مستند «یانونی» ساخته لئوناردو دی‌کاپریو، به عنوان افتتاحیه جشنواره فیلم برزیل لس‌آنجلس ۲۰۲۵ انتخاب شد.به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، جشنواره فیلم برزیل لس‌آنجلس فهرست فیلم‌های حاضر در این رویداد را اعلام کرد و روشن شد فیلم افتتاحیه که قرار است ۱۳ اکتبر به نمایش درآید، «یانونی؛ آمازون یک زن است» به کارگردانی ریچارد لادکانی و تهیه‌کنندگی لئوناردو دی‌کاپریو خواهد بود.«یانونی» مخاطبان را به آمازون می‌برد و هم طبیعت و هم تهدیدهای نگران‌کننده‌ای را که مردم بومی و اکوسیستم‌های شکننده با آن مواجه هستند به تصویر می‌کشد. این فیلم تلاش دارد تا هم آگاهی از بحران زیست‌محیطی را افزایش دهد و هم صدای کسانی باشد که برای حفاظت از زمین می‌جنگند. «یانونی» داستان جوما ژیپایا رئیس بومیان این منطقه را تصویر می‌کند که با وجود همه تلاش‌ها برای نابودی این سرزمین‌ها، برای محافظت از سرزمین‌های قبیله‌ای می‌ایستد.

کیم نُواک، ستاره ۹۲ ساله فیلم «سرگیجه» آلفرد هیچکاک، پس از سال‌ها دوری از هالیوود با حضوری احساسی در جشنواره فیلم ونیز، جایزه یک عمر دستاورد دریافت کرد و با مرور فراز و نشیب‌های زندگی و کارنامه‌اش، از تجربه‌ای تازه و لذت‌بخش در واپسین سال‌های عمر خود سخن گفت.به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، کیم نواک نگران بود که شاید اشتباه کرده باشد. ستاره ۹۲ ساله فیلم «سرگیجه» آلفرد هیچکاک، راهی طولانی از اورِگن تا ونیز ایتالیا پیموده بود تا در جشنواره فیلم ونیز حضور پیدا کند. او قرار بود جایزه یک عمر دستاورد دریافت کند و همچنین از نمایش جهانی مستندی درباره زندگی و حرفه‌اش با عنوان «سرگیجه کیم نواک» حمایت کند.اما در همان روز اول، احساس کرد توان و آمادگی لازم را ندارد. او به آسوشیتدپرس گفت: «فکر می‌کردم می‌توانم از پس‌اش بربیایم، اما بعد گفتم نه، نمی‌توانم، از نظر جسمی آن‌قدر قوی نیستم. بعد صدای مادرم را از بهشت شنیدم که گفت: فقط خوش بگذران و لذت ببر.»

تازه‌ترین پاتوق فیلم در آموزشگاه پارتاک به میزبانی مجید بدیع‌زاده برپا شد و حضوری پررنگ از علاقه‌مندان سینما را گرد هم آورد. ابتدای نشست با نمایش فیلم «خاکستری 2013» آغاز شد؛ فیلمی که در زمان خود از آثار شاخص به شمار می‌آمد و توانست با زبان سرد و پرسش‌گرانه‌اش به گفت‌وگوهای تازه‌ای در جهان سینما دامن بزند. اثری که نه تنها روایتی ساده از موقعیتی
 انسانی نیست، بلکه به لایه‌های عمیق‌تری از اضطراب، انتخاب و سرنوشت می‌پردازد؛ لایه‌هایی که هم در تصویر و هم در ذهن تماشاگر ریشه می‌دوانند.
تماشای «خاکستری» بار دیگر این پرسش را زنده کرد که سینما چگونه می‌تواند آینه‌ای از روان انسان باشد؛ جایی که هر سکوت و هر قاب، معنایی پنهان در خود دارد. مخاطبان در تاریکی سالن، با چشمانی خیره به پرده، به سفری درونی رفتند؛ سفری که آن‌ها را به مواجهه با مرزهای ترس، امید و تنهایی رساند.
پس از پایان فیلم، گفت‌وگو میان حاضران جان گرفت. جاوید فهمیده با نگاه روانشناختی خود، در کنار تحلیل‌های سینمایی، به ژرفای شخصیت‌ها و موقعیت‌ها راه برد و نشان داد که «خاکستری» بیش از آنکه تنها یک داستان باشد، می‌تواند بستری برای بازخوانی ذهن و رفتار انسان به شمار آید.
 در آغاز گفت‌وگو، جاوید فهمیده سخن را با نگاهی روانشناسانه گشود و گفت: «آنچه در نخستین مواجهه با خاکستری به چشم می‌آید، حضور پررنگ روانشناسی انسان‌گرا و هرم مازلوست. این فیلم، همچون سفری لایه‌لایه، ما را از نخستین پله‌های نیازهای ابتدایی انسان تا قله خودشکوفایی همراه می‌برد. قهرمان داستان در هر گام، درگیر نبردی است میان خواسته‌های زمینی و تمنای تعالی، و همین مسیر او را به تماشای تمام طبقات هرم می‌کشاند. 
در ژرفای روایت، نشانه‌های اندیشه وجودی نیز رخ می‌نمایند؛ جایی که قهرمان بی‌وقفه با مرگ، آزادی، پوچی و تنهایی دست به گریبان می‌شود، گویی که در قاب به قاب فیلم، پرسش‌های بنیادین هستی خود را به بوته آزمون می‌گذارد.»
مجید بدیع‌زاده نویسنده- بازیگر و میزبان پاتوق فیلم این گفت و گو را از منظر سینمایی چنین ادامه داد: «فیلم بر بنیانی کلاسیک استوار است؛ قهرمانی دارد که همانند قهرمانان سنتی، مسیری روشن را از نقطه A تا نقطه B می‌پیماید. اگر با نگاهی از دریچه سفر نویسنده به آن بنگریم، بی‌گمان با سفری کامل از جنس سفر قهرمان روبه‌رو می‌شویم. شخصیت اصلی در این راه با چندین کشمکش مواجه است، اما هسته مرکزی همه آن‌ها جدالی است درونی؛ نبردی با خویشتن که از همان لحظه‌های نخستین آغاز می‌شود و شالوده حرکت او را می‌سازد.
از میان تصاویر پررمز و راز فیلم، نمایی شاخص بارها و بارها تکرار می‌شود؛ صحنه‌ای که قهرمان در کنار همسر خویش آرمیده است. این تصویر، نزدیک به شش یا هفت بار در طول روایت بازمی‌گردد و همچون ضرب‌آهنگی پنهان، ستون فقرات روایت را می‌سازد. در نخستین مواجهه، این نما پرسشی برمی‌انگیزد: چه بر سر همسر او آمده است؟ پرسشی که بی‌پاسخ می‌ماند تا در واپسین لحظات پرده، حقیقت آشکار شود و دریابیم که او در سایه بیماری، رخت از جهان بربسته است. همین پرده‌برداری پایانی است که بار معنایی روایت را کامل می‌کند و سفر قهرمان را به اوج می‌رساند. فیلم جا برای صحبت زیاد دارد. تحول در شخصیت قهرمان مشهود است و پلان‌ها نشان می‌دهند که این تحول چقدر برای انسان مدرن نیازمند است. ما به عنوان انسان عصر امروز نیازداریم تصمیماتی درونی بگیریم.»
فهمیده در بخش دیگری از سخنان خود، به لایه‌های فلسفی و روانشناختی فیلم اشاره کرد و گفت:
«فروید بر این باور بود که عشق و کار، دو ستون اصلی سلامت روان انسان‌اند. در روایت خاکستری، ستون عشق فرو ریخته است؛ همسری که دیگر بازگشتی ندارد. اما ستون دوم، یعنی کار، همچنان پابرجاست و همین می‌تواند مسئولیت‌پذیری و حرکت قهرمان را برانگیزد. گویی سفر او، سفری است بر شانه‌های دو نفر، اما تنها یک تن توان ادامه دادن دارد.در جزئیات فیلم، این جدال درونی به شکلی نمادین بازتاب یافته است؛ همه کیف‌ها تصویری خانوادگی در خود دارند، جز یکی. همین استثنا به دریچه‌ای فلسفی بدل می‌شود؛ جایی که هایدگر میان فراموشی هستی و اندیشیدن به هستی تمایز می‌گذارد. در فراموشی هستی، انسان در روزمرگی غرق می‌شود و مجال اندیشیدن را از دست می‌دهد، اما در اندیشیدن به هستی، امکان تولدی دوباره پدید می‌آید؛ جایی که فرد به تحولی ژرف در زندگی‌اش دست می‌یابد. قهرمان خاکستری در این مرز باریک گام می‌زند؛ میان فراموشی و اندیشیدن، میان ماندن در تکرار و برخاستن به سوی دگرگونی.»
آنچه در عصر پنجشنبه ششم شهریورماه ۱۴۰۴ در پاتوق فیلم پارتاک رخ داد، تنها یک نمایش ساده سینمایی نبود، بلکه تجربه‌ای چندلایه از تماشای اثر، گفت‌وگو با خود و شنیدن پژواک اندیشه‌ها در جمعی صمیمی بود. پاتوق فیلم در این نشست، با میزبانی مجید بدیع‌زاده و کارشناسی جاوید فهمیده، مرز میان هنر و روانشناسی را به‌هم دوخت و فضایی آفرید که در آن هر پرسش، راهی به درون می‌گشود. پایان شب اما همچون خود فیلم، پاسخی قطعی به دست نداد؛ تنها این یقین را برجای گذاشت که سینما هنوز توان آن را دارد که ما را به تأمل درباره بودن، زیستن و معنا وادارد. و همین، شاید زیباترین دستاورد چنین پاتوق‌هایی است: فرصتی برای اندیشیدن، دوباره دیدن، و نزدیک‌تر شدن به خویش.

همایون اسعدیان:
کارت گرفتن وزارت ارشاد برای «پیر پسر» و «همایون» افتخار است
همایون اسعدیان یک ماه پس از انتصاب به عنوان مدیرعامل خانه سینما در آستانه (21 شهریور ماه) نخستین نشست خبری خود را برگزار کرد ودر آن تاکید کرد که «از نظر من اگر وزارت ارشاد برای «پیرپسر» کارت زرد گرفته، کارت افتخار است و قابل احترام و اگر برای مجوز کنسرت همایون شجریان کارت قرمز هم می‌گرفت، باز هم افتخار بود.» وی درباره درگاه آکادمی اسکار گفت: مخالفتی در این زمینه نبوده که این پروسه از بنیاد سینمایی فارابی به صنوف واگذار شود که البته زمانی را نیاز دارد. برای امسال هم ۹ نفر اسم داده شد که از طرف فارابی فقط با ۶ نفر تماس گرفته شد و اگرچه آن سه نفر ممکن بود در لیست خانه سینما باشند، تصمیم گرفتیم به دلیل خلف وعده صورت گرفته مشخص شود که خانه سینما نقش خاصی ندارد.

موفقیت مستند «بچه سوم» در یک جشنواره آمریکایی
مستند کوتاه «بچه سوم» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی سرنا امینی موفق به دریافت جایزه بهترین مستند کوتاه از بیست‌ و هفتمین دوره جشنواره معتبر سایدوالک آمریکا شد.به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پروژه، مستند کوتاه «بچه سوم» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی سرنا امینی توانست جایزه بهترین مستند کوتاه را از بیست‌ و هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی سایدوالک (Sidewalk Film Festival) در آمریکا دریافت کند.

«تا ۱۰ بشمار» راهی چین شد
فیلم سینمایی «تا ۱۰ بشمار» به کارگردانی و تهیه کنندگی فرید ولی زاده به جشنواره تیانجین چین راه یافت.به گزارش خبرنگار مهر، فیلم سینمایی «تا ۱۰ بشمار» به کارگردانی و تهیه کنندگی فرید ولی زاده با نام بین المللی (Count to 10) از بین آثار ارسالی از ۶۶ کشور جهان، به مرحله یک چهارم نهایی دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم آکادمیک تیانجین چین راه یافت. جشنواره فیلم TIAFF با مأموریت «پیشبرد صلح بین‌المللی» و «تبادل فرهنگی معنادار» برگزار می‌شود. شهر تیانجین به عنوان یک کانون تاریخی ارتباطات بین‌المللی معرفی شده که نماد ادغام دوستانه فرهنگ‌های چینی و بین‌المللی است.