پاییز، تا چند ساعت دیگر، از سال ۱۴۰۴ خداحافظی می‌کند و صبح فردا که برسد اول زمستان است ولی امشب،  شب یلدا است، شبی که می‌تواند به بلندای یک فصل،  کنار هم بودن‌مان را خاطره کند و به یلدا معنا بخشد.
سفره‌های یلدای قدیم رنگین‌تر و بزرگ‌تر پهن می‌شد
خاطره  شب یلدای کودکی من اما، به کرسی مادربزرگ گره خورده است و به قصه‌های او، که از شخصیت  تامتی شروع می‌شد و به احمدیل و مهمدیل  پسران ننه سرما گره می‌خورد، خانه‌ها بزرگ بود و  دورهمی ها گسترده‌تر، همه بودند و حضورشان شکوه آن شب به یاد ماندنی را بیشتر می‌کرد و سفره خانه مادربزرگ، بدون نگرانی از هزینه، بدون فکر به اینکه چند نفر مهمان خواهد داشت، رنگین‌تر و بزرگ‌تر پهن می‌شد، اما طی سال‌های اخیر و هر چه به پیش می‌رویم انگار شب‌های یلدا با سال‌های گذشته متفاوت‌تر می‌شود چرا که مشکلات اقتصادی و گرانی  همه‌چیز را سخت‌تر کرده است و خرید شب یلدا برای بسیاری از خانواده‌ها شیرینی گذشته را ندارد، سفره خانه بزرگ‌ترها نیز اگر چه هنوز پهن است اما رنگ پریده به نظر می‌رسد.
تلاش برای حفظ یک سنت در دل گرانی
بازار شب یلدا شلوغ هستند اما به نظر می‌رسد این شلوغی بیشتر از جنس تلاش برای حفظ یک سنت است، نه چیدن سفره شب یلدا با  همان الگوی قدیمی، چرا که وقتی به قیمت خوراکی‌های شب یلدا از  آجیل گرفته تا انواع میوه‌ها بیندازی،  می‌بینی که درآمد بسیاری از خانوارها اجازه بودن همه چیز بر سر سفره این شب را نمی‌دهد و شاید تنها چیزی که می‌توان به آن دلخوش بود این است که اگر چه گرانی بی داد می‌کند اما سنت شب یلدا همچنان استوار است.خیلی‌ها هنوز برای یلدا خرید می‌کنند، حتی اگر کمتر و شاید آجیل از سفره حذف شود، شاید میوه‌ها محدودتر باشند، شاید دیگر خبری از آن تنوع گذشته نباشد اما با وجود همه این فشارها، یلدا هنوز برای مردم اهمیت دارد و هنوز خیلی‌ها معتقدند که این شب باید دور هم برگزار شود.
مشارکت در خرید خوراکی‌های  شب یلدا
در اصل، این شب با دورهمی تعریف می‌شود و چه شیرین‌تر است اگر  با مشارکت و  با سهم داشتن همه همراه شود تا به بزرگترها نیز فشار اقتصادی وارد نشود و جمع‌ها کوچک‌تر نباشد.یکی انار بیاورد، یکی آجیل ساده و آن دیگری جعبه‌ای شیرینی و یکی هم خانه‌اش باشد با چای و گرمای دور هم بودن تا  سفره یلدا پهن بماند و در حقیقت این شکل از یلدا، شاید کم‌زرق‌وبرق‌تر باشد، اما واقعی‌تر است و  همین شکل از دورهمی، با شرایط جامعه همخوان‌تر خواهد بود. امشب یلدا را ساده برگزار کنیم،  با هدف کنار هم بودن چرا که یلدا قرار نیست پرخرج باشد، یلدا را نه در بزرگی سفره، که در گرمای جمع باید جاودان کرد.
 

نسل فردا / گروه تحریریه: خواهران منصوریان، قهرمانان برجسته ووشو ایران، پس از درگیری‌های لفظی شدید در فضای مجازی با مقامات فدراسیون ووشو که منجر به اتهامات توهین، افترا و نشر اکاذیب شد، با محرومیت‌های سنگین روبرو شدند.  شهربانو و سهیلا منصوریان حالا موضع رسمی خود را اعلام کرده‌اند و این تصمیم کمیته انضباطی را ناعادلانه می‌دانند. شهربانو منصوریان در واکنش به محرومیت ۱۴ ماهه و جریمه یک میلیارد ریالی، اعلام کرد: این رأی بر اساس تفسیرهای نادرست از اظهارات ما در فضای مجازی صادر شده و حق دفاع کامل از ما دریغ شد...

یکی از نکاتی که پس از برقراری آتش‌بس جنگ غزه، هم آمریکا و هم رژیم اشغالگر قدس تاکید فراوانی بر آن داشتند این مساله بود که بایستی نیروهای نظامی از چند کشور خارجی در نوار غزه مستقر شوند و زمینه را برای خلع سلاح و پایان دادن به کنترل حماس بر نوار غزه فراهم کنند. حتی نام برخی کشورها نظیر مصر، اندونزوی و جمهوری آذربایجان نیز در زمینه اعزام نیرو به نوار غزه مطرح شده بود. با این همه، هرچه به جلو حرکت کرده‌ایم، کشورهایی که نام آن‌ها مطرح شده، یکی پس از دیگری، از ابتکار مذکور عقب نشینی کرده‌اند و به صراحت اعلام کرده‌اند که تمایلی به اعزام نیروی نظامی به نوار غزه ندارند. در این نقطه یک سؤال جای طرح دارد و آن هم این است که پشت‌پرده خنثی شدن این توطئه علیه ملت و مقاومت فلسطین چیست؟ به بیان ساده‌تر، چرا بازیگران بین المللی از اعزام نیروی نظامی به نوار غزه عقب‌نشینی می‌کنند؟ به نظر می‌رسد در پاسخ به این سؤال، توجه به دو مؤلفه ضروری است.
نابود کردن جنبش حماس تقریباً محال است
اول اینکه پس از برقراری آتش‌بس جنگ غزه، این نکته اثبات شده که جنبش حماس و به طور کلی جبهه مقاومت، همچنان ظرفیت‌ها و امکانات قابل‌توجه نظامی و امنیتی در نوار غزه دارند و نابود کردن آن‌ها تقریباً محال است. گزارش‌های رسمی محافل اطلاعاتی و رسانه‌ای غربی نشان می‌دهد که حماس همچنان بیش از 20 هزار رزمنده در نوار غزه دارد و البته که در روزهای گذشته نیز شاهد بوده‌ایم که سرکردگان گروه‌های تروریستی وابسته به رژیم اشغالگر قدس در نوار غزه، دسته دسته خود را تسلیم نیروهای امنیتی حماس می‌کنند. به طور خاص، حماس اخیراً یاسر ابوشباب تروریست بدنام مستقر در نوار غزه را که به صهیونیست‌ها نزدیک بود، به هلاکت رساند و یک خط و نشان جدی برای دیگر گروه‌های تروریستی در نوار غزه کشید. از این رو، کشورهای خارجی که نام آن‌ها در زمینه اعزام نیروی نظامی به نوار غزه مطرح شده، هیچ‌وقت حاضر نیستند این ریسک را بپذیرند که نیروهایشان وارد یک درگیری میدانی با نیروهای حماس در غزه شوند. معادله‌ای که می‌تواند صورت حساب‌های به شدت سنگینی را روی دست آن‌ها قرار دهد و به طور خاص جایگاه این دولت‌ها از منظر اوج گیری انتقادات داخلی و حتی بین‌المللی از آن‌ها را به شدت تحت تأثیر قرار دهد.
قبال مردم به اعمال کنترل حماس بر نوار غزه
نکته دوم اینکه مردم ساکن در نوار غزه اقبال کاملاً روشنی به اعمال کنترل حماس بر نوار غزه دارند. گزارش‌های رسمی در فضای پساآتش‌بس نشان می‌دهد که مردم غزه در بخش‌های تحت حاکمیت حماس حضور دارند و تمایلی به ترک این مناطق ندارند. این بدان معناست که جبهه مقاومت در نوار غزه از مشروعیت و مقبولیت گسترده‌ای برخوردار است و اینکه یک دولت خارجی بخواهد نیروهای نظامی خود را با هدف مقابله با کنترل حماس به نوار غزه بفرستد، عملاً به معنای ایستادن در برابر خواست و اراده ملت فلسطین است. این مساله خود یک شکست بزرگ برای هر بازیگر خارجی در همان ابتدای کار در صورت اراده‌اش جهت اعزام نیروهای نظامی‌اش به نوار غزه خواهد بود. مسائلی که همه و همه در کنار یکدیگر، طرح اعزام نیروهای نظامی خارجی به نوار غزه را به یک طرح پُرریسک و به شدت خطرناک برای هر بازیگری تبدیل کرده‌اند.