بدونشک اوضاع آشفتهای که مدتهاست دراثر برخی بیکیاستیها به وجود آمده است، موجب شده کشور بر موجی از اعتراضهای به اینسو و آنسو حرکت کند و این موضوع، برکسی پوشیده نیست. اما درجزرومد نقدها و گلایههای ریز و درشت به رئیس دولت یازدهم و دوازدهم که از سوی بسیاری از متولیان و دستاندرکاران نظام نیزمطرح میشود، جای یک پرسش از منتقدان خالی است و آن اینکه «شما اگر جای رئیسجمهور بودید چه میکردید؟» آنچه درادامه میخوانید پاسخهای متفاوت تعدادی ازنمایندگان مردم درمجلس شورای اسلامی است...
علیرضا رحیمی، عضو هیئت رئیسه مجلس: من نماینده هستم؛ اجازه بدهید ما نمایندهها اظهارنظر نکنیم.
محمدجواد جمالینوبندگانی، عضو هیئت رئیسه کمیسیون امنیت ملی:
مثل نیمه دوم فوتبال، بازیکنان را تعویض میکردم
به نظرمیرسد دستگاههای اجرایی، مقداری درحوزه نظارت ضعیف عمل کردهاند؛ البته رئیسجمهور محترم نیزباید خیلی زودتروارد عمل میشد. بارها گفتهام که بلاخره یک عدهای موجب ایجاد این شرایط شدهاند؛ همان افراد براین موج هم سوارهستند و درخلأ اطلاعرسانی دولت، دارند به قول معروف از آب گلآلودماهی میگیرند واز وضعیت فعلی سوءاستفاده میکنند.
فکر میکنم اطلاعرسانی دولت در آن حدی که باید باشد، نبوده است. خود آقای رئیسجمهور هم میتوانستند با توجه به پیشبینی که درقانون شده است، از مجلس بخواهند و تشریف بیاورند به مجلس. قبل از اینکه حتی موضوع پرسشها مطرح شود، خوب بود خودشان پیشقدم میشدند، میآمدند صحبت میکردند و توجیههایی را ارائه میکردند. اگر دراین حوزه به پرسشها، پاسخ داده میشد شاید شبهههای کمتری به وجود میآمد. به هرترتیب، من اگر جای رئیسجمهور بودم، همانطورکه بارها خودشان هم اشاره کردند که درجنگ اقتصادی هستیم و دشمن ستاد جنگ دروزارت خزانهداری آمریکا تشکیل داده است، میآمدم و یک ستاد ویژه دفاعی را برای این مسئله ایجاد میکردم. بعضی از وزیرهایی که الان خودشان هم احساس میکنند با سیاستهای دولت همخوانی ندارند یا فاقد توان کافی هستند را از ظرفیتشان به عنوان مشاور استفاده میکردم.
اگر جای آقای «روحانی» بودم نیروهای جوانتری را به صحنه میآوردم؛ بدونشک جوانان انگیزه بیشتری دارند. به نظرمن ترمیم کابینه، نشانه ضعف نیست و درهمه جای دنیا نیز این اتفاق میافتد. متاسفانه بهطورکلی در دولتهای ما ازجمله این دولت، دربرابرترمیم کابینه مقاومت میشود درصورتیکه نباید چنین باشد. درست مانند بازی فوتبال است؛ شما نیمه نخست را با یک تعداد شروع میکنید اما ممکن است نیمه دوم را با تعداد دیگری ادامه بدهید. ممکن است بازیکنان تعویضی، خسته نباشند و بد هم بازی نکرده باشند، منتها الان این بازیکن به درد تاکتیک نیمه دوم نمیخورد و باید بازیکنهای سرحالترکه با تاکتیک ما سازگاری بیشتری دارند، به داخل میدان بیایند.
بنده اگر جای رئیسجمهور بودم، چنین تاکتیکی را اجرا میکردم. نیروهای جوانتر، باانگیزهتر و البته همراه را منصوب میکردم. علاوه براین ستاد اطلاعرسانی دولت را هم تقویت میکردم. همین الان هم دولت سخنگوی رسمی ندارد و این مسائل درکنار یکدیگر،نتیجهاش آن میشود که میبینیم.
سیدحسین نقویحسینی، عضو کمیسیون امنیت ملی:
شش سال فقط وقتمان تلف شد
من اگر جای رئیسجمهور بودم، بهجای دلبستگی به مذاکره با آمریکا، اروپا وافرادی که دشمنان قسم خورده ملت ما هستند، وقت خود را برای مذاکره با متخصصان، صاحبنظران، سرمایهگذاران، صاحبان ظرفیت و توانمندی، تولیدکنندگان، دامداران و کشاورزان داخلی کشورم میگذاشتم. اگر با ظرفیتهای داخلی خودمان مذاکره کنیم و موانع سرراه آنها را برداریم، آنوقت ده تای آمریکا را هم میتوانیم برزمین بزنیم و آن استقلال اقتصادی خودمان را به دست بیاوریم. درحالیکه طی مذاکره با آمریکا، چیزی به دست نیامد و تنها شش سال وقت ما تلف شد. با اینحال بازهم دیرنشده است. معتقدم دولت باید به داخل و به امکانات و ظرفیتهای خودش برگردد. مشکلهای داخلی را هم به مذاکره با آمریکا و اروپا گره نزنیم؛ بلکه بایدگره بزنیم به تولیدکنندههای خودمان.
حمیدرضا فولادگر، عضو کمیسیون صنایع و معادن:
مدیران جهادی منصوب میکردم
رئیسجمهوربودن دراین کشورسخت و مسئولیت سنگینی است. اما اگرجای ایشان بودم، توجه بیشتری به دیدگاههای کارشناسان داشتم. به نظرهای دلسوزان مملکت میدان بیشتری میدادم. از نیروهای انقلابیتری استفاده میکردم. مدیران جهادی را به کار میگرفتم. به افرادی میدان میدادم که شبانهروزی برای این کشور دل بسوزانند. خلاصه برای حل مشکلهای کشور،از خودم بیشتر مایه میگذاشتم. البته اصلاً بحث سیاسی و جناحی ندارم؛ اما با آن شیوه بهطورقطع خروجی بهتری را شاهد بودیم. الان به مدیرجهادی که برای این مملکت شبانهروزی کار کند، نیاز است که واقعاً دلسوز باشد نه اینکه به صورت عادی صبح بیاید و عصرهم کارش تمام شود و برود. درحالحاضر کشور ما به کارجهادی نیاز دارد؛ چون درگیر جنگ اقتصادی هستیم؛ درست بهمانند جنگ نظامی و جنگ اقتصادی نیازمند افراد و سربازان خاص خودش است.
حسن نوروزی، سخنگوی کمیسیون قضائی و حقوقی مجلس:
هرفردی را که سرسوزنی فساد داشت، عزل میکردم
اگر جای رئیسجمهور بودم، نخست؛ معاون اول خود را عوض میکردم. دوم؛ کابینه را از افراد خسته مثل وزارت جهاد کشاورزی و وزارت نفت خالی میکردم و تازهنفسها را به کار میگرفتم. بلافاصله هم میآمدم مجلس و وزارت بازرگانی را احیا میکردم و کابینه را به حالت جوان، سن 40سالگی درمیآوردم. کسانی را انتخاب میکردم که سنشان 40 و 45 سال باشد. اگر بهجای آقای روحانی بودم، به طور جدی کابینه را از حالت سیاسیکاری درمیآوردم، فرمانداران و استانداران را ترمیم میکردم، کابینه را اجرایی میساختم، هر نیروی پرتوانی را که اهل کار و خدمت بود به کار میگرفتم، هر فردی را که سرسوزن فساد داشت بلافاصله عزل میکردم و از هرجناحی هم که بود فرقی نداشت، سریع حذفش میکردم.
ضیاءاله اعزازی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات:
اضافه دریافتیها را از مدیرانم قطع میکردم
اگر جای رئیسجمهور بودم، وقتی میدیدم نمیتوانم کاری انجام بدهم، سریع استعفا میدادم. شاید بارفتن من مشکلها حل نمیشد؛ اما وقتی میدیدم نمیتوانم آنچه را قول دادهام عملی کنم، میرفتم به امید آنکه یک نفر دیگر میآید و مسائل را حل میکند. واقعاً مدیریت جهادی انجام میدادم؛ یعنی به منافع مدیرانم فکر نمیکردم. تمام مدیران را هماهنگ میکردم و میگفتم مانند دوران دفاع مقدس عمل کنید.
واقعیتها را ببینیم و کلک نزنیم. نگوییم حقوق نجومیبگیر نداریم؛ حقوق نجومیبگیران هستند و انکار نکنند. دوستان داوطلبانه بیایند، دولت هم پیشقدم شود و آنهایی که حقوقهای آنچنانی میگیرند، دیگر دریافت نکنند. وقتی آقای روحانی آمدند رئیسجمهور شدند، پیام دادند و گفتند: کسانی که یارانه نیاز ندارند و حقوقشان خوب است، داوطلبانه انصراف بدهند. من با اینکه به آقای روحانی رأی نداده بودم و آنوقت نماینده نبودم و یک کارمند معمولی ساده بودم، آمدم برای اینکه به دولت کمک کنم، یارانه خودم را حذف کردم. بنابراین اگر رئیسجمهور بودم مدیریت جهادی انجام میدادم؛ یعنی اضافه دریافتیها را ازهمه مدیرانم قطع میکردم.
علیرضامحجوب، رئیس فراکسیون کارگری مجلس:
همه ازراه دورمی گویند که چنین و چنان میکنیم!
خداراشکرکه جای رئیسجمهورنیستم؛ زیرا اداره کشور بسیار کار سختی است. شاید من هم همین کارهایی که ایشان میکنند را انجام میدادم؛ زیرا باید درنظربگیریم که اداره کردن با آن که نظارت براداره میکند، متفاوت است. ممکن است همه ما ازراه دور بگوییم کارهای فراوانی میشود انجام داد. صد البته ممکن است خط و مشی من متفاوت باشد؛ خصوصاً درتاکتیک اقتصادی. اما همه ما آقای روحانی را با همین مشخصاتش انتخاب کردیم؛ نباید انتظار زیادی از وی داشته باشیم. تصور نمیکنم اگر جای ایشان بودم اتفاقی غیرازاین رخ میداد. بعضی وقتها آب شما را میبرد و شما زورتان به اینکه خلاف جهت آب شنا کنید نمیرسد. لذا اینگونه احساس میشود که جریانهای اجرایی حاکم برکشور، اجازه ورود ایشان به بعضی تصمیمها را نمیدهند یا بعضی تصمیمها قابلیت عملیاتی پیدا نمیکنند. به طور مثال عرض میکنم، آقای روحانی از روز اول، قصد داشت کالابرگ توزیع کند واین موضوع با مخالفت و اعتراض شدیدی از سمت مجلس مواجه شد. بنابراین الان که انجام این کار ضروری است جسارت کافی برای آن ندارد.
علیرضا سلیمی، عضو هیئترئیسه کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس:
ضعف خودم را بردوش دیگران نمیگذاشتم
اگر جای رئیسجمهور بودم، ابتدا یک تیم قوی و همراه انتخاب میکردم. تیم رئیسجمهور همراه نیست؛ هروزیرش یک طبلی میزند. نکته دوم اینکه، وزرای متخصص انتخاب میکردم؛ زیرا وزیرباید توانایی علمی داشته باشد. نکته سوم اینکه، وزار را وادار میکردم براساس برنامهای که میدهم عمل کنند. الان وزرا «دلبخواهی» کار میکنند. نکته چهارم اینکه، برای وزرا وقت میگذاشتم. خود وزارمیگویند: رئیسجمهور برای ما وقت نمیگذارد و مشکلات خود را درحاشیه هیئت دولت با روحانی مطرح میکنند؛ برای همین است مملکت به جایی نمیرسد. نکته بعدی اینکه به غربیها کمتر اعتماد میکردم.
چرا رئیسجمهور به توصیههای حضرت آقا عمل نکرد؟ رئیسجمهور به غربیها اعتماد کرد، ظرفیتها را نادیده گرفت و حالا به اینجا رسیدیم. نکته بعد اینکه به هرکسی اجازه نفوذ به دفتررئیسجمهور نمیدادم؛ نفوذیها مشکل ایجاد کردهاند. اجازه نمیدادم افرادی که مشکوک هستند وارد سیستم بشوند. همچنین برای کشور حاشیهسازی نمیکردم و ضعف خودم راروی دوش دیگران نمیگذاشتم.
آقای روحانی نباید دائم به دنبال فرافکنی باشد. ایشان مجری است و قسم خورده که به قانون اساسی عمل کند. نکته بعد اینکه به مردم قول بیخودی نمیدادم.
ایشان گفت: با برجام همه مشکلات برطرف میشود. چرا وعده الکی داد؟ با برجام مشکلات ما دوچندان شد. برجام منشأ پررویی دشمن شده وموجب شد مردم درصف گوشت یخی و مرغ یخی بایستند. اگر جای روحانی بودم قول بیهوده به مردم نمیدادم. رئیسجمهور گفت: «شغل ایجاد میکنم، تورم را کاهش میدهم، خداحافظ تحریمها»؛ چه شد؟ اگر جای رئیسجمهور بودم این مصیبتها را درست میکردم.
زهرا سعیدیمبارکه، سخنگوی کمیسیون اقتصادی:
خائنان به بیتالمال را بهشدت تنبیه میکردم
اگر جای رئیسجمهور بودم، درحلقههای مدیریتی ملاک را بر شایسته سالاری میگذاشتم. از مردم نظرسنجی میکردم و سعی میداشتم، هرآنچه از نظرنیروی انسانی موجب تکدر خاطربود را اصلاح کنم. نخبگان را نیز به کار میگرفتم؛ زیرا ما نخبگانی داریم که به هرحال اینها هم دنبال منافع، مزایا و پاداش هستند؛ چون عقل سلیم میگوید باشند اما صرفاً برای این موارد کار نمیکنند. کمیتهها و تیمهایی را تشکیل میدادم، فرمانداران و بخشداران، روسای ادارات و تکتک افرادم را موظف میکردم و از این لایههای میانی کمک میگرفتم تا از فکرشان استفاده کنم.
گاه ستونهای میانی و مردم کف شهر، پیشنهادهایی دارند که بسیارمفید و کاربردی است. سعی میکردم مبنای برنامهریزیها را به گونهای انجام بدهم که اگر در تصمیمگیری و نتیجه، به شکستی برخورد، با سیستم تنبیه و پاداش بتوانم آن را رفع کنم. باید سیستم پاداش و تنبیه تقویت شود. متاسفانه بعضیها که باید پاداش بگیرند، بهراحتی توسط سلیقهها تنبیه میشوند و بالعکس. باید انگیزه دربین کارمندان دولت و مردم افزایش یابد. مورد بعدی اینکه پایههای مالیاتی را تقویت میکردم و درنهایت اینکه اگر احساس میکردم هرکسی ولو اندک، دارد به بیتالمال خیانت میکند را چنان مواخذه میکردم که درس عبرتی برای سایران بشود.
رسول خضری، عضو کمیسیون اجتماعی: ماکیاولیوار عمل نمیکردم
مهمترین مشکل مردم گرانی و تورم است. اگر جای آقای روحانی بودم دراین شرایط مالیات را اضافه نمیکردم. متاسفانه مجلس آن را مصوب کرد درحالیکه اصولاً درهرجای دنیا مالیات را براساس اقتصاد مملکت میسنجند. ما اکنون دررکود تورمی هستیم. این بیماری هلندی که گفته میشود، الان کاملاً دامنگیرما شده است. مگر میشود در این اوضاع از مردم مالیات بگیریم؟ مالیاتی که امسال برای سال آینده 28 درصد افزایش دادهاند را باید 28 درصد کاهش میدادند. متاسفانه تصمیمات ناگهانی که دولت دربحث وزارت خارجه میگیرد، مشکلاتی را به دنبال دارد.
اگر جای ایشان بودم اجازه نمیدادم، خودتحریمیها درست شود. «خودتحریمی» بدترین پدیدهای است که اکنون گریبانگیرکشور ماست و وظیفه رئیسجمهور به عنوان رئیس قوه مجریه و مجری قانون اساسی این است که به داد مردم برسد.
فکر میکنید چرا هر چهار سال یکبار، یکشبه ارزش پول ملی کشورمان به یک سوم تقلیل پیدا میکند؟ دلار درسطح دنیا ارزانتر شده و این ارزش پول ملی ماست که افت پیدا کرده است و همین امر، موجب شده تا هرچیزی را که مردم روی آن دست میگذارند، ببینند گران شده است. البته نباید تنها دولت را مقصر دانست؛ هر سه قوه باید پای کار بایستند و پاسخگو باشند. بهطورکلی اگر جای رئیسجمهور بودم بسیار صادقانه با مردم صحبت میکردم و مشکلاتی را که فراروی مملکت است، بیان میداشتم. فعلاً آن صداقت لازم را به دو دلیل در رئیسجمهور نمیبینیم؛ نخست اینکه قبل از شروع تحریمها دولت ارزرا بالا برد و همه مردم متوجه شدند که خود دولت دارد قیمت ارز را افزایش میدهد!
چرا موقعی که افزایش قیمت ارز داشتیم، دولت روزه سکوت گرفت اما وقتی سیرنزولی پیدا کرد آمد، گفت: «من 12 تومان میدهم و من مشتری هستم!» از یک طرف ارز 4200 تومانی میگیرید و از آن طرف میگویید:« 12 تومان خودمان خریداریم!» ما دم خروس را باورکنیم یا قسم حضرت عباسِ رئیسجمهور را؟
لذا آقای روحانی با مردم صادق نیستند و بیصداقتی هیچ دلیلی نمیخواهد. خود رئیسجمهور ارز را گران کرد. قبل از شروع تحریمها دلالهایش را فرستاد و قیمت ارز را دربازارافزایش داد و همه مردم هم متوجه شدند که شاید دولت از افزایش نرخ ارز بیش از 400 هزارمیلیارد تومان کاسب شد. این کار بسیار زشت است. در هیچ جای دنیا دولتی با ملت خودش چنین کاری نمیکند که جناب روحانی انجام داد. حداقل اگر این کار را انجام نمیداد، الان وضعیت ما بهتر بود وشاهد این اندازه از تورم و گرانی نبودیم.
جالب است به آقای همتی میگویند: «ارزبالا رفته است» اما ایشان با خونسردی جواب میدهد: «پایین میآید، پایین میآید!» حتماً دست شماست که اینقدر با خیال راحت در صداوسیما اعلام میکنید: «چیزی نیست میآید پایین!» در فرانسه بنزین 6 سنت گران شد، مردم ریختند درخیابانها؛ اگر مردم ما خوب نبودند دلار 6 برابری را تحمل میکردند؟ بنابراین اینها نشان دهنده ناصداقتی با مردم است.500 سال است «ماکیاولی» زیرخاک رفته است؛ اما حالا اگر ماکیاولی را زنده کنند، میآید دست و پای رئیسجمهورما را میبوسد و میگوید: بابا تو دیگه کی هستی، روی ما را دردنیا سفید کردی.
ناصرموسویلارگانی، عضو کمیسیون اقتصادی:
حالا که ما جای رئیس جمهور نیستیم!
نظرشخصی خودم این است که الان دولت و مجلس باید درکنار همدیگرقراربگیرند. در اینکه همه ما دارای عقیده سیاسی هستیم، هیچ شک و تردیدی نیست؛ اما این عقیده سیاسی باید برای بیرون از فضای کار ما باشد؛ یعنی وقتی من رفتم درصحن علنی مجلس دیگر آنجا باید دغدغه موکلان خودم را داشته باشم. متاسفانه ما درمجلس افرادی را داریم که میگویند: «چون پیشنهاد را فلانی داده است ولو اینکه این پیشنهاد خیلی هم خوب است، اما رأی نمیدهم!» یعنی داد میزنند و می گویند رأی ندهید چون از حزب ما نیست. این روشها خیلی بد است. یا مثلاً خود آقای رئیسجمهوروقتی آمد در راس کار قرارگرفت؛ بهخصوص در دوره دوازدهم، رسماً اعلام کرد: «کسانی که خارج از 24 میلیون نفررای دهنده به من هستند، دراین دولت جایی ندارند.» آیا این روش خوبی است؟ ما سیاسی هستیم درست، وابسته به گروههای مختلفیم آن هم درست، اما درکارکردن باید دغدغه ما مردمی باشند که به ما رأی دادهاند و مسائل سیاسی را هم برای زمان انتخابات بگذاریم. الان دولت و مجلس باید از مباحث حاشیهای کنار بروند و فقط به بحث معیشت و اقتصاد مردم بپردازند. درحالحاضر اصلاً چنین چیزی در دولت و مجلس نیست.
شما ببینید در این مدت مجلس شورای اسلامی تا قبل از بودجه چه مباحثی را مطرح میکردند؛ مثلاً کودکآزاری یا سن ازدواج؛ اینها که دغدغه مردم نیست. اینها قانون دارد؛ ضمن اینکه اسلام تمام این قوانین را دارد. حتی اگر نیاز به اصلاح داشته باشد فعلاً زمانش نیست؛ یعنی ما آمدیم به دشمنان خودمان خبر میدهیم که درایران کودکآزاری بیداد میکند. یا مثلاً دختران خردسال درایران دارند ازدواج میکنند و داریم جلویش را میگیریم. اینها فرعیات است نه اصل. الان مسئله مهم مردم، معیشت و نان شب آنان است. الان فرهنگیها، بازنشستهها و کارگرها، هرروز تحصن دارند. کدام موضوع باید اولویت مسئولان باشد؟
سهیلا جلودارزاده، عضو کمیسیون اجتماعی:
قاطعانه عمل میکردم
البته ما همه شاگردان دکتر روحانی بودیم؛ اما اگر جای ایشان بودم، حتما اعمال مدیریت بیشتری میکردم. به نظر میرسد که حضور خودشان در ایجاد هماهنگی بین بخشها بسیارضروری است. نیاز است دراین شرایط هماهنگی خوبی بین استانداران، فرمانداران، بخشداران و مدیران اقتصادی داشته باشیم. بعضاً چون از گرایشهای سیاسی مختلف هستند عملاً آنچه رضایت مردم است را ایجاد نمیکنند. مثلاً برخی مدیران اقتصادی گرایش منفعتطلبانه دارند و درنتیجه این میشود که به عنوان مثال گوشت وارد میشود اما جای دیگری میرود. بنابراین قاطعانه درجهت اصلاح امور کشورکار میکردم.