با توجه به نزدیکی به سال جدید و تب و تاب مشخص شدن اکران نوروز، دفاتر پخش با ثبت قرارداد با صاحبان فیلم‌ها درخواست اکران را به شورای صنفی نمایش داده و منتظر آخرین جلسات شورا برای جمع‌بندی اسامی فیلم‌های نوروزی هستند. «مسعود ده نمکی» کارگردان «زندانی‌ها» درباره اکران این فیلم گفت: ما هم مانند صاحبان سایر آثار سینمایی برای اکران نوروزی درخواست داده‌ایم و قرار است در روز دوشنبه ۱۳ اسفندماه شورای صنفی نمایش تکلیف اکران نوروزی را مشخص کند. طنز اجتماعی «زندانی‌ها» داستان دانشجوی جوانی است که قصد دارد برای پایان نامه‌اش روی تعدادی زندانی‌ تحقیق کند. بازیگرانی چون هدایت هاشمی، هومن برق‌نورد، بهنام تشکر، برزوارجمند، بهاره‌افشاری، بهنوش بختیاری، اصغر نقی‌زاده و امیر نوری حضور دارند.

جشنواره جهانی فیلم فجر در دوره سی و هفتم که بهار سال ۹۸ برگزار می‌شود به نمایش آثار سینمایی در ۹ بخش اصلی و فرعی خواهد پرداخت که در بخش «سینمای سایر کشورها» تمرکز بر آثار سینمایی کشور آلمان از قاره اروپا و چین از قاره آسیا خواهد بود.در بخش «سینمای سعادت» حداکثر ۱۵ فیلم بلند سینمایی برای کسب جوایز اصلی جشنواره به رقابت می‌پردازند و از این میان حداکثر سه فیلم بلند ایرانی مجوز حضور خواهند داشت. طبق مقررات سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، تاریخ ساخت فیلم‌ها برای بخش‌های سینمای سعادت (مسابقه بین‌الملل)، جلوه‌گاه شرق (پانورامای سینمای کشور‌های آسیایی و اسلامی) و جام جهان‌نما (جشنواره جشنواره‌ها) باید سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ باشد.

دوازدهمین جشنواره بین‌المللی «فیلم۱۰۰» در تالار اندیشه حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی با معرفی برگزیدگان این دوره به کار خود پایان داد. «علی قربانی» دبیر دوازدهمین جشنواره بین‌المللی «فیلم۱۰۰» در این مراسم گفت: برگزاری این جشنواره نسبت به تولید برای ما نیست بلکه برای تولیدات بیشتر با مضامین مدنظر مهم است. این جشنواره فقط متعلق به حوزه هنری نیست و متعلق به تمام ایران است. ما پلی هستیم بین تولید و پخش و راه‌های مختلفی را رفتیم از جمله بارگذاری فیلم‌ها در فضای مجازی مانند آپارات که سود حاصل نیز به فیلم‌سازان تعلق می‌گیرد. در  بخش قدردانی بخش بین‌المللی جشنواره، «استفان اریچ» از جمهوری چک، «هرمس مانگیلاردو» از ایتالیا، «الکسی ایشیدا» از ژاپن و «عمرمیراک‌تونچ» از ترکیه تندیس جشنواره و دیپلم افتخار جشنواره را برای آثار خود دریافت کردند. جوایز بخش ویژه، به حمایت از کالای ایرانی اهدا شد و در بخش مستند شاهرخ لامه برای «موج fm» لوح تقدیر و گیتی باقری برای «همه ما آرزوهایی داریم» تندیس جشنواره، در بخش داستانی محمد پایدار برای «کف و خون» لوح تقدیر و در بخش پویانمایی میرعلی‌حسینی اصل برای «چتر» لوح تقدیر و عبدالرسول‌ذاکری برای «بذرهای فلزی» تندیس جشنواره را دریافت کردند. در بخش مسیر تجربه ، در بخش مستند لوح تقدیر به میلادجعفری برای «عیوض» و تندیس جشنواره به محمدصالحی برای «اشکون» اهدا شد. همچنین در بخش پویانمایی مسیر تجربه، لوح تقدیر به پگاه عبادت‌دوست برای «تکه‌ای از زندگی»، لوح تقدیر به محمدکوردمان پویش برای «بابا یاد داد» و تندیس جشنواره به سمانه فضل‌اله‌اسدی برای «...رفت» رسید. در بخش داستانی مسیر تجربه نیز  سمیراحضرتیان برای «چرخ‌دنده‌های کاغذی» لوح تقدیر و محمدهادی عبدی‌نسب برای «نیمکت‌اضافه» تندیس جشنواره را دریافت کردند. در بخش مسابقه ملی جشنواره «فیلم۱۰۰»، بخش مستند مسابقه ملی لوح تقدیر به جابر بادیاد برای «مندو»، محمد حسنی برای «اینجا به تمام آزادیم فکر می‌کنم»، محمدرضادهستانی برای «سراج» و تندیس جشنواره به مهدی ماهان برای «باتک» اهدا شد. در بخش پویانمایی مسابقه ملی نیز هادی امیری و رها فرجی برای «پر» لوح تقدیر و مریم هاشم‌نژاد و وریا نیک‌منش برای «این رویای من نبود» تندیس جشنواره را دریافت کردند. جایزه دستاورد فنی به احمدگودرزی، فیلم‌بردار «کارخانه» اهدا شد و در بخش داستانی مسابقه ملی جشنواره «فیلم ۱۰۰»، لوح تقدیر به سیدمحمدرضا سعادتی برای «پوشک»، ابوالفضل‌بختیار قشلاق برای «قانونی» و تندیس جشنواره به ابوذرحیدری برای «پناه»رسید. در نهایت جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران نیز به محمدرضا سعادتی برای «پوشک» رسید. جایزه بهترین فیلم جشنواره دوازدهم «فیلم۱۰۰» نیز از آن سمانه فضل‌اله‌اسدی برای پویانمایی «...رفت» شد.

فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» بالاخره بعد از شش سال توقیف و فراز و نشیب‌های فراوان، بالاخره روی پرده سینماهای کشور به نمایش درآمد. کارگردان این فیلم «محسن امیریوسفی» است که دو فیلم قبلی‌اش یعنی «آتشکار» و «خواب تلخ»، قبل از نمایش سال‌ها در انتظار دریافت مجوز پخش در صف مانده‌اند. حاشیه‌ها، بخشی از آشغال‌های دوست‌داشتنی هستند.
 اکران  این فیلم، از 24 بهمن‌ماه شروع شده و براساس گفته‌های تهیه‌کننده،  فیلم توانسته به فروش خوبی هم دست پیدا کند. نمی‌توان گفت چقدر از موفقیت این فیلم در گیشه ناشی از توقیف طولانی‌مدت و حاشیه‌های آن است. این حاشیه‌ها هم‌زمان با آغاز ساخت این فیلم شروع شده و بخشی از آشغال‌های دوست‌داشتنی شده‌اند. تحلیل‌های سینمایی این فیلم تا حد زیادی تحت‌تاثیر حاشیه‌ها قرار گرفته است.

دسته گلی از طرف «آشغال‌های دوست داشتنی»
بعد از اکران آشغال‌های دوست‌داشتنی، هم‌چنان حاشیه‌های زیادی با این اثر سینمایی همراه شده‌اند؛ از اظهارنظرهای برخی افراد مطرح جناح های سیاسی گرفته تا حرف‌های سلبریتی‌های فیلم.
«شهاب‌حسینی» از بازیگران اصلی این فیلم در اکران مردمی آن در پردیس سینمایی کوروش، با انتقاد از نپذیرفتن فیلم در جشنواره فجر امسال گفت: چنین شبی در رویاهایمان بود. از آن جایی که سینماهای متعلق به حوزه هنری از جمله سینما آزادی، آشغال‌های دوست‌داشتنی را پخش نمی‌کنند، سازندگان این فیلم، دسته گلی برای آن ها فرستادند و روی آن نوشتند: از طرف آشغال‌های دوست‌داشتنی! کارگردان این فیلم درباره علت فرستادن این دسته گل‌ها گفت: مضمون آشغال‌های دوست‌داشتنی درباره آشتی، صلح و دوستی است. ما هم با توجه با این مضمون برای این سینماها فقط دسته گل فرستادیم تا به آن‌ها بگوییم، با اکران نکردن فیلم فقط از تماشای آن محروم شده اند.

قصه آشغال‌های دوست داشتنی چیست؟
آشغال‌های دوست‌داشتنی، حدود شش سال پیش یعنی در سال 91 ساخته شد. در این مدت طولانی که فیلم توقیف بود، تنها چیزی که از داستان آن می‌دانستیم، این بود که درباره وقایع 88 است. عوامل و بازیگران فیلم تا حد ممکن سعی کردند که از افشای داستانش خودداری کنند. با دیدن این فیلم می‌توان گفت آشغال‌های دوست‌داشتنی یک روایت محتاط از رخدادهای 88 است. داستان درباره پیرزنی به نام منیر(با بازی شیرین یزدان‌بخش) است که با دختر خاله‌اش(هدیه‌تهرانی) زندگی می‌کند.
شیرین یزدان‌بخش، در فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی»
پیرزن در میانه تظاهرات و اعتراضاتی که مربوط به سال 88 است، چند معترض را در خانه‌اش پناه می‌دهد. او بعد از این قضیه متوجه علامت ضربدری می‌شود که روی در خانه‌اش گذاشته شده است. به پیرزن می گویند این علامتی است که احتمالا توسط ماموران پلیس گذاشته شده و آن‌ها ممکن است روز بعد برای بازرسی خانه او بیایند. این زن نگران، سعی می‌کند خانه‌اش را جست‌وجو کند و هر چیزی را که ممکن است دردسرساز باشد، دور بیندازد.
 بسیاری از وسایل خانه هم مربوط به افراد خانواده پیرزن هستند که قاب عکس آن‌ها روی دیوار خانه او قرار دارد. یکی از قاب عکس‌ها متعلق به برادر پیرزن (با بازی شهاب حسینی) است که جزو چپ‌گراهای مارکسیست دهه 60 است. عکس پسر مذهبی و رزمنده خانواده(صابرابر) که در جنگ شهید شده، یکی دیگر از قاب‌هاست. در کنار این دو قاب، عکس‌هایی هم از پسر درس‌خوان و فرنگ رفته خانواده(حبیب رضایی) و همسر طرفدار مصدق پیرزن(با بازی اکبر عبدی) وجود دارد.
شخصیت‌های اصلی فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی»
بخش زیادی از این فیلم به گفت‌و‌گوهای خیالی پیرزن با قاب عکس‌های روی دیوار سپری می‌شود. ما شاهد جدل‌های افراد این خانواده و شادی  آن‌ها می‌شویم که هر کدام باورها و اعتقادات خودشان را دارند. به اعتقاد اکثریت منتقدان، مضمون اصلی آشغال‌های دوست داشتنی، دعوت به آشتی و گفت و گوی گروه‌های مختلف اجتماعی است. در واقع شخصیت پیرزنِ فیلم، نماد کشور ایران است که همیشه دلواپس اعضای خانواده‌اش است. دیگر شخصیت‌های فیلم هم نماد گروه‌های مختلف سیاسی-اجتماعی هستند که به‌رغم همه تعارض ها و تضادهایشان یک خواست مشترک دارند و می‌خواهند وطن‌شان همیشه در آرامش و صلح باشد. بسیاری می‌گویند؛ موضوع و مضمونِ نو، روایت‌پردازی جذاب و بازی درخشان بازیگران به ویژه «شیرین‌یزدان‌بخش» در نقش پیرزن، از جمله نقاط قوت فیلم  است.
اما یکی از نقاط ضعف فیلم این است که همه کاراکترهای آن فقط تیپ‌هایی هستند با رفتارها و دیالوگ‌های کلیشه‌ای. ما در داستان شاهد شخصیت‌پردازی و چالش بین آن‌ها در روند فیلم نیستیم. اما با وجود همه نقطه ضعف‌ها می‌توان گفت؛ آشغال‌های دوست داشتنی جزو فیلم‌های خوب سینمای ایران است. سازندگان این فیلم به سراغ یک سوژه جنجالی رفته و با هوشمندی توانسته‌اند روایتی جذاب و قابل قبول از آن بسازند. روایتی که مخاطب را با خود همدل و همراه می‌کند و پیامی مهم را به جامعه منتقل  می‌سازد.

پس از گذشت دوماه از آغاز تصویربرداری مجموعه «الف ویژه» به تهیه‌کنندگی محمدمسعود و کارگردانی کمال‌تبریزی، تصویربرداری سریال متوقف شد. کمال‌تبریزی کارگردان مجموعه تلویزیونی «الف‌ویژه» درباره علت توقف تصویربرداری این سریال گفت: مشکلات مالی، عامل توقف تصویربرداری سریال «الف ویژه» شده است. این سریال به نویسندگی «حامدافضلی» سریالی ۲۶ قسمتی است و لوکیشن اصلی آن قصری مربوط به زمان «امیرنصرسامانی» در قرن چهارم هجری است که در باغی حوالی کرج ساخته شده است. «حسین‌محجوب» بازیگر نقش اصلی این سریال است که در نقش «سعدی» شاعر قرن هفتم هجری به ایفای نقش می‌پردازد. در این سریال نادرفلاح و فریبامتخصص هم بازی می‌کنند. این سریال قرار بود به کارگردانی محمدرضاهنرمند و تهیه‌کنندگی زینب‌تقوایی تولید شود، اما بنا به دلایلی به گروه دیگری واگذار شد.

«ویل اسمیت» که در فیلم اصلی «جوخه‌خودکشی» در نقش منفی «ددشات» بازی کرده بود، قرار نیست برای بازی در قسمت بعدی باز گردد. گفته شده برنامه‌ریزی زمانی، مهم‌ترین عاملی بوده که این بازیگر تصمیم گرفته از این فیلم جدا شود. هر چند استودیوی برادران وارنر، هنوز تایید نکرده بود که قرار است ویل اسمیت در قسمت بعدی «جوخه خودکشی» هم حضور داشته باشد، اما بعید بود که این استودیو بخواهد بازیگران بزرگش را از دست بدهد. در حالی که فیلم اصلی «جوخه خودکشی» فروشی ۷۴۶ میلیون دلاری کرده بود، طبیعی است که استودیو قصد ساخت قسمت‌های بعدی آن را داشته باشد.
 

«امروز روز سخت و ناگواری برای همه سینماگران و خانه سینماست. امروز روز بدِ فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران و از روزهای ناخوشایند همه تماشاگران کارها و آثار خشایار الوند است. هیچ‌کس انتظار نداشت، الوند به این زودی ما را ترک کند. انتظار نداشتیم به عزای کسی بنشینیم که همواره لبخند بر لب داشت و دوست داشت مردم بخندند. او در سخت‌ترین روزهای عمرش دوست داشت مخاطبانش لبخند بر لب داشته باشند.»
 مراسم تشییع پیکر «خشایار الوند» فیلم‌نامه‌نویس شناخته‌شده کشورمان دیروز  شنبه در محل خانه سینما واقع در خیابان وصال برگزار شد و «کامران‌ملکی» که اجرای این مراسم را بر عهده داشت، سخنانش را با جملات بالا آغاز کرد. در این مراسم چهره‌هایی چون سیروس الوند، منوچهر شاهسواری، همایون‌اسعدیان، کیومرث‌پوراحمد، سروش‌صحت، بهروزشعیبی، ابوالفضل‌پورعرب، بهروزرضوی، برزوارجمند، نسرین‌نصرتی، مهدی‌فرجی، مجیدمظفری، احمدمهران‌فر، مجتبی‌جباری، مسعودده‌نمکی، مسعودرایگان، مجیدزین‌العابدین (مدیر شبکه یک)، علی‌مسعودی، سعیدپیردوست، عزیزاله‌حمیدنژاد و حسین‌پاکدل حضور داشتند.
«کیومرث پوراحمد» کارگردان سینما و تلویزیون در سخنانی اظهار کرد: من خشایار را آن‌قدر نمی‌شناختم و او را بیشتر از طرف برادرش می‌شناختم و در مراسم‌ مختلف دیده بودم. در واقع او را بیشتر از طریق سریال «پایتخت» می‌شناختم که مردم آن را می‌دیدند و دوست داشتند.
او یادآور شد: آقای ملکی گفت امروز روز بدی است؛ مگر روزهای پیشین ما خوب بوده است؟! ما سال‌ها نمی‌خندیدیم، چون در برهه‌های حساسی بودیم. در این میان خشایار الوند به نوعی با همه متفاوت بود که سعی می‌کرد مردم را در سختی‌ها بخنداند. امروز باید حسرت بخوریم.
«بابک صحرایی» شاعر، از دیگر سخنرانان این مراسم بود که در سخنانی خاطرنشان کرد: مرگ برای خود انسان رهایی و آرامش و برای ما جامانده‌ها مصیبت است. امروز روز درگذشت مردی است که با همه آثارش لبخند را به مردم هدیه کرد. این حجم از مردمی که این‌جا آمده‌اند، نشان می‌دهد که مردم هنرمندان واقعی خود را می‌شناسند.او ادامه داد: داغ رفتن خشایارالوند التیام‌پذیر نیست، چون جایگزینی ندارد. ما اطمینان داریم او در آغوش مهر خداوند جای گرفته است.
در ادامه «سیروس مقدم» کارگردان مجموعه سریال‌های «پایتخت» که خشایار الوند نویسندگی آن‌ها را بر عهده داشت، خاطرنشان کرد: نمی‌دانم چه بگویم. ده سال با خشایار و تیم «پایتخت» فعالیت داشتیم و این ده سال فراتر از همکاری بود. ما هنوز نبودش را باور نمی‌کردیم و صبح فکر می‌کردیم در دفتر او باز می‌شود و او به مراسم خواهد آمد و هنوز شوکه هستیم.
او بیان کرد: همه تلاش خشایار این بود که خوب زندگی کند و عاشق همسر و فرزندانش بود. روز آخر خیلی سرحال، شاداب و خندان بود. او ۶۰ صفحه اول فیلم‌نامه را به محسن تنابنده تحویل داد و قرار بود روز بعد کار را ادامه دهیم. ما نمی‌توانیم این اتفاق را هضم کنیم و تنها چیزی که می‌توانم بگویم روحیه و پشتکار خوب او بود و اینکه نسبت به مسئولیتی که قبول می‌کرد، تعهد داشت. کسی از میان ما رفت که جانشین ندارد. یک رکن اساسی از فیلم‌نامه‌نویسان کشور رفت که به اوج پختگی رسیده بود. من خیلی دوست دارم امشب بخوابم و صبح بلند شوم و ببینم اتفاقی نیفتاده است.
«امیرمهدی ژوله» فیلم‌‌نامه‌نویس که تجربه سال‌های همکاری با خشایار الوند را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد نیز بیان کرد: پیمان قاسم‌خانی، در شبِ روزی که الوند فوت کرد، با من تماس گرفت و گفت، خیلی از این چیزها سردرنمی‌آورم، ولی می‌گویند خیلی از این‌ها که دچار ایست قلبی می‌شوند، ممکن است در پزشکی قانونی به هوش بیایند.
او خطاب به خشایار الوند گفت: چرا این فیلم‌نامه آخری که نوشتی، این‌قدر کوتاه بود؟ نمی‌توان فردی را معرفی کرد که کلی آرزو برای خانواده، خودش و کارش دارد و بعد پرده دوم، قهرمان را بکشی. تو «درباره الی» را دیدی و گفتی پاهام لرزید از تصور آن کودک؛ آیا پاهایت نلرزید که پسرت به دوستانت زنگ بزند و بگوید سلام عمو پدرم مُرد؟ چرا این فیلم‌نامه این‌قدر سوراخ دارد؟ مگر وقتی می‌خواهی چنین فیلم‌نامه‌ای بنویسی، نباید دکتری المانی چیزی به مخاطب نشان دهی؟ژوله در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: الوند خیلی عاشق مادرش بود و می‌گفت: مادرم خیلی هوای ما را دارد.
«سیروس الوند» برادر خشایار الوند و کارگردان نیز در حالی که اشک می‌ریخت، پای تریبون حضور یافت و اظهار کرد: خاطرم می‌آید او در زمانی که متولد شد بسیار زیبا بود. او خیلی عاشق همسرش بود. من در زمان عروسی او به اندازه عروسی خودم لذت بردم. تصویر بعدی که در ذهنم است در اتاق احیاست که چند دقیقه شوک دادن به او طول کشید. عکس بعدی تصویری است که پارچه را از روی او کنار زدند تا من شناسایی کنم. بعد از پزشکی قانونی یک نفر وقتی فهمید او نویسنده پایتخت است، از ما خواهش کرد که سنگ قبرش را بسازد و گفت با پایتخت خاطرات بسیاری دارد. گفته این مرد برای ما خیلی ارزشمند است.

جشن جهانی نوروز با حضور وزیر امور خارجه، مدیرکل کمیسیون ملی یونسکو، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری و ۷۰ سفیر از کشورهای مختلف و جهان نوروز از جمله آذربایجان، ازبکستان، قرقیزستان، افغانستان، ترکیه، تاجیکستان و عراق و مسئولان و نمایندگان مجلس در برج میلاد برگزار شد.
 در مراسم جشن جهان نوروز، نشان نوروز توسط «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه، به «محمد میرشکرایی»، نوروزشناس و مردم‌شناس که تلاش‌های بسیاری برای تهیه پرونده ثبت جهانی نوروز انجام داده است، اهدا شد. همچنین وزیر امورخارجه کشورمان، در این مراسم گفت: ما امروز با بحران فهم مواجه هستیم.
 اگر با باد نوروزی جنگ و سلطه‌طلبی‌ها را دور بیفکنیم، فرهنگ نوروز را جهانی کرده‌ایم. این وظیفه ماست که میراث‌دار نوروز هستیم. ما نیاز داریم تفکر مبتنی بر قدرت و سلطه را به تفکر گفت‌وگو و فراگیری و همراهی در خانه، جامعه، کشور و منطقه تبدیل کنیم. باید بپذیریم که در یک کشتی نشسته‌ایم. خشونت در خانه و کشور و جهان برای هیچ‌کسی امنیت به وجود نمی‌آورد. باید بپذیریم که در جهان و منطقه درون یک کشتی نشسته‌ایم. نباید بین خود جنگ و دعوا داشته باشیم. نباید بین هند و پاکستان جنگ باشد. بدانیم امنیت به قیمت ناامنی دیگران ناممکن است.