گری نامدارانی نظیر کارلو آنجلوتی، ژوزه مورینیو و زیدان و با ترکیب های به واقع کامل، از هجده عنوان مهم داخلی تنها موفق به کسب چهار عنوان شده است. رئال با رونالدو از 9 لالیگای ممکن، تنها دو تا را برده که آن دو نیز یکی لالیگای رکوردها با مورینیو بوده که به باور من به لحاظ «فنی» بهترین رئال 10 سال اخیر بوده و دیگری با نسخه‌ای از رئال مادرید که آن‌قدر بازیکن داشت که هامس رودریگز، در مهم ترین بازی فصلش حتی در لیست هجده نفره هم جای نداشت. رئال مادرید با کریستیانو نیز در مرحله یک هشتم نهایی چمپیونزلیگ حذف شده و شکست‌های فاجعه‌باری درمقابل رقیب سنتی با دریافت پنچ، چهار و سه گل را تجربه کرده است؛ پس به‌ رغم همه روزهای خوب و باورنکردنی رئال با رونالدو، این رابطه روزهای بد و تیره نیز کم نداشته و حضور رونالدو را نمی‌توان همواره قرین شادی و موفقیت دانست.
 از همه این‌ها گذشته، رونالدو نیز یک روز باید خداحافظی می کرد و رئال دیر یا زود به زندگی بدون او عادت می کرد.
به بیان ساده تر علی رغم آنکه تقلیلِ مشکلِ امروزیِ رئال به نبود رونالدو، گزینه‌ای بسیار جذاب و لایک‌خور برای بسیاری از رسانه‌ها به حساب می آید، اما واقعیت این است که وضعیتِ بغرنجِ امروزِ رئال بیش از رفتن رونالدو معلولِ تمهیداتی است که پرز، برای فردای بدون رونالدو نیندیشید؛ آن هم در حالی که می بینیم رئال پس از دوازدهمین قهرمانی چمپیونزلیگ، همواره تضعیف شده است. تیمی که روی نیمکتش هامس رودریگز، کواچیچ، موراتا، ایسکو، آسنسیو، دنیلو و پپه را داشته، امروز چنان خالی از ستاره شده است که در میان ناباوری همگان، تمام امیدش برای گلزنی و باز کردن گرهِ بازی به ساق‌های ستاره هجده ساله‌ای بسته شده که در حالت عادی، دو یا سه سالی را باید پشت دست امثال رونالدو می‌نشست و در بیست و یک سالگی نقشی را عهده‌دار می‌شد که امروز به او واگذار شده است. در نتیجه می‌توانیم با سطحی از اطمینان ادعا کنیم که اگر فلورنتینو در همین تابستان آلترناتیوهای مطمئن‌تری را در دستور کار قرار می‌داد، نتیجه هر چه بود به مراتب بهتر از فاجعه ای بود که رخ داده است. چنانچه اگر جدایی رونالدو و زیدان را در تابستان اخیر تصمیماتی بی‌برگشت بدانیم، آن‌وقت سه آلترناتیو پیش پای فلورنتینو می‌بینیم که از قرار زیر است: استخدام یک مربی بزرگ و خرید بازیکن با کیفیتی نزدیک به رونالدو که توانایی ایجاد تغییر در جریان بازی را دارد؛ نظیر نیمار.
اما حالا باید نشست و شکیبایی به خرج داد و دید که سرانجام کار چه می‌شود؟!
آیا امپراتور، دوباره به روزهای اوج خود بازمی‌گردد یا خیر؟!

معاون وزیر ورزش به استعفای برخی از اعضای بازنشسته فدراسیون فوتبال واکنش نشان داد. محمدرضا داورزنی معاون وزیر ورزش و جوانان پیش از آغاز مجمع فدراسیون فوتبال گفت: علی‌القاعده کسانی که طبق قانون بازنشسته هستند، استعفا داده‌اند. درباره این مسائل چرا از من سوال می‌کنید، از فدراسیون فوتبال سوال کنید.

نحوه، زمان و مکان بلیت فروشی دیدار استقلال و العین مشخص شد. با اعلام هادی مباشری معاون اجرایی باشگاه نحوه بلیت فروشی دیدار استقلال و العین مشخص شد.
مباشری در این باره گفت: هواداران استقلال می‌توانند روز دوشنبه از ساعت ۹ صبح الی ۱۷ با مراجعه به درب شمالی مجموعه انقلاب جنب فودکورت، درب اصلی ورزشگاه شهید شیرودی و کمپ مرحوم حجازی به صورت حضوری برای خرید بلیت اقدام کنند. معاون اجرایی باشگاه استقلال در ادامه خاطر نشان کرد: هواداران استقلال برای خرید بلیت باید کپی کارت ملی به همراه داشته باشند و سهمیه در نظر گرفته شده برای هر کپی کارت ملی، دو عدد است.
مباشری همچنین در ادامه افزود: در صورتی که بلیت‌های این دیدار روز دوشنبه به پایان نرسد، ادامه بلیت‌فروشی از صبح روز سه شنبه در ورزشگاه آزادی انجام خواهد شد.

تصاویری که از دو بازیکن تیم ملی فوتبال ایران منتشر شد و شائبه ارتباط آن‌ها با دو زن را ایجاد کرد، پای حراست وزارت ورزش و کمیته اخلاق فدراسیون به پرونده این دو ملی پوش را باز کرد.
مسئولان حراست وزارت ورزش به کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال تاکید کرده‌اند تا رسیدن به نتیجه نهایی این پرونده را پیگیری کنند و در صورت مسجل شدن ارتباط، با این دو بازیکن به شدت برخورد شود. در صورت مسجل شدن ارتباط، این دو بازیکن از همراهی تیم ملی فوتبال ایران محروم خواهند شد.

بازی سوم از مرحله فینال لیگ برتر بسکتبال بانوان از روز شنبه ۱۸ اسفند با رویایی تیم‌های دانشگاه آزاد اسلامی و نامی‌نو در سالن پیامبر اعظم دانشگاه شهرک غرب برگزار شد که تیم دانشگاه آزاد موفق شد با نتیجه ۵۸ بر ۵۴ نامی‌نو اصفهان را شکست دهد و جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
نامی‌نو در دیدار رفت فینال در خانه با نتیجه ۶۵ بر ۴۳ از سد دانشگاه آزاد گذشت، اما در دیدار برگشت در تهران دانشگاه آزاد با نتیجه ۶۰ بر ۵۱ پیروز شد تا تکلیف تیم قهرمان در دیدار سوم مشخص شود. در سومین دیدار فینال هم دانشگاه آزاد در کوارتر آخر اختلاف را دو رقمی کرد، اما در دقایق پایانی همین کوارتر نامی‌نو به بازی برگشت و نتیجه را به تساوی کشاند.  دو تیم تا ثانیه‌های پایانی بازی پایاپایی را به نمایش گذاشتند، اما نهایتا این دانشگاه آزاد بود که با نتیجه نزدیک ۵۸ بر ۵۴ پیروز میدان شد و جام قهرمانی را بالای سر برد.