سرانجام پس از دو روز مشورت و رای گیری کاردینال ها در واتیکان، کاردینال «رابرت فرانسیس پرووست» از آمریکا به عنوان دویست و شصت و هفتمین پاپ و رهبر جدید ۱.۴ میلیارد کاتولیک جهان انتخاب شد.
به استناد گزارش ایرنا، کاردینال‌ها در واتیکان پس از دو روز مشورت و رای‌گیری برای انتخاب جانشین پاپ‌ فرانسیس که ۲۱ آوریل گذشته پس از طی یک دوره سخت بیماری درگذشت، سرانجام شامگاه پنجشنبه ۸ ماه می رهبر جدید کاتولیک‌های جهان را انتخاب کردند و دود سفیدی که نشانه اجماع ۱۳۳ کاردینال عضو هیات انتخاب پاپ در نشست محرمانه کلیسای سیستین بود به هوا برخاست.
پاپ جدید، کاردینال «رابرت فرانسیس پرووست» ملقب به پاپ لئو چهاردهم است که در بالکن مرکزی کلیسای سنت پیتر مورد استقبال قرار گرفت. او ۶۹ ساله، اهل شیکاگوی ایالت ایلینوی و از همکاران نزدیک پاپ فرانسیس فقید و نخستین رهبر اصالتا آمریکایی کاتولیک‌های جهان است.
شبکه سی ان ان آمریکا درباره پاپ جدید گفت: او که رهبری با تجربه جهانی است، بخش عمده‌ای از دوران حرفه‌ای خود را به عنوان مبلغ مذهبی در آمریکای جنوبی گذرانده و اخیراً ریاست دفتر قدرتمند واتیکان برای انتصاب اسقف‌ها را بر عهده داشته است. انتظار می‌رود او اصلاحات پاپ فرانسیس را ادامه دهد.او به مدت یک دهه در تروخیو واقع در پرو کار کرد و بعد به عنوان اسقف چیکلایو یکی دیگر از شهرهای پرو، منصوب شد و از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۳ در آنجا خدمت کرد. گفته می‌شود که او شخصیتی فروتن و کم‌حرف دارد، در میان واتیکان به فردی میانه‌رو و توانمند در ایجاد آشتی میان دیدگاه‌های مختلف شهرت دارد. پریووست در مصاحبه‌ای با واتیکان نیوز، اندکی پس از آنکه رهبر دیکاستری اسقف‌ها شد، گفت: «من هنوز خودم را یک مبلغ می‌دانم. رسالت من، مانند هر مسیحی، این است که یک مبلغ باشم و انجیل را در هر کجا که هستم، تبلیغ کنم.کاردینال‌های کلیسای کاتولیک از روند حساس و تاریخی انتخاب پاپ جدید را در واتیکان آغاز کردند؛ انتخابی که به دلیل اختلاف‌نظرهای عمیق در میان ۱۳۳ کاردینال رأی‌دهنده، یکی از پیچیده‌ترین و غیرقابل‌پیش‌بینی‌ترین انتخابات رهبر کاتولیک‌های جهان توصیف شد.از میان بیش از ۲۵۰ کاردینال موجود، تنها ۱۳۳ نفر زیر ۸۰ سال واجد شرایط رأی‌دهی هستند. این افراد نماینده مناطقی از اروپا، آسیا، آفریقا، آمریکا و اقیانوسیه‌ هستند. رأی‌گیری تا زمانی ادامه می‌یافت که یکی از نامزدها دو سوم آراء بعلاوه یک رأی (یعنی دست‌کم ۸۹ رأی) را کسب می کرد.
«یانکی لاتین» ترمز ترامپ را می کشد؟
پاپ لئون چهاردهم وقتی  پله های کاخ حواری را بالا می رود قطعا به عصر پر التهابی می اندیشد که در آن عهده دار مسئولیت رهبری واتیکان و کلیسای کاتولیک شده است. در تمام ادوار تاریخ سوال علاقه مندان این بوده است که یک پاپ جدید چه نوع سیاستهایی را اتخاذ خواهد کرد و کلیسای کاتولیک را به چه مسیری رهنمون خواهد ساخت.

در روزهای اخیر، گمانه زنی های مختلفی در مود زمان برگزاری دور آتی مذاکرات هسته ای ایران و آمریکا با میانجی‌گری دولت عمان مطرح شده و همچنان نیز می شود. منابع مختلف، دیدگاه‌های متنوعی را در این رابطه مطرح کرده‌اند و البته که اغلب این گمانه زنی ها نیز محقق نشده اند. به طور خاص رسانه‌های آمریکایی، در این زمینه فعال بوده‌اند و تحلیل‌های مختلفی را ارائه می‌کنند. برخی از اوج گیری اختلافات میان تهران-واشینگتن با محوریت مسائل فنی و ریز خبر می‌دهند و آن را عامل اصلی به تعویق افتادن مذاکرات عنوان می کنند. عده‌ای دیگر تاکید می کنند که تهران نسبت به مشخص نبودن رویکرد دولت ترامپ به مذاکرات با خود اعتراض دارد و عملا با تعلیق مذاکرات سعی دارد این پیام را به دولت جدید آمریکا برساند که در امر مذاکره جدی است و صرفا برای برگزاری دورهای مختلف مذاکراتی، وارد فضای مذاکره نشده است و می خواهد مذاکره، دستاوردهای ملموسی داشته باشد. با این همه، یکی از موضوعاتی که به نظر می‌رسد به ویژه در کشورمان باید به آن توجه داشته باشیم این است که اجازه ندهیم ترامپ و ترامپیست ها از فضای نه چندان مشخص در مورد روند آتی مذاکرات، برای خود دستاوردسازی داشته باشند. در روزهای گذشته شاهد بوده ایم که به تعویق افتادن مذاکرات سبب شده تا شاهد برخی نوسانات در بازارهای طلا و ارز در کشورمان باشیم. در این راستا، هیچ بعید نیست که ترامپ و متحدانش به ویژه در حوزه رسانه‌ای سعی داشته باشند تا در فضای جدید، با تحمیل برخی نوسانات به بازارهای کشورمان، به نوعی ایران را تحت فشار قرار دهند. اهمیت این مساله زمانی بیش از پیش روشن می شود که بدانیم اساسا به زعم بسیاری از تحلیل‌گران، برنامه اصلی دولت ترامپ در مواجهه با ایران، تحمیل نوسان به اقتصاد ایران و تشدید نوسانات در داخل آن است. به نحوی که تهران به زعم ترامپیست‌ها در نهایت مجبور به سازش شود و به اصول مطلوب آن‌ها تن بدهد. گزاره‌ای که مقام های ارشد کشورمان بارها و بارها آن را رد کرده‌اند. با این همه، از یاد نبریم که هم دشمن و هم جریان های سیاسی و تبلیغاتی همسو با آن، به شیوه‌ای فعالانه علیه کشورمان دست به کنشگری می زنند و سعی در پیشبرد منافع مطلوب خود به ضرر ایران دارند.
 درست به همین دلیل است که مدتی قبل شاهد بودیم مقام معظم رهبری در موضع گیری قابل تاملی فرمودند که مذاکرات جاری باید یکی از ده‌ها کار وزارت امور خارجه باشد. به بیان ساده تر، دستگاه دیپلماسی تا جای ممکن باید برای کشورمان فرصت‌سازی داشته باشد و دشمن نباید این‌طور فکر کند که آینده کشور و به طور خاص اقتصاد ایران، منوط به مذاکرات جاری هسته ای با آمریکا است. نهادینه شدن این دیدگاه در تمامی ارکان حکمرانی کشورمان تا حد زیادی بنیان های قدرت و امنیت ملی ایران را تقویت خواهد کرد و برای کشورمان دستاوردساز خواهد بود. موضوعی که به همان میزان برای جریان های مخالف و معاند با ایران، خسات‌بار است. از این چشم انداز، ایران می تواند با کارت های برنده بیشتری در میدان مذاکره حاضر شود.