عباس سلیمی‌نمین- فعال سیاسی: امروز هیچ مرجع مافوقی بالای سر مجلس نیست که اگر مجلس مبتلا به فراگیری فساد سیاسی یا اقتصادی شد، بتواند آن را منحل اعلام کند. بنابراین آقای «لاریجانی» به عنوان رئیس مجلس، بر آفاتی که متوجه نمایندگان است، اشراف دارد. درگیری هیئت رئیسه با نمایندگان منجر به این می‌شود که هیئت رئیسه نتواند آرای نمایندگان را به دست آورد. آقای لاریجانی از این جهت که برخی نمایندگان را در آفات خیلی درگیر می‌بیند، با طرح محدودیت کاندیداتوری موافقت کرد تا آن‌ها بروند و افراد دیگری بیایند تا کنترل آنان با سهولت بیشتری ممکن باشد. درمجموع معتقدم؛ آقای لاریجانی دغدغه «سلامت مجلس» را دارد.

صادق زیباکلام-فعال سیاسی: ای‌کاش نمایندگان مجلس قبل از آنکه به مسائلی مانند تعداد دفعات دوره‌های نمایندگی نمایندگان بپردازند، خود را در قبال موضوع‌های کلان کشور مسئول بدانند. باید بررسی کنند که چرا مجلسی که قرار بود در رأس امور باشد، در قعر امور است؟ چرا مجلسی که باید مهم‌ترین موضوع‌های کشور را بررسی کند، درگیر مسائل بی‌اهمیت شده است؟ اگر به تاریخ ده ساله گذشته نگاه کنیم، درمی‌یابیم که مجلس در کمتر موردی به موضوع‌های سیاست خارجی ورود پیدا کرده است. نکته دیگری که اشاره به آن ضروری به نظر می‌رسد، نوع نظارت شورای نگهبان بر صلاحیت نامزدهای انتخاباتی است. مجلس اگر تاثیرگذار باشد، بحث نظارت استصوابی حل می‌شود.

برخی نمایندگان ناراحت هستند؛ عمدتاهمان‌هایی که سه دوره متوالی یا گاه بیشتر در پارلمان حضور دارند و براساس مصوبه جدید مجلس (اگر تبدیل به قانون شود و ان‌قلت در آن نیاید)، باید با ردای نمایندگی (حداقل برای یک دوره) خداحافظی کنند؛ بعضی‌ از نمایندگان که خانه ملت، خانه اول آن‌ها شده و حق آب‌وگل دارند و حتی دویاسه دوره هم به مجلس بدهکار می‌شوند! یکی از همین نمایندگان هم پس از تصویب ممنوعیت کاندیداتوری نمایندگانی که سه دوره متوالی در بهارستان بوده‌اند، با کنایه به لاریجانی گفت: «اگر ملت ما را حذف نکرد، همکاران ما را حذف کردند!»
با این حال این مصوبه مورد استقبال خیلی‌ها قرار گرفته است؛ از جمله خود «علی لاریجانی» که به نوعی با بازنشسته شدن خودش در مجلس موافقت کرد تا گمانه‌ها درباره خیز او برای انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 بیش‌ازپیش قوت بگیرد.
شاه‌نشین نمایندگان مجلس هم می‌گوید؛ این مصوبه خلاف قانون نیست و موجب پویاتر شدن مجلس شورای اسلامی و حضور جوانان می‌شود؛ چون به گفته این عضو کمیسیون شوراها و امورداخلی مجلس، درحال‌حاضر بسیاری از حوزه‌های انتخابیه زیر سایه سنگین نمایندگان چند دوره مانده است که با این مصوبه جوانان با ایده، فکر و اطلاعات بالاتر مجالی برای حضور پیدا می‌کنند. از طرف دیگر، نمایندگانی با سابقه سه دوره نمایندگی می‌توانند یک دوره تجدید قوا کنند و دوره بعد از آن، دوباره کاندیدا شوند.  البته دیدگاه‌های متفاوتی هم وجود دارد. مثلاً «صادق زیباکلام» فعال سیاسی، از مخالفان این مصوبه است و آن را خلاف اصول دموکراسی می‌داند. زیباکلام می‌گوید: «تعیین تعداد دوره‌هایی که نمایندگان می‌توانند در انتخابات مجلس شرکت کنند و محدودکردن آن به سه دوره پیاپی، با قانون اساسی و اصل مردم‌سازی در تضاد است. مردم حق دارند بگویند چه کسی نماینده‌شان بشود؛ خواه یک‌نماینده سه‌دوره یا سی‌دوره نماینده باشد. هیچ‌قدرتی نباید به‌جای مردم تصمیم بگیرد؛ زیرا عزم و اراده مردم تعیین‌کننده راه و روش کشور است. قانون‌گذار در قانون اساسی آورده است، نباید جلوی خواست مردم را گرفت. اگر نمایندگان واقعاً به فکر کشور ومردم هستند، بهتر است در مقابل اِعمال نفوذهای سیاسی و اقتصادی بایستند نه آنکه حق انتخاب مردم را محدود کنند.» موافقان مصوبه محدود کردن کاندیداتوری نمانیدگان، عقیده دارند نمایندگان سرشناس در حوزه‌های انتخابیه خود معمولاً با اقبال مردمی روبه‌رو می‌شوند. مردمی که گویا بعضاً ترجیح می‌دهند ریسک نکنند و به باتجربه‌ها رأی بدهند. به‌طورطبیعی کسی که توانایی و هنری دارد می‌تواند هر آنچه در چنته‌اش است را طی دوازده سال نمایندگی، عرضه کند و بعد از آن چیزی برای عرضه ندارد و از انگیزه و کارآیی دوره اول هم برخوردار نیست؛ بنابراین  بهتر است میدان را برای جوان‌ترها باز کند. اما تجربه نشان داده است، نمایندگان پیشکسوت‌تر به‌ندرت حاضر به چنین کاری می‌شوند و تا قانون آن‌ها را از روی صندلی بلند نکند، حاضر نیستند دل از بهارستان بکنند! ضمن اینکه درحال‌حاضر به نظر می‌رسد ذخیره مدیریتی شهرها به نفع تهران خالی شده است. بسیاری از نمایندگانی که با رای مردم حوزه انتخابیه شهرستانِ خود راهی مجلس شده‌اند، پس از رسیدن به بهارستان، مسیر شهر و شهرستان خود را گم می‌کنند و ساکن دائمی پایتخت می‌شوند؛ حتی دفتر کارشان را هم در تهران دایر می‌کنند! بهتر است این حضرات باتجربه، به شهرهای خود برگردند و حداقل برای یک دوره هم که شده، استراحت کنند و از تجربه‌های نمایندگیِ خود، به نفع هم‌استانی‌های خودشان استفاده کنند. یکی دیگر از مزایای این مصوبه، به‌طورقطع این است که برخی نمایندگان معمولاً از ترس ردصلاحیت شدن در دوره بعدی توسط شورای نگهبان، سعی می‌کنند با ملاحظه‌کاری و محافظه‌کاری سخن بگویند و وارد برخی حوزه‌ها و مباحث چالش‌برانگیز نشوند؛ ولی وقتی بدانند دوره بعد قرار نیست کاندیدا شوند، حداقل در دوره آخر حضور خود در مجلس، کمی شجاع‌تر می‌شوند و بهتر از حق و حقیقت دفاع می‌کنند!
البته تمام این «اما» و «اگر»ها درحالی مطرح می‌شود که امیدواریم مصوبه مجلس تبدیل به قانون نشود و در میانه‌راه با استثناهای عجیب و غریب، به‌طورکامل از حیز انتفاع ساقط نشود!

تابوی رفراندوم سال‌ها پس از پیروزی انقلاب (و رفراندوم تاریخی سال 58) کم‌کم در حال شکسته شدن است؛ حداقل اینکه نمایندگان و چهره‌های سیاسی این فرصت را به دست آورده‌اند که پیشنهاد برگزاری رفراندوم بدهند؛ هرچند هنوز هم عده‌ای هستند که تا اسم رفراندوم می‌آید، براندازی به ذهن‌شان خطور می‌کند! سیاسیون موافق با رفراندوم می گویند، در چهل سالگی انقلاب این حق مردم است که بتوانند حداقل در برخی مسائل نظر خود را ابراز کنند و بشود برخی موضوعات را به همه‌پرسی عمومی گذاشت. این موضوعی است که «حسینعلی حاجی‌دلیگانی» نماینده مجلس هم به‌تازگی آن را مطرح و اعلام کرده که قرار است طرح فوریتی برگزاری همه پرسی درباره چهار موضوع تقدیم مجلس شود. این چهار موضوع عبارت‌اند از: موضوع FATF، هر ایرانی روزی یک لیتر بنزین، پرداخت یارانه نقدی ماهیانه ۲۰۰ هزارتومان به جای دلار ۴۲۰۰ از بابت ۱۴ میلیارد دلار کالای اساسی و تعیین سقف هفت میلیون تومان برای حقوق مدیران. موضوع اصلی اینجاست که چهره‌های عمدتاً اصلاح‌طلب، اعتقاد دارند در شرایط کنونی به چند دلیل مشخص فضا برای برگزاری رفراندوم مناسب و مهیا نیست. یکی از بزرگ‌ترین و مشخص‌ترین این دلایل این است که تریبون‌های عمومی و اثرگذار همچون رسانه ملی به صورت عادلانه در اختیار جریان‌های سیاسی و حتی مردم نیست و بهتر است به جای رفراندوم، کار ساده‌تری انجام دهیم. در همین باره «صادق‌زیباکلام» اعتقاد دارد به عنوان مثال در خصوص مسئله FATF به جای اینکه رفراندوم برگزار شود، بهتر است به شیوه کشورهای توسعه یافته عمل کنیم. یعنی همان کاری را انجام دهیم که کشورهای توسعه یافته مانند بریتانیا انجام می‌دهند. الان در انگلستان مدت‌هاست که در خصوص «برگزیت»، موافقان و مخالفان در حال مناظره و بحث هستند. ما هم باید ابتدا صداوسیما را از انحصار تندروها خارج کنیم و اجازه دهیم که موافقان و مخالفان FATF از این تریبون استفاده کنند. بعد طی یک مدت مشخص (مثلاً یک هفته) برنامه‌های مشخصی آماده شود که هر دو طرف (نمایندگان مجلس، اساتید دانشگاه و...) در آن‌ها حضور پیدا کنند و دیدگاه‌های خود را درباره اینکه چرا باید لوایح چهارگانه تصویب شود یا نشود، نظرات خود را اعلام کنند. بعد از این یک هفته نه یک رفراندوم بلکه یک نظرسنجی ساده انجام شود و از مردم پرسیده شود که با توجه به نظرات موافقان و مخالفان، آیا با پیوستن ایران به FATF موافق هستند یا خیر! درواقع بهتر است نمایندگان قبل از اینکه برای برگزاری رفراندوم امضا جمع کنند، برای موظف کردن رسانه‌ای که هزینه‌هایش از جیب مردم پرداخت می‌شود، به نگاه عادلانه و بی‌جهت و غرض نسبت به موضوعات سیاسی از جمله FATF امضا جمع کنند. بعد در همین رسانه از مردم درباره پیوستن به FATF سؤال کنند آن هم نه گزینشی و جهت‌دار؛ بلکه صادقانه و بدون سانسور. جواب‌ها قطعا جالب خواهد بود!

نسل فردا: حضرت آیت‌اله خامنه‌ای در تیرماه ۱۳۹۷ در دیدار هیئت دولت، با انتقاد از گره‌زدن مشکلات اقتصادی کشور به اموری که خارج از اختیار کشور خودمان است مانند برجام و بسته اروپایی، چنین کاری را خلاف منافع کشور دانستند. ایشان ضمن اشاره به دشمنی و خباثت اروپا در مقابله با ایران، رفتار اروپا و معطل‌کردن کشورمان در ارائه بسته اروپایی را پیش‌بینی کرده بودند. از این رو، پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR بخش‌هایی از بیانات رهبر انقلاب را در نماهنگ «معطل اروپا نمانید» منتشر کرد که در ادامه بخش‌هایی از آن را می‌خوانید:
*کار را در محدوده مقدورات کشور با جدیت دنبال کنید و منتظر این و آن نباشید. ما یک روز مشکل اقتصادی کشور را موکول کردیم به برجام، [اما] برجام نتوانست مشکل اقتصادی کشور ما را برطرف سازد و به ما کمک قابل توجهی کند؛ نتیجه این شد که مردم نسبت به برجام شرطی شدند که وقتی آن بابا می‌خواهد از برجام خارج بشود، تا مدتی که او می‌گوید خارج می‌شوم، ما همین‌طور دچار تلاطم در بازار خواهیم بود. ما شرطی شده‌ایم دیگر، مردم را ما شرطی کرده‌ایم. حالا هم «بسته‌اروپایی»؛ مردم را درباره بسته اروپایی شرطی نکنید. البته اروپایی‌ها مجبورند و ناچار؛ چشم‌شان چهارتا! باید بگویند چگونه خواهند توانست از منافع ما دفاع کنند -که اسمش همان بسته است- اما این را جزو موضوعات اصلی کشور قرار ندهید؛ بسته اروپایی بیاید یا نیاید. ما کارهایی در کشور داریم، مقدوراتی در کشور داریم؛ این مقدورات باید تحقق پیدا کند.
*در روزنامه خواندم که ترامپ گفته: می‌خواستم به ترزامِی سفارش کنم راجع به سخت‌گیری نسبت به ایران، [اما] او به من سفارش کرد درباره سخت‌گیری راجع به ایران! این‌ها این [جور] هستند دیگر. آن وقت تلفن می‌زند به آقای دکتر روحانی و اظهار ارادت و اخلاص هم به ایشان می‌کند! این‌ها را باید این‌جوری و با این چشم نگاه کرد؛ این‌ها خیلی بد هستند. بنده یک سینه حرف دارم در زمینه اروپایی‌ها ــ نه به خاطر سیاست‌های امروزشان ــ به خاطر ذات خبیثی که حکومت‌های اروپایی در طول این چند قرن از خودشان نشان داده‌اند؛ به هر حال، اقتصاد کشور را به بسته اروپایی موکول نکنید.
*عقیده من در زمینه ارتباطات دیپلماسی این است که ارتباطات باید روزبه‌روز تقویت شود، توسعه پیدا کند، فعلیت یابد و گسترش پیدا کند؛ عقیده من این است. عقیده من کنار رفتن و قطع کردن و مانند این‌ها نیست؛ جز در یک مورد معدودی مثل آمریکا.

روزنامه دولت هم وارد دعوای «نوبخت» و «لاریجانی» شد. مجلس افزایش حقوق 400هزارتومانی کارمندان را تصویب کرد و نوبخت نامه نوشت که دولت این مصوبه را اجرا نمی‌کند و لاریجانی هم گفت: نوبخت بیجا می‌کند! «ایران» نوشت: شایسته‌ است نمایندگان درارائه پیشنهادهای خود، نظر دولت را جویا شوند؛ به‌خصوص باید عملیاتی‌بودن یا نبودن پیشنهادها را مدنظر داشته و توان دولت در عملیاتی کردن پیشنهادها را هم مدنظر داشته باشند.
 

ماجرای امتناع «علی دایی» از نشستن کنار «محمود احمدی‌نژاد» در پروازی که با هم هم‌سفر شده بودند، موردتوجه رسانه‌ها قرار گرفته. علی دایی در این باره گفته است: واقعاً دوست نداشتم با او (احمدی‌نژاد) رو در رو شوم. از کسانی که فقط شعار می‌دهند و می‌خواهند باشند، خوشم نمی‌آید. به همین خاطر لزومی ندیدم با ایشان (احمدی‌نژاد) رودررو شوم. عقاید و افکار ما فرسنگ‌ها با هم فاصله دارد.

چند وقتی است که از معاون اول رئیس‌جمهور خبری نیست. چند روز پیش که نخست‌وزیر «ارمنستان» در راس هیئتی به تهران سفر کرد، براساس عرف دیپلماتیک انتظار می‌رفت «اسحاق‌جهانگیری» به‌عنوان مقام هم‌سطح نخست‌وزیر ارمنستان در مذاکرات حضور می‌داشت؛ اما او در هیچ یک از دیدارهای رسمی دیده نشد. باید دید این غیبت در ادامه همان کاهش اختیارات است یا علت دیگری وجود  دارد!
 

«کریمی‌قدوسی» نماینده مشهد در مجلس، طی رشته توئیت‌هایی تمام ادعاهای تکذیب شده‌اش را از سوی نهادهای مختلف، دوباره تکرار کرد و گفت: آن‌قدر دور و بر روحانی را جاسوس فراگرفته که اگر او از سفر «بشار اسد» به تهران خبر داشت، ممکن بود هواپیمای اسد توسط اسرائیل و آمریکا در سفر به ایران نابود شود؛ به همین خاطر نهادهای امنیتی سفر بشار اسد را به روحانی اطلاع  ندادند!
 

 از فتوای تلگرامی تا شکایت از آذری‌جهرمی، رصد ایمیل ظریف، دشواری‌های عبور از ترامپ، تراز مالی مثبت بانک‌های ادغامی، بغض‌های فروخورده فرهنگیان بازنشسته، درآمدهای غیرواقعی دربودجه ۹۸، تصویری از حصر و وعده رئیس کل بانک مرکزی برای کاهش قیمت دلار، از مواردی هستند که موضوع گزارش‌های خبری روزنامه‌های روزگذشته قرار گرفتند.روزنامه‌های دوشنبه درحالی منتشرشدند که تصمیم بهارستان برای محدودکردن مدت نمایندگی به سه دوره، تخریب ویلای دختر وزیر سابق در لواسان و آغاز فاز جدید اصلاح نظام بانکی با ادغام پنج بانک، از مواردی بود که در صفحه نخست روزنامه‌های روز گذشته برجسته شده بود.روزنامه «کیهان» تیتر یک خود را با عنوان «وعده‌های برجام به کوپن رسید»، از گزارشی با همین عنوان به همراه چند راهکار برای رونق اقتصادی انتخاب کرد. این روزنامه در سرمقاله خود با عنوان «شهرت، ثروت و قدرت در آفساید»، مقدمه نوشته خود را با مسئله اخیر فرهادمجیدی آغاز کرد و نوشت: آقای فوتبالیست معروف با گردن‌کشی و لحنی گستاخانه با مامور قانون سخن می‌گوید و از دستورات وی تخطی کرده و اقدام به فیلم‌برداری هم می‌کند.روزنامه «شرق» موضوع مطرح شده درباره رصد ایمیل‌های ظریف را موضوع گزارش خود قرار داد. این روزنامه سرمقاله خود را با عنوان «تضعیف حقوق انتخابی ملت» منتشر کرده بود. روزنامه «ابتکار» تصویری از حجت‌الاسلام رئیسی را چاپ وبا  عبارت ابراهیم‌رئیسی بر صندلی قاضی‌القضات، گزارشی از سوابق رئیس جدید قوه قضائیه تهیه کرد. این روزنامه در سرمقاله خود موضوع رفراندم را در ارتباط با FATF و تبلیغات مثبت و منفی درباره این کنوانسیون تحلیل کرد.احمدرضاهدایتی در یادداشتی که روزنامه «رسالت» منتشر کرد، از ریشه‌های اصلی گرانی نوشت.

پایگاه تحلیلی «لوبلاگ» در مطلبی با اشاره به تاکید بر بازگشت قدرتمندانه «ظریف» نوشت: توافق هسته‌ای در ابتدا بسیار محبوب بود اما حاصل نشدن منافع قابل لمس برای مردم ایران و تصمیم ترامپ برای خروج آمریکا از آن و ازسرگیری تحریم‌ها علیه ایران، دولت روحانی و به‌ویژه شخص ظریف را به هدفی آسان برای کمپین انتقادی از سوی تندروهای داخلی بدل کرد. ظریف به‌عنوان خط‌مقدم سیاست باز دربرابر غرب در دولت روحانی، همواره از سوی تندروها به‌عنوان خائن و جاسوس مورد حمله قرار گرفته است. از سوی دیگر تلاش‌های دولت برای اجرایی ساختن مقررات کارگروه ویژه اقدام مالی نظیر «کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم» نیز مورد مخالفت‌های گسترده‌ای در تهران واقع شده است. با اعلام نگرانی از افزایش آسیب‌پذیری ایران در برابر کشورهای غربی درپی تصویب این مقررات، برخی نمایندگان پارلمان در نوامبر ۲۰۱۸ تلاش کردند تا با استیضاح ظریف، به روند تصویب این مقررات خاتمه دهند. با اینکه این تلاش‌ها راه به‌جایی نبرد ولی بیش از پیش موجب تضعیف جایگاه وزیرخارجه شد که باید به‌جای انجام وظایفش، از خود در برابر موج انتقادها دفاع می‌کرد. پس از آنکه استعفای ظریف موجب حیرت نظام ایران شد، سیستم تمام تلاش خود را به‌کار بست تا یکی از زیرک‌ترین دیپلمات‌های خود را حفظ کند. ظریف در ایران فردی محبوب بوده ودر خارج از کشور نیز چهره‌ای قابل احترام است و ثابت کرده، طرف مناسبی برای مذاکره است. در نتیجه، یک روز پس از استعفا، «روحانی» با اشاره به سخنان مقام رهبری با استعفای وی مخالفت کرد و با ویژگی‌هایی نظیر «شجاع، صادق و متدین» او را توصیف کرد. او ظریف را در خط‌مقدم مقاومت در برابر فشارهای آمریکا دانست. ژنرال سلیمانی نیز تاکید کرد که ظریف تنها فردی است که مسئول سیاست‌خارجی ایران است و نبود وی در دیدار با اسد یک غفلت اداری بوروکراتیک بوده است.